Alþýðublaðið - 14.09.1920, Blaðsíða 1
Gefið út af Alþýðuílokknum
1920
íslandsbanki
og skósYeinar hans.
1.
Fyrir mánuði síðan (15. ág.)
foirti Bjarni frá Vogi í Vísi varn-
arskjal sitt fyrir íslandsbanka það
er hann nefndi skýrslu til banka-
ráðsins. Eins og áður hefir verið
sýnt fram á hér í blaðinu, þá er
varnarskjal Bjarna# fellandi fyrir
bankann, því Bjarni staðfestir þar:
a) að bankinn hafi lánað út á
-sín eigin hlutabréf, til þess lán-
takendur gætu keypt hlutabréf
bankans.
b) að bankinn hafi sagt rangt
til um málmforðatryggingu sína.
c) að bankinn hafi lánað til
fiskverzlunar (og eigi útistandandi
í henni 28. júlí) iiðlega 113/4 milj.
kr. (til samanburðar má geta þess,
að bankinn hafði tii fiskveiða að-
eins lánað 73/4 milj. kr.).
Öll var „skýrsla" Bjarna ber-
sýnilega rituð með það fyrir aug-
um að bera í bætifláka fyrir banlc-
ann, og öll afsksplega loðin. En
það að hún varð ekki betri vörn
fyrir bankann, en Iýst hefir verið,
var eingöngu af því að málstað-
urinn var ekki betri. En ósannindi
bankanum til lofs vildi Bjarni auð-
vitað ekki fara með, þó hann
gerði sitt til þess að matbúa sann-
leikann um bankann þannig, að
almenningur gleypti „skýrsluna*
án þess að verða var við þann
beizka sannleika sem í henni fólst
um bankann.
Að bankinn hinsvegar var harð-
ánægður með vörn þessa sveins
síns, má sjá á þvf, að hann lét
sérprenta hana og sendi hana út
um land. Sýnir það hvað bankinn
fiefir álitið aðstöðu sína slæma
sbr. druknandi maður þrífur til
hálmstrás. En líka má vera að
þeir sem réðu því að grein Bjarna
var send út um land, hafi hugs-
að sem svo, að almenningur færi
a hundavaði yfir hana og kæmist
Þriðjudaginn 14. september.
að svipaðri niðurstöðu og hér ségir:
„Bjarni frá Vogi — gallharður
sjálfstæðismaður — Danahatari —
ritar hlýlega um danska bankann,
þá hlýtur alt að vera í lukkunnar
velstandi, því hverjum dettur það
í hug að hann — Jón Sigurðsson
yngri — Iáti það hafa áhrif á sig
þó hann fái næstum ráðherralaun
af gróða bankans fyrir stritvinnu
sína í bankaráðinu."
JÆjölknrverðlð enn.
Svar til S. I*.
í grein minni um mjólkurverðið,
er eg reit til andsvara S. Þ., gat
eg þess, að væri útreikningur
þessa fyrverandi skólastjóra og
og bónda réttur, væri um hokur
að ræða hér í bæ og grendinni,
en ekki búskap — að búskapar-
laginu þyrfti að breyta og þá
mundi ástæðulaust að selja mjólk
jafn dýrt og nú er gert. í stuttu
máli, að bærinn yrði sem fyrst að
hefjast handa og nota sjálfur jarð-
eignir þær, er hann á, til að koma
upp kúabúi.
1 grein, sem S. Þ. ritar sem
„svar“ við þessari grein, kemur
hann hvergi að þessu atriði, forð-
ast eins og heitan eld að nefna
það, heldur hellir hann sér yfir
Alþýðublaðið og kvartar einkum
undan því, að það hafi borið sér
á brýn, að hann hafi birt gamla
fyrirlestra í Morgunblaðinu — eins
og þeir hefðu kannske verið svo
vitlausir, að skömm væri að því
að sjá þá á prenti. S. Þ. um það.
En Alþbl. birti leiðréttingu á
þessu frá honum, ef eg man rétt.
Eg kalla það mannkærleika,
þegar bóndi, sera er við gott bú,
flytur til Reykjavfkur til þess að
selja hér mjólk og skaðast um
118 kr. á ári. En þessi skaði,
sem S. Þ. áður taldi fortakslausan,
er nú orðinn reikningslegu r skadi,
svo mannkærleikinn hverfur kann-
210. tölubl.
ske þar með úr sögunni! Annars
er S. Þ. sjálfur gott dæmi þess,
að bóndi heldur ekki „áfram að
búa, sjálfs síns vegna, hvernig
sem árferði er“I Hann (bóndinn)
— sá ágjarni — selur búið og
flytur til Reykjavíkur, til þess að
manna börnin, ef hann fær álit-
legt boð í búið.
” Eg er S. Þ. fyllilega sammála
ura það, að Reykjavík „er eigi
góð uppeldistofnun fyrir börn og
unglinga." En einmitt S. Þ. sjálf-
ur er dæmi um bónda, sem flytur
til þessa „Sódóma“, sem hann ný-
lega hefir básúnað svo mjög í
Morgunblaðinu, og ekki hrýs hon-
um hugur við að flytja þangað.
En hann er nú líka sérstökum
hæfileikum búinnl
Það er engin ástæða til þess
að ein vara hækki í verði þó
önnur geri það. Skraf S. Þ. um
það, að eðlilegt sé að mjólk
haekki í verði vegna þess að aðr-
ar lífsnauðsynjar geri það, koma
þessu máli því ekkert við. Mjólk-
urverðið á Akureyri sannar þetta
einmitt. Þó S. Þ. segi: „Þar stend-
ur sérstaklega á: Óvenjúgott, véU
tœkt (undirstrikað hér) flæðiengi,
sem menn hafa og sem náttúran
ber á og hirðir." Þarna talar fyrv.
skólastjórinn af sýnilegri vanþekk-
ingu, eins og oftar, vonandi ekki
vísvitandi. Eg vil fræða þennan
ágæta fræðimann um það, að
meðan eg var á Akureyri — hefi
verið þar í 22 ár — hefi eg aldrei
heyrt talað um að Flæðarnar eða
Hóímarnir hafi verið slegnir með
vél, og mér er nær að halda, að
erfitt sé að koma sláttuvélum fyrir
á votu og gljúpu, þýfðu engi.
S. Þ. hefir lrannske fundið upp
slíka vél. Bara að svo væril Ann-
ars skal eg taka það fram, að
engið, sem hér er um að ræða,
er leigt út fyrir verð sem svarar
10 kr. undir hestinn, og dagslátt-
an á túni á Akureyri kostar minst
600 kr. Meirihlutin af mjólk, sem
seld er á Akureyri er fluttur
að, ekki skemri leið en hér tíðk-