Morgunblaðið - 01.03.1974, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. MARZ 1974
21
Hér fer á eftir síðasti hluti kynningar Morgunblaðsins á
frambjóðendum í prófkjöri sjálfstæðismanna og viðhorfum þeirra
til borgarmála. Hafa frambjóðendur verið beðnir að skrifa stuttar
greinar, þar sem þeir lýsa skoðunum sínum á sviði borgarmála.
Morgunblaðið væntir þess, að greinar þessar auðveldi stuðnings-
mönnum Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík að taka ákvörðun um
skipan framboðslista flokksins í þeim örlagaríku borgarstjórnar-
kosningum, sem fram fara í vor.
Prófkjör
S j álfstæðismanna
Albert
Guðmundsson:
Flokkur
fólksins
KJÖRTÍMABIL borgar-
stjórnar er nú senn á enda
og nýjar kosningar fram-
undan. Dómur fólksins verð-
ur á ný upp kveðinn. Síð-
ustu 4 ár hafa fært ibúa
höfuðborgarinnar miklu nær
þeim markmiðum okkar sjálf-
stæðismanna, að borgin verði æ
þægilegri og betri dvalarstaður.
BorgarbUar vita að undir
forustu sjálfstæðismanna hefur
borgin vaxið og dafnað, enda
má sjá grósku í verklegum
framkvæmdum á vegum
Reykjavikurborgar í öllum
hverfum borgarinnar, bæði
gatnagerð, hitaveitu, vatns- og
rafmagnsveitu, byggingu skóla,
barna- og dagvistunarstofnana,
leikvalla og íþróttamannvirkja,
og stórátak er framundar. I
málefnum aldraðra.
Verkefni, sem blasa við
næsta kjörtímabil til viðbo'tar
hinum fjölbreyttu, verklegu
framkvæmdum, eru marg-
breytileg.
Nauðsynlegt er að stefna að
breyttu álagningar- og inn-
heimtukerfi borgar og rfkis.
Sett verði svokallað „þak“ á
tekjur sveitastjórna og ríkis og
þeirri upphæð siðan dreift í
hina ýmsu framkvæmda- og
málaf lokka og takmarka þannig
útgjöld opinberra aðilja. Aþann
hátt færist fé í auknum mæli
aftur í hendur fólksins og eyk-
ur sjálfstæði þess i athöfnum
og hugsunum.
Koma verður í veg fyrir, að
láglaunafólk fái launaumslög
án lífeyris. Tryggja að ávallt
komi til útborgunar í peningum
ákveðin lágmarksupphæð
launa, sem tryggi launþeganum
lífsviðurværi milli launa-
greiðsludaga. Stemma verður
stigu við sívaxandi afskiptum
af högum fólks og athöfnum og
auka þannig sjálfstæðiskennd
einstaklingsins, og frelsi.
Mér þykir rétt að draga at-
hygli borgarbda að hinni
merku hugmynd borgarstjóra,
Birgir Isl. Gunnarssonar, sem
hann hefur nefnt „Grænu
byitinguna" og fjallar um rækt-
un og fegrun opinna svæða í
borginni. Er þetta framhald
þess áfanga, sem náðst hefur i
varanlegri gatnagerð.
I vaxandi mæli er nú
skilningur á þörfinni fyrir
aukna náttúruvernd ogþrifnað,
svo borgarbuar hljóta að fylkja
sér um stefnu borgarstjóra í
þessu máli, sem er svo ofarlega
á framkvæmdaáætlun komandi
ára. Það hefur ávallt verið
áhugamál mitt að fegra borgina
með gosbrunnum og listaverk-
um á fögrum torgum og nýta
betur þá möguleika, sem heita
vatnið býður upp á. Þar þarf að
reisa gróðurhús í höfuðborg-
ínni, í líkingu við þau, sem eru í
Hveragerði, með suðrænum
gróðri og ýmsu því innanhúss,
sem sólarlönd bjóða íbúum sín-
um og gestum og Reykvikingar
gætu þar stytt sér stundir yfir
kaffibolla, þótt úti hríði.
Um leið og við stefnum að því
að laga, fegra og auðga hin
gömlu hverfi, ber okkur skylda
til að hraða, svo sem auðið er,
frágangi nýrra hverfa. Éig vil
því leggja áherslu á endanlegan
frágang Breiðholts- og
Árbæjarhverfis, bæði hvað
snertir gatnagerð, skóla-
byggingar, alla leikvelli, að
ógleymdum íþróttamannvirkj-
um og þjónustustofnunum.
Ibuar Breiðholts- og Arbæjar-
hverfis búa fjær hjarta borgar-
innar en flestir aðrir borgar-
búar og því lengra fyrir þá að
sækja alla þjónustu, sem borg-
inni ber að veita þeim. Okkur
er ljóst að erfiðara er að stunda
vinnu frá þessum fjarlægari
hverfum. Ber okkur því að
bæta þjónustu í þessum hverf-
um og samgöngur við þau hið
fyrsta.
