Morgunblaðið - 21.06.1975, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JUNl 1975
21
Finnbjörn Hjartarsson prentari:
ísland og Kúba
og landsölustarfsemi
íslenzkra kommúnista
Landsöiu og
landráðamenn
Síðan island gekk i Atlantshafs-
bandalagið og varnarliðið kom til
Islands, hafa kommúnistar klifað
á þvi sýknt og heiiagt, að þeir
menn, sem vilja verja lýðræðið og
frelsi, séu landráða- og landsölu-
menn, Vegna þess að lýðræðis-
sinnar, það eru sjálfstæðismenn,
framsóknarmenn og Alþýðuflokks-
menn, framkvæmdu það gæfu-
verk að ákveða að fsland skyldi
eiga aðild að Atlantshafsbandalag-
inu og gera samning um varnir
landsins við Bandarikjamenn.
í útvarpsþáttum 5. og 12.
janúar sl., þar sem fjallað var um
inngöngu islands i Nato, sem
Baldur Guðlaugsson og Páll
Heiðar Jónsson stjórnuðu, kom
Magnús Kjartansson fram I hlut-
verki grátkonu. Sagði, að þótt sárt
hefði sviðið undan táragasinu,
hefði þó annar sviði brunnið sárar
i brjósti sér, — gaf i skyn sára
ættjarðarást. Betra að svo hefði
verið. En hið rétta er, að Magnús
sá draum sinn og Rússa hrynja.
Drauminn um tangarsókn
kommúnista i gegnum island að
því takmarki að ná Evrópu undir
veldi kommúnista. En það voru
draumar byggðir á hugmyndum
komnum frá Marx og Lenin, en
ekki ættjarðarást til íslands.
Með þetta í huga, ætti öllum
lýðræðissinnum að vera Ijóst
hverjir eru landsölumenn og land-
ráðamenn á íslandi. Það eru for-
sprakkar kommúnista i Alþýðu-
bandalagsgærunni: Magnús Kjart-
ansson, Lúðvík Jósepsson og Árni
Bergmann.
Svo hart hafa kommúnistar
rekið þennan áróður, að ýmsir
veiklundaðir lýðræðissinnar,
einkum i Framsóknarflokknum og
Alþýðuflokknum, eru orðnir
hræddir við að standa af einurð og
festu með Atlantshafsbandalaginu
og varnarliðinu.
Það mætti spyrja fólk þeirrar
spurningar hve lengi týðræði
okkar á að standa? Og er ekki
svarið — um ALLA FRAMTÍÐ?
Hvaða máli skiptir þá vera i Nato
og varnarsamningur við Banda-
rikin i 25 — 50 — 75 ár ef ekki
er hægt að skila eftirkomendum
okkar frjálsu Íslandi á annan hátt.
En þvi til viðbótar verður að koma
vakandi varðstaða allra lýðræðis-
og frelsissinna gegn undirróðurs-
starfsemi kommúnista innan frá,
þ.e. frá fsl. kommúnistum, dyggi-
lega studdir af Rússum. Næg
dæmi eru til um vinnubrögð
þeirra, sem eru talandi tákn um
fyrirlitningu þeirra á íslenzka lýð-
veldinu.
Bræðrabönd
Ég ætla að taka sem dæmi
vinnubrögð nokkurra Þjóðvilja-
manna. sem starfað hafa við Þjóð-
viljann og starfa enn, sumir
hverjir.
Þeir sem koma við sögu eru
þessir: Magnús Kjartansson,
Stefán Ögmundsson, prentari,
Dagur Þorleifsson, blaðamaður.
og Jón Hjálmarsson, prentsmiðju-
stjóri, og einn mætti nefna til
viðbótar sem ekki er eins augljós-
lega tengdur Þjóðviljanum, en það
er Ragnar Stefánsson, jarð-
skjálftafræðingur.
Fyrir síðustu kosningar voru
stofnaðir tveir flokkar, þar sem
þessir menn lögðu á ráðin. Það
var Kommúnistaflokkur islands og
Kommúnistasamtökin Marxistar
— Leninistar, og gáfu báðir
„flokkarnir" út vikublöð, Rauða
verkalýðsba ráttan og KSML-
blaðið.
