Morgunblaðið - 23.09.1983, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. SEPTEMBER 1983
Minning:
Pétur Þorsteins-
son hafnarstjóri
Fæddur 24. febrúar 1915.
Dáinn 13. september 1983.
Pétur Þorsteinsson, hafnar-
stjóri í Siglufirði, lézt að heimili
sínu, Laugarvegi 12 þar í bæ, hinn
13. september sl., 68 ára að aldri.
Þegar ég kalla fram í huga mér
mynd hans á kveðjustundu, er hún
skýr og eindregin, eins og hann
var sjálfur. í bakgrunni myndar-
innar er heimabyggð hans og
frændgarður, en persónuleiki Pét-
urs heitins stóð djúpum rótum í
þeim bakgrunni.
Á fyrstu tugum 20. aldarinnar,
þegar Siglufjörður var höfuðstað-
ur sildariðnaðar í landinu, var
bærinn í nánum tengslum við um-
heiminn, bæði um sjómenn af er-
lendum sildveiðiflotum og síldar-
kaupmenn. Þangað lagði og leið
sína margmenni hvaðanæva af
landinu, fyrst og fremst í atvinnu-
leit. Þetta gaf bæjarbragnum sér-
stætt og frjálslegt yfirbragð. Það
léku fjölþættir straumar um síld-
arbæinn og ekki skemmdi heildar-
myndina, að þar voru mörg gam-
algróin menningarheimili. Eitt
þeirra var heimilið að Aðalgötu 9.
Þar bjuggu um langan aldur frú
Halldóra Sigurðardóttir, sem var
af gömlum siglfirzkum ættum, og
Þorsteinn Pétursson, kaupmaður
og útgerðarmaður, Péturssonar
bónda á Neðra-Dálkstöðum á
Svalbarðsströnd. Þau hjón settu
svip á Siglufjörð um áratugi og
minning þeirra er öllum eldri Sigl-
firðingum hugljúf. Þorsteinn lézt
árið 1952 en frú Halldóra 1967.
Börn þeirra hjóna sem upp kom-
ust voru (talin í aldursröð): Vil-
helm Friðrik, forstjóri; Anna, dáin
1916; Pétur, hafnarstjóri í Siglu-
firði, sem hér er kvaddur; Ás-
mundur vélstjóri; Þorvaldur, for-
stjóri Sölufélags garðyrkjumanna;
Bjarni, trésmíðameistari og Guð-
ný, húsmóðir í Reykjavík. Auk
þess ólu þau hjón upp fósturdótt-
ur, önnu Hallgrímsdóttur, ná-
frænku húsfreyjunnar.
Pétur Þorsteinsson var fæddur
24. febrúar 1915 og ólst upp í stór-
um systkinahópi, eins og af fram-
ansögðu má sjá. Hann óx með
Siglufirði, ef svo má að orði kom-
ast, því bærinn þróaðist úr smá-
þorpi í stóran kaupstað, á íslenzk-
1 Eiginmaöur minn. h
SÆMUNDUR ÞÓRÐARSON, Baldursgötu 7A, Reykjavík,
lózt hinn 21. september. Guöríöur Jónsdóttir.

1 Maöurinn minn,
LAWRENCE ROONEY,
Belgree, Mulhuddart, c/o Meath, Eira,
er látinn. Ágústa Danielsd. Rooney.
t
Eiginkona mín og móðir,
ANNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hrauntungu 20, Kópavogi,
andaöist 21. september i Hjúkrunarheimilinu Sunnuhliö.
Júlíus Lérusson,
Unnur Júlíusdóttir.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
SIGURJÓN VETURLIDASON,
er lést 13. sept., veröur jarösunginn frá ísafjaröarkirkju laugardag-
inn 24. sept. kl. 14.00.
Kristfn Kolbeinsdóttir,
Ingibjörg Sigurjónsdóttir,
Sæunn Sigurjónsdóttir,
Gunnar Sigurjónsson,
Guörún Sigurjónsdóttir,
Sígurvin Sigurjónsson,
Siguröur Jóhannsson,
Erla Siguröardóttir,
Siguröur Hannesson,
Guölaug Ólafsdóttlr,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
RÍKEYJAR GESTSDÓTTUR
fré Bollastööum.
Hulda Aradóttir,
Kristín Bjarnadóttir, Björn Jónsson,
Þorbjörg Bjarnadóttir,
Steinunn Bjarnadóttir, Tyrfingur Þorsteinsson,
Jónas Bjarnason, Guórún Guómundsdóttir,
Ingólfur Bjarnason, Guórún Steingrfmsdóttir,
Bjarni Bjarnason, Inga Wium,
börn og barnabörn.
an mælikvarða, á uppvaxtarárum
hans. Hann vann og siglfirzkum
fyrirtækjum og kaupstaðnum
drjúgan hluta ævi sinnar og gekk
að hverju starfi með kappi og for-
sjá.
