Morgunblaðið - 31.12.1985, Qupperneq 13

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. DESEMBER1985
B 13
Sagan um litlu jólin
Texti: Ýr Þórðardóttir, Hlíðarvegi 46, Kópavogi
Mynd: Reynir Harðarson, 6 ára, Garðabæ
\\et-rg‘(s£> /V
/<■/? &./%.
Á litlu jólunum er alltaf gaman,
sagði Sigga við bróður sinn, hann Jón.
Sigga var 10 ára en Jón var 12 ára.
— Huh, sagði Jón. Mér finnst það
smábarnalegt. Gengið í kringum jóla-
tré og svo kemur jólasveinn með epli.
Hryllilega asnalegt.
Sigga var mjög sár. En allt í einu
datt henni gott ráð í hug. Þess vegna
sagði hún:
— Einu sinni fannst þér gaman á
litlu jólunum, en nú ert þú bara með
einhverja stæla eins og vinir þínir.
Á litlu jólunum fór Sigga í falleg-
asta kjólinn sinn og mamma greiddi
henni í fasta fléttu. Þá var hún fín.
Svo gekk hún upp í skóla og fór í
sinn bekk.
Kennarinn þeirra gaf þeim nammi.
Og loksins fóru þau í salinn þar sem
skemmtunin átti að vera. Þá gengu
þau kringum jólatréð og sungu alls
konar jólalög. Sigga hugsaði með
sjálfri sér:
— Hvenær kemur jólasveinninn
eiginlega?
Hrakningar
Texti og mynd: Kristín Valborg Tómasdóttir 12 ára,
Kríunesi 1, Garðabæ.
Þungur snjórinn lá yfir öllu.
Frost hafði verið alla vikuna og ís
myndast á tjörninni fyrir utan
bæinn. Pétur og Óli voru að skauta
á tjörninni. Á bakkanum sat lítill
hundur. Hundurinn hét Snabbi og
var kjölturakki. Snabbi var hundur-
inn hans Óla og hafði komið með
af því að mamma hans óla sagði
að hann ætti að passa strákana á
meðan hún bakaði fyrir jólin. En
það ætti nú að vera í lagi þótt hann
skryppi í burtu stundarkorn, þeir
virtust svo uppteknir. Snabbi hafði
komið auga á músaslóð og fór að
elta hana. Slóðin lá í ótal bugðum
langt inn í skóg. Loks kom hann
að holu og þar hurfu sporin. Snabbi
fór nú að grafa ákafur í holuna og
ef hann lagði við hlustir mátti
heyra tíst og muldur ofan í holunni.
En hvað var þetta? Bílhljóð?
Snabbi hentist upp úr holunni og
hljóp beint að tjörninni. En hjá
tjörninni var enginn, ekki græn
sála. Snabbi hljóp eins hratt og
hann komst yfir tjörnina, þar sá
hann stór og lítil spor, svo sá hann
djúp bílför. Gat einhver hafa stolið
strákunum? Snabbi þefaði af stóru
sporunum. Þetta var eins lykt og
af sporum pabba Óla. Hafði pabbi
Óla komið og sótt þá? Hvernig gátu
þeir gleymt honum? Snabbi reyndi
að fylgja bílförunum en þegar hann
kom upp á þjóðveginn hurfu öll för.
Snabbi var uppgefinn, hann for
aftur niður að tjörninni og lagðist
undir stórt grenitré og sofnaði út
frá þeirri hugsun að hann hlyti að
finnast. Næsta morgun vaknaði
hann og leit undrandi upp. Var
loftið orðið grænt og veggirnir
hvítir og karfan hans orðin svona
hörð? Æ, nú rifjaðist það upp. Hann
lá enn þá undir grenitrénu og snjór-
inn hafði fokið í skafla þétt að
honum. Snabbi brölti stirðlega á
fætur og leit almennilega í kringum
sig. Allt var þakið snjó og ómögu-
legt fyrir lítinn hund eins og hann
að klífa alla þessa stóru og djúpu
snjóskafla. En hann varð að reyna,
varð að komast til Óla sem honum
þótti svo vænt um. Hann hélt af
stað til bæjarins eins hratt og hann
komst á stuttu fótunum sínum.
Snabbi var ekki vanur að vera mikið
úti í kulda og þess vegna var honum
mjögkalt.
Bílarnir keyrðu fram hjá á ógnar-
hraða. Allt í einu kom stór vörubíll.
Snabbi varð svo hræddur að hann
stökk út af veginum og sökk á bóla-
kaf í snjóinn. Einmitt á þeirri
stundu keyrði Óli og pabbi hans á
hvínandi ferð fram hjá. Þeir voru
á Ieið til tjarnarinnar að leita að
Snabba. Þegar Snabbi komst upp á
veginn hélt hann aftur af stað.