• •
Onnur
grein
f þessi blöð skrifuðu, fyrst til að
byrja með, Stefán Ögmundsson.
Dagur Þorleifsson og Ragnar Stef-
ánsson. Þeir Stefán og Dagur
kepptust við það á vfxl að benda á,
að Alþýðubandalagið væri aðeins
krataflokkur en ekki reglulegur
kommúnistaf lokkur. Hugmyndin
var sú að deyfa hinn rétta lit
Alþýðubandalagsins og koma inn
þeim hugmyndum hjá almenningi,
að óhætt væri að kjósa Alþýðu-
bandalagið, þeir væru venjulegir
jafnaðarmenn. Þessi skrif Dags og
Stefáns, og sérstaklega Dags,
voru svo krydduð meiningarlausu
— Stefán Ögmundsson
aurkasti á vini hans á Þjóðviljan-
um, sem áttu að sanna, hver trú-
verðug þau væru. En ekki leið
nema vika frá þvi að siðasta grein
hans birtist i „Rauðri verkalýðs-
baráttu", þar til hann byrjaði að
skrifa með þeim afturá Þjóðviljan-
um. Í þessari blaðaútgáfu var
Ragnar Stefánsson einnig framar-
lega í flokki.
Þegar svo þessir forsprakkar
kommúnista höfðu komið þessum
„flokkum" af stað, tóku unglingar
við starfseminni. Og eins og
alþjóð veit, heimtuðu þessir flokk-
ar tima i útvarpi og sjónvarpi og
komust þar inn.
Ef þetta er ekki óþjóðhollusta.
hvað er það þá, — glæpur gegn
lýðræðinu? Kommúnistar segja
eflaust eins og vixlarinn: „Það
þarf heiðarlega menn til að
kveikja I."
Hver borgaði A-Þýzku
prentvélina?
Þegar Magnús Kjartansson varð
iðnaðarráðherra i vinstri stjórn-
inni, setti hann á laggirnar nefnd,
sem átti að athuga stækkun og
vélarkaup fyrir Rikis-
prentsmiðjuna Gutenberg. Og i þá
nefnd skipaði hann Stefán
Ögmundsson. Sú nefnd komst að
þeirri niðurstöðu, að hagkvæmast
væri að kaupa prentsmiðju Jóns
Helgasonar, en aðaleigandi henn-
ar var Jón Hjálmarsson, fv. starfs-
maður Þjóðvitjans.
Kaupverð þeirrar prentsmiðju
var ekki í neinu samræmi við verð
þeirra véla, sem keyptar voru, og
flestar úreltar og úr sér gengnar.
Ein vél var þó nokkuð ný eða
allavega nýlega komin til lands-
ins. og hún langstærst. Verðmæti
hennar var nálægt jafnt og allra
annarra véla samanlagt i því fyrir-
tæki. Þetta er austur-þýzk
rotationeyðublaðaprentvél.
í þessu sambandi vakna margar
spurningar sem vert væri að fá
svör við. Til dæmis: Var fyrirtækið
búið að greiða vélina? Eða er rfkið
látið borga hana á „borðið"? Og
hvert fara þeir peningar? Fara þeir
kannski beint til starfsemi
kommúnista hér á landi? Skýra
þessi kaup ef til vill reikning þann,
sem Morgunblaðið birti á sínum
tíma frá fyrirtæki Jóns Helgason-
ar, sem Þjóðviljinn greiddi fyrir
APN?
Já. það þarf heiðarlega menn til
að kveikja i. Það er ekki farið út
fyrir Þjóðviljaklikuna
Vegna hinna óþjóðhollu 09
ólýðræðislegu vinnubragða
kommúnista er fyllsta ástæða til
að fara fram á, að rannsókn verði
gerð á kaupum Rikisprentsmiðj-
unnar Gutenbergs á prentsmiðju
Jóns Helgasonar. Minnsti grunur
réttlætir stranga rannsókn.