Morgunblaðið - 02.06.1973, Qupperneq 24

Morgunblaðið - 02.06.1973, Qupperneq 24
24 MORGU'NBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. JUNÍ 1973 Jón Garðarsson kennari — Minning Fædclur 18. c któíær 194«. ©áinn 28. maí 1973. Ma.nm Jón Garðarsson er dá- km Hversn ógnar feaJt og kald- mrnsHegt það er að hugsa tii þess að þeasi ungi og glæsilegi mað- ur i tolóma lítsins, aöeins 26 ára sSkuM vera horfinn á toraut. Haanm sem nýbúinm var að Ijúka simuom undirbúningi fyrir sitt ævistarf og hafið það af krafti og bjartsýni, því framtiðin virt- ist biasa við. Hann sem hafði haisiað sér völl meðal hinna ungu til uppfræðslu ©g skap- andi þroska, deyr sjálfur ung- ur, alltof ungur. Jón var fæddur að Tumastöð urn í Pljótshlíð 18. október 1946, socniur hjónanna Móeiðar Helga- dóttur, Ágústssonar frá Birtinga hoiliti og Garðars Jónssonar, sikóigarvaírðar, Pálsisonar dýra læikmis á Selfosisi. Æskuár sín ólst hanm upp þar fyrir austan, en fluttisit með foreldrum sínum á Selfoss árið 1962. í»ar lauk hann iandsprófi og innritaðist í Kennarasköla Islands og útskrií- aðisit kennari vorið 1968. Strax uim haustlð hóf hann kennslu við Bamaskóla Selfoss og kenmdl þar í þrjú ár, en tvð seiniusitu ár ævi sinmar við Bama- og unglingaskóla Stokks eyrar. Meðan Jón kemndi hér á Selfoissi, hóf hanm upp á eigin spýtur að undirbúa 6 ára börn fyrir skólaskylduna 7 ára, en þessi liður fræðslustarfsins hiaiði þá legið niðri um hríð. Eft Jr að hann svo hætti var þessi þáttur tekinn inn í skólann af síkólastjóra og skólamefnd og hefur verið æ síðan. Jón Garðarsson helgaði þann- ig ævistarf sitt æskurmi og umiga fólkinu. Því var það eðli- leg og sjálfsögð ákvörðum er harun kom sem mikiivirkuT og stacrfsglaður félagi inn í raðir Ungmennafélags Selfoss. í>ar reyndist hann hinn ágæstasti fé- lagsmálamaður og naut trausts og virðingar allra er honum kymatust, enda var prúð- mennsku hans, viljastyrk og dugnaði viðbrugðið. Hann var eirm af stofnendum Lyftinga- deMdar félagsins, yngstu deild- ariimar og studdi viðgang henn- air með ráðum og dáð. Er lyft- ingadeöd félagsins í dag ein öfl- ugaarta deiidin og þótt víðar væri leitað. En brátt hlóðust á hann eim meirí trúnaðarstörf er hann var kosinn í stjóm félags- ins og rækti þar mikilsverð störf fyxir félagið af einskæirri s&mvizkusemi og kostgæfni. Nú er höggvið stórt skarð S raðir Ungmermafélags Selfoss, seom seint verður skipað. Það dimmir í hugum okkar allra vegna hinma grirwmu örlaga. Við verðum að hugga okkur við hima ljúfu minningu um starf hans og fas. 1 minningunni sjá- uno við hann eins og hann var duglegan, bjartsýnan og djarf- an., tilbúinn til átaka hvenær senn þörf gerðist. Við sendium þér Jón okkar hinztu kveðjur og þökk fyrir ómetanleg störf að hijgsjónamálum Ungmennafé legs Seífoss. Sár harmur er kveðinn öfum hens og ömrnu og hínum fjöl- mörgu ættmermum hans, sem buwdu svo miklar vonir við störf hans og Iiif. En sánastur er þó harmur systkina hans, íöð- ur oig móður, sem með ótrúleg- to viljastyrk og þrautseigju etuddu hann og báru byrðam- ar með honum í hinni löngu og erfiiðu sjúkdómslegu hans, en sjá nú á bak sánum elskaða syni og bróður. Megi guð styrkja ýkfcur og styðja í þeirri þung- bæru reynslu sem þið hafið orð- ið að ganga í gegn um. Ö31 vottum við ykkur hina dýpetu samúð. Minningin um góðtun drenig lifir á meðai okk- ar alðro sem áttuim þeros k«st að kynnast skaphöfn hiamis, du.gn- aði ©g góðvöja innan Ungmenna féiags Selfoss. Börður S. Óskarssen. Láfið er á stundum svo hart og miskunnarlaust að merui eiga bágt með að skilja nokkum til- gang með því. Svo er þegar ung ir og vænir menn deyja langt um