Morgunblaðið - 17.07.1973, Qupperneq 22

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJÚ'DAGUR 17. JÚLl 1973
22
t
Eigisnkrxn'a mín,
Borghildur Hannesdóttir,
lézt í landspítalonum 15. júlí.
Jón Bjarnason.
t
Móðir mín,
Kristn Guðmundsdóttir,
Suðurgötu 10,
Hafnarfirði,
andaðdst að Sólvangi 15. þ.m.
Þórarinn Sigurðsson.
t
Maðuiinn minn, íaðlr okkar
og tetngdafaðSr,
Kristmundur Þorláksson,
Efri-Brunnastöðum,
verður jarðsunginn frá Haifn-
arfjarðarkirkju 18. júli ki. 2.
Lára Gísladóttir,
börn og tengdabörn.
t
Móðir okkar,
Bjarndís Árnadóttir,
Skúlagötu 72,
Beykjavík,
andaðiisit í Lamdspitalainu m að
kvöldi hins 14. júií.
Börn hinnar látnu.
t
Móðir okkar,
GJAFLAUG EYJÓLFSDÓTTIR,
Vesturgötu 59,
lézt að heimili sínu laugardaginn 14. þ.m.
Bömin.
t
Móðir okkar,
HJALMFRÍÐUR HJALMARSDÓTTIR,
frá Litla-Nesi, Strandasýslu,
Heimagötu 39, Vestmannaeyjum,
andaðist í sjúkrahúsi Akraness sunnudaginn 15. þ.m.
Börn, fósturbörn, tengdaböm og barnaböm.
Páli Bjarnason
símaverkstjóri
Akureyri
Faeddur 10. nóv. 1908.
Dáinn 12. júlí 1973.
Fram úr mistri frumbernskunn
ar stígur min fyrsta minning. Ég
vakna af svefni í húsi foreldra
minna inn i mikla ljósadýrð og
mikla glaðværð. 1 eimu homi her-
bergisins stendur birkihrisla með
marglitum flöggum, fléttuðum
pokum, skrautlegum kramarhús-
um — gliti á greinum. Það eru
gestir: ungur maður og ung
kona. Ég er hrifinn upp úr sæng-
immi, og þessi ungi maður tekur
gliansandi lúður og blæs í hann.
Slíkan hljóm heyrir maður að-
eins einu sinni á ævinni, og mjög
óvíst hvort nokkur vaknar fram-
ar við þvilíkan lúðraþyt.
Gestimir voru Aðalbjörg Jóns-
dóttir, fóstursystir föður míns, og
Páll Bjarnason frá Kambsstöðum
í Ljósavatnsskarði. Þau færðu
mér þetta blásturshom að gjöf
á jólunum tvævetrum. Ávallt síð-
an voru þau Bogga og Palli, eins
og þau kölluðust, eitt í huga mln
um alla bemsku mína.
Vorið eftir, 19. maí 1933, opin-
beruðu þau trúlofún sína. Þann
dag ól móðir mín mér systur.
Löngum um daginn leiddi Páll
staula minn um holt og móa
Birningsstaðafjalls, og við leituð-
um blóma, sem enn voru óút-
sprungin, en tíndum í þeirra
stað gráviði með bústnum reklum
og þann fjalldrapa, sem grænst-
ur verður og gróskumestur á
- Minning
Islandi. Slíkan vönd færðum við
móður minni á barnssængina.
Þannig var Páll: hlýr og góður,
háttvis bróðir birtu og glaðværð-
ar.
Mánuði síðar skildu leiðir um
siinn. Ég fluttist með foreldrum
minum á annað landshorn, og
næstu árin bárust aðeins stakar
kveðjur á milli.
Þetta voru hörð ár kreppu og
fátæktar. Aðalbjörg og Páll sett-
ust að á Akureyri, þar sem hann
gerðist starfsmaður Landsstmans.
Þau hófust brátt úr fullkomiinni
öreigð til bjargálna. Skömmu
fyrir síðari heimsstyrjöld keyptu
þau húseignina Oddagötu 7 á
Akureyri. Þar hefur heimili
þeirra staðið síðan, og þar ólust
upp böm þeirra fjögur: Aðal-
geir, rafmagnsverkfræðingur á
Akureyri, Guðný Þórhalla, hús-
freyja í Reykjavík, Hallgrimur
Jónas, símvirki í Kópavogi, og
Einar Kristján, gleraugnagerðar-
maður á Akureyri.
Þegar ég hóf nám við Mennta-
skólann á Akureyri, gerðist það
svo sem sjálfsagt væri, að ég
varð heimilismaður þeirra í Odda
götu 7. Þó höfðu þau fyrir átta
manns i heimild, og íbúð þeirra
var ekki stór. Aldrei varð ég
þess samt var, að þama væri
þröngt um fólk. Sannaðiist þar
sem oftar, að þar sem hjarta-
rými er nóg, er húsrými nóg.
Ég hef hvergi þar búið, sem
t
Móðir okkar,
ANNA JÓHANNESDÖTTIR.
T
Móðir mln og tengdamóðir,
INGA ÞÓRÐARDÓTTIR,
lézt 15. júlí.
leikkona,
Laila Andreson,
Styrkár Sigurðsson.
Konan T mín.
GUÐRÚN ÞORKELSDÓTTIR,
andaðist í Heilsuvemdarstöðinni 15. þ.m.