Æskuheimili Péturs setti svip
sinn á margt í fari hans. Hann bjó
að menningarlegri arfleifð til
hinztu stundar og kappkostaði að
tileinka sér hvaðeina sem horfði
til betri vegar og framþróunar á
hans starfsvettvangi. Hann var
lestrarhestur, vel heima á flestum
sviðum, hafði ríka kímnigáfu,
góða frásagnarhæfileika og var
hrókur fagnaðar þegar svo bar
undir og það átti við. Fyrst og síð-
ast tengdist þó hugur hans sjónum
og sjávarútvegi, en hann hóf ung-
ur störf á skipum föður síns og
síðar á skipum föðurbræðra sinna,
Ásgeirs og Guðmundar Péturs-
sona, útgerðarmanna og síldar-
saltenda á Akureyri. Ef til vill bar
þó Ágústu Jósefsdóttur, frænku
hans í föðurætt, sem bjó á æsku-
heimili hans og Pétur talaði oft
um með hlýju, hæst í æskuminn-
ingum hans.
Pétur Þorsteinsson lauk hinu
minna fiskimannaprófi á Akur-
eyri 1935. Hið meira fiskimanna-
próf tekur hann síðan í Reykjavík
1939. Þá hefst starf hans sem
stýrimaður, fyrst á mb. Gróttu, þá
á mb. Richard og síðan á togurun-
um Tryggva gamla og Þórólfi, og
nýsköpunartogaranum Neptúnusi.
Þetta voru útivistarár, því öll
þessi úthöld voru utan æsku-
byggðar. Árið 1950 ræðst Pétur
sem stýrimaður á botnvörpunginn
Hafliða og síðan botnvörpunginn
Elliða, sem voru í eigu Siglfirð-
inga, og gegnir þeim störfum allt
til ársins 1958, er hann hefur störf
í landi.
Eftir að Pétur hætti sjó-
mennsku hóf hann sjálfstæðan at-
vinnurekstur í Siglufirði. Hann
rak Þvottahús Siglufjarðar og síð-
ar að auki Knattborðsstofu og stóð
að stofnun útgerðarfélags með
öðrum, er gerðu út mb. Strák um
nokkurra ára skeið.
Árið 1965 er Pétur ráðinn hafn-
arstjóri í Siglufirði og hætti þá
þegar einkarekstri, enda var hið
nýja starf oft erilsamt og tíma-
frekt. Starfi hafnarstjóra gegndi
Pétur til dauðadags af dugnaði og
trúmennsku. Hann var tillögugóð-
ur um málefni hafnarinnar og
vildi hag hennar sem mestan.
Pétur Þorsteinsson starfaði
Birting afmælis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður.
Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera
vélrituð og með góðu línubili.
Minning:
Ketill Guðmundsson
fv. kaupfélagsstjóri
Fæddur 25. nóvember 1894.
Dáinn 17. september 1983.
Að morgni laugardagsins 17.
september andaðist Ketill Guð-
mundsson, fyrrverandi kaupfé-
lagsstjóri frá ísafirði, þar sem
hann dvaldist að Sólvangi í Hafn-
arfirði.
Ketill var sonur hinna merku
hjóna sr. Guðmundar Guðmunds-
sonar, prests í Gufudal, og Reb-
ekku Jónsdóttur frá Gautlöndum,
en hún var af hinni landsþekktu
Reykjahlíðarætt.
Til 10 ára aldurs ólst Ketill upp
á prestssetrinu í Gufudal, en þar
var faðir hans þjónandi prestur.
Hann ólst þar upp í stórum systk-
inahópi, en þau systkinin urðu alls
tíu talsins. Heldur mun hafa verið
þröngt í búi hjá prestshjónunum
með sinn stóra barnahóp og árið
1905, þegar Ketill var 13 ára, flutti
fjölskyldan til ísafjarðar.
Á Isafirði hófust afskipti sr.
Guðmundar af stjómmálum og
samvinnumálum og setti hann
lengi sinn sterka svip á stjórn-
málaumræðu í landinu.
ísafjörður varð svo vettvangur
Ketils, fyrst á æskuskeiði í
foreldrahúsum. Litla húsið I Silf-
urgötu var mikil menningarmið-
stöð, þó þröng væru húsakynnin
og hópurinn stór. Þar mótuðust
systkinin af nýjum straumum I
þjóðfélagsmálum og sum þeirra
urðu áhrifamikil í fslensku þjóð-
lífi.
t
Þakkir færum viö öllum sem vottuöu okkur samúö viö andlát og
útför eiginmanns mins, fööur, tengdafööur, afa og bróöur okkar,
ÞORVARDAR K. ÞORSTEINSSONAR,
fyrrverandi aýslumanns.
Fyrir hönd aöstandenda,
Magdalena Thoroddsen.
mikið að félagsmálum f Siglufirði.
