Morgunblaðið - 23.12.1980, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. DESEMBER 1980
39
Kennarar og nemendur á köfunarnámskeiði Landhelgisgæzlunnar. Frá vinstri: Logi Björgvinsson, Iljalti
Sæmundsson, Gísli bórðarson. Þorvaldur Axelsson, Benedikt Svavarsson, Þórður Þórðarson, Hermann
Sigurðsson og Jóhannes Ragnarsson.
Kafaranámskeið hjá
Landhelgisgæzlinmi
Undanfarna 15 daga hefur staö-
ið yfir kafaranámskeið hjá Land-
helgisgæzlunni og mun því ljúka
19. þ.m. Þjálfunarstjóri er Þor-
valdur Axelsson og honum til
aðstoðar er Hermann Sigurðsson,
báðir mjög reyndir kafarar hjá
Landhelgisgæzlunni.
Mörg námskeið hafa áður verið
haldin á vegum Landhelgisgæzl-
unnar, en þetta námskeið er að því
leytinu frábrugðið hinum, að þetta
er í fyrsta skiptið sem köfunar-
námskeið í froskköfun er haldið
samkvæmt nýútgefinni reglugerð,
um atvinnuréttindi og skyldur
kafara. En sú reglugerð er byggð á
lögum frá 1976. Nemendur á þessu
námskeið ' Landhelgisgæzlunnar
eru 6, þar af 2 loftskeytamenn, 2
vélstjórar, bátsmaður og timbur-
maður.
— Og ég spyr Þorvald. —
Hvenær lærðir þú köfun og hvar?
— Ég lærði upphaflega köfun
hjá Landhelgisgæzlunni, hjá
Þresti Sigtryggssyni, 1960. Síðan
Of sjaldan laugardagur
Jón Viðar Guðlaugsson:
FJÖRULALLI.
%. bls. Salt hf.
Bók þessi hefur að geyma
nokkrar gamansögur frá uppvaxt-
arárum höfundar í innbænum á
Akureyri. Hér mun þó fremur um
skáldskap að ræða en endurminn-
ingar. Sögurnar munu upphaflega
hafa verið samdar sem skemmti-
efni handa börnum og unglingum í
KFUM og K. Þessar sögur eru
prýðilega skrifaðar og oft veru-
lega sniðugar og þætti mér ekki
ólíklegt að höfundurinn ætti eftir
að láta meira frá sér fara af
hliðstæðu efni og væri það vel. Á
kápu bókarinnar segir að sögurn-
ar hafi stundum orðið til með
litlum fyrirvara. Það virðist ekki
koma mikið að sök, en víst er að
ekki myndi það saka þótt Jón
Viðar gæfi sér rýmri tíma til
skriftanna í framtíðinni.
Eins og títt er um svona bækur,
Bókmenntir
eftir SVEINBJÖRN
I. BALDVINSSON
segir útgefandi um hana að hún sé
handa allri fjölskyldunni, ungum
sem eldri. Ég held nú samt að
börn og unglingar muni hafa mest
gaman af þessum sögum og rýrir
það í engu gildi þeirra. Eiginlega
þvert á móti, því að á þesum
tímum litprentaðrar teiknimynda-
þvælu og alþjóðlegrar flatneskju
og lágmenningar á sviði barna- og
unglingabóka, veitir svo sannar-
lega ekki af því að skrifaðar séu
fór ég í framhaldsnám hjá Danska
sjóhernum 1972.
Hvað ertu búin að kenna köfun
lengi hjá Landhelgisgæzlunni?
— Ég er búinn að kenna köfun
hjá Landhelgisgæzlunni síðan
1963, hversu mörgum ég hef
kennt, hef ég ekki tölu á, en þeir
skipta nokkrum tugum, og öll sú
kennsla hefur verið miðuð við
björgun skipa.
Hvernig er með stýrimenn
Landhelgisgæzlunnar, hafa þeir
ekki lært köfun?
— Flestir stýrimenn Landhelg-
isgæzlunnar hafa lært köfun, en
bæði er þetta starf erfitt og mikil
áreynsla á líkamann þannig að
menn endast stutt í þessu. Því var
svo komið að við þurftum að
endurnýja köfunarflokk okkar og
því ákveðið að þjálfa þessa menn
upp, enda þjálfun þeirra og starfs-
reynsla hjá Landhelgisgæzlunni
mjög góð.
Áttuð þið kafarar Landhelgis-
gæzlunnar ekki í nokkrum deilum
varðandi kaup og kjör?
— Jú, það er rétt. Við fengum
nokkra lausn á okkar málum og
við fengum líka vilyrði um bættan
búnað, því það er annað en gaman
að kafa í sjó sem er við frostmark
og það í blautbúningi, eins og t.d.
við loðnuflotann norður í „Dumbs-
hafi“. En okkur var lofað betri
búningi og við ornum okkur ennþá
við það,
— Hver er sú versta köfun sem
þú hefur lent í?
— Ég veit ekki hvað ég á að
segja um það. En ég minnist
nokkurra skipta þegar ég eða
köfunarfélagi minn urðum fastir í
netinu sem við vorum að skera úr
skrúfu skipa, og vorum orðnir
loftlitlir, en þetta fór allt vel og
vona ég að svo verði framvegis.
Einn af nemendunum á kafara-
námskeiðinu er Jóhannes Ragn-
arsson. Hann sagði: — Ástæðan
fyrir þessu kafaranámskeiði mínu
er sú að ég vil fá atvinnuskírteini í
þessu starfi. Ég er að vissu leyti
búinn að starfa í þessu í 8 ár, því
sjálfmenntaður byrjaði ég að kafa
og skera úr skrúfum báta í
höfnum, bæði hér í Reykjavík, á
Raufarhöfn, Þórshöfn og fleiri
stöðum. Síðan var ég í Svíþjóð og
kafaði þar við skip í „dokkum" og
við að loka sjóinntökum í risa-
olíuskipum, botnhreinsa skip og
ýmislegt fleira. í þessu starfi
mínu kynntist ég ýmsum þeim
útbúnaði sem notaður er erlendis,
þannig að ég þekki svolítið til
þessara starfa. Mér llzt mjög vel á
þetta námskeið hjá Landhelgis-
gæzlunni og segi að bæði þeir
Þorvaldur og Hermann séu ágætis
kennarar. Og ég vil sérstaklega
koma því á framfæri, að þau störf
sem froskkafarar Landhelgisgæzl-
unnar hafa innt af hendi, með
þeim útbúnaði sem þeir hafa, er
þrekvirki. Því það má segja að
þessi „Suðurhafseyja“-útbúnaður
sem þeir hafa er stórhættulegur
vegna hættu á örmögnun við
kuldaálag. Ég tel þetta námskeið
líka vera frumraun í köfunar-
kennslu, samkvæmt lögum sem
sett voru 1976, sem mér finnst
vara nokkuð laus í reipunum, en
ég ber fullt traust til þeirra sem
að kennslunni standa og tel full-
víst að þetta námskeið muni setja
fastar skorður á námsefnið. En ég
vil benda forráðamönnum Land-
helgisgæzlunnar á, að sá útbúnað-
ur sem við höfum í dag, er alls
ófullnægjandi, því hann er tæpast
fullnægjandi fyrsta flokks kröfu
hjá sportköfurum. Ég vil að við
fáum þann útbúnað sem okkur
hæfir við störf okkar í rúmsjó,þar
sem hitastig getur farið niður I 0
gráður á celsíus, og það er að fá
þurrbúning.
Gísli Þórðarson er búinn að
starfa hjá Landhelgisgæzlunni á
þriðja ár. Hann hefur haft mikinn
áhuga á að læra köfun, ekki aðeins
vegna starfsins heldur líka vegna
aukinna tekjumöguleika. Og hver
láir honum það? Gísli hefur einu
sinni farið niður í köfunarbúningi
áður en hann hóf þetta nám. —
Við þurfum að fara í stranga
læknisskoðun áður en við getum
hafið námið, segir hann. Auk
þessa er það svolítið erfitt fyrir
mig, og kannski fleiri, að öll
kennslugögn eru á dönsku, en
þetta hefst með hörkunni. í mínu
starfi um borð í v/s Ægi hef ég
nokkrum sinnum verið aðstoðar-
maður kafaranna, við köfun, og tel
ég mig að þekkja nokkuð til þeirra
aðstæðna sem kafarar þurfa að
vinna við. Ég tel því að öryggi
númer eitt sé að tveir kafarar séu
við vinnu. Mér finnst líka að hér
vanti ýmiskonar loftverkfæri, til
að vinna með neðansjávar, auk
þess sem ég tel að afþrýstitanka
vanti algjörlega um borð í varð-
skipin, því aldrei er að vita
hvenær þess er þörf.
Auk áðurnefndra kennara, á
þessu köfunarnámskeiði Land-
helgisgæzlunnar, hefur Hálfdán
Henrysson, stýrim., kennt með-
ferð sprengiefna neðansjávar,
Karl Gunnarsson, lífeðlisfræðing-
ur, kennt notkun og meðferð
ljósmyndavéla neðansjávar og Jón
Magnússon, lögfræðingur, reglur-
og skýrslugerð varðandi björgun
skipa.
H. Hall.
0
INNLENT

