Alþýðublaðið - 21.09.1958, Blaðsíða 11

AlþýSublaSiS
11
Sunnudagur 21.
sept. 1958
Sinfóníuhljómsveit íslands.
öperam imm
verður flutt á tónleikum í Austurbæjarbíói
í dag kl. 2.
Stjórnandi : Brueckner-Riiggebergs.
Meðal einsöngvara:
Gloria Lane og Stefán íslandi.
Næst flutt þriðjudagskvöld kl. 9,15.
Aðgöngumiðasala frá kl. 2 í dag í Austurbæj arbíó.
Næst síðasta sinn.
FwSlorðfiirl
dansi
Gömlu dansa námskeiðin vinsælu eru nú að hefjast og
verður kennsla og innritun í Silfurtunglinu þriðjud. 23.
þ. m. kl. 7.30
Innritun barna -og fullorðna í þjóðdansa hefst mánud.
22. þ. m. kl. 3—5 í Skátaheimilinu.
Eínnig innritun og uplýsingar í símum 12507 og
50758.
Þjóðdansafélag Reykjavíkur.,
Börti!
Læril að
Sfarf varaslökkvili
í Reykjavík er laust til umsóknar. -
Laun eru samkvæmt VI. flokki lau'nasamþykktar.
Umsóknum skal skilað í skrifstofu bogarstjóra, Aust-
urstræti 16, eigi síðar en 30. þ. m.
Skrifstofa borgarstjórans f íteykjavik.
19. september 1958.
Samkvæmt kröfu borgarstjórans í Œteykjavík :£. h.
bæjarsjóðs og að undangengnum úrskurði verða lögtök
látin fara fram fyrir ógreiddum heimæðagjöldum líita-
veRu Reykjavíkur, sem fallin !er í gjalddaga samkv.
gjaldskrá 2. september 1953, sbr. breytingu á téðri gjald
skrá, staðfestri 10. okt. 1944, að átta dögum liðnum frá
birtingu þfessarar auglýsingar.
Borgarfógetinn í Reykjavík, 18. september 1958.
Kr. Kristjánsson.
léreffsíuskur
Harry Carmichael:
Nr« 73
GREIÐSLA FYRIR MORÐ
sem komið gæti upp um hver
hann væri, ef haiin lenti í
slysi ...“
Piper heyrði bíl nálgast og
hann vissi þegar hverjir þar
myndu á ferðinni.
„Hún lagði á öll ráðin. ..
hún sagði honum að yrði
stúlka, sem biði hans frammi
á tilsettum tíma og tæki við
töskunni ... það var ég, sem
beið hans .. “
Piper heyrði bílinn staðnæm
ast og klið radda rjúfa þögn
myrkursins úti fyrir.
„Ég barði hann í hnakkann
með gúmmíslöngu svo hann
varð meðvitundarlaus, öpn-
aði töskulæsinguna í skyndi og
smeygði síðan lyklunum í vasa
hans áður en ég hratt honum
út ..Hann reyndi enn að
væta varir sínar með tungu-
broddinum. „Gefðu mér vatns
sopa að drekka,“ bað hann,
,,og þú lofaðir að ná í lækni
fyrir mig ... og nú hef ég
sagt þér allt teins og það gerð-
ist ... það var hún settx átti
hugmyndina að því öllu og
skipulagði það ... svo við
fengjum greitt allt vátrygg-
ingarféð, án þess að eiga það
á hættu að lenda í gálgan-
um .. “ Skyndilega leit hann
á Piper, undrandi og spyrjandi
í senn: „Hvernig stendur á því
að þú skyldir sjá í gegn um
þétta, þegar alhr, sem úm mál
ið höfðu fjallað, toldu að um
Sjálfsmorð væri að ræða?“
Piper svaraði, „Henn-; yfir-
sást í einu þegar í upphafi.
Hann valdi mann, sem ekki
reykti. Það fannst ekki einu
sinn] eldspýtnastokkur á lík-
inu og maður sá, er varð þeim
myrta samferða, sá hann aldrei
taka upp vindling. Lögreglan
var hins vegar óánægð með
það að sá myrti skyldi ekki
hafa á sér sjálfblekung eða
blýant, en ég hafði þegar grun
um að frú Barrett hefði logið,
þegar hún kvaðst þekkja lík
ið sem lík teiginmanns síns“.
Og Piper varð hugsað til
orða 0‘Connells lögreglufor-
ingja: „Við vitum ekki einu
sinni hvort þessi myrta kona,
er í rauninni Pat Oddy“. Og
hann minntist þess einnig er
hann heimsótti frú Barrett og
sá alla öskubakkana, og fékk
þar mteð úr því skorið að grun
ur sinn væri sannur_
Hann reis á fætur. „Nú skal
ég eí’tea loforð mitt. En fyrst
ætla ég að skreppa niður og
sjá hverjir þar er’u á ferð. Þó
ég þykist raunar vita það.. . “
Um leiðvar tekið að hringja
idyrabjöllunni (stanzlaust og
bterja á útidyrnar. Og hann
beyrði rödd úti fyrir, sem
hann kannaðist við:
„Nú, hann hefur teklð úr
rúðurnar til þess að geta opn
að smekklásinn“.
Piper opnaði dyrnar „Ég
þykist sjá að þér hafi verið
sagt að ég hringdi og spurði!
eftir þér, lögregluforingj ... “
23. KAFLI.
Stúlka í Ijósbláum einkénnis-
búningi hjúkrunarnema tók á
móti honum og vísað honum
leiðina að klefa hjúkrunarkonu
