Alþýðublaðið - 02.02.1931, Blaðsíða 5

2. febrúar 1931,
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
Bezta Gisarettan i 20 stk. pokkam,
sem kosta 1 Irteu, er:
Gommander
V
lestmiaster,
Vlryinia,
Cfgfarett r.
. _ , . n
Fást í öllura verzluimm.
I Ihveriniit pakka es> gnUfalleg íslenzk
mjrnd, og fær hveip sá, er safnað heEir 50
mpidnni, eina stækkaða mynd.
Kol!
Okkar ágætu Stearnkol eru kominl
Notið tækifærið meðan á uppskipun
stendur og kolin eru pur úr skípi.
Kolaverzlnn
6nðpa Elnarssonar & Einars.
Sími 595. Sfmi 595.
Skrifstofa félagsins
verðai opnuð þriðjudaginn
3 febrúar þ. á., við Hafnar^
stræti 18. Verður hún opin frá
M. 4-7 síðdegis, alla virka daga.
Stjórn Dagsbrúnar.
Mja- og eigna- skattur.
Samkvæmt 2. grein tilskipunnar 4. ágúst 1924'er
tiér með skorað á alla þá, sem ekki hafa þegar sent
framtal tii tekju- og eigna- skatts, að senda pað sem
fyrst, enn ekki seinna enn 7. febrúar til Skattstofunnar,
Hafnarstræti 10. Ella skai „áætla tekjur hans og eign
svo ríflega að ekki sé hætt við að upphæðin sé sett
lægri en hún á að vera í raun og veru“ samkvæmt 33.
gr. laga um tekjuskatt og eignaskatt.
Skattstofan verður opin kl. 10—12 og 1—6 til 7. febr.
Skattstjórinn í Reykjavík.
Eysteinn Jónsson settur.
Auglýsið i Alþýðublaðínu.
Páfinn
Og
hjónahandið.
Páfinn bannfærir kunningjahjöna-
bönd, borgarieg hjónabönd, barna>
takmarkanir, o. s. frv.
Hið árlega hirðisbréf páfans
birtist nýLega í „Observatore Ro-
mano“, hánu opinbera xnálgagni
páfastólsiins.
1 hiirðiisbréfi siinu bannfærir páf-
inn harðlega alt pað, • sem vís-
indin og nútiminn eru að gera til
breytinga á hjónabandinu. Hann
fordæmir kunningjahjónabönd
sem óguðLeg og borgaraleg
hjónabönd sem svívirðileg.
Takmörkun barneáigna telur
hann vera dijöfuLsiins vélahrögð.
Hann segiir, að ekkert rnegi
hindra hina guðdómlegu ráðstöf-
un um fjöLgun mannkynsins.
Þótt dauði móðurinnar sé fyrir-
sjóanlegur má ektó eyða föstri,'
þótt annað eða bæði fOTeld’rin séu
sjúk og fyriirsjáanlegt sé, að af-
kværnáð muni erfa sjúkdóminn,
mega vísánidin ekkert aðhafast
Þótt neyð og fátækt sé aÖ kyrkja
manndóm og prótt úr föður,
móður og afkvæmum peáirra,
mega pau ekki afLa sér pekking-
ar, er pau geti notað til þess að
ekki fjölgi á heimilinu. Það er
viiji guðs, að mannkyninu fjölgi.
Fyrirsjáanlegt höl af fæðingu nýs
afkvæanis er ek.ki afsökun fyrir
foreldrán, ef pau reyna að vama
fæðlngu þessw
Þetta er kenning páfans. Hún
er andstæð öllum kenningum
vísinda og vilja göfugustu mann-
vina.
Það má segja, að páfinn sé
maður, sem ekki- flökrar við að
taka „pann gamla“ á kné sér og
dilla honum dátt.
Hann er hér fullkoanLegö, í isam-
ræmi við íhaid og afturhald. —
Alpýðan á að framleiða í neyð
og örbi 'gð hæfan verksmiðjumat
og raðsamt fallbyssufóður.
1 auðvaldspjóðfélaginu er pað
pannig: Því fleiri menn, því fleiri
auðiar atviinnulausar hendur og
því ódýrara vinnuprek.
