Alþýðublaðið - 28.11.1958, Blaðsíða 11

FÍMgvéiariiar;
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Gullfaxi fer til Glas
gow og Kaupmannahafnar
kl, 8.30 í dag. Væntanleg aft-
ur til Reykjavíkur kl. 22.35 í
kvöld. Flugvélin fer til Os-
lóar, Kaupmannahafnar og
Hamborgar kl. 8.30 í fyrra-
málið. Innanlandsflug: t dag
er áætlað að fijúga tii Akur-
eyrar (2 ferðir), Fagurhóls-
mýrar, llólmavikur, Horna-
fjarðar, ísafjarðar, Kirkju-
bæ j arklaus turs Vestmanna-
eyja og Þórsha úiar. Á morg-
un er áætlað fljúga lil Ak
ureyrar, ^ B.': Aduóss, Egijs-
staða, ísafjr i ar, Sauðár-
króks og Vesirv ; nnaeyja.
Loftleiðir.
Hekla er væntanleg tii
Reykjavíkur á laugardags-
morgun kl. 7 frá New York,
fer síðan til Osló, Kaup-
mannahafnar og Hamborgar
kl. 8.30.
Ríkisskip.
Hekla fer írá Reykjavík á
mánudag vestur um land í
hringferð. Esja fer frá Rvík a
á hádegi í dag austur um
land í hringferð. Herðubreið
fór frá Reykjavík í gær-
kvöldi ausíur um land til Fá-
skrúðsfjar.ðar. Skjaldbreið
fer frá Reykjavík á mánudag
vestur um land til Akureyrar.
Þyrill er væntanlegur til
Reykjavíkur i kvöld frá Aust
fjörðum. Skaftfellinguf fer
frá Reykjavík í dag til Vest-
mannaeyja.
Skipadeild SSS
Hvassafell er í Flekke-
fjord, fer þaðan á morgun á-
leiðis til Faxaflóahafna. Arn-
arfell átti að fara í gær frá
Ventspils áleiðis til Reyðar-
fjarðar. Jökulfell átti að fara
í gær frá Rostock áleiðis til
Fáskrúðsfjarðar. Dísarfell er
væntanlegt á morguri til Hels
ingfors. Litlafell kemur til
Hvalfjarð’ar í dag frá Vest-
fjörðum. Helgafell er á Ak-
ureyri. Hamrafell fór 25. þ.
m. frá Eatum áleiðis til Rvík-
ur. Hestia er væntanlegt til
Reykjavíkur 30. þ. m. Mar-
cella er væntanlegt til Rvik-
ur 30. þ. m. Trudvang lestar
í New York til Reykjavíkur.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Hafnar-
firði 25/11 til New York.
Fjallfoss kom til Reykjavík-
ur 25/11 frá Hull. Goðafoss
kom til Reykjavíkur í gær-
morgun frá New York. Gull-
foss fór frá Hamborg 26/H
til Helsinborg og Kaupmanna
hafnar. Lagarfoss fór frá Len
ingrad í gær til Hamina,
Haugesund og Reylcjavíkur.
Reykjafoss fór frá Vest-
mannaeyjum 23/11 til Ham- 1
borgar. Selfoss fór frá Hels- |
ingör 24/11, var væntanleg- |
ur til Réykjavíkur í morgun. 1
Tröllafoss fór frá Hamina 1
25/11 til Reykjavíkur. Tungu |
foss fór frá Raufarhöfn 26/11 |
til Gautaborgar, Alaborgar i
og Kaupmannahafnar,
Frá GuðspekiféJaginu.
Fundur verður í stúkunni
Mörk í kvöld kl. 8.30 í Ingólfs-
strætj 22. Gretar Fells talar um
öriög og forlög. Kvikmyndasýn
ing verður (myndin Duft eða
almætti). Hljóðfæraleikur og
kaffiveitingar. Utanfélagsmenn
eru velkomnir.
