Morgunblaðið - 07.09.1986, Blaðsíða 26

-26
MORGUNBLADID, SUNNUDAGU.R. .7. gEPTEMBER 1986
fclk í
fréttum
Danny DeVito
“fe'iTitfuiníMm'
mesti öðlingur
Frægt
fólkí
brúðu-
búnind
En hvemig hefur svo frægðin farið í
hann, hefur velgengnin ekkert stigið
honum til höfuðs? „Nei, því fer fjarri,"
segir eiginkona hans, leikkonan Rhea
Perlman sem við Islendingar þekkjum
trúlega hvað best úr sjónvarpsþáttunum
„Staupasteinn", en þar fór hún með hlut-
verk hinnar málglöðu og orðheppnu
Cörlu. „Ég held satt að segja að hann
geri sér enn enga grein fyrir því hversu
frægur hann er. Hann verður í það
minnsta alltaf jafn undrandi þegar safn-
ast að honum múgur og margmenni á
götum úti. Hann á mun erfíðara með
að venjast þessu en ég. Hann er nefni-
lega fyrst og fremst fjölskyldumaður,
eyðir öllum sínum frístundum með mér
fingri í fleiri daga, líður bara vel í öllu
draslinu," segir hún. En hverju þakkar
Danny sjálfur velgengnina? „Eg var al-
inn upp við það viðhorf að ég gæti allt,
sem ég vildi nema kannski orðið körfu-
boltahetja,“ segir hann og glottir. „Ég
minnist þess að hafa ávallt verið óspart
hvattur til að reyna allt, sem mig hefur
langað til að gera. Og það gerði ég
líka.“ Eftir að DeVito útskrifaðist úr
leiklistarskólanum fór hann að læra
hárgreiðslu hjá systur sinni, Angelu.
„Hann var mjög efnilegur," segir Ang-
ela. „Hárgreiðslur hans voru alltaf
svolítið sérstakar og viðskiptavinir mínir
dýrkuðu hann. Hann hafði alltaf frá svo
mörgu að segja á meðan hann rúllaði
Pað er sko ekki ofsögum sagt
af kvikindishætti og kaldhæðni
almennings, hinu einkennilega inn-
ræti. Flestir kannast eflaust við,
hversu erfítt þeir eiga sjálfir, með
að halda aftur af blessuðu brosinu
ef þeir sjá einhvern renna á svelli,
hendast á hausinn í hálkunni — það
er að segja, ef ekki verða nein stór-
slys. Við höfum Iúmskt gaman af
vandræðalegum mistökum fjölmiðla-
fólks, hlæjum okkur máttlaus þegar
gleymist að færa myndavélina af
sjónvarpsfréttamanninum, njótum
þess að sjá hann reyna að brosa,
hiksta og stama og roðna i vöngum.
Einnig finnst okkur það ótrúlega
fyndið, þegar frægt fólk er tekið
fyrir og að því er gert grín. Taktar
þess og kækir eru gróflega ýktir og
fólkið er gert að einhvers konar
furðufígúrum. Við veltumst um af
hlátri, veinum og vælum — en verði
hinsvegar einhverjum á, að hafa orð
á okkar eigin séreinkennum —
göngulagi, málfari eða klæðaburði —
þá stirðnar þetta bros skyndilega,
við förum í vamarstöðu, erum nefni-
lega ótrúlega viðkvæm fyrir öllu því
sem að okkur snýr, eigum í erfiðleik-
um með að sjá nokkuð skondið í
eigin fari.
Til sönnunar því, sem að ofan er
sagt, má nefna að einn vinsælasti
sjónvarpsþátturinn í Bretlandi um
þessar mundir er þátturinn „Spitting
Image“, sem gengur út á það að
gera grín að öllum þeim, sem þekkt-
ir eru. Þar er samankomið nokkurs
konar stjömuráð, og fundahöld
þeirrar nefndar eru í fyndnara lagi.
Fólkið er allt með eindæmum ófrítt
og tillögurnar allar fáránlegar, sem
frá þeim koma. Hvort íslenskir sjón-
varpsáhorfendur fá nokkurn tíman
að beija þessa þætti augum, er allt
óvíst — en við birtum þó engu að
síður nokkrar myndir af brúðunum,
sem með aðalhlutverkin fara og
vissulega kannast maður við flesta
svipina, ekki satt? — En hvernig
ætli þær brúður litu út, sem búnar
yrðu til af okkur — mér og þér?
Sérviskupúkinn hann Stev-
en Spielberg. Engu iíkara
en honum hafi verið kippt
út úr einhverri Dickens-
sögunni. .■Fornlegt útlit f
meira fagi.
Hann þykir
bæði blíður og
bijóstum-
kennaniegur
leikarinn
Danny
DeVito, sem
þó er
þekktastur
fyrir
hörkutóla-
hlutverk sín.