Ef petta hiröisbréf hefði komið
út í hinu svartasta máðalda-
myrkri, þá gæti maður haldið, að
hér væri um verzlunarbragð að
ræða: Þvi fleiri menn., því fleiri
syndaselir — og því fleiri synda-
kvittunarbréf seld:. — En svo er
ekki. Páfavesal'nguTirm sendir
pessa „bullu" sína upp úr hiinni
kölkuðu mannabeinagröf kap-
ólskrar ldrkju út á rneðal lifandi
fólkis, sem pekkir vísindi og nýja
menningu — og iætur sér pví fátt
um finnast.
Skyldi ekki Mussolini hafa stýrt
pennanum, er bannfæringarskjal-
ið var ritað ?
Það er sannkölluð lofgerð um
íhald, afturhald — og heiauisku.
„&lt er he; i haröindum".
er fyrirsögn á ritsmið, sem Einar
skipherra á „Ægi“ birtir eftir
sig í 59. tbl. „Tímans" h. 18.
okt. þ. á. og í „Alpýðublaðinu"
sama dag, og pó greinin heiti í
öðru blaÖanna svar til Morgun-
blaösins, er mín pó getið par og
a pann hátt, að ég get ekki yfir-
boðara minna og almennings
vegna Látið pað afskiftalaust.
Skri'f petta er nokkuð sérstakt
í sinni röð, ekki einungiis vegna
hinna furðulegu réttarfarskenn-
inga, sem par birtast, pó pær
skuli ekki gerðar að umtalsefni
hér, en eigi síður vegna peiirar
aúglýsingar, sem það er um
skoðun höfundarins á kröfum
peim, sem gerðar verði til manns
í hans stöðu um ráðvendni og
dnengskap í riithætti.
Til að bera í bætifláka fyrir
sig út af aðkasti, er hann hefir
orðið fyrir vegna framkomu hans
í máli pýzka togarans „Tyr“,
pykist skipherrann vera að benda
á tílfelli, par sem mælingar hjá
mér hafi verið miður ábyggileg-
ar, sem svo ásamt öðru hafr leitt
til pess, að ég hafi ektó treyst
peim og pví slept togurum —
auðvitað sekum — úr landhelgi.
Mörgum mun nú sýnast, aðhérsé
ólíku saman að jafna, eða ætli
hann hefði farið með „Tyr“ til
hafnar hefði hann álitið mælingar
sínar athugaverðar? Ég tel pað
ekki sennilegt, enda virðist skip-
herrann meta minna að færa
fram rök máli sínu til stuðnings
en að fá þarna tækifæri til að
slá sér upp með pvi að gera
okkur stéttarbræðrum hans
hn-ei'su í augum almennings, og
fæ ég par að vonum bróðurpart-
inn. Um Jóhann skipherra á „Óðni“
er pað vitanlegt, að hann er
margra ára húsbóndi Einars og
velgerðarmaður á marga lund,
og liefði pví rnátt vænta pess, að
liainn yrði síður fyrir aðkasti að
órannsökuðu nráli, en dylgjumar
í Lok gréinarinnar benda til, að
skipherrann sé par á annari skoð-
uin.
Þar sem ég er staddur í öðm
landi og mér hefir enn ekki tek-
ist að ná í útdirætti úr bókurn
þeirn frá „Þór“, par sem atburð-
ir peir, sem hér um ræöir, eru
skráðir, en vil hins vegar ékki
Láta dragast lengur að skýra frá
hinu rétta í þessu máli, þá hlýt
ég að greina hér frá atburðum
eftir minni, en býst þó við, að
höfuðdrættiimir eða alt, sem máli
skiftir, sé mér enn, pótt langt sé
um Li'ðið, í nægilega fersku minni
fil pess að ég geti sýnt fram á,
hve rá'ðvandlega ski-pherrann fer
hér með sögu.
Skipherrann segir, að „Þór“
hafi h. 17. rnarz 1929 hitt togar-
ann „Otto Rudolf“ frá Weser-
munde, og verðiur eigi ööruvísi
skilið en að togarinn hafi þá þeg-
ar mælst 0,7 sjómilur innan land-
helgislínu. Þá verður heldur ekki