Morgunblaðið - 08.02.1977, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. FEBRÚAR 1977
5
Látið ekki
happ úr hendi
sleppa j
„Ekki talið rétt að konur
sitji í sóknarnefndmni,,
Athugasemd að gefnu tilefni
Nokkrum dögum áður en boðað
var til fyrsta safnaðarfundar í
hinni nýju Víðistaðasókn í
Hafnarfirði kom prófasturinn,
sóra Garðar Þorsteinsson, að máli
við mig. Hann fór þess á leit ð ég
undirbyggi fundinn m.a. með því
að tala við nokkra menn sem ég
þekkti að dugnaði og teldi að
hefðu áhuga fyrir kirkju og
félagsmálum, fá þá til að mæta á
fundinn og skorast ekki undan
kosningu í sóknarnefnd ef eftir
yrði leitað.
Þessu lofaði ég, enda taldi ég að
ekki mundu vera vandkvæði á að
fá nægilega marga hæfa og
áhugasama menn til þessara
starfa. Reyndist þetta þegar til
kom nokkuð á annan veg en vonir
minar stóðu til.
Ég leitaði til margra karla og
kvenna, en árangurslaust. Flestir
töldu sig hafa nóg á sinni könnu,
þótt ekki bættist við uppbygg-
ingarstarf í nýjum söfnuði, sem
bæði hlyti að vera erfitt og tíma-
frekt. Þó fór svo, að kvöldið fyrir
fundinn gat ég tjáð prófasti að ég
hefði 10 manns, 5 í aðalstjórn og 5
til vara. Meðal þessara manna
voru tvenn hjón. Ég talaði reynd-
ar ekki sjálfur við konurnar, en
fól eiginmönnunum það.
í samtali minu við prófastinn
kom það fram að hann taldi að
breiðari starfsgrundvöllur næðist
ef ekki störfuðu saman hjón í
sömu nefnd. Reyndi ég þá strax
um kvöldið að ná sambandi við
bæði hjónin og ræða þessa skoðun
prófastsins, því hugsanlega
mundi annar eða báðir eigin-
mennirnir draga sig til baka ef
konurnar hefðu meiri tima eða
áhuga á málefninu. Mér tókst
ekki að ná sambandi við þau,
enda áliðið kvölds.
Leiddi ég ekki hugann frekar
að þessu og taldi að málið mundi
leysast á fundinum. Ekki grunaði
mig að offramboð yrði á fram-
bjóðendum eftir þær daufu undir-
tektir sem málaleitan min hafði
hlotið. Þegar á fundinn kom var
hann mjög fámennur, aðeins um
30 manns. Eftir nokkrar umræður
um ýmis mál var gengið til kosn-
inga og voru þar borin upp nöfn
þeirra 8 karlmanna sem ég hafði
nefnt við prófastinn og tveggja
manna til viðbótar. Leitað var eft-
ir fleiri uppástungum, en engar
komu fram.
Nú hafa konur leitað til jafn-
réttisnefndar og biskups, þar sem
þær telja sig hafa verið settar hjá
við þessar kosningar. Er mér
nokkur ráðgáta hvers vegna kon-
um hefir orðið þetta svo mikið
hitamál, þar sem þær gerðu enga
tilraun til þess á fundinum að fá
konu kjörna.
Nú hefur verið boðað til al-
menns safnaðarfundar miðviku-
daginn 9 feb. Þar munum við
sóknarnefndarmenn segja af okk-
ur og efna til nýrra kosninga. Við
væntum þess, að þar náist sú sam-
staða sem er nauðsynlegur grund-
eðli sínu og óskaplega nýtinn
og sparsamur gagnvart sjálfum
sér. Þegar göt voru komin í skó
hans fyllti hann þau upp með
bleki og þannig heimsótti hann
sjálfan Danakonung. Einu sinni
keypti kona Wilkins nýjar tölur
til að festa á yfirhöfn Thor-
valdsens og þá varð hann al-
veg æfur og sagðist hafa haldið
gömlu tölunum til haga. En
bærust honum spurnir af því að
einhver ætti bágt eða væri illa
haldinn fjárhagslega skiptu
þúsund ríkisdalir hann engu
máli og ekkert var sjálfsagðara
hvað hann varðáði en að
styrkja ungan listamann til
Björn Th. Björnsson listfræðingur.
náms og sparaði þá ekkert til.
Hann var einnig maður mik-
illar lífsgleði og hafði gaman af
því að sækja veislur og leikhús.
