Morgunblaðið - 21.12.1984, Síða 4

4 B
MORGUNBLAÐID, FÖSTUDAGUR 21. DESEMBER 1984

á sig og fjölskylduna fyrir jólin
Ineysluþjóöfélagi eins og ís-
land er orðið vaknar stundum
sú spurning hvort sjálfsbjarg-
arviöleitni og löngun til aö
skapa sjálfur sína hluti sé á
undanhaldi. Þeir sem komnir eru
yfir tvitugt muna flestir þá tiö aö
allar eöa nær allar flikur voru saum-
aöar í heimahúsum. Gamlir frakkar
eöa jakkar hvaö þá buxur voru
saumaöar upp í fjölskyldunni, og
gengu þannig mann frá manni. Erf-
itt var aö fá efni og annaö sem þarf
til sauma. Saumavélar voru lítiö
eöa ekkert sjálfvirkar. Mörgum
þótti gott aö eiga handknúna Sing-
er. Tíminn til sauma var oft knapp-
ur og var því gjarnan setið viö fram
eftir nóttu dagana fyrir jól eöa aörar
hátíðir þegar þótti til hlýöa að börn-
in fengju ný föt. Hvernig er þetta
riú? Fara allir út í búö og kaupa
tilbúinn fatnaö? Þegar blaöamaður
fór á stúfana til aö kanna þetta alls
óvísindalega kom í Ijós aö býsna
margir viröast fást viö saumaskap.
Viö ræddum viö ungt fólk, sem lok-
iö hefur sínu fyrsta saumanám-
skeiði, og heimsóttum verslunina
Vogue á Skólavöröustígnum til að
fræðast um þessi mál.
Auðveldara en ég hélt
Þau Sighvatur Lárusson og
Kristjana Óskarsdóttir eru nýlega
farin aö sauma af kappi. „Það var
eiginlega tilviljun aö ég byrjaöi aö
sauma," segir Kristjana. „Vinkona
mín ætlaöi á saumanámskeiö hjá
Vogue og vildi fá mig meö sór. Þeg-
ar til kastanna kom var þaö fullbók-
aö, en í þann mund er þaö átti aö
hefjast var hringt og sagt aö einn
þátttakenda væri hættur viö, og aö
mér stæöi til boöa aö taka þátt í
námskeiöinu. Ég sló til og sé sann-
arlega ekki eftir því. Viö byrjum á
því aö læra aö taka upp sniö úr
blöðum eöa eftir tilbúnum sniöum.
Fyrir mig sem aldrei haföi saumaö
áöur var þetta allt mjög skemmti-
Síghvatur Lárusson við saumavélina.
Bræðurnir Ólafur
Orri og Davíð í
jólafötunum, sem
mamma saumaði.
KONUR I PRESTSEMBÆTTUM
„ ... við þurfum jafnframt
að gegna húsmóðurstörfum“
„Þegar ég fór í hempuna í fyrsta
sinn fannst mér óhemju ábyrgö
vera á mig lagöa og mér fannst
ákveönar væntingar geröar til mín,
sem boöanda Guös orös. Stundum
fannst mér ég of lítil til aö takast á
viö þetta mikla hlutverk. En ég er
prestsdóttir og er alin upp í þessum
anda, svo aö fátt kom mér annaö
raunverulega á óvart.
En sérstaöa okkar kvenprest-
anna, er einkum fólgin í því, aö þaö
er meira lagt á okkur vegna þess
hve viö erum fáar. Viö þurfum aö
vinna fleiri verk eins og aö kynna
kvennaguöfræöina og gegna ýms-
um störfum í nefndum og ráöum."
Ég spuröi konurnar jafnframt að
því hvernig þeim heföi veriö tekiö
sem prestum þá bæöi af söfnuöin-
um og svo samstarfsbræðrum sín-
um?
„Þegar ég sótti um embætti mitt
fór ég til míns biskups og þar var
gengiö frá mínum málum. Mér datt
aldrei í hug, aö söfnuöinum gæti
mislíkaö aö fá kvenprest enda heföi
sá ótti veriö ástæöulaus, þar eð
hálfu ári síöar var ég kosinn þeirra
prestur," segir Hanna María.
„Hins vegar komu upp skemmti-
leg atvik, sem ég veit aö karlprestar
heföu aldrei reynt. Ef ég tek eitt
dæmi, þá var þaö svo að óg var í
húsnæöisvandræöum í byrjun. Var
þá hringt í mig og mér boðiö ágætis
herbergi en því fylgdi skilyröi um aö
ég yröi ráöskona hjá einbúanum,
sem átti þetta húsnæöi. En ég af-
þakkaöi gott boö.
