Morgunblaðið - 08.02.1977, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. FEBRUAR 1977
GBEIHARGEBB FRÁ STJÓRN HAHDKHATTLBKSSAMBAHDS ÍSLAHDS UM KVEHMALANDSUÐ
STÚLKURNAR HAFA
TAKMARKAÐAN ÁHUGA
ELDRI
SÝNT
Ekki eru ýkja mörg ár síðan að
erlend samskipti fslenzkra hand-
knattleiksstúlkna einskorðuðust
við Norðurlandameistaramótið,
sem haidið var á tveggja ára
fresti, sfðan á þriggja ára og nú á
fjögurra ára fresti. Norðurlanda-
meistaramót ungiinga hefur hins
vegar verið haldið árlega frá 1972
að þessu ári undanteknu vegna
Heimsmeistarakeppninnar.
Segja má, að það sé fyrst
haustið 1974 að breyting verður á
en þá eru tekin upp landsleikja
samskipti við Færeyinga og Hol-
lendinga og í ársbyrjun 1975 er
leikið við Bandarfkjamenn, bæði í
janúar- og aprflmánuði. í apríl-
mánuði er svo einnig Norður-
landameistaramót unglinga hér
heima.. Landsliðsnefnd var þvf
bjartsýn eftir árangurs- og við-
burðarrfkt leikár 19774/75 og for-
maður landsliðsnefndar fór gagn-
gert í heimsókn til handknatt-
leikssambanda Hollands, Þýzka-
lands og Danmerkur í þeim til-
gangi um að semja landsleiki fyr-
ir A-landslið og þá e.t.v. einnig
fyrir U-landslið á næstu tveimur
árum.
I október 1975 var svo hafist
handa með æfingar eftir summar-
hlé, en því miður kom í ljós, að
hér hafði orðið á mikil breyting
til hins verra.. Eldri stúlkurnar
sýndu afar takmarkaðan áhuga á
æfingunum, en hins vegar mættu
yngri stúlkurnar mikið betur og
sýndu starfinu iifandi áhuga.
Nú var landsliðsnefndinni
vandi á hönduum, búið var að
semja um 10—12 landsleiki og
m.a. um keppnisferð til ÞÞýzka-
lands, Hollands og Danmerkur.
H.S.Í. hafði i samráði við lands
liðsnenfd samið um þessa gagn-
kvæmu landsleiki fyrir áeggjan
stúlknanna sjálfra og vegna
endurtekinna kvartana þeirra um
verkefnaskort. En hér kom í ljós,
að hjá eldri og leikreyndari stúlk-
unum var áhuginn meiri í orði en
á borði. Var nú engu að síður
hafinn undirbúningur undir
keppnisferðina og auk þess undir
þátttöku f Norðurlandameistara-
móti unglinga 1976, sem fram fór
i Svíþjóð í aprflmmánuði.
Segja má að í ársbyrjun 1976
hafi hlaupið á snærið hjá lands-
liðsnefndinni, þar semm voru
heimsóknir Bandariíkja- og Kan-
adastúlkna og léku þessi landslið
nokkkra landsleiki við islennzku
stúlkurnar..
1 maímánuði var svo haldið í
langa og stranga keppnisferð til
Þýzkalands og Hollands. Leiknir
þar 3 landsleikir og fjölmargir
aðrir leikir, m.a. við meistaralið
ýmissa landa, samtals 12 leikir á
10 dögum.
Á sfðastliðnu hausti átti fyrsta
verkefni kvennalandsliðsins að
vera þátttaka í Norðurlandameist-
aramóti í lok nóvembermánaðar.
Eins og öllu handknattleiksfólki
er kunnugt um, hefur H.S.Í löng-
um verið á hrakhólum með hús-
næði fyrir landslið sín og ráða þar
hvorki bænir né fyrirheit. Verður
slikt ástand vafalaust óbreytt
meðan sambandið ræður ekki yfir
eigin æfingaraðstöðu. Ekki fékkst
húsnæði fyrir kvennalandsliðið
fyrr en i síðari hluta okktóber-
mánaðar og var nú skammur tími
til stefnu- Boðaður var hópur um
tuttugu stúlkna til æfinga og lögð
áherzla á mikilvægi fyrstu æfing-
anna. Landsliðsnefndin hugsaði
nú gott til glóðarinnar, þar sem
pólski landsliðsþjálfarinn, dr.
Janusz Czerwinski, var mættur til
leiks og mætti hann á fyrstu 2
æfingarnar, sem boðaðar voru.
