Morgunblaðið - 24.04.1976, Page 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. APRÍL 1976
23
Gunnlaugur Bjarni
Kristinsson — Minning
Fæddur 24. ágúst 1906
Dáinn 12. aprll 1976.
Þegar ég las lát vinar míns Billa
frá Miðengi, en svo var hann oft-
ast nefndur, flykktust að mér
minningar frá fyrstu kynnum
okkar og fjölskyldu hans árið
1917 þar sem ég var stödd í heim-
sókn hjá systur minni Ragnhildi,
sem um nokkurt skeið hafði verið
heimílisföst hjá frændum okkar
og vinum Magnúsi og Sigríði í
Klausturhólum í „Grímsnesinu
góða“.
Svo stóð á að annan daginn, sem
ég var þar stödd, bar upp á sunnu-
dag. Hafði sóknarprestur, sra
Gísli Jónsson, sem sat á Mosfelli í
sömu sveit, tilkynnt messu þar á
staðnum og boðað börn til spurn-
inga að henni lokinni. Var því
óvenju fjölmennt við kirkju
þennan dag. Geta má þess að kona
sra Gísla, Sigrún Kjartansdóttir,
var föðursystir okkar systkina,
urðu þar fagnaðarfundir.
Miklar annir og umstang voru á
kirkjustöðum í sveit fyrr á dög-
um, þegar kallað var til tíða, hvort
sem jörðina sat prestur eða bóndi.
Fannst mér, barninu af mölinni,
það allt ævintýri líkast. Sem ég
hugfangin er að virða fyrir mér
staðinn og umhverfið, nær og
f jær í ákjósanlegasta veðri, kallar
systir mín til min, kemur til móts
við mig og með henni tvær stúlk-
ur og einn drengur, sem hún
segist vilja kynna mig fyrir, því
þau séu beztu vinir sinir þar i
nágrenni.
Þetta voru systkinin frá Mið-
engi og frá þeirri stundu spannst
ævilöng vinátta milli okkar fjöl-
skyldnanna. Hann Billi var elsku-
legur drengur. Brosið hans spegl-
aði hans innri mann skýrar en ég
held að almennt gerist. Hann var
háttvís, hlédrægur í eðli sinu, en
ævinlega viðbúinn ef hann vissi
einhvern hjálpar þurfi og þá
mátti treysta Billa. Þessir með-
fæddu eiginleikar hans birtust
þeirri, er þetta ritar, einna skýr-
ast er við nokkrir vinir i Reykja-
vik komum okkur saman um að
nota frístundir okkar til heilsu-
bótar með þvi að skoða landið,
ganga um það, vera samvistum
við stórbrotna og síbreytilega
náttúru þess. Voru farnar ótelj-
andi ferðir um helgar, gengið um
fjörur og fjöll, dali, hraun og
heiðar, alla leið frá Langjökli út á
Reykjanesstá og lengra þegar frá
leið.
í slikar gönguferðir er lífs-
nauðsynlegt að veljist traust fólk,
hvað sem út af ber. Þó að í
þessum hópi væri einvalalið, kom
fljótt í ljós hversu hjálpfús,
traustur og lipur ferðafélagi hann
Billi var. Starfsmaður var hann
svo, að segja má að honum hafi
sjaldan fallið verk úr hendi á
heimili eða utan þess. Þær eru
ótaldar ibúðirnar, sem hann í frí-
tundum sínum málaði fyrir vini
og kunningja af sinni meðfæddu
vandvirkni og smekkvísi. Hann
vann í Ölgerðinni Agli Skalla-
grímssyni nær þrjá tugi ára og
eignaðist þar marga vini. A þeim
árum var ekki tæknin í garð
gengin, af þeim sökum voru því
vinnuskilyrði á mörgum sviðum
beinlínis hættuleg heilsu manna.
í dag mundu fáir fást til að lyfta
hæð sína fullum ölkössum dag
eftir dag — ár eftir ár — en
vitanlega varð að geyma slíka
vöru i kjallara. Undruðust margir
þolgæði Billa við slík vinnuskil-
yrði. Svo fór að hann varð að
skipta um starf. Vann hann hjá
veiðarfæraverzluninni Geysi og
víðar, þar til heilsu hans hrakaði
svo að hann varð að draga í land.
