Morgunblaðið - 24.10.1980, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. OKTÓBER 1980
Minning:
Jón Gestur Vigfús
son Hafnarfirði
Afi minn Jón Gestur Vigfússon
lést þann 15. október eftir langa
og erfiða legu.
Afi og amma, Sesselja Magnús-
dóttir frá Skuld dáin 29. maí 1975
eignuðust 13 börn, en 12 eru á lífi,
barnabörnin eru 36 og barna-
barnabörnin eru 37.
Þau stóðu sem bjarg á erfiðum
tímum með stóra barnahópinn
sinn en enginn þurfti að líða skort,
slík var eljan í þeim, að sjá sér og
sínum farborða.
Þau voru hjón sem allsstaðar
sópaði af og var afi hrókur alls
fagnaðar hvar sem hann kom.
Þrátt fyrir daglegt amstur hafði
afi tíma í margskonar félagsstarf.
Hann hafði mjög góða söngrödd
og söng í áraraðir bæði í karla-
kórnum Þröstum og í kirkjukór
Hafnarfjarðarkirkju.
Einnig lék hann í Leikfélagi
Hafnarfjarðar. Hagyrðingur var
hann góður og ekki ósjaldan kom
hann með afmælisvísu sem ávallt
yljaði hjartarótunum.
Seinustu 15 árin á meðan starfs-
kraftar leyfðu starfaði hann sem
gjaldkeri í Sparisjóði Hafnar-
fjarðar.
" Árið 1925 hófust þau handa við
plöntun trjáa í Sléttuhlíð og var
það gert af framsýni og dugnaði,
en þar er nú skógivaxin hlíð, einn
unaðsreitur, sem mun ávallt
minna okkur, niðja þeirra, á þau
og allar þær unaðsstundir sem við
áttum með þeim þar.
Að leiðarlokum vil ég þakka
þeim fyrir allar góðu stundirnar.
Martfs er aó minnaNt.
Margs er aA þakka.
Gudi sé lof fyrir HAna tid.
Marics er aö minnast.
Mar»(s er aö sakna.
Guð þerri trejcatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Hvíli_þau í friði.
Astríður Gunnarsdóttir.
Hann Jón afi er dáinn. Hann dó
á elli- og hjúkrunarheimilinu Sól-
vangi í Hafnarfirði 14. október
síðastliðinn. Okkur langar til að
minnast hans og ömmu okkar
Sesselju Magnúsdottur, sem dó 29.
maí 1975.
Á tímamótum sem þessum leit-
ar hugurinn ósjálfrátt til liðinna
ára, margra liðinna ára.
Fyrst koma í hugann margar
ljúfar minningar úr Sléttuhlíð frá
því við vorum börn. Þar áttum við
mörg sumur saman innan um
allar plönturnar hans afa, sem
hann kenndi okkur að virða og
taka tillit til, eins og alls annars
sem lífsanda dregur. Það er gam-
an að minnast þess þegar hann
hlúði að eða gróðursetti plönturn-
ar sínar, það var engu líkara en að
hann væri með lítil börn í höndun-
um sínum, alltaf hlýr, alltaf mild-
ur. Engu máli skipti hvenær dags
okkur datt í hug að skreppa inn í
Hlíð til ,afa og ömmu, alltaf var
hann úti í lóð eitthvað að dunda.
Þar undum við langtímum saman,
með afa í lóðinni eða inni í bústað
hjá ömmu, sem alltaf átti gott kex
í geymslunni sinni og eitthvað
gott að súpa á handa litlum
munnum.
Amma átti sér blómabeð, þar
sem hún ræktaði mikið af alls
konar blómum, sem hún hlúði að á
meðan afi hlúði að trjánum sínum.
Þarna ræktaði hún margar teg-
undir og meðal annars stóra
breiðu af Morgunfrúm sem hún
færði einu okkar alltaf stóran
vönd af í afmælisgjöf snemma
hausts á hverju ári, þær voru
eiginlega ómissandi Morgunfrúrn-
ar hennar Sessu ömmu.