Jón Víðar Guðlaugsson.
skemmtilegar íslenskar sögur
handa ungum lesendum.
Mér að öðru leyti gersamlega
ókunnur maður, Búi Kristjánsson,
hefur teiknað myndir í þessa bók.
Þykir mér honum hafa farist það
býsna vel úr hendi. Bókin er
snyrtileg í útliti og með stóru
letri.
Að lokum langar mig að birta
upphaf bókarinnar, til að gefa
nokkra hugmynd um það hvað hér
er á ferðinni:
„Logn, sólskin, laugardagur.
Rifs, rabarbari og rófur nærri
fullþroskað i görðunum. Þannig
var hin fullkomna tiivera i aug-
um 6 ára gamals drengs i inn-
bænum á Akureyri á því herrans
ári 1940. Og ótrúlega margir
dagar uppfylltu þessar kröfur
fullkomieikans. Það var helst, að
laugardagar voru sjaldan oftar
en einu sinni í viku; en allt hitt
var á sínum stað.“
jóíaWboö
/s sér húsgögri eö
tePP',v'" nrei6s>ustaWa'a. ^ , a)ft aö 91
einstæöa 9 ettirstoö _*Q^Kva.
Op»ö
poriáRs
9—23.
nvessu

JJ•»»
, ll t \ i 1 -i i • I
UJ '111 i n
_j J'
sím'
• s.
10600
_ # -

. ..I / 'y\. . v.Ní
: — ' ‘ ‘ 22 04 DEC80 • * • *’