Framhald af 12. síðu.
Fulltrúar á flokksþing voru
kosnir: Ásgeir Einarsson. Ól-
afur Björnsson, Ragnar Guð-
leifsson. Varamenn: Benedikt
Jónsson,^ Guðm. Guðjónsson,
Óskar Jósefsson.
Hún tæmdi glasið og horfði
í daufan, marglitan rafljósa-
bjarmann.
—- Það er gott, mælti hann
eftir skamma þögn, ef mað-
ur unir sér vel, þar sem mað-
ur er.
■— Ekki er það samt gott að
það fari út í öfgar. Ég óttast
það mest að ég kunni að verða
jafn sjálfumglöð og foreldrar
mínir; að sjálfsögðu eru þau
beztu manrueskjur, en þau
hafa gengið með rósrauð gler
augu alla sína ævi. Ég tala
ekki um hve ég hlakka til að
sleppa í haust.
Það fór uih hann kitlandi
ánægjufiðr'ngur, þegar hún
sagði „sleppa”, — eins og hún
hefði snert þan/nn streng í
hjarta hans.,
—- Og hvar býrð þú, spurði
hún.
— Ég . . . hvergi . . . ekki
eins og stendur . . . ekki enn.
—- Býrðu hvergi?
— Ég á eftir að finna mér
samastað.
Hann sagði þetta stuttara-
lega, eins og hann vildi úti-
loka frekari umræður hvað
það mál snerti.
Hún horfði í tæmt glasið.
— Ertu ekki orðinn nokkuð
seinn fyrir méð það, spurði
hún.
— Og ég kemst einhvers
staðar.iiin.
Hann var þess fullviss að
hana furðaði á því að hann
skyldi ekki enn hafa orðið sér
úti um , eitthvert húsaskjól.
En þögnin var þó ekki rof-
in, og hann var henni þakk-
látur fyrir. L-oks sagði hann
eins og við sjálfan sig.
— Ég hef notið s.tundar-
innar allt of viel til þess að
ég færi að telja mig á svo
hversdagslegan hátt . . .
En hún greip fram í fyrir
honum.
— Þetta er mál, sem mér
kemur ekki við . . . Hún leit
framan í ha’nn og brosti. Ef
illa fer getur þú þó alltaf feng
ið ból í teinhverjum fiskibátn
um hérna niður við sjóinn. Og
svo kem ég til þín í morgun-
sárið, ríðandi á höfrungi og
færi þér sjóheitt te.
Hann hló. Snart arm henn
ar létt, tók við glas] hennar
og sagði:
-— Ég skil það vel að þér
skuli finnast það einkenni-
legt að ég hef ekki fundið mér
neinn vissan samastað.
— Nei, svaraði hún fljótt.
Ég ier ekki- minnstu vitund
forvitin um þína hagi. Þú
'þarft ekki að skrifta fyrir
mér . . . við erum í sumar-
leyfi, og megum haga okkur
sem okkur sjálfum sýnist.
Hann hleypti brúnum ó-
sjálfrátt.
— Það e-r ein-mitt það, sem
ég kýs helzt af öllu.
-v- Það ér það, sem við kjós
um bæði helzt af öllu, mælti
hún.
Hann síetti frá sér bæði glös
in á borð við hliðið. Þar voru
þegar mörg glös fyrir.
Hún hafði staðið hreyfing
arlaus og virti hann -fyrm
sér. Og hún stóð eins, þegar
hann kom aftu-r.
— Ef til vill danr i'u nú
betur en áður, RicharJ. r.rælti
hún. •
— Það held ég varri. svar-
aði hann og hugðist halda á-
fram, inn um hliðið.
— Nei, •— hérna úti á flöt
inni ...
Hönd hans var hlýrri nú,
er húh lá við lófa hennar.
