Alþýðublaðið - 25.09.1920, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Að gefnu tilefni eru menn varaðir við að kaupa
tæki og efni til notkunar í húsveitum, er setja á í
samband við Rafveitu Reykjavíkur, án þess fyrir-
fram að hafa leitað upplýsinga hjá Rafveitunni um
kröfur þær, er hún gerir til slíkra hluta.
Raíveitan.
H amaoniliíir, einfaldar til þrefaldar. —
Gr r si rsi m. o í o ii p I ö L íS- r: Harmonikuplötur,
íslenzkar söngplötur, nýtízku dansþlötur og fleira.
Hljóðfærahús Reykjavíkur.
Sf, Brjóstsykurgerðin „Nói”
Oðinsgötu 17. Sími 942.
ísl. og’ danskar kartöflur
Útvegar Kaupíél. í&víioir (Gamla bankanum).
JCoii kOBBugar.
Eítir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
.Nei, Mary, nú ert þú ekki
réttlát", mælti Hallur.
.Eg er eins réttlát og mér er
eðiiiegt, Joe. Mér var hrundið til
hliðar, og eg skildi það. Eg veit
það — eí til vill er það ekki
heanar sök — það er sök stéttar
heanar, svona eru þau öil —
jafnvel þau beztu, jafnvel þú, Joe
Smith".
„Já, það sagði Tim Rafferty
iíka", sagði hann.
„Tim sagði alt of mikið — en
sumt hjá honum var rétt. Þú
heidur, að þú skiijir okkur verka-
mennina. Þú heldur, að þú sért
hér kominn og orðinn einn af oss.
Ea þú hlýtur að sjá þ&an mun,
það hyidýpi, sem er rnilli verka-
mannsdóttur, veslings, óupplýstrar
veru f kolahéraði, og auðmanns-
dóttur? Þú segir, að maður þurfi
ekki að skammast sín fyrir að
vera fátækur — en mundir þú
nokkurntíma gera okkur jafn hátt
undir höfði — þrátt fyrir allar
góðar tilfinningar þfnar og alt
vinarþel þitt til þeirra, sem eru
undir þig settir í mannfélagsstig-
anum? Fanstu það ekki greini-
lega hjá Minetti?"
„Mary", skaut hann inn í „eg
þekti hana löngu, löngu áður en
eg kyntist þér*.
„Oh, Joe! Þú ert góðhjartaður
og kant vel að koma fyrir þig
orði. En mundi þér ekki þykja
gaman að, að þekkja allan sann-
leikann um verkamannsdóttur?"
Jú“, ansaði hann, og greip
ekki lengur fram í fyrir henni.
XXVII.
Verkakonan hélt áfram með
rödd, sem skalf af geðshræringu.
„Alla æfi hefi eg átt heima í
koiahéraði, og hefi séð menn
rænda og barða, konur gráta og
börn svelta. Eg hefi litiíji á félag-
ið sem stórt og iilvígt dýr, sem
át þau. En mér hefir aidrei verið
það Ijóst, hví það eiginlega gerði
það, fyr en um daginn hjá Min-
«tti. Eg hefi lesið um skrautlegar
konur f bókunum, en engin slfk
hefir nokkurntíma talað við mig
— eg hefi aldrei þurít að gleypa
nokkra þeirra áður, ef eg mæíti
komast svo að orði. En varð eg
að gera það — og eg sá, til
hvers peningarnir voru notaðir,
sem eru píndir út úr námuverka-
mönnuaum. Eg sá, hvers vegna
menn rændu okkur, slitu úr okk-
ur lfttóruna — til heilla þessum
skrautlegu konum, svo þær gætu
verið ljómandi og mjúkar og
tryggar! Mér hefði ekki liðið eins
illa, ef hún ekki hefði komið ein-
mitt meðan allir þessir karlmenn
og unglingar voru að farast niðri
f námunni — deyja vegna hins
mjúka, hvíta hörunds, og snjó-
hvítu handanna Og alls silkiskarts-
ins, sem hún var klædd í. Drott-
inn minnl Joe, hún minti mig á
gljáandi, værukæran kött, sem
nýbúina er að éta alla músagrisl-
ingana úr músarhreiðri og er
enn þá ataður f blóði um kjálk-
ana!"
öskast keyptir fyrir íslandsbanka-
seðla. — Tilboð um verð, merkt
343, óskast send afgreiðslu Alþbl.
fs51s:«St>TÍdim. í Kirkjustræti
2 (Herkastalanum) seiur mjög
vandaðan skófatnað svo sem:
Karlmanna- og Verkamannastíg-
vél, Barnastígvél af ýmsum stærð-
um og sérstaklega vandað kven-
skótau; há og lá stígvél af ýms-
um gerðum. Allar v'iðgerðír leyst-
ar fijótt og vel af hendi. Komið
og reyniðl Virðingarfylst ÓI. Th.
fStúlliu vantar okkur. Guð-
rún og Steindór, Grettisgötu io.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friöriksson.
Prentsmiöjan Gutenberg.