Morgunblaðið - 16.08.1974, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. AGUST 1974
29
BRÚÐURIN SEIV/i
HVARF
Eftir Mariu Lang
Þýðandi: Jóhanna Kristjónsdóttir
27
— Sú gamla er alveg pottþétt,
sagði Jeppson. — Hún fylgdist
með hreyfingu allra, sem koma í
námunda við hana. Það er úti-
lokað, að nokkur komist fram hjá
henni óséður.
Christer leitaði aftur á vit
gömlu konunnar og þau spjölluðu
saman um veður og vind drykk-
langa stund.
— Já, sagði hann skyndilega —
svona veður ætti að vera á
hverjum degi. Ég held bara það
hafi ekki komið dropi úr lofti f
f jóra daga.
— Jú, það kom nú aldeilis skúr
á föstudaginn. Ekki langur, en
það var næstum eins og skýfall.
— Og þú sem varst að njóta
blíðunnar. Þú hlýtur að hafa
rennblotnað.
— Nei, nei. Ég flýtti mér
náttúrlega að komast í húsaskjól.
En skúrinn stóð ekki yfir nema
nokkrar mínútur og svo þurrkaði
ég bara af stólnum og settist
aftur.
Christer var smám saman orðið
ljóst, að regnskúrinn — þótt lltill
hefði verið — hefði verið all þýð-
ingarmikill þáttur í því, sem gerzt
hafði á föstudeginum. Gustava
gamla Eriksson hafði orðið að
hverfa af verðinum stundarkorn
og á meðan hún var inni, gat hver
sem var hafa smeygt sér út um
bakdyrnar á blómaverzlun
Fannyar Falkman.
Honum skildist enn betur en
áður, að forsendan fyrir því að
leysa gátuna var að komast að því
— með góðu eða illu — hvað hafði
gerzt þar innan dyra.
Christer Wijk var sannfærður
um, að Fanny Falkman hafði ann-
aðhvort logið vísvitandi eða hún
var að hylma yfir eitthvað, sem
henni var mikið í mun, að ekki
kæmist upp. Kannski var hún sér
þess ekki meðvitandi, en um það
var erfitt að dæma. í því skyni að
rannsaka staðinn í ró og næði
fékk hann ungan lögreglumann
til að útvega lykla að verzluninni
og leituðu þeir síðan í verzluninni
af mestu nákvæmni. Christer
reyndi til skiptis að setja sig í
spor Anneli Hammar og Fannyar
Falkman. Hann gekk úr skugga
um, að úr verzluninni var hægt að
sjá út í Lillgötu, án þess sá, er
þangað horfði, sæist utan af götu,
og að glugginn að geymslu-
herberginu var svo skammt frá
geymsluherbergi tóbaksverzl-
unarinnar, að Jóakim hefði getað
pískrað við unnustu sína þaðan.
Christer lét lögregluþjóninn opna
dyrnar hvað eftir annað og varð
þess vísari, að I bjöllunni heyrðist
ágæta vel inn I íbúðina, á salernið
og niður í kjallarann og einnig í
eldhúsið. Þó heyrðist daufast í
henni þar og urðu dyrnar fram að
vera opnar svo að vel mætti
greina hringinguna. Eftir að hafa
virt angurvær fyrir sér visnaðan
blómvöndinn, fór hann að lokum
úr verzluninni. Ef nauðsyn bæri
til yrðu þeir síðar að senda sér-
fræðing hingað i fingrafararann-
sókn. Christer bauð þó f grun, að
ekki þyrfti að gripa til þess.
Fanny Falkman sat og beið á
lögreglustöðinni og hún var vita-
skuld frávita af bræði — eins og
hann hafði búizt við. — Aldrei
hef ég orðið fyrir öðru eins á ævi
minni! hrópaði hún. — Tekin og
flutt á lögreglustöð eins og glæpa-
maður. Mannorð mitt er eyðilagt I
bænum og ég bara spyr: hvaða
rétt hafið þið til að sýna mér
hvfllka framkomu? Þvf að ég ætla
að segja I eitt skipti fyrir öll, að ég
hef ekki gert nokkurn skapaðan
hlut af mér, en á sumum öðrum
stöðum væri kannski meiri
ástæða til að hafa auga með fólk-
inu. En auðvitað er „sumt fólk“
heilagar kýr og er hlíft við öllu,
hvað sem það hefur gert af sér.
