Morgunblaðið - 21.06.1975, Page 22

22 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JÚNI 1975
Minning:
Ingibjörg Einars-
dóttir frá Stokkseyri
Guðmundur Olafsson
— Minningarorð
Fædd 1. september 1891
Dáin 13. júnf 1975
Nú þegar amma mín er horfin á
braut út í móðuna miklu, þyrpast
yfir mig minningar og mig langar
í vanmætti mfnum svo óendan-
iega til að kveðja hana með
nokkrum línum og reyna með því
að þakka allt sem hún var mér og
allt sem hún kenndi mér á upp-
vaxtarárum mínum. 1 mfnum
huga er hún sú menneskja, er ég
fremur óðrum kysi að líkjast í
hvívetna.
Þegar ég hitti hana síðasta
sinni, aðeins nokkrum dögum
áður en hún dó, var að vísu líkam-
inn lélegur orðinn, en andinn
óbreyttur; ástúðin og umhyggju-
semin fyrir börnum sínum,
tengdabörnum og barnabörnum
var ríkasti þátturinn í eðli
hennar. Samverustundirnar
okkar voru svo bjartar og yndis-
legar að þar bar aldrei nokkurn
skugga á.
Ekki var ég gömui, er ég fyrsta
sinni var flult til ömmu austur á
Stokkseyri, þá reifabarn, og skírð
í höfuðið á lienni og litið eldri er
ég tók að dveljast hjá afa og
ömmu á sumrin. Afi hafði þá litlu
búðina sfna, sem amma var svo
innilega þakkiát fyrir, því eins og
hún sagði svo gjarnan: „Það var
nú meira guðslánið að honum afa
þínum tökst að koma sér upp
verzluninni, eftir að heilsan
leyfði honum ekki iengur að
stunda sjóinn, sfðan höfum við
alltaf nóg að borða“. Já, ævin
hennar ömmu minnar var ekki
alltaf dans á rósum og víst er, að
hún og afi urðu aldrei rík að
veraldarauði, en samt var
heimilið alltaf aflögufært, ef ein-
hver átti bágt, og aldrei talið eftir
að hjáipa þeim er hjálpar þurftu.
Sumrin min í Hausthúsum eru
mér sannur Ijósgeisli í endur-
minningunum. Þar var nú oft
glatt á hjalla og margt um mann-
inn. Glaðlynd var amma f verunni
og orðheppin með afbrigðum.
Ætíð hafði hún tíma til að sinna
mér, hversu mikið sem hún
annars hafði að gera og ekki var
verið að jagast og skammast við
barnið, þótt óþekkt væri oft og
fyrirferðarmikið. Ríka áherzlu
lagði hún á bænirnar, og aldrei
hefði komið til greina að fara að
sofa á kvöldin án þess að fara með
kvöldbænir og signa sig. Ekki var
ég há f loftinu, þegar ég hafði lært
utanbókar heila romsu af bænum,
og var nú kannski skilningur
minn á innihaldinu afar tak-
markaður. Höfðu yngri systkini
föður míns, þau er heima voru,
oft gaman af að stríða mér á hend-
ingum, sem ég ekki skildi, eins og
t.d. í sálminum „0 faðir gjör mig
lítið ljós, um lffs míns stutta
skeið“.
Skeiðið í sálminum var í barns-
ins huga bara ósköp venjuleg mat-
skeið. Ýmis atvik þessu lík höfum
við rifjað upp saman, aftur og
aftur og ætíð hiegið dátt.
Þá eru mér ferðirnar okkar út í
Njörð ekki síður minnisstæðar.
Þar höfðu afi og amma kartöflu-
og matjurtagarð um margra ára
skeið og voru þær ófáar ferðirnar
okkar þangað og seint þreyttist
hún á að kenna mér nöfn hinna
íslenzku heiðarjurta og garð-
planlna. Svona liðu nú sumrin
okkar, við ekkert nema glens og
gaman, hvað mig snerti.
Svo kom að því, að afi og amma
fluttust til Reykjavíkur og eftir
nokkra veru f höfuðborginni
fengu þau kjallaraíbúð í húsi for-
eldra minna og dvöldust þar um
árabil. Alltaf var jafngott að leita
til ömmu með allt, sem ungl-
ingum lá á hjarta, alltaf var timi
til að setjasl niður, ræða hlutina
og gefa góð ráð.
