Morgunblaðið - 05.02.1975, Síða 24

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. FEBRUAR 1975
24

Eftir Jón
Thoroddsen
brauðið hann Ormur sinn skyldi biðja. Yngsta barn
hjónanna í Sigríðartungu hét Sigríður; það var
móður nafn bónda, og þótti honum harla vænt um
hana; en ekki hafði hún jafnmikið ástríki af móður
sinni; galt hún þess hjá móðurinni, sem hún naut hjá
föðurnum, þaó er nafnsins og þess, aö hana svipaði í
ætt til föðurömmu sinnar; sagði Ingveldur oft við
sjálfa sig, þegar hún leit framan í barnið: Er það
ekki eins og ég sjái sneypuna hana tengdamóður
mína þarna lifandi?
Það er nú þessu næst að segja, að þetta sumar var
það ætlunarverk Indriða á Hóli, að hann skyldi
smala á morgnana, en sitja hjá á daginn; beitarland-
ið frá Hóli er fram um dalinn, en upprekstrarland
bænda og afrétti fremst í dalbotninum. Kvífénu var
haldið fram um Grænuhjalla, og þar sat Indriói hjá,
og varð honum aldrei vant úr hjásetunni, en örðugar
gekk honum að vakna á morgnana svo snemma sem
þurfti, og var í fyrstu ekki ugglaust, að faðir hans
yrði að vekja hann á stundum nokkuð hvatskeytlega;
líður svo fram að slætti, tekur þá féð að spekjast, en
Indriði að venjast við að fara nógu snemma á fætur.
I Sigríðartungu varð það til tíðinda einn morgun á
nýbyrjuðum túnaslætti, aó rekja var góð, og Bjarni
bóndi genginn heim úr slægjunni og sér, að Ormur
sonur hans sefur enn; þá voru liðin dagmál; segir
hann þá við Ingveldi konu sína:
Seint stígur Ormur frændi úr rekkju, og lízt mér,
að þú vekir hann til skattsins; hann gjörir ekki
annað, hvort sem er, en matast; nú er hann þegar
sextán vetra og kann þó ekki að bera ljá i gras;
margur myndi mæla það, að þroski hans sé svo mikill
orðinn, að hann gæti hjakkað af einhverjum þúfna-
kollinum, þar sem allir aðrir eru eitthvað að gjöra.
Og jæja! honum þykir gott aó lúra á morgnana,
rýjunni, enda mun verða önnur iðja og ákvörðun
hans en að ganga út i túnið með karlmönnunum að
orfinu.
Bíddu nú við! hann er ekki orðinn klerkur enn þá;
mér sýnist þeir verði ekki allir prestar.sem kennt er.
Vissi ég það, að hann Ormur minn yrði ekki
prestur, segir Ingveldur, þá skyldi ég ekki hafa
eggjað þig á aö láta kenna honum, en ég vona, að guð
minn góður heyri mína bæn og láti hann verða prest
og komast á eitthvert gott brauð hérna einhvers
staðar nálægt okkur, og heldurðu þá, að hann þurfi
að slíta sér út viö orfið?
Ekki tekur til, nema þurfi, og er honum engin
skömm eða skaði að kunna til verka; en það er ekki í
fyrsta sinni, að þú mælir allt eftir honum.
Eins og þú eftir henni Siggu.
Norsk æfintýri
P. Chr. Asbjörnsen og Moe:
Kolagerðarmaðurinn
Jens Benediktsson íslenzkaði
Um morguninn kom konungur og var heldur en
ekki reiður. Hann heimtaði að fá að vita hver
þjófurinn væri.
„Ja, nú er ég búinn að skrifa og reikna mikið,“
sagði kolagerðarmaðurinn, „en það er nú þannig að
það hefir ekki nokkur lifandi maður stolið hringn-
um,“ sagði hann. „Pöh! Hver er það þá,“ spurði
konungur. „Æ, það er stóri gölturinn konungsins,"
sagði kolagerðarmaðurinn. Nú var gölturinn tekinn
og honum slátrað, og hringurinn fannst I honum,
rétt var nú það.
Svo fékk kolagerðarmaóurinn prestsembætti og
konungurinn var svo glaður, að hann gaf honum
bújörð og hest og 100 dali í viðbót. Kolagerðar-
maðurinn var ekki lengi að flytja sig í embættið, og
fyrsta sunnudaginn, sem hann var í prestakallinu,
átti hann að lesa upp skipunarbréfið, en áður en
hann fór til kirkjunnar, fékk hann sér matarbita og
lagði í ógáti frá sér skipunarbréfið ofan á flatköku
og tók það svo I misgripum fyrir flatkökuna og dýfði
því i feiti, en þegar hann fann að það var ólseigt
undir tönn, þá gaf hann hundinum það, og hann
gleypti það með sama.
Nú vissi karl varla hvernig hann átti að fara að.
DRÁTTHAGIBLÝANTURINN
m
FERDIIMAIMD
Of mikið
vinnuálag
í forstjóra-
stólnum
Það hefur vakið athygli
manna í Danmörku að for-
stjóri fyrir einu stærsta
fyrirtæki Dana, vélsmiðjum
F.L. Smidt sem tók við for-
stjórastarfa fyrir nokkrum
árum og er nú 46 ára, hefur
sagt upp starfinu, ekki
heilsu sinnar vegna þvf
hann er sagður við hesta-
heilsu. Nei, honum þykir
vinnuálagið vera of mikið í
stól forstjórans og þar eð
hann sé aðeins 46 ára að
aldri muni hann, ef heilsa
leyfi, eiga langan starfsdag
fyrir höndum — I starfi sem
slíkt vinnuálag fylgi ekki.
F.L. Smidt verksmiðjurnar
eru stærstu framleiðendur
sementsverksmiðjuvéla í
heiminum og þar voru vélar
Sementsverksmiðjunnar á
Akranesi keyptar á sínum
tfma.
Kampavínsf lösku —
jú, ég myndi gjarnan
vilja eina líka.
Væri ekki hægt að
gera hreint á skrif-
borðinu mínu áður en
ég kem tii vinnu?
Alfreð, nú getur þú
komið og klippt dreng-
inn.