Aldrei heyrði ég hann hallmæla
einum eða neinum. Um nokkur ár
hefur hann átt við heilsuleysi að
stríða, en borið það með þögn og
þolinmæði án þess nokkurn tima
að kvarta. — Svo var það — að
kallið kom, er hann gekk milli
herbergja á heimili sínu.
Foreldrar Gunnlaugs voru þau
heiðurshjón Kristinn Guðmunds-
son bóndi í Miðengi, sem tók þar
við búi föður sins, og Sigríður
Bjarnadóttir frá Arnarbæli í
sömu sveit. Þeim hjónum varð
fimm barna auðið, þau voru Sig-
ríður, frábærlega vel af guði gerð
— ein þeirra, sem varð „hvita
dauðanum" að bráð, hún lézt 15.
ágúst 1921, aðeins 23 ára og var
öllum harmdauði, Guðmunda
Kristrún, lézt á fyrsta ári, Soffía,
giftist Siggeir Lárussyni á Kirkju-
bæjarklaustri árið 1936, hún lézt
1. febrúar 1969. Þau eignuðust
þrjú mannvænleg börn: Lárus
bónda á Klaustri, Kristin bónda á
Hörgslandi og Gyðu Sigríði, sem
er gift í Reykjavík. Soffia eign-
aðist dreng áður en hún giftist,
Guðmund að nafni, sem nú er
talinn einn þekktasti listmálari
heims undir nafninu Erró, hann
er búsettur I París. Siggeir gekk
honum i föður stáð og eru miklir
kærleikar með þeim stjúpfeðgum,
Guðmunda Stefanía verzlunar-
maður, ógift, og Gunnlaugur
Bjarni, sem hér er kvaddur.
Um heimilið í Miðengi skal
vitnað í minningargrein um
Soffíu í íslendingaþáttum Tímans
i febrúar 1969 eftir undirritaða.
„Árið 1912 varð Sigriður i Mið-
engi fyrir þeirri þungu raun að
missa mann sinn, rúmlega fer-
tugan að aldri, og þarf engum
getum að þvi að leiða hversu
feikna áfall það var fyrir ekkjuna
að standa ein uppi með barnahóp-
inn sinn, Kristinn var ágætis-
maður í sjón og raun. Sigríður
hafði hlotið i vöggugjöf þá mann-
kosti, sem traustastir munu reyn-
ast í lifsbaráttunni og í samskipt-
um við aðra menn — óbilandi
trúartraust, andlegt og likamlegt
þrek — ásamt fágætu ástríki, sem
hún af sinni gjafmildi miðlaði
mönnum og málleysingjum.
Þvi var það, að henni tókst að
sitja jörðina þar til, að hún flutt-
ist til Reykjavikur 1923 með börn-
um sinum. Samvinna, kærleikur
og gagnkvæm virðing milli
móður, barna og hjúa einkenndu
þar andrúmsloftið svo að öllum
má vera minnisstætt, er því
kynntust, enda því líkast að heim-
ilið hefði segul, sem dró að gesti
og gangandi, þar sem öllum, æðri
sem lægri, var jafn hlýlega tekið.
Þær eru ógleymanlegar stund-
irnar, sem við fjölskyldan nutum
á heimili Sigriðar og barna
hennar og verður seint fullþakk-
að.“
Þann 11. október 1930 kvæntist
Gunnlaugur eftirlifandi konu
sinni Rögnu Bjarnadóttur, sem
býr yfir miklum mannkostum,
það varð honum til mikillar gæfu
að eignast slíkan lífsförunaut.
Hún er dóttir Bjarna Arnasonar
sjómanns og konu hans, Sólbjarg-
ar Jónsdóttur, sem lengst af
bjuggu á Holtsgötu 9 í Reykjavík,
gott og traust fólk. Ragna er sam-
mæðra við frú Önnu Jóhannes-
dóttur Nordal, sem er ekkja sra
Ingólfs Þorvaldssonar á Ólafs-
firði. Hafa þær hálfsystur verið
mjög samrýndar alla tið. Einn son
eignuðust þau Ragna, sem Bjarni
hét, hann lézt á fyrsta ári og var
sárt saknað af fjölskyldu allri.
