Morgunblaðið - 03.07.1977, Page 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JtJLl 1977
VlEO
MORÖJK/- .
MTFINU V, :

Ekki of nærri lillu krflunum; það er ekki að vita nema mamman
sé grimm.
Gesturinn hafði flutt af Kisti-
húsinu án þess að greiða
reikninginn. Hóteleigandinn
skrifaði honum:
„Kæri herra L. Jónsson.
Viljið þér gera svo vel að senda
upphæðina á reikningi yðar frá
gistihúsinu. Með mikilli
virðingu o.s.frv.“
En þessi L. Jónsson svaraði
með eftirfarandi bréfi:
„Kæri gistihúsaeigandi.
Upphæðin á reikningnum er
3,500 krónur. Virðingarfyllst.
L. Jónsson."
1 hóteli.
— Get ég fengið ritföng
lánuð?
Þjónn: Eruð þér gestur hér?
— Nei, ég er ekki gestur, ég
er látinn borga 20 dollara fyrir
hvern sólarhring.
Dómarinn: Þér eruð sakaðir
um að hafa tekið járnstengur
frá Páli járnsmið.
Þjófurinn: Ja, læknirinn
sagði að ég vsri blóðlaus og
yrði að taka járn.
Þarf þessi hrossahlátur alltaf
að fylgja bröndurunum?
Frúin: ó, hvað ég er fegin að
þú ert kominn heim. Ég gaf
betlaranum þarna nokkuð af
miðdegisverðinum og sfðan
hefur hann sofið þarna f
stólnum.
Maðurinn: Ertu þá viss um,
að hann hafi ekki steindrepizt?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Segja má að talning byrji og
endi þegar meta skal jafnar hend-
ur en hafi mun minna að segja
þegar um skiptingarhendur er að
ræða. Oft gengur illa að sannfæra
Iftt reynda spilara um þetta at-
riði, enda skiljanlegt. En reynsla
sýnir, að samlega spilanna og hag-
stæð skipting hefur oft meira að
segja en há punktatala.
Lítum á dæmigert spil, sem
kom fyrir í rúbertubridge.
Suður var gjafari en allir voru á
hættu.
Norður
S. KD105
H. Á82
T. ÁKDG
L. 85
Vestur Austur
S. ÁG84 S. 92
H. 10 H. 9743
T. 106 T. 7532
L. K106432 L. ÁD9
Hann er orðinn vellríkur á því að syngja baráttu-
söngva gegn auðvaldsskipulaginu og kapitalistum!
V erðbólgusamn-
ingar, þingmenn
og láglaunafólk
Sigurður Jónsson, Skafta-
hlfð 6, skrifar:
„Ég er ómenntaður og enginn
stflísti, en mig langar að koma á
framfæri fyrirspurn. Nú er talað
um verðbólgusamninga, en laun
hinna lægstlaunuðu eru um 100
þúsund á mánuði.
Þingmenn fá fæðispeninga, sem
nema 1175 krónum á dag, og lið-
lega 30 þúsund í húsaleigustyrk.
Svo fá þeir 300 þúsund á ári f
bílastyrk.
Og nú spyr ég: Hvað fá þeir svo
ikaup?
Er þetta ekki verðbólguhvetj-
andi?
Það má telja víst, að aðeins 20%
vinni fyrir 80% þjóðarinnar.
Gaman væri að fá skýr svör og
ekki sfður ef stílfærir menn vildu
tjá hug sinn og hefja umræður
um þetta efni.
Sigurður Jónsson".
Um kaupgreiðslur til þing-
manna — eða þingfararkaup —
er það að segja, að það losar nú
218 þúsund á mánuði, en verður
við næstumánaðamót tæplega 227
Tæki með rússneskri áietrun, sem fnndust f Kleifarvatni.
Suður
S. 763
H. KDG65
T. 984
L. G7
Sagnirnar:
Suður Vestur Norður Austur
Pslss pass l tígull pass
1 hjarta dobl pass 2 lauf
pass 3 lauf dobl og allir pass.
Fyrst vestur á annað borð
ákveður að segja þá er dobl mun
betri sögn en tvö lauf. Með þvl
býður hann fálaga sinum upp á að
berjast um bútinn í öðrum hvor-
um svörtu litanna.
En þegar austur valdi laufið
ákvað vestur að bregða sér á leik
og hækkaði um einn. Ekki var
hægt að taka þá sögn alvarlega
eftir passið upphaflega.
En norður, með sina nítján
hápunkta, gat ekki á sér setið.
