Morgunblaðið - 01.06.1983, Síða 22

62
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. JÚNÍ 1983
„ LJpp 09 til V'mSÍiTi-''
ást er...
... að gróðursetja
allar plönturnar
sem hann keypti.
TM Rag. U.S Pat Otl. — all rights reserved
• 1979 Los Angetes Times Syndicate
Þú itt að geta sótt strákinn
klukkan fimm því þá er lokað
fyrir gosbrunninn!
Þú ert ósköp folur, vinur. Var
maturinn ekki góður eða er það
reikningurinn?
Hlustendakönnun Ríkisútvarpsins:
Mótmæli þessum vinnu-
brögðum harðlega
„Ágæti Velvakandi.
Viltu vera svo góður að birta
fyrir mig eftirfarandi í dálkum
þínum:
Undirskrifaður vil ég hér með af
heilum huga taka undir þær að-
finnslur og átölur, sem réttilega
hafa komið fram í þessum dálkum
um þá fáránlegu athöfn, sem
Ríkisútvarp og -sjónvarp stóðu
fyrir, þegar efnt var til hinnar
svokölluðu „hlustendakönnunar",
þar sem forráðamenn hennar létu
sér sæma að draga hlustendur í
dilka eftir aldri á jafn ósmekkleg-
an hátt og raun ber vitni, svo að
ekki sé fastar að orði kveðið.
Vita þessir vesalingar ekki, að
sá aldursflokkur þjóðarinnar, sem
þeir góðu herrar útiloka með fár-
ánlegri ákvörðun sinni, hefur
mesta þörf fyrir þann fróðleik,
skemmtun og afþreyingu, sem
nefndir fjölmiðlar hafa upp á að
bjóða? Eru þá nokkur rök fyrir því
að meina þessu fólki að koma
skoðunum sínum og óskum á
framfæri í hlustendakönnun?
Ég ætla fyrst um sinn að vona
að þeir sem hér hafa ráðið ferð-
inni séu ekki svo skyni skroppnir,
að ég þurfi að sundurliða eða
skilgreina þörf fólks, sem komið
er yfir sjötugsaldur, til að njóta
efnis útvarps og sjónvarps.
Víkjum nánar að aldursmörk-
unum sem títt nefndir spekingar
settu, þegar þeir drógu hlustendur
í dilka. Sem sé, lægra markið, 14
ára unglingur: marktækur. 13 ára
barn: ómarktækt. Fólk sem ekki
hefur náð 70 ára aldri: Marktækt.
Fólk sem búið er að eiga sjötugs-
afmæli: ómarktækt. Sem sagt,
þessir spekingar leggja að jöfnu
andlegan þroska þess fólks sem er
70 ára og t.d. eins dags a aldri,
skulum við segja, og andlegan
þroska 13 ára barns. Þvílík for-
smán og fyrirlitning.
Þessum vinnubrögðum mótmæli
ég harðlega og tel mig geta þar
trútt um talað, samkvæmt minni
persónulegu löngu lífsreynslu.
Dæmi: Fyrir aðeins tæpum 20 ár-
um átti ég 70 ára afmæli, og ekki
varð ég þess var fyrstu dagana á
eftir, að ég hefði hrapað niður á
andlegt þroskastig 13 ára barns.
Ég vann að mínu handverki tii 85
ára aldurs og varð ekki var and-
legrar hrörnunar til þess tíma, og
raunar ekki enn sem heitið getur.
Og að þessu leyti er ég engin und-
antekning. Ég hefi þekkt fjölda
fólks, bæði karla og konur, sem
haldið hafa andlegum hæfileikum
sínum fram til hárrar elli.
Það er gott fyrir þessa kump-
ána, sem ég hef hér verið að ræða
við, að fá að vita þetta, þar eð þeir
vissu það ekki fyrr.
Ekki skal ég óneyddur trúa því,
að hinn ágæti maður, Andrés
Björnsson útvarpsstjóri, hafi látið
hinn margnefnda ósóma undan
sínum rifjum renna. En aftur á
móti hlýtur hann að vera í for-
svari fyrir undirmenn sína. Því
krefst ég þess hér, að vel virtur
útvarpsstjóri gjöri grein fyrir því
hér í dálkum Velvakanda, hvaða
kenndir og önnur rök voru lögð
fram til grundvallar hinni títt
nefndu hlustendakönnun, sem
Ríkisútvarpið efndi til. Svo og
verði birt nöfn þeirra manna, sem
að þessu óþurftarverki stóðu. Þeir
eru starfsmenn opinberrar stofn-
unar og þurfa því ekki að hlaupa í
nein skúmaskot.