Okkur er minnisstætt hversu
samheldin og hlý afi og amma
voru alltaf hvort við annað.
Afi átti afmæli á annan dag jóla
og á þeim degi komu öll börnin
þeirra með sín börn og seinna
barnabörn í heimsókn á Suðurgöt-
una. Þessar heimsóknir gerðu jól-
in að meiri hátíð en ella. I stofunni
hjá afa og ömmu stóð orgel, sem
alltaf var notað til undirleiks
þegar sungnir voru jólasálmar í
stofunni á Suðurgötunni. Þarna
var mikil hátíðarstemmning sem
er ógleymanleg þeim sem við-
staddur var. Það var reyndar
alveg sama hvenær við komum í
heimsókn til ömmu og afa á
Suðurgötunni. Þau höfðu alltaf
góðan tíma fyrir okkur, hún alltaf
svo hlý og blíð, hann söng oftast
fyrir okkur og sagði okkur sögur.
Afi kunni mörg lög og margar
sögur, og oft þegar við sátum á
hnénu hans og horfðum út á
höfnina, þá varð til lítil vísa um
afastrák eða afastelpu.
Nú erum við orðin fullorðið fólk,
en við söknum afa og ömmu. Við
vitum að nú una þau saman á ný,
sæl yfir endurfundunum. Það
mildar söknuð okkar núna og við
kveðjum afa með þökk í hjarta
fyrir það sem var og geymist í
minningunni um ókomin ár.
Ella, Inga, Sessa og Svenni.
Þann 15. okt. sl. lést einn af
elstu borgurum Hafnarfjarðar,
Jón Gestur Vigfússon, fyrrv.
sparisjóðsgjaldkeri, eftir langvinn
og á stundum þungbær veikindi,
nær 88 ára að aldri.
Jón Gestur var fæddur 26. des.
1892, sonur hjónanna Steinunnar
Jónsdóttur frá Akrakoti á Álfta-
nesi og Vigfúsar Gestssonar frá
Forsæti í Flóa. Bjó hann alla sína
tíð í Hafnarfirði.
Tiltölulega ungur fór Jón Gest-
ur að vinna við verslunar- og
skrifstofustörf og má segja að á
því sviði hafi hans aðalstarf verið
á lífsleiðinni. Var hann frábær-
lega vel látinn, hvort heldur við
búðar- eða skrifstofustörfin. Hon-
um gátu báðir treyst, sá sem hann
vann fyrir og viðskiptavinurinn.
Bókhaldsbækur færðar af Jóni
Gesti þóttu til fyrirmyndar vegna
afburða vandaðrar rithandar og
snyrtilegs frágangs og báru Jóni
fagurt vitni.
Árið 1947 réðist Jón Gestur til
Sparisjóðs Hafnarfjarðar sem
gjaldkeri. Þar starfaði hann um 18
ára skeið eða til ársins 1965 er
hann varð að láta af störfum
sökum vaxandi sjóndepru og ald-
urs. Vann hann störf sín þar með
mikilli prýði. Er þáttur hans í
vexti og viðgangi Sparisjóðsins
þakkaður og metinn.
En Jón Gestur kom víðar við í
sögu Hafnarfjarðar en í þeim
þáttum er lutu að brauðstritinu.
Hann var mjög félagslyndur og
tók um margra ára skeið virkan
þátt í leiklistar- og söngmálalífi
bæjarins. Hann var einnig kirkj-
unnar maður og naut Hafnar-
fjarðarkirkja um margra ára
skeið starfs hans og ekki síst
kirkjukórinn. En sennilega hefur
skógræktin og uppgræðsla lands-
ins verið hans mesta áhugamál.
Er hinn yndislegi skógar- og
gróðurlundur hans í Sléttuhlíð,
ræktaður upp úr moldarbörðum
og gróðurlausum melum, veglegur
minnisvarði um starf hans á því
sviði.
