Morgunblaðið - 04.04.1986, Síða 2

2 B

^iísdóttif
Hálsblndl ■
hannadaf I
Quðrúnu Mar> I
ínósdóttur. |
Línan í
Langbrókinni
Gallerí Langbrók -Textíll er sölugallerí
og sýningaraðstaða, rekstur sem átta
textíllistamenn hafa á höndum og hafa
haft frá því 1. september '85, en þessir
textíllistamenn eru allir af kvenkyni eins
og Langbróka er von og vísa og starfsem-
in þróaðist út frá gamla Langbrókar-
hópnum sem lengi hafði aðsetur sitt á
Bernhoftstorfunni. “Hópurinn hér myn-
daðist þegar samningaumleitanir um
leigu á húsnaeðinu á Torfunni höfðu
gengið heldur illa og við vorum farnar
að leita eftir öðru húsnaeði,'1 segir ein
textíllangbrókanna, Guðrún Marínós-
dóttir. “Þegar svo þetta húsnæði á Bók-
hlöðustígnum rak á fjörur okkar var niður-
staðan sú að fjórar textílkonur úr Lang-
brókarhópnum, Sigrún Guðmundsdóttir,
Guðrún Gunnarsdóttir, Guðrún Marínós-
dóttirog Steinunn Bergsteinsdóttirog
fjórar þeim til viðbótar, þærValgerður
Torfadóttir, Heiða Björk Vignisdóttir,
Anna Þóra Karlsdóttir og Ása Ólafsdóttir
hófu með sér samstarf um rekstur á
versluninni, Galleríinu og sýningarsal
sem við köllum “Hallgerði" og leigjum
út. Það sem við erum með hér eru ein-
göngu textíl myndverk, ofin eða þrykkt,
sérhannaðurfatnaður, þrykktureða mál-
aður, skartgripir, þrykktir púöar, hand-
gerðir hattar og annað sem telst til text-
íls.“ Það voru einmitt nokkrir slíkir munir
og fatnaður sem okkur lék forvitni á að
sjá og aðrir geta séð hér á myndum Árna
Sæbergs.
-VE
AnnaÞóra
Karlsdóttir
Guðrún
Gunnarsdóttir
Valgerður
Torfadóttir
N/a^Sir
KP
to
nunn
Ste'
dótt'r
teins
rg
Hattur og kjóll aftlr
Valgaröl Torfadóttur
og myndvefnaður
aftlr Aau Ólafadótt-
ur.
Púði-
Guðrún Marinósdóttir
sdóttir |
MYNDBOND
Sæbjörn Valdimarsson
MYNDBAND VIKUNNAR
Horfið aftur
til hippatíma
Easy Rider
Leikstjóri Dennis Hopper
Framleiöandi Peter Fonda.
Handrit Fonda: Hopper og Terry
Southern. Kvikmyndataka Laszlo
Kocacks. Aðalhlutverk Fonda,
Hopper, Jack Nicholson, Anthonyo
Mendoza, Phil Spector, Robert
Walker. Bandarísk, Columbia
1968.91 mín.
Easy Rider er hressilegt monú-
ment um makalaust skeið í sög-
unni — hippatímabiiið. Þetta
minnismerki var í upphafi með
nokkrum smíðagöllum, enda gert
fyrir smáaura, þeir hafa ekki enn
komið að sök svo heitið getur, en
hætt er við að einhverjum þyki
efnið og fílósófían brosleg í dag.
Því er ekki að neita að undirr. á
góðar minningar tengdar þessum
útbreidda söfnuði, allar götur aftiir
til ’63, en frá því ári kom ág reglu-
bundið til New York um all langt
skeið. Þessi kynni hófust með því
aö einn félagi minn, nokkuð við
aldur, að 18 ára stráklingi þótti þá,
hafði frá skrýtinni lífsreynslu að
segja: „Nú, ég fór inná þennan bar
og þar reyktu allir „maríamaría",
nafniö hafði eitthvað skolast til f
gleðskap næturinnar. Allir vildu
kynnast þessari veraldarfurðu,
sem veir einskonar samnefnari fyrir
boðskap múgsefjunarinnar en hún
náði þó blessunarlega ekki að
blekkja landann. Hinsvegar gat
maður gengið óhræddur um öng-
stræti Greenwich willage sem
Soho. Allir elskuðu alla og enginh
veittist að manni nema þá til að
tjá ást sína og bróðurþell Klæön-
aöurinn var ólýsanlegur, austur-
lensk tónlist, gjarnan slegin á sítar,
flæddi útúr hverri krá. Hárið féll
um herðar niður, minipils af
minnstu gerð héldu blóðinu á
hreyfingu og enginn kvartaöi und-
an því að þetta var hinn langþráöi
tími frjálsra ásta!
Á þessum árum var engin þörf
á að standa í barningslegum út-
skýringum hvaðan mann bar af
jarðkringlunni. Ég tilkynnti aöeins,
(hátíðlega), að ég væri fæddur á
mörkum vogarmerkis og sporð-
dreka. Það landamærarfki reyndist
mér ágætlega sem endranær, og