Á þessum fyrstu æfingum
mættu alls 8 stúlkur, þ.e. á ann-
arri æfingunni 77 en hiinni 6.
Daginn efftir síðari æfinguna var
siíðasti dagur, sem unnt var að
draga til bakka þátttökutiilkynn-
inguu í Norðurlandamótið og þar
sem einsýnt þótti, að verulega
skorti á nægann áhuga, var málið
tekið til ennduursskkoðunar af
HH.S.Í og landsliðsneffnnd..
Landsliiðsnefndinni þótti það
mjög hryggilegt, hhve stúlkurnar
sýndu lítinn áhhuga, þótt einn
færasti þjálfari heims væri kom-
inn þeim til leiðbeiningar og að-
stoðar. Þætti það vvafalaust saga
til næsta bæjar i hvaða landi sem
er, að aðeins mættu 6 og 7 hand-
knattleiksiðkendur á æfingu hjá
dr. Czerwinski.
Sameiginleg viðbrögð H.S.Í og
landsliðsnefndar við áhhugaleysi
stúlknanna var ákvörðun um
gagngera endurskoðun fyrri áætl-
ana. Tillögur landsliðsnefndar,
sem samþykktar voru af stjórn
H.S.Í. voru í þremur liðum.
1. Þar sem ekki væri von til að
unnt yrði að ná saman frambæri-
legu liði á þeim skamma tíma,
sem til umráða væri, skyldi hætt
við þátttöku í Norðurlandameist-
aramóti 1976.
2. Tekin verði upp þjálfun
stúlkna 15—18 ára og vejði fyrst
um sinn höfð ein tvöföld æfing í
viku.
3. Tekin verði upp þjálfun
stúlkna í aldursflokknum 19—23
ára og úr þeim hópi valinn lands-
liðskjarni, sem komi fram fyrir
íslands hönd i þeim leikjum sem
framundan eru í febrúar- og
aprilmánuði 1977. Æfingar verði
fram að áramótum ein tvöföld æf-
ing f viku, en verði sfðan fjölgað
eftir þörfum og aðstæðum.
Eftir þessum tillögum hefur
verið starfað fram til dagsins f
dag, en framundan eru 5 A-
landsleikir á yfirstandandi
keppnistfmabili. Það var lands-
liðsnefndinni þegar ljóst, að það
yrði þessum ungu stúlkum, sem
margar hverjar eru lítt leikreynd-
ar, erfiður róður að leika gegn vel
þjálfuðum landsliðum annarra
þjóða. Var þvi ætíð haft í huga að
bæta mætti inn í þetta lið eldri
stúlkum, ef að sýnt þætti að slíkt
mætti verða til að styrkja það. í
dag standa málin þannig, að þeg-
Ahugaleysi segir stjórn HSÍ að riki nú hjá allmörgum handknattleikskonum,
og vist er að margir kvennaleikir í vetur hafa borið þess vitni að sumar
stúlkurnar eru tæpast i góðri æfingu.
Ólafur Unnsteinsson hefur verið óþreytandi að miðla iþróttamönnum af þekkingu sinni og reynsl'i, og margir notið
góðs af störfum hans. Myndin var tekin á Melavellinum s.l. haust og sýnir Ólaf leiðbeina islandsmethafanum i
kringlukasti, Erlendi Valdimarssyni
Dekur við úlendinga
í íþróttastarfinu
AÐ gefnu tilefni sé ég mig til-
neyddan til þess að gera grein
fyrir þvf hvers vegna ég hef hætt
störfum sem frjáisfþróttaþjálfari
hjá KR. t dagbiaðinu Vfsi 2.
febrúar er fyrirsögn þess efnis,
að ég vilji ekki starfa með rúss-
neskum þjálfara og sömuleiðis f
Þjóðviljanum daginn áður.
iþróttafréttaritari Vísis undrast
þessa afstöðu mfna án þess að
hafa rætt málið við mig áður.
Ráðinn þajlfari hjá K.R.
Haustið 1975 kom ég til íslands
eftir tveggja ára dvöl í Dan-
mörku. Þar hafði ég stundað nám
ÓLAFUR UNNSTEINSSON
SKRIFAR
við Iþróttakennaraháskólann, sótt
námskeið fyrir frjálsiþróttaþjálf-
ara, þjálfað eitt sterkast frjáls-
íþróttalið Danmerkur A.K. 73,
sem hefur á að skipa mörgum
Danmerkurmeisturum og methöf-
um. Einnig starfað eitt ár sem
menntaskólakennari í íþróttum
við Birkeröd Statsskole. K.R.-
ingar lögðu fast aó mér, að taka að
mér þjálfun hjá félaginu á liðnu
ári. ÉG var nokkrum af afreks-
mönnum félagsins innanhandar
við þjálfun, þeim Stefáni
Hallgrimssyni, Eliasi Sveinssyni
og Vilmundi Vilhjálmssyni.