Sambúð þeirra hjóna var slík að
aldrei bar þar á skugga og hefur
Ragna reynzt tengdafólki sínu
eins og bezta systir og er það
gagnkvæmt frá þess hálfu. Ekki
verður skilið við þessa grein án
þess að minnast sérstaklega þess
mikla skerfs, sem hún Munda,
sem ein er á lífi af þeim syst-
kinum, héfur lagt af mörkum til
fjölskyldu sinnar af frábærri alúð
og fórnfýsi. Sigríður naut um-
hyggju og ástúðar dóttur sinnar
til dauðadags 9. maí 1951. Nú síð-
ustu ár, eftir að bróðir hennar og
mágkona höfðu búið við heilsu-
leysi, mun naumast hafa liðið svo
dagur að Munda ekki vitjaði
þeirra, eins og bezta móðir og
mun sem slík verða þeim nánustu
minnisstæðust.
Hér er þess óskað að Siggeir á
Klaustri séu færðar sérstakar
þakkir fyrir framúrskarandi vin-
áttu og tryggð.
Nú þegar vegir skiljast — um
stund — kveðja þig vinir og
þakka þér fyrir langa og trausta
samfylgd. Þér Ragna og öllum
ykkar nánustu biðjum við guðs
blessunar.
Sigrún Gfsladóttir.
Tryggvi Kristjánsson
Keflavík — Minning
Fæddur 4. maf 1917.
Dáinn 13. aprfl 1976.
A Landspítaianum andaðist 13.
þ.m. Tryggvi Kristjánsson, tré-
smíðameistari, Sólvallagötu 30,
Keflavik.
Hann var fæddur á Borgargarði
í Stöðvarfirði 4. mai 1917. For-
eldrar hans voru Kristján
Magnússon, skipstjóri og útvegs-
bóndi Stöðvarfirði, og kona hans
Þóra Þorvarðardóttir.
Kynni okkar Tryggva Kristjáns-
sonar hófust fyrir nær 40 árum
þegar ég kom fyrst til Stöðvar-
fjarðar og varð starfsmaður hjá
Kaupfélagi Stöðfirðinga. Um það
leyti var tiltölulega margt af ungu
tápmiklu fólki heima á Stöðvar-
firði, sem setti svip sinn á
atvinnu- og félagslíf byggðar-
innar með þrótti sínum og lífs-
gleði. Var unga fólkið sérstaklega
samrýnt í leikjum og störfum, og
lagði þá meðal annars fram mikla
sjálfboðaliðsvinnu á vegum ung-
mennafélagsins við að koma upp
myndarlegu samkomuhúsi.
Tryggvi á Borgargarði eins og
hann var oftast nefndur fyrir
austan var einn af þessum glæsi-
legu ungmennum. Hann var þá
um tvitugt, hraustur fallegur pilt-
ur, glaðvær, drenglundaður og
vinfastur.
Á þessum árum bjó Sigur-
bergur Oddsson á Eyri við
Fáskrúðsfjörð, en hann er nú ný-
látinn. Kona hans var Oddný Þor-
steinsdóttir, föðursystir mín.
Þessi heiðurshjón áttu mörg
mannvænleg börn. Guðlaug
Sigurbergsdóttir á Eyri og
Tryggvi Kristjánsson kynntust
um þessar mundir og felldu hugi
saman. Man ég að fyrsta árið, sem
ég var á Stöðvarfirði, gengu
fallegar gamansögur um elskend-
urna frá Eyri og Borgargarði, sem
áttu oft að hittast eða mætast á
Framhald á bls. 18
Minning:
Guðmundur Arni
Valgeirsson
Nú er sumarið loksins komið og
sólin hækkar á lofti dag frá degi.
Með hækkandi sól birtir einnig til
í hugum mannanna, en þó er
alltaf einhverjir sem birtan nær
ekki til nema að takmörkuðu
leyti. Svo er um þá sem eiga um
sárt að binda vegna andláts ná-
komins ættingja, og hversu ná-
lægt sem hugtakið dauðinn er
okkur fullorðnum manneskjum
erum við alltaf jafn óviðbúin því
að heyra andlát einhvers, og við
jafnvel skelfumst.
