Morgunblaðið - 25.05.1977, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. MAÍ 1977
25
fólk í
fréttum
+ Stúlkan á mvndinni, Karen
Prior, 19 ára að aldri, á sér þá
ósk heitasta að verða námu-
verkamaður. Karen sem á
heima i Englandi sér nú fram
á að fá ósk sína uppfyllta og
hefur að sögn góða möguleika
á að komast að sem kolanámu-
maður I Yorkshirefylki. Hún
verður fyrsta stúlkan sem
hefur námugröft að atvinnu I
Bretlandi.
+ ARM í ARM — Amy Carter dóttir Bandaríkjafor-
seta, dansar hér við Luba Borisova, dóttur fulltrúa í
sovézka sendiráðinu í Washington, við hátiðarhöld
sem fram fóru við skólauppsögn hjá þeim nýlega.
FLOTT
SKAL
ÞAÐ
VERA —
Þessi
sýningarstúlka
klæðist hér
demanta-
prýddum
bikinisundföt-
um og gætu
sjálfsagt fáir
laugargestir
hér á landi
klæðst slfkum
leppum en
þeir eru
metnir á 120
þús. dollara og
fóru 250
demantar f
þau.
+ Albert prins I Belglu hefur
alltaf haft mikinn áhuga á
hvers konar bflum og öllu
þeim viðkomandi. Hann opn-
aði nýlega mótorhjólasýningu
í Briissel og stóðst ekki freist-
inguna að setjast á eitt hjólið.
Sigurður Þórir í Gallerí Súm
+ Sigurður Þórir Sigurðsson sýnir f Gallerf Súm 52 graffkmyndir og stendur sýning hans til 30. maf.
Sýningin var opnuð f gær, föstudag, og verður opin daglega frá kl. 4—10. Sigurður Þórir stundar nám
við konunglegu akademfuna f Kaupmannahöfn.
Kammertónleikar
Undirritaður vill biðja hlut-
aðeigandi afsökunar á þvi hve
umsögn þessi er seint á ferð-
inni, en til þess liggja ýmsar
ástæður, sem óþarft er að fjöl-
yrða um. Kammermúsikklúhb-
urinn hélt 4. tónleika sina í
Bústaðakirkju sunnudaginn 15.
maí s.l. Á þeim tónleikum
fluttu Reykjavik Ensemble
verk eftir Boccherini, Kodaly
og Brahms. Reykjavík
Ensemble skipa Guðný Guð-
mundsdóttir, Ásdis Þ. Stross,
Mark Reedman, Nina G. Flyer,
Sigurður I. Snorrason og Páll
Einarsson. Fyrsta verkið á
Tönllst
eftir JÓN
ÁSGEIRSSON
efnisskránni var Strengjakvint-
ett eftir Luigi Boccherini fyrir
tvær fiðlur, lágfiðlu og tvö
selló. Boccherini var samtíma-
maður Haydns og er tónstíll
þeirra mjög áþekkur. H :nn var
góður sellóleikari og samdi
mikið af kammerverkum fyrir
strengi. Verkið var léttilega og
falllega leikið, sem er nú meira
en að segja það, því þó lagferlið
sé sakleysislegt má engu muna
að illa fari. Næsta verk var Duo
fyrir fiðlu og selló eftir Zoltan
Kodaly. Verkið er mögnuð tón-
smíð, með sinfónísku yfirbragði
er spannar yfir ótrúlega vítt
svið i styrk og tónferli. Guðný
Guðmundsdóttir og Nina G.
Flyer fluttu verkið af þvílíkum
glæsibrag, að ekki verður jafn-
að við nokkuð það er þekkist
hérlendis. Það sló þvf hljóm-
leikagesti illa er það kvisaðist
út, að stjórn Sinfóniuhljóm-
sveitar íslands væri búin að
segja upp samningi við Guð-
nýju sem konsertmeistara.
Frammistaða hennar var I
hróplegri andstöðu við þá
ákvörðun og reyndar óskiljan-
leg, á sama tima og ráðamenn
eru að kvarta yfir flótta is-
lenzkra hljóðfæraieikara út úr
landinu. Islenzk tónmennt
stendur höilum fæti og verður
ekki upp á hana lappað með
erlendum silkibótum. Hún
verður það sem grær upp úr
íslenzkri mold og þrifst við
sömu skilyrði og islenzk menn-
ing. Það má vera að hægt sé að
narra hingað erlenda tónlistar-
menn, sem telja lága kaupið á
íslandi betri kost en frelsið fyr-
ir austan tjald.
Þrátt fyrir það að margir
þeirra reynist mætir mcgin og
gerist landar, munu þeir tæp-
lega valda miklu um islenzka
menningu. Guðný mun sjálf-
sagt ekki vera I vandræðum
með að komast í starf erlendis,
frekar en aðrir landar, sem flú-
ið hafa vegna erfiðleika í sam-
starfi við ráðamenn Sinfóníu-
hlómsveitar islands. Það má vel
vera að ýmsir samstarfshnökr-
ar séu mikilvægari en hæfileik-
ar og kunnátta, en er ísl. tónlist-
arlíf ogtilvera hljómsveitarinn-
ar ekki svo viðkvæmt mál, að
nauðsynlegt sé að fara á þeim
vettvangi með gætni og forðast
flokkadrætti og sundrung. Þvi
má bæta við að Sinfóniuhljóm-
sveit Íslands er ekki einkafyrir-
tæki. Nóg um það. Tónleikun-
um lauk með Klarinettukvint-
ett eftir Brahms. Undirritaður
hefur aldrei heyrt verkið eins
vel leikið hérlendis. Einstaka
kaflar, eins og t.d. hægi kafl-
inn, var sérlega vel leikinn. Sig-
urður Snorrason var mjög góð-
ur og tóntak er einstaklega
mjúkt, þó á stundum helzt til
veikt.