aldur fram, faEa frá þegar lífið ætti að breiða faðm sinn á móti þeim. Þetta urðu örlög Jóns Garðarssonar á tuttugasta og sjöunda aldursári hans. Hamn fæddist á Tumastöðum í Fljótshlið, þar sem hann ótet upp undir handarjaðri forelcira sinina, Garðars Jónssonar skóg- arvarðar og Móeiðar Helgadótt- ur. I gTeininni hér á imdan er getið ýmissa æviatriða hans og því eru þau ekki rakín hér. En með því að ég hef fylgzt með Jóni allit frá fyrstu berrasku vildi ég bæta örfáum orðum við. Ég minnist hans sem elskuiegs drengs og háttprúðs ungs manns vandaðs til orðs og æðis. Frá unga aldri vann hann með og hjá föður sínum, fyrst i gróðrar stöðinwi á Tumastöðum en siðan við gróðursetningu og alls kon ar skógræktarstörf á ýmsmn stöðum um landið, en einkum á Suðurlandi. Segja má að hann hafi alizt upp með trjánum fyrst við að koma þeim á legg og síð- an að gróðursetja þau í skóg- lendMi. Hann var nærfærinn í meðferð þeinra og bunni góð skil á þörfum og eðli ungviðis- ins. Slikt mótar ungtinga, vek- ur þá til umhugsumar og gerir þá að betri mörmum. Jón vann við gróðursetningu trjáa á hverju vori og framan af sumri frá þvi hann var bam að aldri, og að likindum eru fáir Islend- ingar, ef þeir eru þá nokkrir, sem hafa plantað fleiri trjám en hann gerði á sinni stuttu ævi. Tala þeirra skiptir mörgum tug- um þúsunda. Með mörgum þeirra trjáa, sem Jón hefur sett niður, geta handaverk hins unga og lífsglaða drengs staðið lengur í stormum tímans en verk flestra samtíðarmannanna, stækkað og vaxrð nokkrar aldir fram í tímann, þótt varia verði þá að spurt, hver gróðursett hafi. Jón Garðarssom lauk prófi í Ken-naraskólanum fyrir 5 árum og ætlaði að gera kermskt að ævistarfi sínu. Hann rækti þau störf vel og gat sér hið bezta orð meðal samkennara og rrem- enda. Frá unga aldri var það vani hans að leita sér fróðleiks um margs konar efni, og er slíkt góður eiginleiki fyrir kennara. Þegar hér við bætist létt lund og ljúfir skapsmunir hefði mátt búast við drjúgu ævi starfi á þessu sviði. Sárt er og skaði mifeifl þegar ungt og efnilegt fólk fellur frá - og þungur harmur fyrir for- eldra og systkini, en enginn má sköpum rwnrna. Vinir þeirra senda þeim innilegar samúðar- kveðjur á þessum skilnaðardegi og vona að tíminn mildi sáran hajrm. Hákon Bjarnason. Er ungur maðwr í blórna lífs- ins fellur frá, setur menn hljóða. Það er ekki ávaUt auð- velt að skilja þræði tilveruranar og dugir þá oft ekki annað til en augu trúarinnar. Jón Garð- arsson var ráðinn kennari við Bama- og unglingaskólann á Stokkseyri haustið 1971. Kynni okkar voru þvl ekki löng, en nógu löng tiJ þess að flnna þar góðan dreng og ljófam félaga. Jón var áhugasamur i starfi opinn íyrir nýjungum er að gagni mátttsu feovna og fús tH saim sífi-rfs. Áhuga hafði hann mik- inn á félagsmálum og vann þar ötultega. Aðrir munu verða til þess að mirmast Jóms á þvl sviði. Um kæran sitarfsfélaga þarf ekki að hafa mörg orð, en minninig hans lifir í hugum okk- ar er með honum störfuðum. Það verður okkur sérlega minn- iisstætt hve vel hann bar vax- andi sjúkleika sinn. Aldrei æðru orð i okkar eyru. Nú kveðjum við hann með þakk- læti fyrir samfylgdina. Foreldr- um bans og öðrum ástvinum vottum við samhug okkar í þess ari þungbæru reynslu og biðj- um þeim styrks og blessuuar Guðs nú og ávallt. Theodór Guðjónsson. I DAG er til moldar barinn, frá Selfosskirbju, bekkjarbróðir okk ar frá Héraðsskólanum að Skóg- urm, Jón Garðarsson, keninari. Hairm. var fæddur hinn 18. októ- ber 1946 og ólst upp að Tuma- stöðum í Fljótshlíð bjá foreldr- una sinium, Garðari Jónssyni og Móeiði Hei gadóttur. Fljótshlíð- in er ein sögufrægasta og feg- ursta