Ég greiddi götu þeirra meðal
annars árin sem ég dvaldi i Dan-
mörku 73—75. Á liðnu hausti
hafnaði ég þvi að verða þjálfari
hjá K.R.
Forráðamenn frjálsíþrótta-
deildar K.R. gengu þá í *það i
nóvember, að leita til rússneska
sendiráðsins um það að fá þjálf-
ara frá Rússlandi.
Um áramót höfðu engin svör
borist frá Rússlandi. Þá var aftur
lagt fast að mér að taka til við
þjálfun hjá félaginu. Ég lét til
leiðast vegna eindreginna til-
mæla. Munnlegan samning gerði
ég um að starfa til 1. maí, ef
ekkert óvænt kæmi til. Einnig
kæmi þá mjög til greina að starfa
um sumarið ef samningar tækjust
um það. íþróttamenn félagsins
mættu 100% á æfingar í janúar,
og hlauptest og hopptest og árang-
ur í mótum gefur góðar vonir
fyrir þá marga I sumar verði
þjálfað áfram af áhuga. Margir
nýir hófu æfingar undir minni
stjórn og ég skipulagaði stórmót í
K.R.-húsinu 23. jan., sem vakti
landsathygli.
24. janúar kemur upp sú staða
að rússneskur þjálfari býðst í
gegnum rússneska sendiráðið til
K.R. Forráðamenn frjálsíþrótta-
deildar K.R. hvöttu mig til þess að
halda áfram starfi og helst að
taka því eing og sjálfsögðum hlu{
að starfa með rússanum.
Ég gerði þeim strax ljóst, að
sem félagsþjálfari mundi ég ekki
starfa með öðrum erlendum þjálf-
ara. Stjórnina bað ég um að gera
málið upp við sig í nokkra daga.
Laugardaginn 29. janúar mæta
stjórnarmenn deildarinnar á fund
hjá F.R.Í. og tilkynna þeir þar, að
þeir ráði rússneska þjálfarann til
sín fyrir keppnistímabilið.
Stjórnarmenn F.R.Í. höfðu boðað
til fundar allra leiðtoga í frjálsum
Iþróttum á Reykjavíkursvæðinu
og eins frá F.RJU.B.K. og H.S.K.
úm það að ráða Rússann til allra
félaganna. Þetta gera þeir án til-
lits til íslenzkra þjálfara I
félögunum.
Mér finnst hér, að stjórnar-
menn F.R.Í. hafi hér farið aftan
að íslenzkum þjálfurum, sem bor-
ið hafa uppi starfið á liðnum ár-
um. Ég sætti mig ekki við máls-
meðferð K.R.-inga og F.R.Í.
stjórnarinnar.
Hvers vegna ekki að starfa með
rússneskum þjálfara?
1. Mér var það ljóst, að hvort
sem ég ynni mikið eða litið fyrir
K.R., fengi ég lítinn heiður af
starfi mínu hjá K.R. með
rússneskum þjálfara.
2. Ekki er grundvöllur fyrir
starfi 2 manna á launum fyrir svo
fáa íþróttanenn enda takmarkað-
ur áhugi þeirra á skipulögðu
starfi.
3. Eins þykir mér fráleitt, að
taka að mér störf með manni sem
ég þekki ekkert til og efast stór-
lega um að það sé farsælt fyrir
íþróttamenn félagsins.
4. Ekki hefur fundist hinn eini
sannleikur við frjálsíþróttaþjálf-
un frekar en I öðru. Menn geta
náð jafn góðum árangri sem
þjálfarar, þó að menn þjálfi nokk-
uð hver á sinn veg. Ég hef mest
lært af Norðurlandamönnum,
Bandaríkjamönnum og Vestur-
Þjóðverjum I þjálfun. Tækni
þeirra er mér mest að skapi og
eins og þjálfunaraðferðir. Þar
finn ég minar leiðir.
Ekki ber að skilja orð mín svo,
að ég sé á móti erlendum þjálfur-
um. Sjálfsagt er að fá þá til lands-