Morgunblaðið - 13.08.1977, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR lí.lkGÚST 1977
Grani göslari
1T03
Þú fylgir unglingatízkuni þótt þú gerizt nokkuð
aldurhniginn unglingur.
Pabbi, ég gleymdi að
segja þér að hann er for-
maður framtalsnefndar-
innar í bænum!
Er ekki gigtin þig lifandi
hreint að drepa sem
fyrr?
Ohugnalegar tölur
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Það er fremur sjaldgæft, að
reyndir spilarar opni á grandi
með fimmlit í hálit. En það þarf
þð alls ekki að vera slæmt, eins og
sannast á spilinu hér að neðan.
Vestur var Boris Schapiro, fræg-
ur Englendingur, en austur var
Charles Goren, þá á tindi frægðar
sinnar. Spilið kom fyrir á meist-
aramóti Breta árið 1960 en Goren
hafði skroppið yfir hafið frá
Bandarfkjunum til að taka þátt í
keppni þessari.
Vestur gaf, norður og suður á
hættu.
Vestur
S. ÁKG63
H. Á102
T. K97
L. D6
Austur
S. 1095
H. KDG8
T. AD42
L. K4
„Mér fannst vægast sagt
frekar óhugnanlegar tölur, sem
fram komu i fréttatíma sjónvarps-
ins á dögunum, þegar rætt var við
prófessor Sigurð Magnússon um
starfsemi kvensjúkdómadeildar
Landspítalans, fóstureyðingar og
fleira. Ekki man ég að visu allar
tölur sem þar komu fram, en mik-
il fjölgun hefur t.d. orðið á fóstur-
eyðingum með tilkomu hinnar
nýju lagasetningar um þau efni.
Hvort það er I sjálfu sér betra eða
verra skal ég ekki segja um, en
auðvitað hlýtur fóstureyðing allt-
af að vera algert neyðarúrræði.
Ein talan, sem nefnd var i sam-
bandi við aldur kvenna, sem láta
eyða fóstri, var að 15 ára stúlkur
og yngri eru 5% af heildinni. Það
fannst mér einna óhugnanlegasta
talan, stúlkur, sem eru rétt
fermdar eru farnar að gera til-
raunir með kynlíf. Ég segi til-
raunir vegna þess að ef þær vilja
fara fram á fóstureyðingu er
greinilega um tilraunastarfsemi
að ræða, með öðrum orðum ætlun-
in hefur alls ekki verið sú að
eignast börn. Þessar kornungu
stúlkur eiga það á hættu að geta
ekki átt börn eftir þetta, fóstur-
eyðing veldur bólgu sem getur
leitt til þess að konur verði ófrjó-
ar eftir hana.
Hvað finnst ykkur, sem heyrð-
uð þetta viðtal um þessi mál? Eru
þetta ekki óhugnanlegar stað-
reyndir? Þessar stúlkur sjá síðan
eftir öllu saman, vildu kannski
svo gjarnan hafa átt barnið þó
kringumstæðurnar hafi ekki ver-
ið sem æskilegastar. Eitt atriði
enn kom fram í áðurnefndu við-
tali, en það var um forgang þann,
sem þessar aðgerðir verða að
hafa. Fóstureyðingu má ekki
framkvæmda síðar en á 12. víku
meðgöngutímans, ef ég man rétt,
og verða því aðrar aðgerðir, sem
framkvæma þarf á kvensjúk-
dómadeildinni að biða ef mikið er
um fóstureyðingar. Þetta skildist
mér a.m.k. af viðtalinu. En er það
virkilega hægt að hafa þetta
svona? Eru ekki margs konar aðr-
ar aðgerðir, sem gera þarf á kon-
Sagnir þeirra félaga voru þess-
ar, en norður og suður sögðu allt-
af pass.
Vestur Austur
1 grand 2 lauf
2 spaðar 4 grönd
5 hjörtu 6 hjörtu
pass
Út kom tromp, sem tekið var
með gosa. Schapiro svínaði spaða-
tíu strax í öðrum slag og norður
fékk á drottninguna. Að athug-
uðu máli spílaði norður aftur
trompi. Siðan tók Schapiro tromp-
in. I ljós kom að þau lágu 3—3 og
þegar tíglarnir lágu einnig skiftir
3—3 voru tólf slagið upplagðir.
Það er auðvitað óþarfi að geta
þess, að spilarinn sleppti ekki
möguleikanum á kastþröng. Hann
tók slagina i hálitunum áður en
tígullegan var athuguð.
Þungur svipur á andliti suðurs
eftir spilið benti til þess, að eitt-
hvað væri að. Og þá kom i ljós, að
hendi norðurs var þannig: S. D84,
H. 974, T. G85, L. Á975
Hvernig stóð á þessu? Jú, norð-
ur taldi mögulega slagi sagnhafa
þegar hann fékk á spaðadrottn-
inguna. Og hann virtist ekki geta
fengið nema ellefu slagi með
þrem spaðaslögum. Það var
fimmta spaðaspilið, sem gerði út-
slagið.