Þá má minna á hinar stór-
auknu fjárveitingar borgaryfir-
valda til málefna aldraðra og ég
trúi, að, á næsta kjörtimabili
leysist að verulegu leyti þarfir
ellinnar i húsnæðismálum,
bæði langiegusjúklinga og
þeirra, sem sjálfbjarga eru, því
reikna má með framlagi, sem
nemur um 150 — til 200
milljónum króna árlega til
þessara mála.
Ef Reykjavík á að verða sú
fagra borg, sem stefnt er að,
verðum við að bua vel um
gamla fólkið okkar. Borgin er
reist með svitadropum þeirra,
sem á undan okkur byggðu
hana. Gleymum þeim ekki.
Sjálfstæðisflokkurinn er
flokkur fólksins. Á því heimili
býr stétt með stétt. Frjálst fólk.
Fæðingarborg mín er mér
kær, henni og íbuum hennar vil
ég þjóna. Því býð ég mig aftur
fram tilþjónustu að þessu kjör-
tímabili loknu.
Albert G uðmundsson
stórkaupmaður.
Dagmar Karlsdóttir:
Varnarbarátta
gegn óða-
verðbólgu
SJÁLFSAGT er fleirum en mér
þannig skapi farið í dag, að nú
sé efst í hnga ánægjan yfir því,
að gerðir hafa verið nýir samn-
ingar við flest félög launþega.
Sérstaklega tel ég ástæðu til
að fagna því, að verkfall þurfti
ekki að standa lengur yfir en
raun ber vitni um. Enda virðist
sem fjögurra mánaða samn-
ingaumleitanir, eða þriðjungur
árs, ættu að vera ærið nógar, ef
vilji er fyrir hendi til lausnar.
Sá vilji á auðvitað ekki bara að
vera hjá okkur, heldur einnig
atvinnurekendum og ekki síst
ríkisstjórn á hverjum tíma.
Sjálfsagt hrýs einhverjum
hugur við kröfum okkar laun-
þega og niðurstöðum samning-
anna sjáifra. En þeim ber að
hafa í huga að þrátt fyrir
merkileg nýmæli, sýna þeir
fyrst og fremst þá varnarbar-
áttu, sem allur almenningur
hefur staðið i um langt skeið
vegna sívaxandi óðaverðbo'lgu.
Ég tel t.d. að hin almenna kaup-
hækkun geri ekki meira en rétt
vegaþar ámóti.
En eins og ég sagði er ýmsum
mikilsháttar áföngum náð, t.d. i
jafnréttismálum karla og
kvenna á vinnumarkaðinum og
ber sérstaklega að þakka þeim
félögum okkar, þar sem karl-
menn ráða yfirgnæfandi, fyrir
drengilegan stuðning þeirra við
okkar baráttumál.
Ég hefi um langt árabil unnið
hér í Reykjavík á hinum
almenna vinnumarkaði.
Ég var í mörg ár í Iðju félagi
verksmiðjufólks hér í Reykja-
vík og átti sæti í stjórn þess
félags um skeið.
Nú er ég féiagskona í starfs-
stúlknafélaginu Sókn og á
sæti í stjórn þess, en vinn á
Borgarspítalanum. Þar kann ég
vel við mig. Bæði er fyrir-
myndaraðstaða fyrir sjúkl-
ingana og einnig fyrir starfs-
fólkið.
Sú þróun sem hefur átt sér
stað í okkar heilbrigðismálum
og í uppbyggingu iðnfyrirtækja
í höfuðborginni, sýna m.a.
áhuga einstaklinganna og
þeirra sem borginni stjórna
fyrir því sem borgarbúum er
fyrir beztu.
Vissulega má margt betur
fara. Um leið og ég sem borgar-
búi fagna grænu blettunum,
útivistarsvæðunum, sem okkur
hafa verið búin á síðustu árum,
harma ég erfiðleika okkar, sem
fótgangandi erum, þegar snjór
og ís hamla för okkar um gang-
stéttir borgarinnar.
Sjálfsagt má telja svona lengi
áfram og gagnrýna. En mín per-
sónulega skoðun er sú að um
leið og gagnrýni er viðhöfð
eigum við að meta allt það, sem
vel er gert í þessari borg, og þar
má margt fram telja.
Dagmar Karlsdóttir,
starfsstúlka.
Magnús L.
Sveinsson:
Allir búi við
sem mest öryggi
Í REYKJAVÍK býr tæplega
helmingur þjóðarinnar. Það er
þvi þýðingarmikið, að þeir, sem
með stjórn borgarinnar fara
hverju sinni, séu vakandi yfir
öllum þáttum borgarlifsins.
Enda þótt hinir margbreytilegu
þættir samfélags manna í
höfuðborg okkar séu misþýð-
ingarmiklir, verður að varast að
upphefja einn þátt á kostnað
annars.
