Morgunblaðið - 20.03.1975, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. MARZ 1975
Unnur 0. Jónsdóttir
kennari — Minning
F. 30. maí, 1923.
D. 9. marz, 1975.
Nú héðan í burt f fridi ég fer,
ó, fadir að vilja þfnum,
f hug er mér rótt og hjartaó er
af harminum læknadsfnum:
sem hézt þú mér Drottin hægan blund,
ég hlýt nú f dauða mfnum.
Þessi sálmur kom mér í hug, er
hringt var til mín s.l. mánudag og
mér tilkynnt lát Unnar Jónsdótt-
ur.
Helfregnin kemur alltaf á
óvart. Hve mikið sem maður býst
við slikri fregn, kemur hún álltaf
á óvart, eins og högg.
Fámennur hópur binzt félags-
böndum. Félagarnir eru fólk, sem
hefur áhuga á myndlist og vinnur
að henni i tómstundum sínum.
Það er heppið. Það fær góðan
kennara og húsnæði til þessarar
ióju. Fólkið vinnur að sínum
hugðarefnum og þar ræður glað-
værðin rikjum. Mikið er unnið,
mikið spaugaó og mikill er áhug-
inn. Að vissu leyti er þetta lifs-
fylling þess.
Nú er ein úr þessum glaðværa
hópi horfin. Hún skilur eftir autt
sæti og stórt skarð í fámennt fé-
lag. En hún skilur eftir sig góðar
minningar.
Árið 1972 gekk Unnur Jónsdótt-
ir í Myndlistarklúbb Seltjarnar-
ness. Það kom fljótt í ljós, að hún
hafði óvenju mikla hæfileika til
að bera. Myndir hennar bera vott
um mikla vandvirkni og alúð.
Unnur hafði sérstaklega prúð-
mannlega og elskulega framkomu
og vann fljótt hugi okkar hinna,
þótt háværari værum.
Við vinir hennar vissum, að
hún hafði átt f baráttu við erfiðan
sjúkdóm s.l. tvö ár, baráttu sem
hún háði með slíku æðruleysi, að
aðdáunarvert var. Við héldum í
vonina um, að hún hefði yfirhönd-
ina í þeirri baráttu. Sú von fór
t
Útför
SIGRÍÐAR EGGERTSDÓTTUR,
Brekkustig 18. Sandgerði,
verður gerð frá Hvalsneskirkju laugardaginn 22 marz kl 2.
Friðþjófur Sigfússon,
Edda Friðþjófsdóttir,
Bergþór Friðþjófsson.
t
Eiginmaður minn og sonur
JÓN ATLI JÓNSSON
vélstjóri
Stigahlið 14 R
lézt að Vífilstaðaspitala 1 9. marz
Súsanna Halldórsdóttir
Jónína Jónsdóttir.
Móðir okkar. t JÓNA SIGRÍÐUR BJARNADÓTTIR,
frá Dynjanda,
Sólheimum 18, Rvik,
er látin. Börn hinnar látnu.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og sonur minn,
JÓSEP RAGNAR HEIÐBERG,
stórkaupmaður,
Laufásvegi 2a,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni, föstudaginn, 21. marz, kl.
'(> Valborg Maria Heiðberg, Andrea Maria Heiðberg,
Árni Marteinn Heiðberg, Helga Þórey Heiðberg,
Kristján Karl Heiðberg, Þórey Heiðberg.
t
Útför móður okkar og tengdamóður
KATRÍNAR HALLGRlMSDÓTTUR,
Hverfisgötu 23 B,
fer fram frá Þjóðkirkjunni i Hafnarfirði föstudaginn 21. marz kl. 14
Rannveig Ólafsdóttir, Guðjón Kristjánsson,
Ingibjörg Olafsdóttir, Árni Reynir Hálfdánarson.
t
Maðurinn minn og faðir okkar
JÓN GUÐMUNDSSON,
sölumaður,
Álfheimum 31,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 21. marz kl 10 30.
Halldóra Viglundsdóttir,
Kristín Jónsdóttir, Óskar Guðjónsson,
Stefán V. Jónsson, Þorgerður Gylfadóttir,
Hólmfriður S. Jónsdóttir, Ásgrimur Stefánsson,
Guðmundur Jónsson.
dvínandi er fram liðu stundir og
vissum við, að hverju stefndi.
Eftir að Unnur var orðin mikið
veik, hafði hún eitt sinn að orði
við mig, að málaralistin væri sér
eins og meðal, svo mikið yndi
hafði hún af að mála.