Hann hafði ekki hugmynd um að
þessari stundu voru Óli og pabbi
hans a leita árangurslaust að hon-
um.
Það var farið að dimma þegar
Snabbi kom til borgarinnar. Jóla
og aðventuljós skinu frá næstum
hverjum glugga. Aldraður maður
sat í porti milli tveggja húsa.
Snabbi gekk hikandi til hans.
Maðurinn var sofandi en allt í einu
hrökk hann upp af óværum blundi.
Hann leit ruglaður í kringum sig
og horfði stundarkorn á Snabba.
„Ertu svangur, greyið," sagði hann
og leitaði á sér og tók upp brauðbita
og kjötsneið. Snabbi gekk alveg að
honum og át allt úr lófa mannsins.
Snabbi fann á sér að þessum manni
var treystandi. Hann kúrði sig hjá
honum og steinsofnaði.
Næsta morgun vaknaði hann við
óp og óhljóð. Nokkrir krakkar voru
að kasta snjóboltum í gamla mann-
inn sem reyndi að hylja andlitið
með skjálfandi höndum. Snabbi,
sem var farið að þykja vænt um
gamla manninn hljóp geltandi að
krökkunum. Krakkarnir byrjuðu þá
að henda snjóboltum í hann og
skemmtu sér konunglega. Loks varð
Snabbi að hörfa undan ofurefli og
lagði á flótta. Hann hljóp sem leið
lá niður í miðbæinn. Þar fann hann
yndislega lykt af steiktum pylsum
og bökunarilm lagði út um glugga
á íbúðarhúsi. Hann þefaði út í loftið
og fann að lyktin af pylsunum kom
frá stórri kjötverslun handan göt-
unnar. Dyrnar á búðinni stóðu
galopnar. Snabbi, sem var orðinn
alveg glorhungraður og stóðst ekki
mátið og gekk inn. Þetta var eins
og að koma inn í himnaríki. Borðin
og hillurnar svignuðu undan alls
konar kjötvarningi. Snabbi gekk að
pylsu sem hékk fram af borðinu og
ætlaði að fara að narta í þegar
hann heyrði háværa rödd að baki
sér.
„Snautaðu burtu hundræfill, það
ætti að skjóta alla flækningshunda
á stundinni." Röddin kom frá stór-
um og þreknum manni í hvítum
sloppi með blóðslettum á. Maðurinn
tók í hnakkann á Snabba greyinu
og þeytti honum út um dyrnar. Sem
betur fer lenti Snabbi ekki harka-
lega en lagði á flótta sem fætur
toguðu frá þessari hryllilegu búð.
Það var Þorláksmessa og margir
voru á ferðinni í bænum. Þrátt fyrir
þessa miklu hátíð sem framundan
var, voru ekki margir í góðu skapi
og ef Snabbi var svo ólánssamur
að lenda fyrir fótum þeirra var
honum hiklaust sparkað út í vegg.
Snabbi var orðinn vonlaus um að
finna nokkurn tímann Óla og fjöl-
skyldu hans en þá heyrði hann allt
í einu rödd sem hann kannaðist vel
við. Á næsta andartaki var hann
hafinn á loft og hjúfrað upp að hlýri
úlpu. „Er þetta virkilega Snabbi
litli?" spurði konurödd og honum
var klappað blíðlega á hausinn.
„Nú verður Óli glaður“. Þarna voru
þá foreldrar Óla komnir. Þeir voru
að versla fyrir jólin. Snabbi var
vafinn inn í teppi og síðan tók
mamma hans Óla hann í fangið og
settist með hann inn í bílinn. Síðan
var keyrt á fleygiferð heim. Þegar
heim kom kallaði pabbi Óla: „Óli
minn, við erum með bestu jólagjöf
sem þú hefur nokkurn tímann feng-
ið. Þú mátt opna hana strax.“ Óli
kom hlaupandi og um leið og hann
sá Snabba rak hann upp gleðióp og
faðmaði Snabba að sér. Honum var
gefinn matur og síðan háttaður
ofan í körfu.
Það var aðfangadagskvöld.
Snabbi sat hreinn og strokinn og
horfði á fjölskylduna opna jóla-
pakkana. Þá varð honum hugsað til
gamla mannsins sem nú sat eflaust
aleinn í ískulda i portinu á milli
húsanna. „
Endir
Vögguvísa
Höfundur: Lilja Björk
Stefánsdóttir, 8 ára,
Hálsaseli 19, Reykjavík.
Leggstu núá koddann þinn
Mamma geymirgullin þín
Sofðu rótt og vel
Ég er alltaf hér
nrsr