Eftir þessa tónleika er ástæða
til að óska Guðnýju og félögum
hennar til hamingju og vona að
hún þurfi ekki að hverfa af
landi brott til að fást við áhuga-
mál sín, nefnilega að leika
kammertónlist. Réttasta lausn-
in væri að ríkið réði hana og
flokk með henni til að leika
eingöngu kammertónlist.
Söngur og hörpusláttur
Það er blátt áfram nauðsynlegt
a8 efnisskrá sé þann veg úr garði
gerS, að hljómleikagestir viti hvað
sé á seyði Þegar um söng er aS
ræSa, er ekki vit i öðru en aS
textar söngvanna séu annaðhvort
þýddir e8a greint grá innihaldi
þeirra. Efnisskráin fyrir tónleika
Peter Pears og Osian Ellis I Há-
skólabió s.l. laugardag var vægast
sagt ófullnægjandi a8 ger8. Tón-
leikarnir hófust með fjórum
söngvum eftir Henry Purcell. Að-
eins nafn á Ijóði er vita gagns-
laust. sérstaklega þar sem fram-
burður söngvarans var, að
minnsta kosti fyrir undirritaðan,
ekki greinilegur. Trúlegt er að
söngvar þessir hafi af þeim sökum
farið fyrir ofan garð og neðan hjá
flestum, þó flutningur söngvarans
væri mjög glæsilegur. Söngvar
hörpuleikarans eftir Schubert
voru á einhvern hátt í flutningi
Peters Pears ekki að skapi undir-
ritaðs. í efnisskrá eru lögin nefnd
Söngvar harparans, sem hljómar
einna líkast þvl að átt sé við mann
sem ber á harpls. sambærilegt við
„tjargara". Næst á efnisskránni
var Sónata eftir John Parry og
eins og stendur i efnisskrá, samin
fyrir hörpu í d-moll. sem má til
sanns vegar færa. Ekki var gerð
grein fyrir kaflaskiptingu verksins
né höfundi, en Osian Ellis gerði
því máli góð skil. Ellis er frábær
hörpuleikari og var góð skemmtan
að verki hins velska hörpuleikara.
Ekki var raunasaga efnisskrár-
ritara öll á enda. þv( þrjú lög og
fimm grlsk þjóðlög voru öll eignuð
Francis Paulenc. en þar átti Ravel
einnig hlut að. Þrátt fyrir vandað-
an flutning. hlýtur túlkun söngv-
anna að hafa verið næsta marklltil
fyrir flesta hljómleikagesti og
varla hefði örlítil vitneskja um
innihald þeirra skaðað Siðustu
tvö verkin voru eftir Benjamin
Britten og aðeins tilgreind sem
Hörpusvlta „Birthday Hansel",
rétt eins og hér væri um á ræSa
eitt verk, enda voru margir hljóm-
leikagestir staðnir upp og nokkrir
farnir út. áður en listamennirnir
komu aftur fram á sviSið til að
flytja si'Sasta verkiS. Hörpusvitan
var skilmerkilega útskýrð af
hörpuleikaranum. Svitan er ifimm
köflum og er mjög eftirtektarverð
tónsmiS, glæsileg og skýr ( formi,
eins og allt sem Britten gerSi og
full meS skemmtilegum tiltektum.
SiSasta verkiS á efnisskránni
reyndist vera lagaflokkur yfir-
kvæSi eftir Robert Burns. Undirrit-
Tðnllst
eftir JÓN
ÁSGEIRSSON
aSur hefur lagt mikla áherslu á
þýSingu þess fyrir hlustandann,
aS gerS sé tilraun af hálfu hljóm-
leikahaldara að textar söngva séu
þýddir. ÞaS fer eftir ýmsu, hvort
nauðsynlegt er að þýða texta ná-
kvæmlega. en i tónsmfSum
Benjamin Brittens er texti ekki
bara orS, svo söngvarinn geti
sungið lagiS, heldur samofin tón-
smiðinni á mjög sér stæSanhátt
LjóSatúlkun Brittens er talin einn
glæsilegasti þáttur i tónsköpun
hans. Hér er þvi ekki um geðillsku
aS ræSa, heldur skoSun á grund-
vallaratriSi. ÞaS má mikiS vera ef
viSbrögð hlustenda hefSu ekki
orSiS önnur, ef góSar þýðingar á
textum söngvanna hefðu verið
prentaðar i efnisskrá. Fyrir utan
þaS, aS ekki er tilhlýðilegt aS taka
svo flausturslega á móti heims
listamanni, eins og hér átti sér
staS, né heldur ástæSa til aS
spara, þegar um slikan viSburð er
að ræSa sem heimsókn Peter
Pears.