þeirrar, sem annaðist vörzlu og
afgreiðslu, varðandi sjúklinga.
Hún sagði honum að knýja dyra
— og ef ekki yrði svarað skyldi
hann bara ganga inn.Og honum
heyrðlst á málrómí nemans að
f-amhaidið yrðí >;vo i ndir hon.
um sjaifum kom ð.
Hjúkrunarkoran sat inni í
skrifstofu sinni, litlu herbergi,
þar sem allar hii'ur vóru fuli
ar af skjalaheftum en á borð
iau ctóð stokkur með skiásetn-
iagarrpjöldum. NokkUr slík
sþjöld lágu á boiiinu. sem hún
sat við og virtist Jmn önnum
kafin við að skrif a eHthvað á
þau, smárri en ský’ t i rithönd.
„Gerið svo vel að fá yður
scírti, n-ælti hún án þess að líta
upp fvá starfanum -'g nokkru
síðar bætti hún við „Ilvert var
erinrii yðar?“
Hún hafði dökr.: hár, fa.legar
Jiondnr og rödd, sen. hæglega
hefði getað ver ð í: tmJtidd í
vé.. Þegar hún haíði torið fram
spurmnguna, sneri hún vð skrá-
setningar spjaldinu og beindi
allri athygli sinni að þeirri hlið,
sém áður hafði snúið niður.
Piper svaraði. „Ég er hingað
kominn tO. að sækja sjúkling,
— Quinn að nafni. Það var ein-
hver, sem sagði mér það í sím-
talinu, að mér bæri að snúa
mér til yðar, hvað það mál
snerti.“ Hann var í vafa um
hvort hún hefðj. tekið nokkuð
eftir því, sem hann sagði. Hún
var farin að skrifa á spjaldið og
virtist ekki um annað hugsa.
Aridartak síðar mælti hún.
,,Já, hexra Quinn ....“ En það
hafði ekkert að þýða, heldur
sagði hún þetta .aðeins til þess
að láta hann vita að hún \nssi
að hann sæti þarna enn. Og að
svo mæltu tók hún annað spjald
til nákvæmrar athugunar.
,,Er hann tilbúinn -að legg’a
af stað?“ spurði Piper enn og
gexðist nú þreyttur á að tala
við ennislokka stúlkunnar.
Hún varp öndinni. Síðan
lagði hún frá sér sjálfblekúng-
inn, spennti greipar og mælti.
,ýÉg held því miður að þér verð
ið að spyrja hann sjálfan".
„Ég skil yður ekki fyílilega“,
svaraði Plper, „Hvað er Það.
sem þér viljið gefa í skyn?“
„Ekki annað en það, sem ég
hef sagt. Þegar hann kemur aft-
ur,' þá hefði ég satt að segja
gaman af að vita hvort hann
væri tilbúinn að fara héðan“.
„Þér eigið við að hann sé þeg
,ar farinn, — og án yðar vitund-
ar .... “
„Já, — og skyrtulaus, háls-
línslaus og á sokkalestunum, —
ef hann hefur þá verið í nokkr-
u.m sokkum. Hann komst svo að
orði við herbergisfélaga sinn að
hann þyrfti að skreppa frá. —
Þetta var um hálftvö, en nokk-
ru áður hafði ég tilkynnt hon-
um að þér mynduð koma hingað
klukkan þrjú. Þér komuð því
tíu mínútum á undan áætlun,
— en látum svo vera. Segið mér
.... á vinur yðar vanda til að
.... skreppa þannig frá?“
„E£ til vil er þetta afeiðing
meiðslanna..... “
„Það gengur ekkert að hoifT.
um. Röntgenmyndin sýndi að
hann hafði ekki hlötið nein
innri meiðsl. En hann hafði
slæman höfuðverk sem hélt
honum rúmföstum í nokkra
daga“. Hún beit á efri vörina
svo sá í hvítar og fallegar fram
tennur í neðri góm. „Ef hann
er eitthvað utan við sig, þá er
það áreiðanlega af einhverju
öðru en meiðslunum. Og ég get
sagt yður það í trúnaði, að ég
held að hann sé fyllilega á-
byrgur gerða sinna, — og að
hann munj koma strax aftur
úr þessari íerð. eða svo til“.
Piper varð að örði. „Hver
veit nema ég geti flýtt endur
komu hans eitthvað, — það er
að stegja, ef hann hefur farið
skólaus ... “
I „Svo til skólaus. Rólfærir
sjúklingar eru að vísu með ii-
skó, en þeir fara ekki langt á
þeim. Stígvélaskórnir hans
voru lokaðir inni í skáp. Ligg
ur kunningja yðar svó mikið
að komast undir bert loft, að
hann geti lekki dokað við þang
að til hann hefur klæðst sæmi
lega?,
„Liggur á. ..“ endurtók Pip-
er, ,,Ég geri ráð fyrir að þar
hafið þér einmitt hitt á rétta
orðið. Og ef þér viljið afsaka
mig stundarkorn ... “

í dag kMckan 2 leika W €í I ií T “ H • R •
Dómari: ni Jenssön. — LínuverSir Baldur Þórðárson og Gretar Norðfjorð.
; gÍrax á eiíú- leika F T«lil - ÞrÓttUT
Dómari: Gunnar Aðalsteinsson. — Línuverðir: Guðbjörn Jónsson og Daníel Benjamínsson.
Mótanefndin.

s
V
s
s
s:
V
s'
s
s
s
s
s
s1
s