Hann hafði slakað betur á
hreyfingum sínum, og þau
stigu dansinn, barm við barm,
yfir mjúka grasflötina eft:r
hrynjandi hljómlistarinnar,
siem barst út til þeirra, yfir
múrinn. Hún leit lítið eitt til
hliðar svo hár hennar snart
vanga hans. Hann starði á leik
ljóss og skugga um mjúkar
axlir henar, fann líkama henn
ar þrýstast að sér, öran og á-
leitin. Og hann varð gripinn
aftur þessari óumræðilegu
fagnarhrifningu yfir því, að
hafa fundið hana, þótt hann
vissi að hann hrósaði happi
of fljptt. Og ljóst var hon-
um, að ef hann sæi hana ekki
aftur að morgni mundi hann
verða fyrir vonbrigðum og
telja sig einmana.
CAESAH SMITH :
— Ertu ein í herbergi . . .
— Nei, við búum tvær
saman.
Hún tók sjálf þá örðugu á-
kvörðun þe.rra beggja vegna
að kveðja. Hún leit á hann
og angurvært bros lék um var
ir henni.
— Þakka þér fyrir þetta
yndislega kvöld, sagði hún,
og henni tókst að segja það
án þess nokkuð bæri á t’lgerð
eða hversdagsleika í röddinni.
---- Sjáumst við í fyrra-
málið?
Honum hafði lengi verið
ljóst, að hann mundi spyrja
hana þess.
— Já, það vil ég fengin.
Nr.7
HITA
YLCa J
•— Richard, hvíslaði hún
lágt og blítt. Þú verður að
finna þér einhvern nætur-
stað.
— Hvað áttu við?
— Þú verður að finna þér
einhvern stað til að sofa af
nóttina. Það er senn lágnætti,
og ef þú verður að sofa úti,
færðu kannski gikt eða ein-
hvern enn lakari sjúkdóm. . .
— Ég sofna ekki. Hugsun-
in um þig og höfrunginn mun
halda fyrir mér vöku.
— Nei, ég er að tala í al-
vöru. Þú verður að finna þér
næturstað áður en alls staðar
verður lokað.
— É.g hef áreiðanlega ein-
hver ráð með það . . .
Hann leit brosandi í á-
riyggjuþrungin augu henni.
-—Já . . . jæa .. . Hún yppti
öxlum. Þú vterður að ráða
fram úr því sjálfur eins og
þú vilt.
— Ég þakka þér umhyggj-
una ...
— Ég er bara raunsæ, ann-
að ekki. En svo ég víki að
öðru, — við ættum að fara
að hugsa okkur til brottferð-
ar. Hljómsveitin hættir leik
sínum um lágnættið, og ég
vildi gjarna heyra hana þeg-
ar við förum.
— Ágæt uppástunga, varð
honuip að orði.
Margi-r gestanna voru þeg-
ar farnir, og nú var nóg af
lausum borðum.
— Ertu lekki með frakka,
eða -einhverja yfirhöfn,
spurði hún.
Hann hristi höfuðið.
— Má ég fylgja þér heim?
-—■ Já, gerðu það, svaraði
hún.
Gistist-aður skólafólksins
var í hárri. og mikilli bygg-
ingu. Það var ljós í svo að
segja hverjum glugga. Bjart-
ar raddir og hlátra lagði 1
fang manni, og einhversstað
ar var leikin hljómplata.
— Þetta ér glæsilegasta
gistihús, varð honum að
orði, þegar þau vöfðu hvort
annað örmum í skugga trjá-
nna við gangstíginn.
— Þetta var líka gistihús,
og til allrar hamingju var því
llftið )br|eytt þegar það var
— Líttu þá undir netahrúg
una í yzta fiskibátnum.
En hann gat ekki sagt það
sem gamanyrði, því í raun-
inni vakti tilhugsunin ein
kvíða með honurn. Raunar
mátti honum á sama standa
hvar hann svæfi, þegar allt
kom til alls.
Hún snart arm hans.