Hann doblaði og tók síðan þrjá
fyrstu slagina á rauðu litina eftir
(gulútspil suðurs. Og spilaranum í
vestur leist ekki á spilið þegar
hann, blindur, þurfti að trompa
hjarta I fjórða slag. En líðan hans
skánaði þegar í ljós kom, að aust-
ur átti aðeins tvo spaða og varð
síðan góð aftur þegar spilið
vannst.
„Ég gat ekki annaó en doblað
með nitján punkta," sagði norður
eftir spilið. En hann gat unnið
rúbertuna sjálfur hefði hann
stutt hjartalit félaga síns.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
51
Hemmer neri órólega hökuna
á sér og leit f áttina til Peters
en hann sneri sér frá.
— Vegna þess að verið getur
að Frede sé veikur, tautaði
hann.
— Þess brýnni ástæða til að
ég komi með.
— Þú skilur þetta ekki, sagði
Hemmer. —Við eigum á hættu
að hann grípi til ofbeldis.
— Hvað áttu við?
— Ilann er vopnaður.
Lena horfði á hann galopnum
munni.
— Já, sagði Hemmer óróleg-
ur — hann er vopnaður. Og það
er hætta á þvf að hann sé svo
veikur að hann taki upp á þvf
að skjóta.
— En hvað með þig þá? Og
Peter ef hann ætlar að fara með
þér.
— Við revnum að gera við-
eigandi og nauðsynlegar var-
úðarráðstafanir.
— Ég ætla að koma með.
Hann hefur áður sýnt þér of-
beldi Victor. Eins og þú hlýtur
að muna. En gagnvart mér hef-
ur aldrei örlað á slfku. Mannstu
þegar...
— Það kemur ekki til mála,
greip Ilemmer fram f fyrir
henni.
Lena sneri á hæli og gekk
fram.
Peter sagði:
— Ég fér upp og hef mig til.
— Já, sagði Hemmer eins og
annars hugar.
I stiganum stóð Lena. Þegar
Peter kom, gekk hún inn f her-
bergið sitt án þess að mæla orð
af vörum.
Peter settist ð rúmstokkinn
og fór að hafa fataskipti. Hann
fann enn til óljósrar tregðu
gagnvart þvf að eiga að taka
þátt í að finna Frede. Var það
af þvf að hann væri hræddur
um lff Hemmers? Kannski f og
með. Hann sá fyrir sér byssuna
sem Frede hafði beint að hon-
um og starandi augun sem
horfðu Óaflátanlega á hann. En
trúði hann þvf f raun og veru að
Frede myndi skjóta á föður
sinn? Nei, innst inni gat hann
ekki fengið af sér að trúa þvf.
Og ekki að Frede gæti skotið á
nokkra manneskju. Hvers
vegna þá þessi tregða?
Hann gekk að veggnum og
lagði við eyra en heyrði ekkert.
Og þó. Hún gekk fram og aftur,
hægum skrefum.
Frede hafði sagt að þeir
myndu ekki taka sig lifandi...
Skyndilega fann hann fara
um sig kuldahroll. Var það þess
vegna sem hann vildi ekki
fara? Vegna þess hann vildi
ekki að Frede kæmi aftur?
Vegna þcss hann var hræddur
um að Lena... Nei, það var
óhugsandi.
Hann gekk að speglinum og
virti andlitsmynd sfna fyrir
sér. Eg ætti að roðna af blygð-
un, hugsaði hann.
— Peter, æpti Hemmer neð-
an úr ganginum, — reyndu að
haska þér.
Hann steypti peysunni yfir
sig og fór f létta strigaskó.
Þegar hann kom fram á gang-
inn stóð Lena í gættinni. Hún
sagði ekket en hann sá sama
ásökunarsvipinn og fyrr á and-
liti hennar.
— Bless á meðan, sagði hann
lágt.
— Hvað sagði Frede? sagði
hún.
— Um hvað?
— Um mig?
— Ekkert. Hann vildi helzt
tala um annað.
— Hvað?
— Vmislegt.
— Þú ert slæmur vinur.
— Spyrðu Hemmer.
— Þú gætir ekki hugsað þér
að sýna sjálfstæði svona rétt til
tilbreytingar.
— Peter, hrópaði Hemmer á
ný-
XI
Þegar þeir höfðu komið far-
angrínum inn f bflinn sagði
Peter. .
— Eigum við ekki að bfða til
morguns?
Hemmer horfði fhugull á
hann.
— Hvers vegna?
— Það vcrður orðið skugg-
sýnt þegar við náum á áfanga-
stað.
— Það er ekki dimmt á
kvöldin.
— Þegar er jafnskýjað loft
og nú er orðið rökkvað þegar
kemur fram á kvöldið.
— Það skiptir engu máli,
sagði Hemmer hranalega.