Fyrst skal nefna störf hans í þágu
sjómanna, en þar var hann einatt
í forystu. Þá vann hann mjög að
slysavörnum og var virkur þátt-
takandi í slysavarnadeild staðar-
ins. Hann tók og bæði þátt í starfi
Leikfélags Siglufjarðar og karla-
kórsins Vísis. Hann var og með-
limur í Lionsklúbbi Siglufjarðar
og frímúrarareglunni. Síðast en
ekki sízt skal telja störf hans í
þágu Sjálfstæðisflokksins, en Pét-
ur heitinn var eindreginn og ein-
lægur sjálfstæðismaður.
Pétur Þorsteinsson var mikill
gæfumaður í einkalífi. Hann
kvæntist árið 1943 Sigríði Þórdísi
Þorláksdóttur, Jónssonar, íshús-
stjóra frá Karlsá f ísafirði, og
konu hans Herdísar Jónsdóttur
frá Fossum f Skutulsfirði (Arn-
ardalsætt). Reyndist hún manni
sínum slík að naumast verður á
betra kosið, enda mat Pétur heit-
inn konu sína að verðleikum og
gerði sér grein fyrir hve stóran
þátt hún átti í velferð hans og
barnanna.
Þau hjón eignuðust sex börn.
Tvíbura sem dóu í frumbernsku.
Var missir þeirra hinum ungu
hjónum mikið áfall. Börnin sem
upp komust eru: Þorlákur Ásgeir,
skipstjóri, kvæntur Guðrúnu Ág-
ústu Ólafsdóttur, sjónvarpsþulu
og flugfreyju. Þau eiga 2 börn. Ág-
ústa Inga, sjúkraliði, gift Gísla
Sigurðssyni, tölvufræðingi, búsett
í Gautaborg. Þau eiga 4 börn. Þór-
dís Kristín, ritari og nemi í HÍ,
gift Hákoni Jens Waage, leikara.
Þau eiga 2 börn. Þorsteinn Vil-
helm, vélstjóri, kvæntur Þuríði
Bogadóttur, fóstru. Þau eiga 2
börn.
Sá sem þessar línur ritar átti
þess kost að eiga mikið og gott
samstarf við Pétur Þorsteinsson,
bæði að málefnum Siglufjarðar og
í margvíslegu félagsstarfi. Ég er
þakklátur fyrir þau kynni og þá
vináttu sem tengdi okkur saman.
Ég og fjölskylda mín vottum
Sigríði og börnunum innilega
samúð. Pétri, vini mínum, árna ég
fararheilla til hins eilffa austurs.
Stefán Friðbjarnarson
Er ég frétti um lát tengdaföður
míns, Péturs Þorsteinssonar, setti
mig hljóðan, og upp í huga mér
komu ótal minningar frá liðnum
árum. Kynni mín af þessum
svipmikla og sterka persónuleika
Ekki varð seta Ketils á skóla-
bekk löng. Hann stundaði þó nám
í framhaldsskólanum á ísafirði og
kvöldskóla iðnaðarmanna þar og
einn vetur dvaldi hann við nám í
Kaupmannahöfn.
Nokkra verklega þjálfun fékk
hann einnig við alhliða verslun-
arstörf, fyrst í nokkur ár á ísafirði
og síðan um tíma hjá Kaupfélagi
Þingeyinga á Húsavfk, þar sem
vagga samvinnuhreyfingarinnar
hafði staðið.
Árið 1920 var Kaupfélag Isfirð-
inga stofnað. Séra Guðmundur
átti þar mestan hlut að máli, og
veitti hann kaupfélaginu forstöðu
í fyrstu. En 1922 var Ketill ráðinn
kaupfélagsstjóri og hófst þar með
aðal ævistarf hans. Kaupfélaginu
stjórnaði hann svo til ársins 1955
eða í fullan aldarþriðjung.
Ekki fór hjá því að jafn sterkur
persónuleiki og Ketill setti svip
sinn á starfsvettvanginn, en Ketill
var ákaflega traustur maður og
mátti ekki vamm sitt vita í neinu.
Uppbygging kaupfélagsins varð
líka mjög traust og undirstaðan
sterk enda var Kaupfélag Isfirð-
inga eitt traustasta kaupfélag
landsins undir hans stjórn.
Árið 1934 gekk Ketill að eiga
frænku mína Marfu Jónsdóttur og
með því steig hann eitt sitt mesta
gæfuspor. Það væri kapituli út af
fyrir sig að geta þessarar miklu
mannkosta- og sómakonu, sem
varð kjölfesta heimilisins þar til
hún dó fyrir aldur fram árið 1974.
Börnin urðu fimm: Unnur, Guð-
mundur, Dóra og Ása, sem öll eru
mikið mannkostafólk og Dóra,
sem dó á öðru aldursári og varð
foreldrunum mikill harmdauði.
Vorið 1933 kem ég heim til ísa-