Christer settist rólega við skrif-
borð Leo Berggrens og tróð I pípu
sina I mestu makindum. Einn
aðstoðarmanna hans hafði svo lít-
ið bar á, kveikt á segulbandi og
Fanny Falkman gaut augunum að
tækinu og það var enginn vafi á
því, að konan var skelkuð, þótt
hún reyndi að láta ekki á því
bera. Og enn meira var henni
brugðið, þegar öðrum gesti var
vfsað inn f skrifstofuna.
Sebastian Petren var blóðrauð-
ur í framan, fullur vandlætingar
og reyndi að bera sig virðulega.
Christer hlustaði þolinmóður á
hótanir hans, heyrði hann gefa
yfirlýsingar um réttindi borgar-
anna og þá hættu, sem lögreglan
stefndi sér í með slíku framferði
við sómakært og heiðarlegt fólk.
En svo virtist sem hann yrði óró-
legur að loknum yfirlýsingunum
og hann leit hálf hræðslulega á
Fanny Falkman, tók upp stóran
vasaklut úr pússi sfnu og þurrk-
aði sér um ennið.
Christer sagði blátt áfram.
— Við erum að reyna að leysa
morðmál . . .
Forstjórinn æpti upp f bræði
sinni: — Og hvað f fjáranum
kemur MÉR það við?
— A föstudaginn klukkan eitt
kom Anneli Hammar út úr skrif-
stofu þinni í Prestgötu. Hún grét.
Rödd Christers var hörkuleg. —
Mig fýsir að vita hver var ástæðan
fyrir þvf.
— En . . . égget fullvissað . . .
VELVAKAIMDI
Velvakandi svarar í sima 10-1 00
kl. 1 0.30 — 1 1 30, frá mánudegi
til föstudags.
# Hugleiðingar
um drykkjuskap
og þjóðhátíð
Steinar Guðmundsson,
Leifsgötu 9 skrifar:
„Velvakandi minn.
í hátíðarvímunni sækir að mér
tregi. í aðra röndina finnst mér
sem við, fslenzk þjóð, séum svo
ósköp lítil í öllu þjóðhátiðarvaf-
strinu. Þykjustuleikurinn er svo
áberandi. Við keppumst við að
sýna hvert öðru hversu góðir ís-
lendingar við viljum vera, hversu
heitt við viljum elska landið
okkar, — hversu hátt við virðum
forfeðurna. Við teljum okkur
vera þjóð, sem stendur fyrir sfnu,
en samt tekst nýkjörnu Alþingi
ekki að halda lifandi í friðar-
pipunni.
En ég er maður áfengismálanna
og ekki meiri bógur en svo, að ég
tel mig ekki vera til skiptanna.
Þess vegna læt ég þjóðmálin eiga
sig — öll nema eitt. Ofdrykkju-
mál er mitt mál.
Mig langar til að spyrja les-
endur þína hvort þeir telji það
samrýmast þjóðhátfðarstemmn-
ingunni, að misþyrma börnum t.d.
hérna miður við Laugaveginn og
réttlæta harðneskjuna síðan með
drykkjuskap foreldra? Eða hvort
ætla megi, að það samrýmist sömu
stemmningu að loka augunum
fyrir misþyrmingu uppkominna
barna á foreldri, t.d. hérna uppi f
Holtunum eða suður í Kópavogi,
ef hægt er að réttlæta misþyrm-
ingarnar með drykkjuskap? Og
sjálfan þig spyr ég, hvort þú teljir
að það taki þvi að gorta af menn-
ingu þeirrar þjóðar sem mis-
munar börnum sínum, — þjóðar,
sem flokkar niður eymd þeirra
áður en hún er til viðtals um það,
hver skuli njóta mannréttinda og
hver ekki? Þjóðar, sem þykist
ekki sjá þá aumustu, en útskúfar
þeim samt að yfirlögðu ráði. ( Hér
á ég við drykkjumennina f at-
vinnulífinu, feludrykkjumenn-
ina, bankamennina, húsmæðurn-
ar, búðarlokurnar og þá aðra, sem
þaðan af hærra eru settir i þjóðfé-
lagsstiganum).
