Morgunblaðið - 21.11.1982, Side 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. NÓVEMBER 1982
+
Ástkær eiginkona mín, móöir okkar og amma,
VILLEMO KAIJSER,
andaöist þann 17. nóvember 1982.
Jaröarförin fer fram í Malexander kyrka, föstudaginn 26. nóvem-
ber 1982, kl. 13.00.
Olle, börn og barnabörn.
t
Útför mannsins míns,
GUÐMUNDAR MARELS GÍSLASONAR,
fer fram frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 23. nóvember kl. 3.
Blóm og kransar afþökkuö.
Soffía Benjamínsdóttir.
+
Útför elsku móöur minnar,
AUOBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
Hjaröarhaga 56,
sem lézt 13. nóvember 1982, hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk
hinnar látnu.
Þakka innilega auösýnda samúð og vinarhug.
Fyrir hönd ættingja,
Stella María Jónsdóttir.
+
Eiginkona mín, móöir okkar og amma,
HÓLMLAUG HALLDÓRSDÓTTIR,
Goðheimum 21, Reykjavík,
verður jarösungin frá Fossvogskirkju, mánudaginn 22. nóvember
kl. 13.30.
Blóm afþökkuö, en þeir sem kynnu aö vilja minnast hennar, eru
vinsamlega beðnir aö láta Langholtskirkju njóta þess.
Árni Stefánsson,
Stefán Árnason, Guöný Árnadóttir,
Árni Sæmundsson.
+
Móöir okkar,
ELKA JÓNSDÓTTIR,
Eiríksgötu 13,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 23. nóvember,
kl. 13.30. /
Blóm vinsamlega afþökkuö en þeim sem vildu minnast hennar er
bent á líknarstofnanir.
Guörún Runólfsdóttir,
Fanney R. Greene,
Geir Runólfsson.
Páll Gíslason á
Aðalbóli - Minning
Fæddur 18. janúar 1912
Dáinn 23. ágúst 1981
Þegar ég kom til Austurlands
1947, vissi ég engin deili á Páli
Gíslasyni. En skömmu eftir það
rakst ég á lítið bókarhefti. Snæfell
hét það, 1. hefti 1. árgangs 1946.
Ritstjóri Ármann Halldórsson,
tímarit Ungmenna- og íþrótta-
sambands Austurlands. Þar er
frásögn, sem heitir Hreystiraun,
sem Þórarinn skólastjóri á Eiðum
setur í Snæfell og þar lýsir Páll
Gíslason atburðinum er hann féll í
Jökulsá úr kláfnum hjá Brú haust-
ið áður og bjargaði sér á sundi úr
foraðinu og var áin þá í miklum
vexti. Þórarinn endar þessa frá-
sögn á þessum orðum um Pál:
„Hann er maður rólyndur og fast-
lyndur og telur sér meiri sóma að
því að standa á verði á útjöðrum
íslenskrar byggðar en berast með
straumi margmennis og meðal-
mennsku."
Þarna var nokkuð sem hitti mig
í hjartastað. Upp frá þessu bar ég
mikla virðingu fyrir hetjunni á
Aðalbóli og sá í honum mikið
traust fyrir þá framtíð Islands,
sem fyllt hefir huga minn allt mitt
líf: Trausta byggð um allt ísland,
sem byggist á hraustu, kjarkmiklu
fólki.
Mörg ár liðu svo að ég kynntist
Páli lítið. Hvenær fundum okkar
bar fyrst saman man ég ekki nú og
ástæðan er einfaldlega sú, að í
huga minn greyptist svo fast
mynd af Páli við lestur frásagnar-
innar í Snæfelli. Þegar ég kom í
Skriðuklaustur færðist ég nær
Páli og Aðalbólsheimilinu og ollu
því mest göngur og smala-
mennska. En fleira kom til. Til
dæmis kom Svisslendingur, Vaalt-
er að nafni, einn veturinn um
miðjan áratuginn ’50—’60 inn í
dalina. Dvaldi nokkra daga á
Skriðuklaustri og tók m.a. kvik-
myndir af staðnum í vetrarbún-
ingi og sauðfjárbúinu. En fyrst og
fremst fór hann í Aðalból og var
þar nokkrar vikur og tók kvik-
myndir. Bæjarhús voru þá þröng á
Aðalbóli, en þar var enn baðstofu-
líf og ekki síst það var áhugamál
Svisslendingsins að festa á mynd.