byggð á landi hér, sem kunnugt er. Umhverfið mótar menm í uppvexti á marga lund og svo var ua Jón. Faðir hans vaor skógarvörður, og Jón tók unigur að starfa við steógrækt, eftir þvi sem ástæður voru til, og ræktwnarnnaður hugðist ham® verða að ævistarfi, þótt á öðrum vettvangi væsri. Hann stundaði nám með okkuar að Skógum um þriggja vetra skeið og reyndist hógvær, glaðvær, greindur og góð ur féiagi. Eftir veruna að Skóg- um skildust leiðir. Þá skyldi hver og eim leita sér þeirrar stað- festu, sem hugur hans stóð til. Jón hóf nám við Kennwraskóla íslands og lauk þaðen kemmara- prófi. Siðan kerandi haran á Sel- fossi og Stoifekseyri, þar til i vet- ur, að heilsa hans brást. Má til sanms vegar færa, að feemmla er ræktunarstarf, gróðiírsetníinig þess, sem má til heflla verða, í sálir nemendarma. I vor fórum við bekkjarsystk- inin, sern gátum því við komið, til Skóga og áttum þar ánægju- íega stund með fyrrverandi kenn urum okkar. Þó var ánægjan ekki óblandin. Jón Garðarsson gat ekki komið með okkur. Hann var að búa sig undir aðra för, sem nú er hafín. En Matttiias Joch- u rnisson segir: Hvað er Hel — ? Öllum likn, sem liía vel. — Þess verðum við að minnast nú. Þaið var fagur júnidagur árið 1963, þegar við komum saman að loknum prófum til að kveðja kennara okkar og skölann, sem toafðt verið annað heimili okkar í þrjú ár. Það var bjart yflr þessnam toóp, því að sumarið fór í bönd, og lífið sjálíft var fram- undan, með óteljandi tækifær- um, sem við vissum ekki einu sinmi am. Nú er erwt fagw júní- daguT, sumar fer í hömd og enin er lífið franuundan, en. við erum eldri, og okkur hefur lærzt með anfenum þroska, að Kfið er ef til viH efeJri eins einfalt og auðekilið og ofckur vúrtist fyrir tiu árum. Nú ber skugga á um stund, þvi að daitióíirm hefur á sviplegan hátt hriflð góðam drenig úr hópi okkar. Við þökkum þér, Jón, fyr ir ajlt, sem liðið er, og sendum ástvínu.m þínum innilegustu sam úðarkveðjur. Bekkjarsystkini frá Skógtxm. Ó, sólarfaðir signdu nú hvert. aaga en sér i I@gi þau sem tárin lauga og sýndú misfewnn ölfei þvi sem andar en eirakum því seran böl og voði grafradar. M J. ÞAÐ var íyrir 24 áruro að ég sá þig fyrst. Þá varan ég e'tt samar saroa sem á hejmiii foreldra þinna. Þá varst þú vappandi í krimgum okkur, ásamt systkin- uro þíraum. Ég man að okkur stelpunum þótti oft garoan að leika okkur við ykkur þegar við vonran ekk; að vinna. Síðan líðu árin og þú fluttist roeð þinni f jöl- skyldu til Selfoss og auðvitað áttwm við eftir að hittast aftur. Þú kynmtist minum bömum og varst mik.'H hehnagangur á mírau heímiíi. Ég minnist þín, sem prúðum og elskulegum pilti og þú komst inn eins og einra af fjölskyldunn: án þess að banka á dymar, fórst upp i skáp, fékkst þér bolla og bjargaðir þér sjálfur með kaífi. Þetta kunni ég alltaf svo vel við. Þú varst tilbú- inn að gera mér greiða eí ég bað einhvers. Ég m'nnist kvöldsins á sl. vori þegar þú hjálpaðír mér að gróðursetja plöntumar og ég veit að þær eiga eftir að minna mig á þig, þegar ég sé þær dafna hér á lóðlnní hjá mér. Að end- imgu, Jón minn, viljum við hjón- ira og börnin ofekar þafeka þér fyrír allt og biðjum góðan Guð að styrkja fjölskyldu þína i þess ari miklu sorg. Gústa. í dag verðxrr lagður till hinztu hvilu, vinur okkar bann Jón Garðarsson. Við, sem þuríum að sjá á bak góðum vini, fyllumst djúpiri sorg og söknuði, en smá birta leynist þó á bak við sára soirg, því við vttum nú að Jóni líður vel, eftir langvarandi veifeindi, og þjánmgarfullar stundir. Nokkrum dögum áður en Jóm kvaddi þetta líf, ræddi haran fnam tiðardrauma sina við okkur, og eiigum við þess vegna svo bágt með að trúa þvi