Eg sagði oft við hana að ég
hefði einn þann sama galla og
hún sjálf og var hún fúsust til að
viðurkenna hann og hlæja að
honum sjálf, það er hún óþolin-
mæði. Alltaf átti allt að ganga á
stundinni og að bíða eftir ein-
hverju eða einhverjum var eitt af
því erfiðasta, sem hún gerði. En
þó setti amma ekki þær kröfur lii
annarra, sem hún uppfyiiti ekki
sjálf, því sagði hún eitthvað eða
Iofaði, þá stóð hún ævinlega við
það.
Eftir nokkurra ára veru í
Reykjavík var komið að tímamót-
um í lifi ömmu. Hún hafði barizt
ötullega við hlið hins góða eigin-
manns síns og tekizt að koma
öllum börnunum 7 til manns. Nú
varð hún að sjá á eftir lífsföru-
naut sínum, er kallið kom. Samt
missti hún ekki móðinn. Eftir að
amma var orðin ein, fluttist hún á
nýjan leik austur á Stokkseyri og
dvaldist upp frá því hjá ástríkri
og fórnfúsri dóttur og fjölskyldu
hennar, sem reyndist henni ákaf-
lega vel. Hún sagði oft, að ómetan-
legt þætti sér að hafa barnabörn-
in í kringum sig, enda farin að
sakna þessara dótturbarna sinna
þegar eftir örstutta heimsókn í
höfuðborgina. Og það gladdi hana
líka að geta verið við fermingu
einkadóttur yngsta sonarins fyrr í
vor.
Sönn móðir og amma er gengin.
Far þú í frirti
friúur (>uús þi« folessi
hafúu þökk fyrir allt allt.
(>ckkst þú mcrt (>urti,
(iuö þí*r nú fyljíi
hans dýrúar hnuss þú hljúta skalt.
Ingibjörg Kristjánsdóttir.
Afmælis-
og minning-
argreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miövikudagsblaði, að berast í
siðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
þurfa að vera vélritaðar og
með góðu línubili.
t
Fósturmóðir min
GUÐLAUG GfSLADÓTTIR
frá Hólmi
andaðist ! Landspítalanum 19.
þ.m. Kveðjuathöfn fer fram í
Fossvogskapellu fimmtudaginn
26. þ.m kl. 10.30f.h
Fyrir hönd aðstandenda
Svafa H. Halldórsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og jarðarför,
AMALfU
GUÐMUNDSDÓTTUR
Kristján Guðmundsson,
Kristln Sigurðardóttir,
Þorgrímur Kristinsson.
Fæddur 3. 6. 1896.
Dáinn 12. 6. 1975.
Fóstri okkar og velgjörðar-
maður er látinn. — Hann varð
bráðkvaddur á heimili sínu 12.
þ.m., 79 ára gamall. Horfinn er
góður og hlýr maður sem við
söknum af innileik.
Guðmundur Ölafsson var
fæddur að Lækjarbotnum f Sel-
tjarnarneshreppi, og voru for-
eldrar hans Ólafur Þorsteinsson
og Ingibjörg Magnúsdóttir.
Bjuggu þau um nokkurra ára
skeið að Lækjarbotnum en
fluttust sfðan í Mosfellssveit. Þau
slitu samvistum eftir stutta sam-
búð. Guðmundur ólst upp hjá
föður sínum í Mosfellssveit og hér
í Reykjavík, og að sið þeirra tfma
hóf hann að vinna fyrir sér korn-
ungur, enda ekki úr miklu að
spila. Guðmundi féll sjaldnast
verk úrhendi sínalöngu ævi. Til
að byrja með vann hann öll al-
geng störf sem til féllu, en árið
1919 tók hann bifreiðarpróf og
var því einn af elztu bifreiðar-
stjórum landsins. Lengi ók hann
vörubifreiðum hér i Reykjavík,
en þegar hann festi kaup á
jörðinni Ingólfshvoli í Ölfusi og
hóf þar búskap tók hann að sér að
aka mjólkurbifreið Mjólkurbús
Ölfusinga til Reykjavikur, eða þar
til að mjólkurbúið hætti störfum
og sameinaðist Mjólkurbúi Flóa-
manna. Seldi hann þá jörð sína og
fluttist til Reykjavíkur og bjó þar
í nokkur ár. Arið 1944 fluttist
hann til Hveragerðis og hóf þar
störf við garðyrkju vegavinnu,
jarðboranir og bifreiðakennslu,
og nú siðustu árin í Ullarþvotta-
stöð S.I.S.
