Morgunblaðið - 07.09.1986, Síða 14

Mt %.

„Þeir verða
betri drengir"
Rabbað við Jón Óðinn Óðinsson júdóþjálfara á Akureyri
Hann heitir Jón Óðinn Óð-
insson, fæddur 1963, og
er frá Akureyri. Hann
hefur getið sér orð sem
einn besti júdóþjálfari landsins. Það
var í janúar 1985 sem augu
íslenskra júdómanna tóku fyrst að
beinast að Jóni Óðni. Þá mætti
hópur pilta, undir hans stjóm, á
drengjameistaramót íslands í júdó.
Til að gera langa sögu stutta þá
unnu Akureyringamir sex af átta
gullverðlaunum sem um var keppt,
fjögur silfurverðlaun og sjö brons-
verðlaun. Þessi árangur gerði menn
orðlausa. I janúar á þessu ári end-
urtóku piltamir leikinn frá því í
fyrra og unnu til 13 verðlauna á
drengjameistaramóti íslands, en
þeir áttu möguleika á 15 verðlaun-
um alls. Maðurinn á bak við þennan
árangur norðanpiltanna er tvímæla-
laust þjálfari þeirra, Jón Óðinn
Óðinsson.
„Égbyijaði íjúdó haustið 81.
Ég var þá nokkuð lengi búinn að
ætla mér að bytja, aðallega vegna
þess að tveir kunningjar mínir, (sem
við skulum ekkert vera að nafn-
greina að svo komnu máli), vom
alltaf að pína mig, en þeir stunduðu
báðir júdó.‘‘
En Jón Óðinn hafði rétt hafið
æfingar þegar hann varð fyrir því
slysi að axlarbrotna. Óhappið vildi
til í glímu við annan fyrmefndra
kunningja svo ekki þýddi að láta
deigan síga og næsta haust tók
hann aftur til við æfíngar.
„Ég kunni ekkert í júdó“
Um þetta leyti fóru margir af
reyndari júdómönnum Akureyringa
að heltast úr lestinni. „Það má segja
að þeir hafi lagt beltið á hilluna.
Ég byijaði þá að aðstoða við þjálfun
nýliða og smám saman lenti öll
þjálfunin á mér. Sjálfur kunni ég
ekkert í júdó á þessum tíma, ekki
einu sinni fallæfingarnar, sem er
þó frumskilyrði að ráða við.“
Þegar veturinn 83/84 gekk í
garð var það Jón Óðinn einn sem
sá um þjálfun akureyrskra júdó-
manna. Metnaður hans var mikill
og hann var vakinn og sofinn í júdó-
inu. Þær þjálfunaraðferðir sem
hann hafði áður kynnst voru honum

ekki að skapi, - „enda höfðum við
lengst af aðeins æft tvisvar í viku
og það er alltof lítill æfmgatími til
að æfingamar geti orðið markviss-
ar.“ Á þessu varð breyting þegar
íþróttahöllin nýja á Akureyri var
tekin í gagnið. „Við fengum fljót-
lega þar inni og eftir það höfum
við getað æft eins og okkur hefur
best líkað."
Fyrir framan spegil
Veturinn 84/85 helgaði Jón Óð-
inn þjálfuninni alla sína krafta.
„Um hádegi var ég byijaður að
velta fyrir mér ýmsum tæknilegum
atriðum og tilhögun æfínga sem
byijuðu klukkan 5 og stóðu fram
eftir kvöldi. Venjulega skipulagði
ég æfíngadagskrána viku til 10
daga fram í tímann. Ég byggði
hana upp í kringum ákveðin atriði
sem ég vildi að lærðust. Eftir 10
daga var ég svo með próf eða at-
hugun á því hvort þessi tilteknu
atriði hefðu komist til skila.“
„Mest lærði ég sjálfur af bókum
og því að framkvæma brögðin
heima fyrir framan spegil. Ég
reyndi að sundurliða brögðin og
Hans Rúnar Snorrason kastar
hér félaga sínum Stefáni Bjarna-
syni á Ýlismótinu 1985. Mót þetta
er haldið reglulega í desember
ár hvert á Akureyri. I næsta
mánuði á eftir varð Hans að lúta
í lægra haldi fyrir Stefáni sem
þá varð ísiandsmeistari.
Ljósm./Kristján Kristjánsson
Morgunblaðið/Þorkell
Jón Óðinn Óðinsson, einn besti júdóþjálfari íslendinga í dag.
kenna aðeins eina hreyfingu í senn
en síðan, þegar strákarnir höfðu
náð valdi á tilteknum viðbrögðum,
lét ég þá spreyta sig á bragðinu í
einni samfelldri hreyfingu. Stund-
um yfirsást mér eitthvað og strák-
amir áttu þá í erfiðleikum með að
framkvæma æfíngarnar. Þá var
ekki um annað að ræða en leggja
höfuðið í bleyti og fínna gallana.“
„Ég legg á það mikla áherslu að
fylgjast með strákunum hveijum
um sig, sem einstaklingum, á æf-
ingum. Eigi einhver þeirra í erfið-
leikum með viss atriði þá verð ég
að upphugsa einhver ráð til að
bæta kennsluhætti mína og tækni
hans. Ef mér tekst þetta ekki er
hætt við að viðkomandi staðni,
hætti að taka framförum, hann
verður þá leiður og gefst að lokum
upp á íþróttinni.“
„Þá runnu á mig tvær
grímur“
Blaðamaður hafði fengið um það
lausafregnir að Jón Óðinn þætti
strangur þjálfari. „Já ég viðurkenni
fúslega að það ríkir gífurlegur agi
á æfíngum hjá mér. Fyrst þótti
strákunum erfitt að búa við þetta
en það vandist. Og mér er það ansi
hugstætt að um jólin ’84 ætlaði ég
að slaka svolítið á klónni og leyfa
strákunum að göslast eins og þeir
vildu. Þá voru það bara mínir menn
sem komu til mín, kvörtuðu og
sögðu miklu skemmtilegra þegar
N