RÉTTU MÉR HÖND ÞÍNA
15
þvo sér aldrei um fæturna, og
það er ekki meira en svo, að
þeir séu læsir.
Anna kinkaði kolli. En hún
var ekki glöð. Henni féll vel við
svertíngjann. En ásökunar-
tónninn f orðum hans þreytti
hana.
— Heyrðu, hættu nú að tala
um þetta volæði. Eg má ekki til
þess hugsa. Segðu mér hcldur
frá konunni þinni og börnun-
um. Er Usipho farinn að
ganga?
Montlaung hóf nauðugur ein-
tal um heimilislff sitt. Usipho
gat nú ekki gengið nema
nokkur skref. Elzti drengurinn,
Tera.'var orðinn þréttán ára.
Motlaung afa gramdist mjög,
að drengurinn var ekki um-
skorinn samkvæmt hinurn
forna sið Basútomanna. Elzta
telpan... -
Þau voru komin út I myrkrið
hinum megin 1 borginni. Anna
hemlaði snögglega til þess að
aka ekki yfir sjakala, sem
skauzt yfir veginn. Kirkjuturn
kristniboðsstöðvarinnar stóð
upp úr þyrpingu af banana- og
appelslnutrjám langt 1 fjarska
á vinstri hönd. Stjörnur blik-
uðu á nætursvörtum himnin-
um.
Anna hleypti Montlaung út
úr bfinum við dyrnar, veifaði f
kveðjuskyni og ók heim á leið.
Hún fór að raula gamlan Týr-
ólasöng: „Almenrausch und
Edelweiss, ewiger Firn und
Gletscherreis...“
Ef til vill var tilveran ekki
tilgangslaus með öllu, þegar á
allt var litið...
XXX
Ragnþungt kvöld viku sfðar.
Klukkan f borðstofunni sló hálf
átta. Ahmed og Anna sátu
syf juleg f glæsilegum hæginda-
stólunum, og svarta þjónustu-
stúlkan þeirra færði þeim kaff-
ið stærðar grammófónn var f
gangi. Þau hlustuðu á arfu úr
Samson og Dalflu eftir Saint
Saéns. Grammófónninn skilaði
tónunum fullkomlega. Ahmed
renndi augunum yfir veggina.
Málverkið þarna eftir van Gogh
þarfnaðist betri lýsingar. hugs-
aði hann. Cezanne-málverkin
mátti flytja inn f bókasafnið.
Hann leit til önnu. Mundi hún
styggjast, ef hann tæki f burtu
ófrumlegu, svíssnesku olfumál-
verkin af tindum Aipafjalla?
Bezt að spyrja hana ekkert um
það. Annars var það ekki
margt, sem hægt var að gera til
þess að fegra heimilið. Þarna
stóð slagharpan, sem aldrei var
notuð. Það gljáði á svart lakkið.
Indversku teppin, vasarnir,
húsgögnin, allt var fallegt og
smekklegt að sjá. Það var eink-
ar þægilegt að vaða f pening-
um. örlæti Mullah pabba voru
engin takmörk sett. Samt hafði
Ahmed liðið tfu sinnum betur f
Englandi, þegar hann sat f veit-
ingastofunni f brauðgerðarhús-
inu með önnu og fjórir skild-
ingar voru aleigan.
Grammófónninn skipti sjálf-
krafa um plötur og hélt áfram
að leika dans musterisþern-
anna úr sömu óperu.
— Hvað finnst þér, að ég ætti
F ramhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
, að bjóða borgarst jóranum, þeg-
ar hann kemur? spurði Anna.
— Ekkert, finnst mér, svar-
aði Ahmed svolftið gramur. —
Hann vill ekki neyta matar f
sama herbergi og ég. Hann á
vfst mjög brýnt erindi hingað,
úr þvf að hann kemur til okkar.
Hann vildi ekki segja f sfman-
um, hvað væri á seyði.
— Skyldi hann vilja fá lán-
aða peninga?
— Nei, það heid ég ekki,
enda er hann flugrfkur. Hann á
útgerð f Port Elisabeth. Það
hlýtur að vera eitthvað annað.
XXX
Hillbury borgarstjóri settist f
stól beint á móti Ahmed. Hann
var rauður í framan og virtist
eitthvað vandræðalegur. öðru
hverju varð honum litið á
Önnu.
— Jæja, herra Mullah, er-
indi mitt er mjög óvenjulegt.
Konu minni fannst... hm, við
ræddum það f borgarstjórninni
í gær, hvernig við ættum að
afla fjár handa þeim, sem urðu
hart úti f námuslysinu. Borgin