að svona stwtt hafi verið eftir af dvöJ hans héa: á jörðu. Minningar siðasta sumars, eru ohkur svo ljúfar í huga, er við mínnumst allira ferðalaganna, og þeirra björtu stunda er við áttum með Jóni. Og einmitt þe«s vegna er svo erfitt að sætta sig við það að hann sfculi ekki geta verið með okkur í góðra viina hópi um komandi ár. Elsku Jón mimn, þessi fátæk- legu orð frá okkur, er hinzta kveðja, að sinni og biðjum víð góðan Guð að varðvedta þlg og leiða um alla eilSfð. Foreldrum og systkmum þín- um vottum við okkar dýpstu samúð, en við vttum ÖM að ein hvem tíroann hittumst við á ný, því öll göngum við sömu braxrt að lokum. Vertu sæM elsku vinur. Hin langa þraut er liðin, nú loksins hlauztu friðiinn. Og allt er orðíð rótt, nú sæll er sigur unninn og sólin björt upp runnin á bak við diimma dauðans nótt. Eygló, Ella Sessa, Sibba. Mlrming: Jónas Sigurðsson Fæddur 18. júraí 1906. Dáinn 26. m»í 1973. Hinn 26. roaí sl. andaðist Jónas Sigurðsson rafma grxseftiriitsmað- ur á Landsspétalamwn eftir langa sjúkdómslegu. Útför haras fór fraro föstudagíran 1. júni. Jóraas var Reykvikiragur og átti heiroa hér í borg alla ævi. Hann var fæddur 18. júní 1906 og varð því tæplega 67 ára. Foreldirar harrs voru Oddný Jónasdóttir steiinsmiðs ættuðum úr Borgar- firði, og Siigurður Bjamason Sig- urðssonar sjóroaður í Reykjavík. Oddraý andaðíst úr spærasku veik- inrai 1918, en Signrður árið 1939. Þau eágnuðust átta bðrn, en að- eiiras fjögur þeirra komust til fuM orðinsára. Þau voru: ólöf, d. 1954. Fyrri rraaður henraar var Jón Sig uirðsswra raffræðingur frá Flatey á Breiðafirði. Haran lézt á bezta aldri 1928. Síðar gffttst ólöf Al- bert Goodman starfsmannt í baradarí.ska sendtráðínu hér. Haran var af vestur-lsienzkum ættum. Aibert lézt árið 1967. Næstur að aldri var Jónas, síðan Guðbjörg, fýrri kona þess er þetta ritar — hún andaðist 1967 — og yngstur þeirra systfcina var Jón loftskeytamaður, d. 1963, kvæntur Láru Háfconardótt ■ur. Jómais lauk prófl i rafvirfejun hjá mági sinum og varan siðan við Raftæfcjaverzlun Jóras Sig- urðsBonar i Austurstræti, en ár ið 1938 gerðist hann eftirlitsmað ur hjá Rafmagrasveitu Reykjavík ur og gegndi því starfi til dauða dags. Hann var virasæM hjá starfs félögum sínum ©g samvizkwsam- ur í starfi A»k starfsiras hafði hann mörg önnur ábuigamál og féfekst við margt í tómstwidwm sínuim. Ég kynmttst Jóraasi heitn- um fyrst sumairð 1939 er hanra kom tí! Kaupmanwahafraar og dvaidiwt um mánaðartíma hjá okkur hjónum. En svo skail heinr.sst yrjöl din á og við hitt- umst ekki fyrr en við hjónin fhrtt ujTESt til leíarads að hemrai lokirarai. Jóraas var maður bjartsýrm að eðiisfari. Gestrisimn var hamn með afbrigðum og heimili þeirra hjóna bar vitai um snyrtí- mennsku í hvívetoia. Hann hafði mörg áhugamál, lae mikið og lét sig vandamál samtíðariranar miklu skipta og hafði sjálfstæð- ar skoðanir á þeim. Hann var ræðinra og oft hrutu howum spaugsyrði af vörum í hópi kucnn ingjanna. Jónas var tvíkværrtur. Fynri koraa han«s var Sigríður Sigurð- ardóttir, ættuð héðara úr borg. Þau eignuðust eina dóttur, Odd- nýju, gifta Hermanmi Helgasyrri lögfræðingi. Eiga þau tvasr dæt- ur, Sigríði Heigu og Guðbjöirgu Eddu. — Sigriði konu siiraa misetí Jóraas efttr stutta sambúð. Árið 1941 kvænttet hanra LJJju G unnia ugsdóttur frá Dagverðará á Snæfellsraesi. Þau eignuðuet tvð böm, Þórtiildi og Gnranlaug. Þórhildur er gift Björgvirai Ó«h- arssyni læfcni. Böm þehrra eru tvö, Kólbeinm og Bryndís Ólöf Lilja. Þau eru búsett 1 Sviþjóð. Gumintaragur er kværatwr Ragra- heiði Sigurðardóttur frá Ólafs- Framhald á Ms. 25

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.