Ég fer ekki lengra, því mig
langar til að fólk lesi þetta og
hugleiði. Það er undir fólkinu
sjálfu kornið, að eitthvað sé gert
til úrbóta. Fólkinu svona upp og
ofan og án tillits til þess, hvort
það drekkur brennivín eða ekki.
Við verðum að hætta að bera af
okkur skylduna með þvi að endur-
taka sönginn um, að „honum beri
að gera þetta,, eða „þeim beri að
gera það“. Hinsvegar meguni við
ekki gleyma því, að Alþingi og
sveitarstjórnir eru starfstæki
þjóðarinnar.
Mig hrýllir við blindu skepn-
unnar, sem boðar gróðurherferð
klettinum til skjóls, en lætur hjá
líða að huga að uppblæstrinum f
sálarlífi sjálfrar sin. Það er ósköp
auðvelt að birta mynd af mosa-
barðinu, sem er að hverfa út í
buskann, en þú birtir ekki mynd
af eymd fjölskyldunnar fyrir
vestan, austan, norðan eða
sunnan, sem vegna drykkju-
skapar eins fjölskylulims er að
slitna úr samfélagi þjóðar sinnar.
0 Sýndarmennsk-
una á hilluna
Og grátlegast af öllu er að
vita til þess, að gegn óláninu hefði
e.t.v. verið hægt að sporna, þótt
ekki hefði verið notað til þess
nema pfnulitið brotabrot þeirrar
fyrirhyggju, sem beitt er gegn
uppblæstri islenzka jarðvegsins
— moldarinnar, sem við tökum
fram yfir manninn.
Er ekki kominn timi til að
leggja sýndarmennskuna á
hilluna? Er ekki kominn tími til
að horfast i augu við staðreyndir?
Uppblástur og öræfamistur
hvetur okkur til landræktar, en
rótarslitin heimili náungans
þykjumst við ekki sjá — og
örvæntingaróp lánleysingjans
leiðum við hjá okkur.
Ein afvötnunarstöð (3 — 5
daga) afvötnun og alls ekki lengri
timi) með 5 — 10 rúmum, einni
kerlaug og nokkrum sturtum, vel
búnum kæliskáp og aðgangi að
kjötsúpu gæti unnið stórvirki.
Tugi milljóna vélasamstæða I
hvaða iðnaði sem væri mundi
hvergi nærri spara þann vinnu-
kraft, sem einfaldasta afvötn-
unarstöð skilaði þjóðinni á nokkr-
um mánuðum. En mannúðin yrði
aukatekja, og mannúðin er þess
eðlis, að hún er báðum til bless-
unar, — bæði þeim sem gefur og
þeim sem þiggur.
Elsku beztu alþingismenn og
borgarfulltrúar: byrjið einhvers-
staðar — og það skal ekki standa
á okkur að hlaupa undir bagga
hvar og hvenær sem þess gerist
þörf. Og leiðsöguna skal heldur
ekki vanta — því leiðina þekkjum
við.
Mjór er mikils visir.
Með beztu kveðjum,
Steinar Guðmundsson."
# Kveðja til
Tómasar
Við fengum venju fremur
ánægjulega upphringingu í fyrra-
dag. Var það kona, sem hafði átt
leið um Austurstræti, og þar sem
hún stóð frammi fyrir styttu
Tómasar Guðmundssonar, varð
þessi vísa til:
Hér rölta aldnar
Austurstrætisdætur
því enn er Tómas þeirra svermirí.
