Morgunblaðið - 10.09.1974, Síða 15

ÞRIÐJUDAGUR 10. SEPTEMBER 1974 4 SlÐUR
Stefán datt og hætti
ÞÆR fregnir hafa borizt frá Evrópumótinu f Rómaborg, að Stefán Haligrfmsson hafi orðið að hætta þátttöku f tugþraut- inni. Hann datt f 110 metra grindahlaupinu, sem er 6. grein hljóp 100 metrana á 11,64 sek, SB stökk 6,59 metra í langstökki, ÉHhKfl varpaði kúlu 13,65 metra, stökk W 1,83 metra í hástökki og hljóp - 400 metrana á 50,9.
þrautarinnar, og gat ekki keppt 1 kúluvarpi keppti Hreinn |H|BK CíiV' uJjH
meira eftir það. Halldórsson. ol> var hann einn- aSpHr,.
Stefán var nokkuð langt frá ig nokkuð frá sínu bezta eins oe flmHI
sínu bezta fyrri dag keppninn- fram hefur komið, varpaði S ,
ar, var með 3604 stig. Hann 18,28 metra. jgt ’W BBj
Belgar þurftu að hafa fyrir sínu
2:0 sigur þeirra
var í stærra lagi
EFTIR gangi og tækifærum
landsleiks Islands og Belgfu f
knattspyrnu á Laugardalsveilin-
um á sunnudaginn verður tæpast
annað sagt en að 2:0 sigur Belg-
anna f leiknum hafi verið nokkuð
sanngjarn, en þó f stærra lagi.
tslenzka landsliðið sýndi þessum
þrautþjálfuðu og launaháu at-
vinnumönnum enga minnimátt-
arkennd og veitti þeim harða
keppni. Þeim mun gremjulegra
var, hversu mjög svo ódýr mörk
Belganna f leiknum voru; annað
verður að skrifast algjörlega á
reikning Þorsteins Ólafssonar
markvarðar, en hitt kom úr vfta-
spyrnu, sem var mjög strangur
dómur eftir óþarft brot hjá Is-
lenzkum leikmanni. tslenzka lið-
ið hefði átt skilið að skora mark
eða mörk f þessum leik, og mikið
má vera, ef hinn slaki dómari
Ieiksins hefur ekki sleppt Belg-
unum við vftaspyrnu á lokamfnút-
um leiksins.
Fátt er það nú, sem kemur
mönnum á óvart lengur við val
landsliðsins eða uppstillingu þess
á leikvelli. Þó hygg ég, að margur
hafi samt orðið undrandi, er lið-
inu var stillt upp til landsleiksins
og í ljós kom, að Gísli Torfason
átti að leika þar bakvörð, —
stöðu, sem hann mun ekki hafa
leikið fyrr eða sfðar. Þá var As-
geiri Sigurvinssyni stillt upp sem
miðherja f leiknum, og er hið
sama um það að segja — þá stöðu
mun hann ekki hafa leikið áður.
Uppstilling íslenzka liðsins bar
annars vott um, að stjórnendur
þess teldu, að við ramman reip
yrði að draga og greinilega átti að
leggja alla áherzlu á vörnina. Þar
voru lfka skynsamleg viðbrögð í
þessu tilfelli, en eins og oft áður
kom fram, að mjög óráðlegt er að
rokka mikið með leikmenn úr
þeim stöðum, sem þeir eru vanir
að leika. Svo virtist sem ætlunin
með því að stilla Gísla Torfasyni
upp f öftustu vörn væri sú að gæta
sérstaklega vel þess leikmanns
Belganna, sem búizt var við, að
yrði hættulegastur, Paul van
Himst. Þegar svo kom f ljós, að
van Himst var ekki nema skuggi
af sjálfum sér, lenti Gísli í hálf-
gerðum vandræðum, sem lyktaði
með því, að hann tók Roger Hen-
rotay í gæzlu, og var vissulega full
þörf á því.
Það kom í ljós, að barátta var
vopn Islendinga i þessum leik og
það var líka vopn, sem beit. Hver
einasti leikmaður liðsins var oft-
ast mjög vel virkur í leiknum, og
belgfsku stjörnurnar fengu aldrei
andartaksráðrúm til þess að
byggja upp leik sinn, en það var
einmitt það, sem þeir virtust
þurfa að gera. Hvað eftir annað
lentu Belgíumennirnir í hreinum
vandræðum með að koma knettin-
um frá sér, og hin harða andstaða
íslendinganna virtist koma þeim
á óvart. Það lék þó aldrei á tveim-
ur tungum, að lið þeirra var til
muna betra en það fslenzka —
fyrr mætti nú líka vera, ef það
hefði ekki verið, en þegar á heild-
ina er litið, verður að viðurkenn-
ast, að þetta belgíska lið var ekki
ýkja sterkt — t.d. til muna slak-
ara en það, sem lék við íslendinga
í undankeppni heimsmeistara-
keppninnar. Vel má vera, að það
Texti: Steinar J. Lúðvíksson
Myndir: Ragnar Axelsson.
sé rétt hjá þeim, að hinn mjúki
völlur hafi komið í veg fyrir betri
árangur þeirra f leiknum. Alla
vega voru hreyfingar þeirra
miklu þyngri og óákveðnari en
voru f leikjunum úti f Belgíu.
