Morgunblaðið - 08.02.1977, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. FEBRUAR 1977
25
að glæsileg tilþrif, eins og svo oft áður. En Björgvin hafði ekki
rður. Ljðsm. Mbl. Friðþjðfur.
Sigri varð ekki ógnað
- FRÁBÆR VARNARLEIKUR í FYRRI HÁLFLEIK
LYKILLINN AÐ 18-14 SIGRI Á LAUGARDAGINN
ÞAÐ ER orðið langt síðan að þeir áhorfendur sem
lagt hafa leið sfna f Laugardalshöll til þess að
fylgjast með landsleik f handknattleik, hafa eins
snemma fengið tilfinningu fyrir þvf að fslenzka
landsliðið væri mun betra en mótherjinn, eins og
varð á laugardaginn, er tslendingar mættu eng-
um öðrum en Vestur-Þjóðverjum á fjölum Hall-
arinnar — liðinu sem varð f fjórða sæti á Ól-
ympfuleikunum f Montreal f sumar. Allt frá
upphafi leiksins til enda var fslenzka liðið greini-
lega miklu betri aðilinn f leiknum, og Þjóðverj-
arnir höfðu vissulega ástæðu til þess að þakka
fyrir að fá ekki slæman skell f leiknum. 18—14
urðu úrslit leiksins, eftir að tslendingar höfðu
haft 5 mörk yfir f hálfleik 9—4. Var það einkum f
fyrri hálfleiknum sem fslenzka liðið misnotaði
mjög góð marktækifæri, og er það örugglega ekki
oft, sem leikmaður eins og Geir Hallsteinsson
misnotar slfk færi sem hann fékk f þessum hálf-
leik. Ef Islendingar hefðu haft heppnina veru-
lega f liði með sér, er ekki ólfklegt að munurinn
hefði getað verið allt að 10 mörk þegar flautað
var til leikhlés.
I seinni hálfleiknum datt leikur íslenzka liðsins
nokkuð niður, sérstaklega á timabili, en aldrei þó
svo að Þjóðverjarnir næðu að komast í nánd við
það að jafna. Minnstur var munurinn 3 mörk
snemma í hálfleiknum, en þar með tóku okkar
menn sig einnig á og héldu áfram að leika eins og
þeir sem valdið hafa.
Frábær vörn og markvarzla
Óhætt er að slá því föstu að annar eins varnar-
leikur og markvarzla og íslenzka liðið sýndi i fyrri
hálfleiknum á laugardaginn hefur tæpast sézt til
fslenzks liðs fyrr. Þjóðverjarnir komu bókstaflega
að öllu lokuðu og segir það meiri sögu en langar
útlistingar, þegar á það er bent, að þeir skoruðu
aðeins tvö mörk i 25 mínútur. Þrátt fyrir að
Þjóðverjum tækist ekki að skora fleiri mörk í
hálfleiknum, var jafnan mjög góð ógnun í leik
þeirra, og sumir leikmanna liðsins hreint ekki
auðveldir viðfangs. Nokkrir leikmanna þýzka liðs-
ins eru mjög hávaxnir og hafa að auki góðan
stökkkraft, þannig að meira en litil ógnun stafar
af slíkum mönnum. En fsienzku varnarmennirnir
komu jafnan út á móti þeim á hárréttu andartaki
og stöðvuðu þá af, auk þess sem mjög oft tókst að
stöðva „keyrslur" Þjóðverjanna, sem áttu að gefa
ákveðna opnun af sér. Við bættist svo að ÓJafur
Benediktsson varði markið eins og bersekrur —
tók nokkur mjög erfið skot, sérstaklega af lín-
unni.
Geir tekinn úr umferð
í seinni hálfleiknum, einkum til að byrja með,
datt leikur islenzka liðsins nokkuð niður. Ástæð-
an hefur sennilega verið fyrst og fremst sú, að
Þjóðverjarnir settu mann til höfuðs Geir Hall-
steinssyni, en við það riðlaðist nokkuð sóknarleik-
ur íslenzka liðsins, og varð stundum nokkuð ógn-
unarlitill. Fékk liðið t.d. tvívegis dæmdár á sig
leiktafir í hálfleiknum, og í þriðja sinn er feiktöf-
in var að nálgast var reynt skot i örvæntingu, sem
Þjóðverjar náði knettinum úr. í varnarleiknum
var snerpan ekki eins mikil og verið hafði í fyrri
hálfleik, og þeir KlUhspies og Spengler fengu
nokkrum sinnum tækifæri til supstökks, og skor-
uðu þeir þá mörk með sannkölluðum þrumuskot-
um.
Þegar islenzka liðið hafði jafnað sig og róast
eftir þessa lotu Þjóðverjanna, náði það hins vegar
aftur ágætum tökum á leiknum, og fylgdi sigrin-
um eftir, en þessi kafli í seinni hálfleiknum varð
til þess að sigurinn varð ekki stærri en fjögur
mörk, sem teljast má þó frábært.
Allir leikmenn stóðu fyrir sínu
íslenzka liðið lék leikinn á laugardaginn þann-
ig, að það er eiginlega hálf ósanngjarnt að fara að
nefna einhverja leikmenn öðrum betri. Liðið
vann fyrst og fremst saman sem heild, sérstaklega
i vörninni, og það er einmitt sá styrkur sem liðið
hefur fyrst og fremst öðlast að undanförnu,
hversu samvinna leikmanna er orðin geysilega
góð, og þeir farnir að þekkja hreyfingar hver
annars. Maður á satt að segja erfitt með að átta sig
á því hvað kemur upp þegar þessir leikmenn fara
að mæta hver öðrum sem andstæðingar á vellin-
um, þegar kemur að seinni hluta íslandsmótsins
eftir keppnina i Austurríki.