Hann átti fast sæti I Konung-
lega leikhúsinu i Kaupmanna-
höfn og þar lét hann líf sitt, en
hann dó úr hjartaslaqi árið
1844
En þótt hann væri allur á
hann afkomendur á lífi. Hann
kvæntist aldrei en átti tvö börn
með eiginkonu prússneska
sendiherrans I Róm, Önnu
Maríu Magnani. Annað barnið
dó en dóttir að nafni Elisa
komst á legg og dvaldi meira
að segja hjá föður sinum með
börn sín, þegar hann var kom-
inn á efri ár
Eitt er það sem Wilkins virð-
ist hafa stórfurðað sig á i fari
Thorvaldsens, það var sam-
band þess síðarnefnda við is-
lenzkan erfiðismann búsettann
i Kaupmannahöfn og virðist
Wilkins hafa álitið þann Thor-
valdsen alls eigi samboðinn. En
Thorvaldsen virðist á sinn hátt
viljað hafa einhver tengsl við
móðurland sitt ísland og þessi
íslenzki verkamaður hét
Magnús Þorvaldsson og var
brúarvörður. Hann heimsótti
Thorvaldsen á Charlottenborg
aðra til þriðju hverja viku og
dvaldist þá hjá honum dag-
langt. Einnig það að hann
skyldi gefa kirkju feðra sinna
að Miklabæ í Skagafirði,
skirnarfont þann er nú prýðir
Dómkirkjuna, lýsir hug hans til
íslands. Svo og valdi hann Þór
i skjaldarmerki sitt og sitthvað
fleira.
Frægðin hefur að mörgu leyti
eyðilagt ímynd Thorvaldsens
fyrir okkur," sagði Björn Th.
Björnsson enn fremur ,.Því
finnst mér þetta litla kver Wilk-
inS svo dýrmætt. Til dæmis
sagan af því, þegar Wilkins
vildi fá Thorvaldsen til að
kaupa járbenta peningakistu
undir eðalsteina þá og dýrgripi,
sem Thorvaldsen átti. Wilkins
til undrunar fékkst Thorvaldsen
til að kaupa 4<istuna, sem kost-
aði fjögur hundruð ríkisdali.
Þegar Thorvaldsen hafði fengið
kistuna í hendur, var hans
fyrsta verk að skella henni aft-
ur, tómri. ,,Þvi gerið þér þetta,"
spurði Wilkins forviða. ,,Ein-
faldlega vegna þess," svaraði
Thorvaldsen kíminn, ,,að ætli
einhver að stela dýrgripum
mínum vaða þeir að sjálfsögðu
beint i þessa kistu og eyða
heilmiklum tíma T að reyna að
brjóta hana upp og finna hana
svo tóma. Sá hlær bezt, sem
siðar hlær," sagði Thorvaldsen
við þjón sinn, sem aldrei virðist
hafa hætt að geta furðað sig á
tiltækjum hans "
..Siðustu ár Thorvaldsen"
verða tólf lestrar alls.
völlur undir farsælu starfi
sóknarnefndar.
Ég tel mér persónulega enga
vanvirðu að þvi að vikja úr nefnd-
inni fyrir hverri þeirri konu, sem
af frjálsum vilja og heilshugar
gengur til þessa starfs. Málefnum
safnaðarins mun ég gjarnan
leggja mitt lið eftir sem áður.
Enda þótt nokkurs sárauka hafi
gætt í blaðaskrifum og umræðum
manna á milli um þessi mál, tel ég
þó jákvætt að áhugi á málefnum
hins nýja safnaðar virðist vera
vakinn. Þar er mikið verk að
vinna og þörf fyrir hverja fram-
rétta hönd.
Ég vona og bið þess að eining og
samhugur megi ríkja innan safn-
aðarins og meðal allra þeirra sem
leggja fram krafta sina i þágu
kirkju og kristni i landinu.
Björn Ólafsson
form.sóknarnefndar
Víðistaðasóknar Ilafnarfirði.
Nú stendur yfir i Norræna hús-
inu sýning á höggmyndum og
grafikmyndum eftir Helga Gísla-
son. Sýningin stendur yfir tii 16.
febrúar og sýnir Helgi 29. grafík-
myndir og 6 lágmyndir. allt verk
sem eru unnin á árunum 1972 til
1976.
Helgi Gislason er fæddur i
Reykjavik árið 1947 og stundaði
hann nám við Myndlista- og hand-
iðaskóla íslands á árunum
1965—69 og i frjálsri myndlistar-
deild '69—'70. Hann stundaði
síðan nám við Valands-
listaháskóla i Gautaborg árin
1971 — '76 og hefur tekið þátt I
sýningum i Reykjavik og Svíþjóð.
Hefur hann hlotið styrki frá
Valands-listaháskólanum 1974 og
1976. Helgi starfar nú sem teikni-
kennari við Hólabrekkuskóla i
Reykjavík. þetta er fyrsta einka-
sýning hans.
Nú er þaö
ÚTSÖLU-
MARKAÐURm
að Laugavegi 66
2. hæð

Hafir þúgert góð kaup
á útsölunni munt þú
gera enn betri kaup núna
á TÍZKUVERZLUN UNGA FÓLKSINS
(itn) KARNABÆR
w* Útsölumarkaðurinn
LAUGÁVEG 66 SÍMI FRÁ SKIPTIBOROI 28155