FALLEG SKOT ASGEIRS
Þegar á fyrstu mínútum leiks-
ins kom í ljós, að fslenzka liðið var
ákveðið að selja sig dýrt í þessum
leik. Baráttan var mjög skemmti-
leg og kom Belgunum svo í opna
skjöldu, að þeir gáfu tvfvegis færi
á marki sínu á fyrstu mínút-
unum. Var það Asgeir Sigur-
vinsson, sem batt enda á sókn
fslenzka liðsins í bæði skipt-
in með gullfallegum skotum
— en því miður smugu bæði
framhjá belgfska markinu. Eft-
ir þessa hrinu náðu Belgarnir
svo yfirtökunum í leiknum, en
gekk ákaflega illa að finna leið að
markinu, enda lítill friður til þess
að skapa sér skotfæri eða skjóta.
Var mest barizt um knöttinn á
vallarhelmingi Islendinganna í
námunda við vítateiginn, en þeg-
ar landinn reyndi að sækja, var
sókn hans oftast stöðvuð vegna
rangstöðu, en Belgíumennirnir
léku mjög djarfa rangstökutak-
tik og treystu á lfnuverðina. Mun-
aði eitt sinn litlu, að illa færi, en
Guðgeir komst inn fyrir vörnina,
sennilega rangstæður, skapaði sér
skotfæri, en skaut yfir af mjög
stuttu færi.
KLAUFAMARK
Þegar 5 mfnutur voru til loka
fyrri hálfleiks, kom skyndilega
mark á Islendingana, eins og
þruma úr heiðskýru lofti. Leikið
var upp vinstri kántinn og þaðan
sent fyrir markið úti við vítateigs-
línu, þar sem van Moer kom aðvíf-
andi og skaut á markið. Þorsteinn
Ólafsson markvörður virtist
greinilega búast við þvf.aðknött-
urinn færi yfir, og hreyfði sig
ekki til varnar. En í markhornið
datt knötturinn, Belgíumönnun-
um ekki sfður á óvart en Islend-
ingunum. Þessu skoti hefði jafn-
góður markvörður og Þorsteinn
átt auðvelt með að ná, ef hann
hefði passað sig.
SLEPPTI VlTI — DÆMDI VlTI
Seinni hálfleikur var mjög svip-
aður þeim fyrri. Til að byrja með
sóttu Belgarnir þó af meiri
ákveðni en verið hafði f fyrri hálf-
leik, en tókst ekki að komast ná-
lægt islenzka markinu, að þvf
undanteknu, að van Himst sneri
sig lausan á 22. mfnútu og komst
alveg inn undir markið. 1 stað
þess að skjóta sjálfur laumaði
hann knettinum fyrir, þar sem
félagi hans var og skaut, en nú
bætti Þorsteinn fyrir klaufaskap-
inn, er markið kom og bjargaði
stórglæsilega.
Fimm mfnútum fyrir leikslok
virtist svo íslenzkt jöfnunarmark
í leiknum blasa við, er Gísli Torfa-
son var skyndilega kominn inn
fyrir vörn Belgfumannanna og
átti aðeins markvörðinn eftir
En á síðustu stundu tókst einum
varnarleikmönnum Belganna að
hindra hann. Þarna átti sennilega
að dæma vítaspyrnu, en dómarinn
lét sem hann sæi ekki, hvað fram
færi. Hann hafði hins vegar aug-
un betur hjá sér á næstu mínútu,
er Grétar Magnússon lenti f
návígi úti við endamarkalínu við
van Moer og varð það á að brjóta
af sér. Þá var dæmd vítaspyrna,
sem van Herp skoraði sfðan
örugglega úr.
Ástæða er til þess að hrósa öllu
fslenzka liðinu fyrir leik þennan.
Beztu menn þess og sennilega
langbeztu voru þeir Guðgeir
Leifsson og Jóhannes Eðvaldsson,
sem þarna áttu einn af sfnum
allra beztu leikjum. Jóhannes
lék sem aftasti maður f vörninni
og var þar sem konungur í ríki
sínu. Allar háar sendingar Belgfu-
mannanna inn að markinu hirti
hann t.d. og gaf heldur aldrei
tommu eftir í návígum. Guðgeir
var á hreyfingu nær allan leikinn,
og tækni hans var fullkomlega á i
við atvinnumennina. Voru Belg- |
arnir alltaf í vandræðum, þegar
Guðgeir var með knöttinn. Þá átti
Ásgeir Sigurvinsson góða spretti í
leiknum, og sýndi, hvers hann er
megnugur. Sérstaklega var at-
hyglisvert, hvernig hann tók við
sendingum og skilaði knettinum
frá sér — mun nákvæmara en
flestir félagar hans. Ástæða er
einnig til þess að hrósa sérstak-
lega þeim Grétari Magnússyni og
Karli Hermannssyni fyrir leik
þeirra — báðir gjörsamlega
ódrepandi vinnuhestar fyrir liðið
og virðast hafa takmarkalaust út-
hald. Þorsteinn Ólafsson stóð sig
einnig eins og hetja í markinu, ef
frá er skilið fyrra markið, sem
hann fékk á sig.
I liði Belganna var valinn mað-
ur í hverju rúmi, eins og vænta
mátti, en Wilfried van Moer var
þó áberandi beztur og eftirtektar-
verðastur ásamt þeim Jean Jans-
sens og Roger Henrotay.
Áhorfendur voru 7540, algjör
mettala á Laugardalsvellinum í
ár.
Dómari og línuverðir voru frá
Wales og væri ástæða til að senda
UEFA smánótu um frammistöðu
þeirra.
Sjá viðtöl á bls. 18
Grétar Magnússon reynir að ná knettinum frá Van Moer innan
vftateigs, en afleiðingin varð vftaspyrna, sem Belgar skoruðu úr sitt
seinna mark.
Asgeir Sigurvinsson brunar upp völlinn með varnarmann Belga á hælunum.