Með aukinni velmegun
breytist lifsviðhorf og gildismat
fólks. Borgaryfirvöld verða á
hverjum tima, að fylgjast með
slikri þróun og stuðia að því, að
allar samfélagsbreytingar
beinist inn á jákvæðar brautir,
svo að markvisst sé stefnt að
því að tryggja og auka þau lifs-
gæði, sem allir vilja í raun búa
við.
Eg tel, að það, sem máli
skiptir, sé, að hverjum einstakl-
ingi sé gert kleift að vera
sjálfum sér nógur. Þeim, sem
vegna aldurs, heilsubrests eða
annarra óviðráðanlegra orsaka
eiga við erfiðleika að striða,
verður að veita þá samhjálp,
sem þeim er nauðsynleg, svo að
allir búi við sem mestöryggi.
Atvinnu- og húsnæðismál,
fræðslu-, uppeldis- og æskulýðs-
málin tel ég að skipi öndvegi og
sé undirstaða og forsenda al'.s
annars, sem i heild tryggir
raunverulega framþróun
borgarlifsins, þannig að við og
afkomendur okkar búum í
sífellt betri borg.
Reykjavíkurborg verður að
gæta þess, að svo miklu leyti
sem hún getur ráðið, að
sköttum sé hverju sinni stillt i
hóf bæði á einstaklingum og
fyrirtækjum, og atvinnuveg-
unum, sem er bezt borgið þar
sem hugvit og framtak hvers
einstaklings fær notið sín, sé á
hverjum tima tryggður nauð-
synlegur rekstrargrundvöllur,
sem er höfuðforsenda fyrir því,
að tryggja launþegum auknar
rauntekjur, en það er eitt af
þýðingarmestu málunum í
þeiná óðaverðbólgu, sem við
búum við í dag.
Magnús L. Sveinsson
skrifstofustjóri.
Ólafur B. Thors:
Vaxandi verk-
efni í umhverf-
ismálum
STÖRF að sveitarstjórnarmál-
um eru áhugaverð og góður
skóli hverjum þeim, sem slik-
um störfum sinnir. Starfsvett-
vangurinn er nánasta um-
hverfi mannsins og takmarkið
.0 bæta það lif, sem lifað er i
^essu umhverfi.
Þróun Keykjavíkurborgar sl.
hálfa öld ber glöggan vott um
það starf, sem hér hefur verið
unnið undir forystu sjálfstæðis-
manna og sá árangur, sem náðst
hefur, hefur gert borgina að
sífellt betri iverustað fyrir okk-
ur Reykvikinga.
En vaxandi borg kallar á degi
hverjum á úrlausn nýrra mála.
Stjórnendur borgarinnar geta
því ekki staldrað langa stund
við það að horfa til baka og
gleðjast yfir því, sem vel hefur
tekist. Starf þeirra mótast af
líðandi stund með framtíðarsýn
fyrir augum. Eftir að hafa
starfað í borgarstjórn nú í tæp
fjögur ár verð ég að við-
urkenna, að mér reynist
erfitt að nefna sérstaka
málaflokka, sem áhugaverð-
ari eru en aðrir. Viðfangs-
efnið er mannlegt líf og ákvörð-
un á einu sviði er likleg til þess
að hafa áhrif á fjölmörgum öðr-
um. En jafnljóst er, að þróun
hinna ýmsu málaflokka er mis-
jafnlega vel á vegi stödd, því
hafa verður í huga, að fjármun-
ir borgarbúa er það afl, sem til
framkvæmda þarf og í þann
sjóð verða opinberir aðilar að
sækja af hófsemi. Þess vegna
verður ætið um val að ræða við
ákvörðun um röð framkvæmda.
Mér sýnist að næsta borgar-
stjórn Reykjavíkur hljóti að
sinna umhverfismálum f vax-
andi mæli, en víðtækar athug-
anir og undirbúningsvinna hef-
ur nú verið framkvæmd á því
sviði.
Málefni elstu borgaranna eru
aðkallandi, því að það fólk, sem
með elju sinni og atorku lagði
grundvöllinn að þeirri nútíma
borg, sem við nú byggjum á
fyllsta rétt á skilningi okkar,
sem yngri erum og úrbótum á
sérstökum vandamálum þess.
Breytt viðhorf i ýmsum þjóð-
félagsháttum kalla á ný úrræði
stjórnenda, því þeir eiga að
starfa fyrir fólkið en ekki
vegna þess. Þannig er ljóst, að
þótt mikið hafi áunnist í dag-
vistunar- og leikskólamálum
þarf þó enn betur að gera, því
aukin menntun og vaxandi
þátttaka kvenna i atvinnulifinu
hefur stóraukið nauðsyn
þessara stofana.
Eg nefni þessa málaflokka
sem dæmi um þau verkefni sem
við blasa, en ekki til þess að
vanmeta nauðsyn frekar úrbóta
í öðrum málaflokkum.
Svo er fyrir að þakka, að
Reykjavík byggir dugmikið 1
fólk, sem gerir kröfur til sjálfs
sin og samfélagsins. Þess vegna
eru verkefni borgarstjórnar
Sjá nœstu I
síðu