Arið 1945 giftist hann eftirlif-
andi konu sinni Ingibjörgu Jóns-
dóttur frá Krossi í Ölfusi. Var
hjónaband þeirra einstaklega
hamingjuríkt og farsælt, enda
bæði framúrskarandi vel gerðar
manneskjur. Ingibjörg bjó
Guðmundi fallegt og hlýtf heimili
að Geirlandi i Hveragerði, og þar
rikti ávallt friður og ró, þar var
gott að koma og njóta með þeim
þess sem þau höfðu skapað. Ekki
varð þeim barna auðið, en við
feðgar sem þetta ritum nutum
ástúðar þeirra beggja eins og þau
væru foreldrar okkar Við báðir
getum seint fullþakkað þá miklu
umhyggju sem við urðunt aðnjót-
andi frá þeim alla tið.
Elsku Ingibjörg við vitum að
harmur þinn er mikill, en
minnstu þess að almáttugur Guð
mun leiða ykkur saman á ný, og
Hann mun halda sinni almáttugu
verndarhendi yfir þér, og lina
harm þinn.
+ Faðir okkar,
SÆMUNDUR TÓMASSON,
trésmiður, Spítalastíg 3
lést á Landspítalanum þann 20 júní Börnin.
+
Faðir okkar,
NJÁLL HERMANNSSON,
lézt á Landspitalanum þann 1 8 júni.
Dætur og aðrir vandamenn.
Faðir okkar
ÞORKELL GUÐMUNDSSON
frá Gerðum,
Smáratúni 14, Selfossi
sem andaðist aðfararnótt 1 7. júní verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
þriðjudaginn 24 júni kl. 14
Börnin.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug viðandlát og útför
HRÓBJARTS BJARNASONAR
Hróbjartur Hróbjartsson, Karin Hróbjartsson,
Skúli Hróbjartsson, Svala Steingrimsdóttir,
Haraldur B. Bjarnason,
SigríSur Bjarnadóttir, Erlendur Ahrens,
Elín Bjarnadóttir, Eyjólfur Thoroddsen,
og barnabörn.
Gunnlaugur Birgir
Guðmundur Ingi.
CWAD káiTT u* 1
3 VAK nUi l

EFTIR BILLY GRAHAM
Verður mér útskúfað um eilífð, ef ég reyki? Ég leitast við að
lifa hreinu lífi sem kristinn maður, en mér þykir gott að reykja.
Samt vil ég hætta því, ef þér segið mér að gera það. Mig langar
til að vegsamaGuð.
Yður verður ekki útskúfað um eilífð vegna
reykinga. En nýlegar athuganir lækna benda til
þess, að reykingar geti komið yður í gröfina. Það er
nú sannað mál, að heilsu yðar er hætta búin af
reykingum. Hvaðeina, sem skaðar heilsu yðar, get-
ur skert kristilega þjónustu yðar og vitnisburð.
Hugsum okkur mann, sem er að deyja úr lungna-
krabba vegna ofnotkunar tóbaks. Hann gæti varla
verið dugmikill vottur Krists.
Reykingar eru ekki nefndar í Biblíunni. En þar
er sett fram sú grundvallarregla, að við eigum ekki
að spilla „musteri Guðs,“ sem er líkami okkar.
„Vitið þér eigi, að þér eruð musteri Guðs og að andi
Gúðs býr í yður? Ef nokkur eyðir musteri Guðs
mun Guð eyða honum; því að musteri Guðs er
heilagt, og það eruð þér.“ (1. Korintubr. 3, 16—17).
Þetta má auðvitað heimfæra til margra annarra
hluta auk reykinga, til dæmis ofáts, drykkjuskapar,
eiturlyfjanotkunar, ógætilegs aksturs og synda á
siðferðissviðinu.
Sumir malda í móinn og segja, að hófleg tóbaks-
notkun þurfi ekki að valda tjóni á líkamanum. Samt
er það almennt viðurkennt, að öruggast sé fyrir sál
og líkama að halda sér algjörlega frá þessu.
EFÞAÐERFRETT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU

VI GI.YSINGA-
SIMINN KR:
22480