Ef nefna á einhverja leikmenn öðrum betri, þá
eiga þeir Geir Hallsteinsson, Ólafur Benedikts-
son, Ólafur H. Jónsson og Björgvin Björgvinsson
sennilega þá útnefningu skilið. Þessir leikmenn
stóðu sig þannig á laugardaginn, að ekki einn
einasti leikmaður vestur-þýzka liðsins komst í
hálfkvisti við þá. Það er óhætt að slá þvi föstu, að
þessir leikmenn, og raunar fleiri leikménn ís-
lenzka landsliðsins myndu vera sjálfsagðir menn í
hvaða landslið sem væri, og allar þjóðir teldu sig
stolta af þvl að eiga svo frábæra handknattleiks-
menn.
iNZKS LANDSLIÐS
allir leikið yfir 90 landsleiki, Ólafur Austurríki. Þarf Cerwínsky greini-
Benediktsson hefur leikið 69 leiki og
Axel og og Jón H. Karlsson hafa um
og yfir 50 landsleiki að baki. Þessir
menn eru nú allir í toppformi eftir
æfingar Januzsar Cerwinsky lands-
liðsþjálfara og nýrri mennirnir, og þá
sérstaklega Þorbjörn og Ágúst hafa
hreinlega blómstrað i höndunum á
Januzsi. Þessa landsleiks verður
minnst fyrst og fremst vegna varnar-
leiks islenzka liðsins, sem var stórgóð-
ur. Að fá aðeins á sig 8 mörk á móti
vestur-þýzka landsliðinu er ótrúlegt
afrek. Og ástæðan var ekki mark-
varzlan þótt hún hafi verið ágæt,
heldur varnarleikurinn. Vörnin
hleypti varla bolta i gegnum sig. Ólaf-
ur Benediktsson varði 4 skot i seinni
hálfleiknum, en samt fékk hann bara
á sig 3 mörk! Þetta lýsir kannski bezt
hinum frábæra varnarleik íslenzka
liðsins. í vörninni áttu allir leikmenn
góðan leik en enginn þó eins góðan og
Ólafur H. Jónsson. Hann batt vörnina
saman á miðjunni og baráttugleði
hans er aðdáunarverð. Varnarleikur
hans var óaðfinnanlegur, fullkominn.
Sóknarleikurinn var öllu lakari. Að
visu áttu íslen'zku leikmennirnir við
ramman reip að draga þar sem þýzki
markvörðurinn var, en það var fleira
en stórleikur hans í markinu sem olli
því að lítið var skorað i leiknum. Geir
Hallsteinsson er slikur lykilmaður í
sóknarleik Islenzka liðsins, að þegar
hann er annað hvort tekinn úr um-
ferð eða hvildur, verður sóknarleik-
urinn oft mjög ráðleysislegur. Er
þetta töluvert áhyggjuefni þvi Geir er
svo góður um þessar mundir, að hann
verður vafalaust tekinn meira og
minna úr umferð I leikjunum I
lega að huga að lausn þessa vanda-
máls á komandi vikum. Þá sýndi það
sig I þessum leikjum, að Björgvin
Björgvinsson er of dýrmætur leik-
maður til þess að hafa hann I horn-
inu. Enda þótt Ólafur H. Jónsson sé
drjúgur línumaður, stendur Björgvin
honum miklu framar I þeim efnum og
þegar Björgvin tók spretti inn á
miðjuna, skapaðist ætið stórhætta. Og
eins og menn vita, þýðir það nánast
mark eða vltakast, þegar Björgvin
fær boltann I hendurnar inni á lín-
unni.
Um þýzka liðið þarf ekki að hafa
mörg orð. Markvörðurinn Rudolf
Rauer var I algjörum sérflokki.
Að honum slepptum var enginn
liðsmanna þýzka liðsins, sem vakti
hrifningu undirritaðs. Sóknarleikur
liðsins var bitlaus og þegar það mætir
öðrum eins hörkukörlum I vörn og
íslenzku landsliðsmönnunum I þess-
um leik, verður árangurinn ekki
burðugur.
Enginn vafi er á því að Januzs
Cerwinsky hefur unnið stórvirki hjá
íslenzka handknattleikslandsliðinu.
Honum hefur tekizt að loka vörninni,
markvarzlan er í lagi og úthald hafa
menn nægilegt eins og sést bezt á því,
að sumir leikmanna, þeir Ólafur, Geir
og Björgvin voru allan leikinn inná.
Sóknarleikinn þarf enn að styrkja og
menn efast ekki um að undramaður-
inn Cerwinsky mun gera allt sem
hann getur til þess að bæta þar úr
þann tlma, sem til stefnu er fram að
keppninni I Austurríki.
—SS.
Geir tekinn úr umferð. Þjððverjarnir höfðu vakandi auga með Geir Hallsteinssyni
— reyndu að taka hann úr umferð. Eftir á viðurkenndi þjálfari Þjððverjanna,
Stenzel, að það hefði verið hægara sagt en gert að hemja Geir.