Snjór var mikill um þessar mund-
ir og því veruleg vinna við gegn-
ingar, sem Vaalter tók þátt í, ung-
ur og frískur maður. Á Aðalbóli
hitti hann fyrir það sem hann leit-
aði, rammíslensk hetjuhjón og
barnahóp, þar sem ennþá gætti
aldasiða úr Islendingasögunni.
Þetta var á útlíðandi vetri, því að
á konudaginn kom Vaalter þangað
fyrst. Hann hefir því dvalið þar á
góunni.
Húsakynni voru þarna þröng, en
fjölskyldan stór, eins og áður er
vikið að. Var því horfið að því um
1960 að koma þar upp íbúðarhúsi.
Var þar byggt tveggja hæða
steinhús, ' sem mér var mikil
ánægja að vita af, því sannarlega
hæfði það staðnum og fjölskyld-
unni, sem þar bjó, og vonandi
þeirri búsýslu er framtíðinni hæf-
ir á Aðalbóli.
Það hópast að minningar um
Pál og Aðalból þegar tóm gefst.
Ég kom ailoft í Hrafnkelsdalinn,
og stansaði ætíð um stundarsakir,
ef Páll var heima, sem oftast var.
Síðustu árin a.m.k. einu sinni á
ári. Það var í senn andleg og lík-
amleg heilsubót. Ég fékk oft
nokkrar línur frá Páli, alltaf
stuttorðar, aldrei án erindis. Mál
og frásögn svo að þar get ég lengst
til jafnað þegar sendibréf ber á
góma. Ég vona að ég hafi mörgum
til haga haldið. Hér er upphaf
eins: „Sæll Jónas. Þykur hálfgert
fyrir að bjóða þér gleðilegt nýtt
verðbólguár, en geri það samt og
þakka um leið hið liðna." Svo
+
Alúöarþakkir til þeirra sem sýndu samúö viö andlát og útför
GUNNLAUGSJÓNSSONAR
frá Króki.
Stefanía Bylgja Lima, Francia Lima,
Ólafur Gunnlaugsson, Sigríöur Ásgeírsdóttír,
og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda vináttu og hlýhug vegna andláts fööur
okkar, tegndafööur og afa,
JENS GUÐJÓNSSONAR,
bifvélavirkja,
Hjallavegi 26.
Magnús Jensson, Kristín Sveinbjörnsdóttir,
Ólafur Jensson, María Guömundsdóttir,
Hjördís Jensdóttir, Óskar Jónsson,
og barnabörn.
+
Þakka innilega samúö og vinarhug vegna andláts og jaröarfarar
mannsins míns,
KRISTÓFERS B. KRISTJÁNSSONAR,
Fífuhvammsvegi 35, Kópavogí.
Sérstakar þakkir til starfsfólks D4, Landspítalanum fyrir umhyggju
í veikindum hans.
Stefanía Guómundsdóttir.
+
Innilegar þakkir sendum viö öllum sem sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför bróöur okkar og mágs,
BJÖRNS STEFÁNS SIGURDSSONAR
frá Ásmundarstööum.
Jóhanna Sigurðardóttir,
Gunnhíldur Siguröardóttir, Árni Jónsson,
Sverrir Sigurösson,
Jakobína Siguróardóttir, Eirikur Eiríksson,
Vilborg Siguróardóttir, Óskar Mar.
+
Alúöarþakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
systur okkar og mágkonu,
EDDU BJÖRNSDÓTTUR,
Hringbraut 10.
Pátur Björnsson, Sigríöur Magnúsdóttir,
löunn Björnsdóttir, Kristján G. Kjartansson.
+
Þökkum innilega auösýnda samúð og vinarhug viö andlát og útför
eiginmanns míns, sonar og fööur okkar,
SIGURJÓNS BÖDVARSSONAR,
Vogatungu 4, Kópavogi.
Guö blessi ykkur öll.
Ólöf Helgadóttir,
Böóvar Eyjólfsson,
Helgi Sigurjónsson, Hafdís Haraldsdóttir,
Böóvar Örn Sigurjónsson, Gestný K. Kolbeinsdóttir,
Ragnar Emil Sigurjónsson, Dagbjört Ásmundsdóttir,
Anna Jóhanna Sigurjónsdóttir, Ingólfur Próppé,
_________________________og barnaborn._____________________
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og systur,
JÓNÍNU KRISTÍNAR MAGNÚSDÓTTUR
frá Helgadal.