Nú styttu hans þær stóltar
gefa gætur
og gömul hjörtun örar slá á ný.
Höfurndurinn
markið S.E.
hefur fanga-
# Læknar
fjarverandi
Fríða Þorarinsdóttir
hringdi og sagðist hafa lent i
ógöngum, er hún þurfti nauðsyn-
lega að ná sambandi við háls- nef-
og eyrnalækni nú í vikunni.
Hún sagðist hafa spurt heimilis-
lækni sinn, en hann hefði ekki
getað gefið henni upplýsingar um
hvert helzt væri að leita.
Þá hefði hún lagt land undir
fót, þar sem illa hefði gengið að
ná sfmasambandi við þá sérfræð-
inga, sem getið væri um i sima-
skránni. Að lokum kom f ljós, að
af þeim sex sérfræðingum i
þessari grein læknisfræðinnar
voru allir nema einn fjarverandi.
Hún vildi benda á það, að baga-
legt væri, að nú væri þess ekki
lengur getið í dagblöðum, hvaða
læknar væru fjarverandi, eins og
gert var áður fyrr.
Fríða sagði ennfremur, að það
hefði verið sér talsverðum erfið-
leikum bundið að ná sambandi
við sérfræðing með þessu móti,
enda hefði hún ekki bíl til að
ferðast i.
Velvakanda sýnist, að ekki
þyrfti að vera erfitt að ráða bót á
þessu, — samtök lækna hljóta að
sjá sér hag í þvf að auglýsa hvaða
læknar eru fjarverandi hverju
sinni.
S3? SIG6A V/öGA í ýfLVEgAU
Kfimo © UG'ifi V/fWN/ GÍÝA'f ,
wmiá m © a viauswum vua vf.ý
m S.TMTOO © GtVMA
m. m pangao íil m
m VRAH A KAoPMXKoW?
Ferðafélagsferðir.
Föstudagskvöld kl. 20.
1. Kjölur — Kerlingarfjöll,
2. Þórsmörk.
3. Landmannalaugar — Veiði-
vötn,
4. Hlöðuvellir — Hlöðufell,
Ferðafélag ísland,
Öldugötu 3,
símar: 1 9533 — 1 1 798.
við
17, —18. ágúst
Ferð í Karlsdrátt
Hvitárvatn
Upplýsingar á skrifstofunni milli
kl. 1 og 5 alla daga og á fimmtu-
dags- og föstudagskvöldum frá kl.
8 — 10. Sími 24950.
Farfuglar.
Sumarleyfisferðir.
20.—25. ágúst, Hrafntinnusker-
Eldgjá-Breiðbakur,
20.—25. ágúst, Norður fyrir
Hofsjökul
Ferðafélag íslands,
Öldugötu 3,
símar: 19533 — 1 1798.
ROM
SORRENTO
Róm — borgin eillfa. sem engri
borg er Hk.
Sögufrægir staBir og byggingar
viB hvert fótmál. VatikaniB og
minjar hinnar fomu rómversku
menningar frá dögum hinna einu
sönnu keisara.
Sorrento er einn af fegurstu bæj-
um ítalíu viB MiBjarðarhafið
sunnan viS Napoli. SannkölluB
perla Napöliflóans, laus viB alla
mengun, sem hrjáír nú svo marga
staBi Norður-Ítalíu. þar sem mið-
stöð iSnaðar og efnaframleiðstu
er I Sorrento eru góðar baB-
strendur og einstæð náttúrufeg-
urð. Stutt að fara til margra
skemmtilegra staða, svo sem
eyjunnar Kapri, Pompei,
Vesuviusar og Napoli, en þaSan
er aðeins tveggja stunda ferð til
Rómaborgar.
Með þotuflugi Sunnu til Rómar
gefst almenningi nú i fyrsta sinn
kostur á ódýrum ferðum til eftir-
sóknarverðustu staða ítalíu.
FERflASKRlFSTOFftN
SUNNA
SIMRR 16400 12070
NinSQ