Þeir sem þekkja
hann hvað best lýsa
honum sem
viðkvæmum og
vingjarnlegum,
hjartahlýjum og
geðgóðum. Hann er
sagður frekar
feiminn og svo mikið
góðmenni að jaðri
við gunguskap. Við,
sem könnumst aðeins
við hann af hvíta
tjaldinu, höfum allt
aðra mynd af
manninum. Hann
hefur birst okkur
hvað eftir annað sem
útsmogið illmenni,
maður sem einskis
svífst til að fá sínu
fram, er kaldhæðinn
og hjartalaus. Danny
DeVito heitir hann
og þrátt fyrir öll
þessi liarðneskjulegu
hlutverk hefur hann
heiilað hina
bandarísku þjóð
alveg upp úr
skónum, nýtur
gífurlegra vinsælda
meðai aimennings
þar í landi. Hann er
með eindæmum
lágur í loftinu og ef
til vill er þar komin
skýringin á þessari
vorkunnarblöndnu
virðingu sem hann
nýtur sem leikari.
Hann minnir mann
mest á lítinn pjakk
sem rembist eins og
tjúpan við staurinn
að virka svolítið
> kaldur karl. Griman
> sem sagt gegnsa^v-.
Danny er sko mesta ljúfmenni sem
ég veit um, segir mamma hans,
hin 82ja ára Julia. „Ég veit t.d. ekki
um neinn annan mann, sem sendir móð-
ur sinni blóm á hveijum laugardegi,
bara til að gleðja hana. Danny hefur
alltaf verið fyrirmyndarsonur, því verður
ekki á móti mælt. Hann var mjög virkur
í kirkjustarfinu þegar hann var yngri,
söng í kómum og satt best að segja
hélt ég alltaf að hann yrði prestur."
Með þessa lofræðu í huga virðist það
óneitanlega svolítið kaldhæðnislegt að
það skuli vera fyrir hörku sína og ekk-
ert sérlega fagurt hjartalag, sem Danny
hefur öðlast sína frægð. En það þarf
þó meira til að heilla heimsbyggðina,
hæfileikar eru nauðsynlegir til þess og
þá hefur DeVito í ríkum mæli. „Hann
er meiriháttar leikari," segir forstjóri
Disney-kvikmyndaveranna, Jeffrey
Katzenberg, sem framleitt hefur þrjár
myndir með DeVito. „Danny er einn af
þeim örfáu sem áhorfendur elska og
hata. Um leið og þú fyrirlítur hann lang-
ar þig til að faðma hann að þér. Þetta
er sérstök náðargáfa. Danny er svo ein-.
lægur að maður ósjálfrátt trúir hveiju
orði sem hann segir," bætir hann við.

V*
og dætrum okkar tveimur og nýtur sín
best innan veggja heimilisins. Þar sem
við vinnum líka bæði úti og það á mjög
óreglulegum tímum, þá tekur hann virk-
an þátt í heimilisstörfunum, hefur mjög
gaman af að elda góðan mat og þvo
þvott. Hann er smámunasamur en þó
ekki haldin neinu hreingerningarbijál-
æði, því stundum lyftir hann ekki litla-
- Tílhugaiíf þeirra Danny DeVito og Rheu Perlman var með eindæmum
stormasamt, en síðan þau gengu í hjónaband héfur samskiptasjórinn
-veriöiýgn. - - - , - . '.■■'■ -
upp hári þeirra, endalausar sögur og
skrýtlur. Hann er nú líka mikill mann-
þekkjari, drengurinn og það kemur sér
mjög vel í þessu starfi. Hann vissi ná-
kvæmlega hvaða hárgreiðsla myndi
hæfa hverri og hafði þá persónuleika
hverrar og einnar í huga. Danny er
hæfileikamaður á flestöllum sviðum,
held ég bara,“ segir hún.
Sjálfur segist Danny vera mjög sáttur
við lífshlaup sitt hingað til. „Eg er í
rauninni mjög hamingjusamur rnaður,"
fullyrðir hann. „Auðvitað á ég mér mína
dimmu daga eins og gengur og gerist
en í það heila tekið þá er ég mjög ánægð-
ur. Ég á yndislega fjölskyldu, er vel
kvæntur og rúmlega það og þarf ekki
að hafa neinar áhyggjur af fjármálum
lengur. Svo hvers ætti ég að óska mér
frekar?“ spyr sá sem ekki veit.
Þau Danny og Rhea hafa nú verið
gift í ein ellefu ár, kynntust fyrst árið
1970 baksviðs á Broadway. Tilhugalífið
var í skrautlegra lagi. Þau rifust tölu-
vert, skelltu hurðum og símtólum. Það
var svo í bádegishléi einu, fimm árum
síðar, sem þeim datt í hug að láta pússa
sig saman, sem þau og gerðu. Voru þau
þá bæði að vinna að upptökum á mynd-
inni „Taxi" og eftir. eina heiftarlega
sennuna ákváðu þau að það væri senni-
lega eina ráðið að ganga bara í hjóna-
band, við það hlytu öldurnar að lægja.
Og þau höfðu rétt fyrir sér. Síðan hafa
þau nefnilega lifað saman eins og blómi
í eggi, ástfangin upp fyrir haus og yfir-
leitt sammála um alla skapaða hluti.
- Það má því með sarírirsegja aóblessuðu
hádegishléirru hafi .Verið-vel varið.
■f-