Unnur starfaði með okkur í
fjögur ár, tók þátt I fjórum sam
sýningum með okkur og var félag-
inu sínu til sóma.
Vinirnir i Myndlistarklúbbnum
kveðja Unni nú með þessum fá-
tæklegu orðum og þakka henni af
alhug samfylgdina.
Við biðjum guð að styrkja móð-
ur hennar, bróður og aðra ástvini.
f.h. Myndlistarkitffobs Seltjarnar
ness
Sigríður Gyða Sigurðardóttir.
Þegar einstaklingurinn er allur,
fer ekki hjá því, að samferðafólk-
ið geri upp við sig, hvernig kynn-
in við hann hafi verið, þegar sam-
fylgdinni lýkur. Við andlát Unnar
Oddfríðar Jónsdóttur kennara við
Kvennaskólann í Reykjavík féll
það í minn hlut að tilkynna sam-
starfsfólkinu lát hennar. Það stóð
ekki á svari húsvarðarins Mariu
Guðmundsdóttur, en hún sagði
skömmu síðar: „Guð veri með
sálu hennar, því að hún var góð og
göfug kona,“ og eitthvað svipað
held ég hafi verið okkur öllum
efst í huga.
Unnur var fædd 30. maí 1923 í
Glaumbæ í Seyluhreppi í Skaga-
firði, en þar bjuggu foreldrar
hennar um fimm ára skeið. Faðir
hennar Jón bjó lengstum á Ytra-
Skörðugili i Skagafirði og var son-
ur Jóhannesar Konráðssonar
bónda á Vöilum Ölafssonar af svo-
nefndri Valadalsætt. Móðir Jóns
var Ingibjörg Jónsdóttir Jónsson-
ar Þorlákssonar Hallgrímssonar í
Skriðu, en Þorlákur var áhuga-
maður um trjárækt, garðyrkju,
kornrækt og fleira. Hann gróður-
setti fyrstur manna reynitré fyrir
norðan og standa þau enn i
garðinum i Skriðu. Faðir Unnar
lézt 1957. Undanfarna fimm vetur
hafði Unnur verið handavinnu-
kennari við Eiðaskóla, en vetur-
inn 1956—1957 var hún heima á
Ytra-Skörðugili. Unnur lét sig
aldrei vanta, ef fjölskyldan
þarfnaðist hennar.
Móðir Unnar er Agnes Guð-
finnsdóttir systir dr. Björns heit-
ins GuðfinnsSonar málfræðings
og islenskukennara. Móðir þeirra
var Sigurbjörg Guðbrandsdóttir
en faðir þeirra Guðfinnur Jón
Björnsson, sem lengstum bjó í
Litla-Galtardal á Fellsströnd, en
faðir hans hafði búið á Ytrafelli á
Fellsströnd.
Að Unni standa rótgrónar
íslenzkar bændaættir norðan
lands og vestan, traustir stofnar,
samgrónir íslenzku sveitalífi eins
og það gerðist áður fyrr. Við slík
vaxtarskilyrði finnst einstakl-
ingnum hann vera brot af þjóðar-
meiðnum, hluti hins islenzka
þjóðlífs og veit sem er, að hvorugt
gat þrifizt án hins.
Margir frænda Unnar voru orð-
hagir, smekkvísir á mál og létu að
sér kveða í þeim efnum. Unnur
hefði sjálfsagt getað fetaó í fót-
spor þeirra, ef aðstæður hefðu
leyft, en hún haslaði sér völl á
öðrum vettvangi. Hún lauk
handavinnukennaraprófi vorið
1951 og vann aðallega fyrir sér
með kennslustörfum. Á því sviði
kom smekkvísi og hagleikur
hennar vel fram. Hvort sem hún
beitti fyrir sig nálinni, penslinum
eða mótaði í leir, þá lék verkefnið
í höndum henni.
Á árunum 1957—1962 vann
+
Útför föður míns,
ÓSVALDSKNUDSEN,
Hellusundi 6 A, Reykjavlk,
verður gerð frá dómkirkjunni föstudaginn 21. marz 1975, kl. 13.30.
Jarðsett verður í Fossvogskirkjugarði.
Vilhjálmur Ó. Knudsen.
t
Jarðarför bróður okkar
EIRIKS GUÐLAUGSSONAR,
Torfastöðum, Biskupstungum,
fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn 22. marz kl. 2. Jarðsett
verður að Torfastöðum.
Systkinin frá Fellskoti.