Hvaö varðar andstööu karl-
presta, þá hef ég ekki oröiö vör viö
hana. Miklu fremur hvatningu og
stuöning. Er orðiö óralangt síöan
aö jarövegur var lagöur aö starfi
kvenpresta hér á landi. Áriö 1954
ritaöi séra Gunnar Árnason grein í
Kirkjuritiö sem nefndist kvenprest-
ar. Þar hneykslaöist hann á ihalds-
semi Svia og ætlaöi aö slík íhalds-
semi væri óhugsandi hér á landi. Ef
ég vitna i þessa grein þá sagöi séra
Gunnar á þessa leið: „Mér finnst
þaö hlálegt, aö nokkur skuli bera
Pál postula fyrir því, aö konur megi
ekki predika sakir þess, aö hann
víkur aö því i einu bréfi, eflaust af
gefnu tilefni, aö konur skuli þegja á
safnaöarsamkomu. Og eins og Páli
hafi einu sinni dottiö þaö í hug, aö
hann væri aö kveöa upp nokkurs
konar allsherjar og eilíföardóm.
Hann var of vitur til að gera annaö
eins."
„Svo af þessu má sjá, aö íhalds-
semi er ekki okkar ágætu karlprest-
um í blóö borin. Aö einu ieyti þó.
Margir eru andvígir sérstakri
kvennaguöfræöi, vilja sennilega aö
viö fáum okkur skegg og istru og
hugsum guöfræöilega eins og karl-
menn, en höfnum okkar kvenlegu
reynslu. En þetta viöhorf karlmann-
anna stendur til bóta."
Dalla kvaöst heldur ekki hafa
fundiö tll neinnar andstööu hvorki
frá söfnuöinum né frá samstarfs-
bræörum sínum. „Enn sem komiö
er höfum viö boriö gæfu til aö skilja
aö ekki er hægt aö neita konu um
embætti vegna kynferðis hennar.
Okkur er veitt innganga í kirkjuna
meö skírninni þar sem Guö veitir
okkur blessun sína og þar meö er-
um viö öll gjaldgeng til embættis."
Solveig Lára kvaöst hafa verið
ráðinn í aöstoöarprestsstarfiö af
sóknarnefndinni aö tillögu sókn-
arprestsins. Þannig heföi aldrei far-
ið fram kosning. En henni heföi ver-
iö mjög vel tekiö af söfnuöinum og
hún aldrei fundiö annaö en góövild
úr þeirri átt. Og sama væri aö segja
um karlprestana, enda þótt aö hún
heföi fengið olnbogaskot frá ein-
staka presti, þá heföi henni annars
veriö mjög vel tekiö.
Aqnes kvaöst hinsveqar hafa
fundið fyrir því, aö fyrst eftir aö hún
tók viö starfi sínu, þá nýkomin úr
skóla. heföi hún ekki mætt trausti
alls staöar. Hvort sem þaö var
vegna þess, aö hún væri kona eöa
nýkominn úr skóla og fólki þvi fund-
ist hún reynslulaus. En nú fyndi hún
þetta ekki lengur, hvort sem þaö
væri vegna þess aö traustiö heföi
aukist eða bara af því aö hún tæki
ekki eftir þessu lengur.
Hvaö karlprestunum viökom, þá
sagöist hún eins og margar aörar
konur finna aö þeir kæmu ööruvísi
fram viö sig en karlmenn. „Og hef
ég rekiö mig á aö eigi karl og
kvenprestur aö ræöa um alvarleg
mál viö þriöja aöila, þá er eins og
karlarnir reyni alltaf aö fá méö sér
annan karlprest. Ef til vill eru þeir
óvanir aö tala málefnalega viö kon-
ur.“
Við spuröum prestana jafnframt
um hvort þeim fyndist erfitt aö setja
sig inn í prestshlutverkið, sem mót-
að hefur veriö af körlum og hvort
þeim fyndist aö einhverju mætti
breýta?
„Ég held aö kirkjan eigi aö vera
gagnrýnin og þaö höfum viö konur í
þessu starfi reynt aö vera á grund-
velli kvennaguöfræöinnar," segir
Dalla. „Ég hef því leyft mér aö meta
sjálf, hvernig ber aö gegna
prestsstarfinu og hvernig mitt starf
megi koma aö sem bestum notum.
En auövitaö er kenningin gefin en
ytri aöstæöur er hægt aö móta i
þágu fagnaöarerindisins. Til dæmis
vil ég vinna aö því i mínum söfnuöi
aö gera guösþjónustuna aðgengi-
legri og fá fleiri hljóöfæri inn í kirkj-
una, eins og viö höfum gert hér.
Einnig hef ég lagt á þaö áherslu aö
söfnuöurinn taki meiri þátt í guös-
þjónustunni þá meö því aö syngja
léttari lög og lesa upp úr ritning-
unni."