Ekki get ég fengið mig til þess
að segja „virðingarfyllst" við
þessa Þæfusteinsóvita.
Ein lítil hugleiðing til viðbótar:
Þegar vel virtur útvarpsstjóri hef-
ur gefið mér fullnægjandi svör við
kröfu minni, skal ég reyna að tína
til nokkur sprek til þess að kasta á
hinn lítt logandi eld.
Kristján Ólafsson snikkari."
Er það ekki fæðingar-
árið sem miðað er við?
8492-7112 skrifar:
„Ágæti Velvakandi.
Ég er 17 ára stelpa, þónokkuð á
átjánda, og mig langar til þess að
spyrjast fyrir um, hvort það sé 18
ára aldurstakmark í Sigtúni, og
hvort þar sé miðað við fæðingar-
dag en ekki fæðingarár.
Einhvern tímann heyrði maður
talað um að þessu hefði verið
breytt með nýjum lögum og nú
væri miðað við fæðingarár en ekki
fæðingardag.
Hvers eiga þeir svo sem að
gjalda sem fæddir eru seint á ár-
inu? Eigum við kannski að æsa
okkur út í foreldra okkar eða
hvað?
Ég veit, að það eru fleiri en ég,
sem vilja gjarnan fá þetta á
hreint. Það er hart þegar vinir
manns, sem fæddir eru snemma á
árinu, komast inn, en ekki við hin,
sem komum aðeins á eftir þeim í
heiminn.
Þökk fyrir.“
William Th. Möller, fulltrúi
lögreglustjóra, sagði eftirfarandi:
— Það er rétt, að þessu hefur
verið breytt í nýju barnaverndar-
lögunum. Þar segir nú: „Þegar
börnum og ungmennum er bann-
aður aðgangur að þeim skemmt-
unum, sem að ofan greinir, þar
með taldar kvikmyndasýningar,
sbr. 58. grein þessara laga, skal
miða aldur þeirra við fæðingarár,
en ekki fæðingardag." Ennfremur
segir, „að með börnum er sam-
kvæmt lögum þessum átt við ein-
staklinga innan 16 ára aldurs, en
ungmenni eru unglingar á aldrin-
um 16—18 ára“.
Ef við erum hins vegar að tala
um komu ungmenna á vínveit-
ingastaðina, gildir um það sér-
stakt ákvæði í áfengislögunum,
sem ekki hefur verið breytt til
samræmis við nýju barnavernd-
arlögin. Þar segir um þetta, að
„ungmenni yngri en 18 ára er
óheimil dvöl eftir klukkan 8 á
kvöldin á veitingastað, þar sem
vínveitingar eru leyfðar, nema í
fylgd með foreldrum eða maka“. I
þessum lögum er því miðað við
fæðingardag.
Með sultarólarkveðju
„Velvakandi.
Eitt af því sem komið hefur í
ljós á undanförnum árum, er að
svo virðist sem ráðherrar í ríkis-
stjórnum á íslandi geti hreint ekki
notað allt það lið sem er í hinum
einstöku ráðuneytum stjórnar-
ráðsins, til þess að vinna þar sem
aðstoðarmenn ráðherra. Þeir fara
út fyrir ráðuneytið til að sækja
þangað starfskrafta sem þeir virð-
ast geta treyst.
Umyrðalaust eru ráðuneytis-
menn settir skör lægra en þessir
utanaðkomandi starfsmenn. Svo
er t.d. um ráðuneytisstjóra og
deildarstjóra hinna ýmsu deilda
innan ráðuneytanna. Þessir menn
eiga margir hverjir að baki sér
langt starf í stjórnsýslukerfinu og
kunna það jafnvel utanbókar, hver
á sínu sviði. Samt geta ráðherr-
arnir, að því er virðist, ekki notað
þessa starfskrafta.
Nú, þegar mannfólkinu er upp-
álagt að þrengja sultarólina, virð-
ast ráðherrarnir ekki hafa þá
smekkvísi til að bera að ganga á
undan með góðu fordæmi: við
munum reyna að notast við starfs-
fólkið í ráðuneytum okkar og ekki
ráða neina sérstaka aðstoðarmenn
ráðherra!
Slíka ákvörðun kynni almenn-
ingur að meta og þá sæist það
svart á hvítu að aðhaldssemin,
sem ráðherrarnir tala svo oft um,
ætti einnig að ná til þeirra.
Með sultarólarkveðju.
Jón á Klapparstígnum.