Konan mín, móðir og tengdamóðir
VILHELMÍNA TÓMASDÓTTIR,
Amtmannsstíg 5,
verður jarðsungín frá Fossvogskirkju, föstudaginn 21. marz kl. 3. Blóm
afþökkuð, en þeir sem vilja minnast hinnar látnu vinsamlegast láti
líknarstofnanir njóta þess.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Jón Guðmundsson,
Aðalsteinn Thorarensen,
Hrönn Thorarensen.
Legsteinar
úr smíðajárni/bronsi
Við óskum eftir að koma vöru okkar á markað á íslandi. Legsteinarnir
eru frá Noregi úr smíðajárni með nafnplötu úr bronsi. Við viljum
komast í samband við áhugasaman mann sem vildi taka að sér
umboðssölu gegn prósentum.
Tilboð sendist Mbl. merkt: „umboðsmaður — 71 65", sem fyrst.
hún ýmist fyrir sér með kennslu
eða saumaskap, en haustið 1962
gerðist hún handavinnukennari
við Kvennaskólann í Reykjavík,
kenndi ýmist útsaum eða fata-
saum og hélt því starfi, meðan
kraftar leyfðu.
Vió kennslu unglinga þarf
hvort tveggja að beita lipurð og
lagni, ef samvinnan á að ganga
snurðulaust. Þá eiginleika hafði
Unnur til að bera í ríkum mæli
ásamt meðfæddri hægversku og
rólyndi, sem einkenndi allt fas
hennar. Hún hafði einnig þann
eiginleika góðs kennara að fylgj-
ast með nýjungum. Eitt sinn bætti
hún við í útsaumstimum kennslu i
leðurvinnu, annað sinn i hnýting-
um, unnið var að skreytingum í
glugga og almennri munsturgerð,
nemendur hvattir til að skapa
gerð og útlit hlutanna sjálfir,
velja liti, og þannig mætti lengi
telja.
Mörg flíkin var unnin undir
hennar handleiðslu og svipuðum
aðferóum beitt. Aldrei man ég
eftir kvörtunum eða aðfinnslum i
hennar garð, enda reyndi hún að
laga sig eftir óskum og þörfum og
getu nemenda í efnisvali og sniði,
og vandvirknin lét ekki standa á
sér.
Unnur gerði sér ljóst, að ein
bezta leiðin til að fylgjast með
nýjungum var að sækja námskeið,
sem kennurum stóðu til boða.
Hún setti sig aldrei úr færi að efla
þannig kennslugetu sína, ef hún
gat komið því við. Hún sótti m.a.
námskeið sem haldið var til
undirbúnings þjóðhátíóarársins
og var eitt af markmiðum þess að
glæða áhuga nemenda á þjóðlegri
handavinnu. Seinasta námskeiðið
sótti hún í ágústmánuöi síðast-
liðnum, þótt hún gengi ekki heil
til skógar. Unnur var í orlofi frá
siðastliðnu hausti til áramóta.
Hún hafði hvað eftir annað orð á
þvi hvað sér þætti leitt að geta
ekki sótt námskeið í leyfi sínu,
eins og hún hafði ætlað sér, en
heilsu hennar hafði þá hrakað,
þótt löngunin til aó fræðast væri
enn óskert.
Unnur bjó með móður sinni,
eftir lát föður síns. Með þeim
mæðgum var afar kært, enda
vandfundin betri dóttir. Hún
unni einnig mjög bróður sinum
Birni Jónssyni skólastjóra Haga-
skóla, og konu hans og tveimur
börnum þeirra, og var þeim sem
önnur móðir. Það sýnir tryggð
þeirra systkina við æskustöðvarn-
ar að þau fóru á hverju sumri og
nytjuðu jörðina á Ytra-Skörðugili
og ráku þar lítils háttar búskap,
þrátt fyrir miklar annir, fram til
haustsins 1967, en þá var því al-
farið hætt. Árið 1970 var jörðin
seld. Eftir það fór Unnur ekki
Framhald á bls. 18
t
Bróðir minn,
GUÐMUNDUR
ÞÓRARINSSON
kennari,
Holtsgötu 20,
HafnarfirSi,
lézt að Landspitalanum 19.
marz.
Guðlaugur Þórarinsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda
samúð við andlát og útför eigin-
manns míns.
JÓNS ÓSKARS
PÉTURSSONAR,
Skammbeinsstöðum.
Sérstakar þakkir til lækna og
hjúkrunarliðs Kleppsspítala.
Fyrir hönd barna,
Guðný Jónsdóttir.
útfaraskreyllngar
blómouol
Groðurhusiö v/Sigtun simi 36770