— Þú verður að hafa hrað
an á, a'onars verðurðu of seint
á ferð til að fá náttstað.
— Já, svaraði hann.
í bjarmanum frá götuljós-
kerinu voru augu hennar
björt og tær, þegar hún starði
spyrjandi í andlit honum. En
þótt hún -hefði áreiðanlega
margs að spyrja, sagði hún
ekki neitt.
— Góða nótt, Jane.
Hún lagði aðra höndina á
öxl honum og hún lokaði aug
unum á meðan hann kyssti,
blíðlega en ástríðulaust. Svo
gekk hann sbref frá henni.
— Hvar og hvenær? Rödd
hennar var lág. Á morgun, á
ég við . , .
— Hérna, ief þér er það
ekki óþægilegt.
— Ágætt. Eigurxi við þá að
segja um tíuleytið? Mig lang-
ar tii að sofa yfir mig í fyrra
málið . . .
Hún brosti nú aftur, og
spurnarsvipurinn var horfinn
af andliti hennar, án þess þó,
að hún hefði orðið nokkurs
vísari.
Og enn varð hann gripinn
þessari óumræðilegu hrlfn-
ingu, þegar hann gekk á
brott. Hann var aleinn, en
fann ekki til neinnar ein-
manakenndax, því að á morg
un beið stúlka fundar við
hann, ung stúlka með heið og
skær augu og næman skiln-
ing á hvað sem var. Ung
stúlka með heitar, einlægar
varir. Og með hrifningunni
vöknuðu ástríðurnar, ien það
var of seint að fá þeim útrás
nú, þau höfðu kvaðst, og hún
var horfin á brott.
Einhvers staðar var leikin
hljómplata. Kiukka sló tólf
á miðnætti nokkuð í burtu.
Hann .gekk niður að sjónum
og hugsaði um stúlkuna.
Æ
FJÓRÐI KAFLL
Hún lá lengi vakandi. Það
var orðið hljótt i hinni
miklu byggingu. Allar dví
lokáðar.
Báruniðinn gat hún ekki
heyrt, enda þót-í skammt
væri til strandar. En hún
reyndi að mana það fram fyr
ir hugskotsjónir sínar, vitt,
kyrrt og blátt undir heiðum
himni. Það var hlýtt og mollu
legt inni í hierbergi hennar;
hún lá alsnakin, en hafði
breitt þunnt lakið yfir sig.
Það var eins og loftið legð.st
að henni í þungum bylgjum,
en í raun og veru var alls
ekki um neina breyfingu að
ræða, ekkert nema kyrrð og
þögn. Hún fann leitthvað titra
í höfuð sér eins og þaninn
streng . . . fiðlustreng, sem
hljómaði án snertingar.
Rödd hans hafði verið lág
og róleg, og yfir honum hafði
hvílt einhver óskiljanleg
gleðí allt kvöldið; einmitt
það hafði hrifið hana meir en
nokkuð annað í f-ari hans. En
svo hafði ýmislégt það borið
við, sem olli henni undrun.
Það hafði komið vandræða
svipur á andlit honum, hann
hafði allt í einu numið stað'ar
í dansinum og farið að tala
um að hann þyrfti í skyndi
að gera eitthvað, sem hann
hefði steingleymt, Og þá
hafði allt í einu sett að henni
ótta, öldungis eins og gleði
hans hafði vakið hrifningu
og gleði með henni sjálfri.
Þegar hún skrápp hingað
eftir töskunni sinni, hafði
hún verið komin á fremsta
hlunn með að vera hér kyrir.
Hann var ekki ^ðeins hvers-
dagslegur maður í sumar-
leyfi; það var eitthvað óum-
gert
fólks.
að gistiheimilj skóla-
Grannarnir
„Gættu þín, Jón, ég bónaði for-
stofugólfið í morgun”.
11
Alþýðublaðið — 28. nóv. 1958