Guöjón S. Jónsson,
Þuríóur Guöjónsdóttir, George McNeill,
Evert Ingólfsson, Elín Njálsdóttír,
Einar Guójónsson, Erna Pálsdóttir,
barnabörn og systkini.
komu erindin, nokkrar línur, sem
skildust vel. Undir stóð: 11.2. 1977
Páll Aðalbóli. Allt vélritað. Annað
bréf: í niðurlagi segir: Ég sé ekki
eftir að borga víxilvexti þó háir
séu orðnir miðað við það sem var
og aldrei kemur víst aftur, pólitík-
usar sjá um það. Bankarnir hafa
líka alltaf stutt mig vel, þökk sé
þeim. Meinilla við að kýla vömb
braskara. Þú metur þetta eftir
þínum ástæðum og hentugleikum.
Kær kveðja. Páll á Aðalbóli, 8.1.
1979.
30.5. 1980. 86 orða bréf, vélritað
sem áður. í lok bréfsins: „Sauð-
burður gengur vel en allt stóð inni
í hretinu en nægur gróður kominn
um allt. Það eina sem getur
hnekkt nú er verulega vont veður,
það þola rúnu ærnar ekki og svo
talar maður ekki um tvílembu-
farganið. Kær kveðja. P.G. Aðal-
bóli.“
Gamall málsháttur segir: Fár
minnist etins matar eða slitinna
klæða. En hitt er víst að margir
minnast athyglisverðra manna er
þeir kynnast á lífsleiðinni. Ég held
að enginn gleymi Páli á Aðalbóli,
sem kynntust honum eitthvað.
Það var stórmenntandi að sjá
hann, ræða við hann, kynnast
lífsferli hans, það brá upp ís-
landssögunni í margar aldir, lífi
30 kynslóða. Þjóðin, kynslóð eftir
kynslóð, birtist smám saman á
tjaldi, þar sem afarmennin að afli
og viti voru hornsteinar, studdir
samhentum skörungshúsfreyjum
með barnalán. Þannig varð
kraftaverkið eilíft eins og Davíð
Stefánsson kemst að orði í Alþing-
ishátíðarljóði. Saga íslendinga
fram á okkar daga.
Páll var meira en í meðallagi
hár, þykkur undir hönd og þrek-
vaxinn. Svipurinn fágætlega
festulegur og karlmennska í
hverjum drætti, að jafnaði alvar-
legur, fasið stillt og einbeitt, vakti
tafarlaust traust. Ekki veit ég um
afl hans, en víst er að ógjarna
varð honum afls vant og vitnar
best um það er hann bjargaði sér
úr Jökulsá. Heyrt hefi ég sögu af
því að sterkur maður af Norður-
landi hafi gert sér ferð í Aðalból
til að reyna krafta sína við Pál, en
þar hélt hann að kynni að vera
jafningi sinn eða vel það. Annars
staðar hafði hann ekki spurnir af
manni, sem honum væri e.t.v afls
vant við. Ekki hef ég heyrt um
úrslit og sannleiksgildi sögunnar
veit ekki. En gjarna má hún kom-
ast á blað fyrir því.
Fas Páls var stillt og traust. Ég
ræddi býsna oft við hann og ró og
æðruleysi einkenndu hann mjög.
Aldrei man ég eftir að hann léti í
ljós óánægju, fjargviðraði aldrei,
þótt ýmisleg erindi færu okkar í
milli. Öðrum ekki niðrað. Sumum
mun hafa fundist Páll fremur
þungbúinn, jafnvel kuldalegur.
Mér varð jafnan léttara í geði við
að sjá hann og hlýða á mál hans,
hann yljaði mér. Mál hans var ein-
föld íslenska, maðurinn allur ísl-
enskastur íslendinga, lifandi tákn
míns áhuga. Til að staðfesta að ég
er ekki að fleipra eftir lát manns-
ins um álit mitt á honum þá set ég
hér fram eitt dæmi: Ég var for-
maður undirbúningsnefndar að
minningarhátið á Eiðum vegna 11
alda búsetu í landinu 1974. Þar
skyldi koma fram einn maður með