Sigurjón Snjólfsson.
t
Móðir min og tengdamóðir,
BORGHILDUR NÍELSDÓTTIR,
Reykjavíkurvegi 9, Hafnarfirði,
lézt að Sólvangi laugardaginn 14. júlí. Útförin fer fram frá
Þjóðkirkjunni í Hafnarfriði fimmtudaginn 19. júlí kl. 2 e.h.
Níels Þórarinsson, Anna Erlendsdóttir,
og aðrir aðstandendur.
t
Eiginkona min,
HULDA SVAVARSDÓTTIR RAGNARS,
og litla dóttir min,
ANNA ÞÓRA,
Breiðholti Sandgerði,
hafa látizt af slysförum.
Ragnar Ragnars.
lézt i sjúkrahósi Siglufjarðar 15. júlí.
Fyrir hönd systkinanna
Jónas Stefánsson.
t
Systir okkar og frænka,
VILBORG SÖLVADÓTTIR,
Hátúni 10,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 18. júli
1973 kl. 15.00.
Guðrún Sölvadóttir,
Hallfriður Sölvadóttir,
Þórarinn A. Magnússon.
t Móðir okkar.
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR, frá Bakkakoti í Skagafirði,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtt' n 19. júlí
n.k. kl. 1.30. Blóm afþökkuö. Bömin.
t Útför móður minnar,
SIGRÍÐAR EINARS
frá Munaðamesi,
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 18. júlí kl. 10.30.
Einar Karlsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð, hjálpsemi, vináttu og
minningargjafir til líknarstofnana við andlát og útför konu
minnar,
JÓNU MARGRÉTAR SÓLMUNDSDÓTTUR,
Hátúni 27, Reykjavík,
Þorkell Skúlason og bömin.
gestkvæmara væri en í Odda-
götu 7 þau tvö ár, sem ég átti
þar heima. Það var fremur regla
en undantekning, að tveir eða
þrír aðkomumenn sætu þar tíl
borðs auk heimamanna. Stundum
dvaldist fólk þar dögum saman,
einkum frændur og vinir úr Þing
eyjarþingi, sem annaðhvort áttu
erindi að reka á Akureyri eða
voru á leið til Reykjavíkur. Ég
minnist þess annan vetunnn, sem
ég átti heima hjá Aðalbjörgu og
Páli, að nærri tíu manna hópur
á leið til Reykjavíkur var veður-
tepptur á Akureyri í viku, og
höfðu flestir bækistöð sína i
Oddagötu 7. Þetla var flest ungt
fólk og glaðvært, og fleiri kvöld
en eitt stóð dunamdi dansleikur
i stofunni, þar sem Páll spilaði
á fóninn steimplötur frá árumum
milli stríða, og Sigurður á Foss-
hóli færði upp damsimn.
Á þessum árum kynntist ég
Páli bezt, og var þó aldursmun-
ur okkar meiri en svo, að ég
þekkti hann náið persónulega.
Fremur mætti orða það svo, að
ég hafi hrærzt i því andrúms-
lofti, sem hann skóp umhverfis
sig.
Hann var eimstaklega umhyggj
usamur heimiiisfaðir, glaðvær og
hlýr í viðmóti hversdagslega. Þau
þjónim voru ákaflega samhent um
að skapa fagurt he'mili, og ber
það því glöggt vitni.
í starfi sínu var Páll mjög vel
tátinm og hæfur maður. Heyrði
ég aldrei nokkum mann mæla
öfugt orð í hans garð. Hann var
vaskúr maður og vel á sig kom-
inn, og kom það sér vel á erf-
iðum ferðalögum við viðgerðir á
símalinum.
Hann var ednstakur völundur,
og lék homum hvert verk í hendi.
Sjálflærður maður, eins og hann
vár, tók hann sundur og gerði
við hinar flóknustu vélar. Þó bar
þar mest frá, hversu listfengur
hann var. Smíðaði hann hvaðeina
á heimili sínu og einnig skraut-
muni. Vann hann jafnt úr dýrum
málmum sem beini og eðalviði.
Eru ófáir listmunir, sem eftir
hann liggja.
Þegar Páll er nú allur, send-
um við hjónin Aðalbjörgu og
bömum þeirm okkar innilegustu
vamúðarkveðj ur.
Við minnumst þess ofar öðru,
að Páll var öðlingsmaður, sem
ávallt verður hlýtt og bjart um
huga okkar, sem hann þekktum.
Sveinn Skorri Höskuldsson.
Vér deyjum afllir einn dag,
hver dagur á sólarlag.
ÞESSAR ljóðlínur komu upp í
huga minn, er mér var tilkynnt
um lát viinar míns og samstarfs-
manmis, Páls Bjarnasonar, sdm-
virk j averkst j óra.
Ætíð er ég hugsa um líf okk-
ar maninanna og hverfulleik
þess verður mér á að líkja því
vilð blómin se<m vaxa með okkur
og deyja—;hverfa okíkur sjónium
fyrr en við eigum von á. Með
hækkandi söl, á vorin lilfna þau
til a>ð gleðja Okkur og sýna okk-
ur um leið, að tl er æðri til-
vera sem öllu fær ráðið, en
hverfa svo með iækkamdi sól á
haustin. Hverfa oklkur sjón-
um fyrr en við höfum áttað
Framh. á bls. 25