Þetta verður engin lofræða, þó
ég álíti að hinn látni hafi ekki
síður en margur annar átt skilið
hrós fyrir eitt og annað. Heldur
verður þetta engin upptalning á
einu eða neinu, til þess er ég ekki
nógu kunnug. Ég get einungis
ekki látið hjá líða að minnast með
fáum orðum þessa manns,
Guðmundar Árna Valgeirssonar,
en hann lézt af slysförum 17. april
s.l.
Guðmundur var fæddur 11.
nóvember 1923 og var einn af
fjórum sonum hjónanna Önnu
Einarsdóttur og Valgeirs Árna-
sonar, sem lengi bjuggu að Auð-
brekku í Hörgárdal. Guðmundur
bjó um tíma einnig að Auðbrekku
eftir að hann sjálfur hafði stofnað
heimili, en kona hans var Jóna
Pedersen. Guðmundur og Jóna
slitu samvistum fyrir nokkrum
árum og höfðu þá eignast saman
átta börn. Þar af misttu þau unga
dóttur af slysförum og varð hún
þeim foreldrum mikil harmdauði.
Áður en Guðmundur giftist
eignaðist hann dóttur. Flest eru
börnin nú uppkomið fólk, sum
gift og búsett viðsvegar um landið
og er nú afkomendafjöldinn allt í
allt um það bil að fylla tvo tugi.
Guðmundur var vel greindur
maður og laginn. Hann var hag-
mæltur og hef ég heyrt margt
fallegt kvæðið ort eftir hann við
ýmis tækifæri. Ekkert er til af
kvæðum eftir hann á prenti að ég
held, en ég veit að sum af börnum
hans hafa safnað einhverju af
þeim saman.
Ég þekkti Guðmund í raunjnni
ekki mikið. Við bjuggum I sama
húsi í nokkur ár og höfðum þess
EIMSKIF
vegna nokkur samskipti, en
seinna varð hann svo tengdafaðir
systur minnar svo ég hef alltaf
frétt af honum öðru hverju og
stundum hitt hann. Viðmót hans
var alltaf þægilegt og öllum vildi
hann gera svo gott sem hann gat.
Þannig mun ég minnast þessa
manns, sem svo margra hluta
vegna hefði getað átt miklu betri
ævi, en vegna þess böls, sem
menn freistast til að kalla
sjálfskaparvfti, lifði hann skugga-
megin I lífinu mörg hin siðari ár.
Mér verður hugsað til móður
hans aldraðrar, sem nú dvelur á
sjúkrahúsi, og ásamt fjölskyldu
minni sendi ég henni börnum
hans, bræðrum og öðrum
syrgjendum samúðarkveðjur.
Frevja K. Þorvaldsdóttir.
ÍA næstunml
ferma skip
vor sem
f hér segir:
ANTWERPEN:
Fjallfoss 26. apríl
Dettifoss 28. apríl
Urriðafoss 3. maí
Úðafoss 20. mai
ROTTERDAM:
Tungufoss 2 7 april
Urriðafoss 4. maí
Úðafoss 1 1. maí
FELIXSTOWE:
Dettifoss 27. apríl
Mánafoss 4. mai
Dettifoss 1 1. maí
HAMBORG:
Dettifoss 29. april
Mánafoss 6. mai
Dettifoss 1 3. mai
PORTSMOUTH:
Bakkafoss 7. mai
Goðafoss 1 1. mai
Brúarfoss 25. mai
WESTON POINT:
Kljáfoss 4. mai
Kljáfoss 1 9. maí
KAUPMANNAHÖFN:
írafoss 27. apríl
Múlafoss 4. mai
írafoss 1 1. maí
Múlafoss 1 8. mai
GAUTABORG:
írafoss 28. april
Múlafoss 5. mai
í rafoss 1 2. maí
M úlafoss 1 9. maí
HELSINGABORG:
Álafoss 6. mai
KRIST1ANSAND
Álafoss 6 mai
GDYNIA/GDANSK:
Lagarfoss 1 0. mai
VALKOM:
Skeiðsfoss 26. april
Lagarfoss 1 3. mai
VENTSPILS:
Lagarfoss 1 1. mai
Reglubundnarp
vikulegar S
hraðferðir frá:
ANTWERPEN,
FELIXSTOWE,
GAUTABORG,
HAMBORG,
KAUPMANNAHÖFN,
ROTTERDAM
GEYMIÐ
auglýsinguna
ALLTMEÐ
EIMSKIP