En það var með Jón Gest og
skapferli hans að hann vildi ekki
vera einn á'ferð. Árið 1916 kvænt-
ist hann hinni ágætustu konu,
Sesselju Magnúsdóttur frá Skuld
en hún lést árið 1975.
Börn þeirra eru 12 á lífi en 1
barn misstu þau á 1. ári. í
fjölskyldu þeirra Jóns Gests og
Sesselju myndaðist óvenju sterkt
fjölskyldulíf þar sem samheldnin
og samstillingin sat í fyrirrúmi.
Með Jóni Gesti er mætur maður
genginn, sem með starfi sínu í
hinum ýmsu þáttum atvinnulífs-
ins og félagsmála var í hópi þeirra
manna er um áratuga skeið settu
svip sinn á bæjarlífið í Hafnar-
firði.
Þó að senn séu 15 ár liðin frá því
að Jón Gestur hætti störfum hjá
Sparisjóði Hafnarfjarðar ber nafn
hans og störf þar oft á góma og er
hans þar minnst með virðingu og
þakklæti. Á kveðjustundu sendum
við börnum þeirra hjóna, Jóns og
Sesselju, svo og öðrum ættingjum
þeirra, innilegar samúðarkveðjur.
Guðmundur Guðmundsson.
í dag verður til moldar borinn
frá Hafnarfjarðarkirkju Jón Gest-
ur Vigfússon, fyrrv. sparisjóðs-
gjaldkeri, en hann lézt að Sólvangi
14. þ.m. 88 ára að aldri.
Með Jóni Gesti Vigfússyni er
genginn Hafnfirðingur, sem um
áratugaskeið setti mjög svip sinn
á bæjarfélagið. Um langan tíma
var hann mikilvirkur þátttakandi
í félags- og menningarlífi bæjar-
ins og skilur þar eftir sig spor,
sem seint verða afmáð. Bera þar
hæst störf hans á sviði skógrækt-
armála, en segja má að hann hafi
þar verið í fararbroddi á meðan
heilsan entist. Naut hann þar
mikils stuðnings fjölskyldu sinn-
ar, ekki sízt konu sinnar Sesselju
Magnúsdóttur frá Skuld, en hún
lézt fyrir fimm árum.
Þjóðmálin lét Jón einnig til sín
taka. Var hann þar eindreginn
fylgismaður Sjálfstæðisstefnunn-
ar og lét ekki sitt eftir liggja til
þess að efla hana og forystumenn
hennar til áhrifa.
Verzlunar- og viðskiptastörf
hafði Jón að ævistarfi. Síðustu 18
ár starfsævi sinnar var hann
gjaldkeri Sparisjóðs Hafnarfjarð-
ar. Þar kom sér vel vandvirkni
Jóns og samvizkusemi og það
hvílíkur listaskrifari hann var.
Margar stundirnar var unnið þar
án þess að þiggja fyrir það
aukagreiðslu og eru Jóni Gesti nú
að leiðarlokum þökkuð ómetanleg
og óeigingjörn störf hans hjá
Sparisjóði Hafnarfjarðar.
Hafnfirðingar kveðja merkan
borgara, biðja honum guðs bless-
unar og senda fjölskyldu hans
samúðarkveðjur.
Matthías Á. Mathiesen
Jón Gestur Vigfússon, einn
fremsti forgöngumaður skógrækt-
ar í Hafnarfirði er látinn í hárri
elli. Jón Gestur var traustur
maður og röskur, enda mikils
metinn af öllum sem með honum
störfuðu.
Þegar Skógræktarfélag Hafnar-
fjarðar var stofnað haustið 1946
vann Jón vel og dyggilega að
undirbúningi þess og kom það í
hans hlut á stofnfundinum að rita
fundargerðina og þá þegar var
hann kosinn í stjórn félagsins.
Síðar er stjórnin skipti með sér
verkum var þess farið á leit við
hann að taka að sér ritarastarfið
sem hann gerði. Þessu starfi
gegndi hann samfellt 10 fyrstu
árin með mikilli nákvæmni og
sinni fögru rithönd uns hann tók
að sér störf formanns og gegndi
því í tvö ár, í stjórn félagsins sat
hann eftir það og allt þar til hann
baðst undan endurkosningu sök-
um heilsubrests.
Einn þeirra mörgu kosta sem
Jón var búinn var hinn hressilegi
og glaði andi sem fylgdi honum. í
starfi hvatti hann til fram-
kvæmda og bjartsýni og á fundum
okkar var hann ætíð hrókur alls
fagnaðar og aflvaki hins góða og
glaða félagsanda. Ég minnist þess
að eftir að Jón hætti að geta sótt
fundi okkar hve marga og innilega
kveðjuna ég var beðinn fyrir til
hans frá vinum hans víðsvegar af
landinu.
Öll þau miklu og fórnfúsu störf í
þágu Skógræktarfélags Hafnar-
fjarðar þökkum við Hafnfirð-
ingar, af heilum hug.
Hér að framan hefur nú verið
rakinn í stórum dráttum hinn
félagslegi þáttur Jóns Gests að
skógræktarmálum og er nú komið
að öðrum ekki veigaminni þætti
og á ég þar við landnám hans og
trjárækt í Sléttuhlíð sem sýna og
sanna hve skógræktarhugsjónin
var hans mikið hjartans mál. Það
mun hafa verið árið 1925 sem Jón
nam land þarna. Var þá öll hlíðin
að mestu uppblásin og sundur
skorin rofabörðum en á stöku stað
lítilsháttar birkikjarr.
Á þessum fyrstu árum Jóns í
Sléttuhlíð var mjög erfitt að fá
trjáplöntur nema þá helst reyni og
björk en árið 1937 mun Jón hafa
fengið fyrstu sitkagreniplönturn-
ar sem setja nú mestan svip á
þennan fagra lund þó aðrar trjá-
tegundir skarti þar einnig vel.
Hver sá bær sem ætlar sér að
ala upp heilbrigða og hrausta
borgara kemst ekki af með götur
einar og steinlögð torg, hann
þarfnast ekki síður þess hreina
lífslofts sem gróðurlundir veita.
Takmark Hafnfirðinga hlýtur því
að vera að breyta hæfilega mikl-
um hluta bæjarlandsins í iðgræna
trjálundi til skjóls, hollustu og
fegurðar fyrir þá er í framtíðinni
byggja þennan bæ, þar hefur Jón
Gestur vísað veginn, okkar hinna
er að fylgja fordæmi hans.
ólafur Vilhjálmsson
+
Eiginkona mín,
ELÍN M. EINARSDÓTTIR,
Breiöabólstaö,
veröur jarösungin frá Prestbakkakirkju á Síöu, laugardaginn 25.
október kl. 14.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Matthías Ölafsson.
t
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
GUDRÚN SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Fagurhóli,
til heimilis aö Hólagötu 41, Njarövík,
sem andaöist á sjúkrahúsi Keflavíkur 17. október, veröur
jarösungin frá Hvalsneskirkju, laugardaginn 25. október kl. 2.
Dœtur, tengdasynir,
barnabörn og barnabarnabörn.
f
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför
fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
HANNESAR HJARTARSONAR,
Herjólfsstööum, Alftaveri.
Hjörtur Hannesson, Vigdía Magnúsdóttir,
Sigurrós Hannesdóttir, Báróur Sigurósson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Alúöarþakkir fyrir sýnda vináttu viö andlát og útför fööur okkar,
tengdafööur, afa og langafa,
OLE CHR. ANDREASSEN,
vélstjóra.
Sofie Andreassen Markan, Rolf Markan,
Hugo Andreassen, Guórún Karlsdóttir,
Erling Andreassen, Kristín Egilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Faöir okkar,
ÞORSTEINN JÓHANNSSON
frá Götu, Árskógsströnd,
til heimilis aö Kárhóli, Reykjadal,
veröur jarösunginn frá Stærri-Árskógi, Árskógsströnd, laugardag-
inn 25. október kl. 2.
Börn og tengdabörn.
Afmælis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.