Morgunblaðið - 22.11.1986, Side 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. NÓVEMBER 1986
mumnn
/
... að vera dular-
full og lokkandi
TM Reg. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
©1986 Los Angeies Times Syndicate
Með
morgunkaffinu
Það er veríð að hreinsa
hattinn minn!
“É& HFLD EG- SF MFB DÓNDRHlMDI HU6MYN0/RRÐHEKRH. HF
HVERJU LfiTlÐ blÐ EKKI MRTöMENNINH UTfl EFTII? 6ÖIMKUNUM'?"
„Mitt ríki er ekki af þessiim heimi“
Kæri Velvakandi.
Eitt sinn var prestaskóli hér á
landi. En í dag sér Háskóli íslands
um það hlutverk að mennta presta.
Háskóli Islands er ekkert öðru-
vísi en hver önnur veraldleg
menntastofnun og getur því ekki
með guðlegu valdi útskrifað presta.
Á guðfræðideildinni eru af þessum
sökum miklir og alvarlegir ágallar
sem kristnir menn verða að samein-
ast um að bæta.
Með því fyrsta sem nemendum
er sagt þegar þeir byija nám í guð-
fræði í Háskólanum er það að séu
þeir að leita að Guði þá sé hann
ekki í guðfræðideildinni. Þetta er
skammarleg fullyrðing kennara, en
sönn er hún engu að síður. Svo
hvemig á guð að blessa þetta starf?
Annar fullyrti að allt sem bömum
væri kennt við fermingarundirbún-
ing væri lygi, og Jesús Kristur
væri ekki sá Messías sem Gamla
testamentið talar um. (Hér er ekki
um persónuárásir á kennara að
ræða.)
Þetta em orð kennifeðra verð-
andi presta og guðfræðinga. Finnst
sannkristnum mönnum slíkur hroki
eðlilegur talsmáti?
Fyrstaársnemar fá ekkert aðhald
í trúnni, kirkja og prestar skipta
sér ekki af þeim frekar en þeir séu
ekki til. Því er umgengni í kapellu
litt guðræknisleg þegar verið er í
grindahlaupi yfir altarisgrindverkið
eða talsmáti á kaffistofu guðfræði-
nema sem í einstaka tilfellum er
ekki sæmandi að nefna.
Slík er einlægni manna í trúnni
að þegar einn ágætur bróðir hélt á
heimili sinu bænastund var guð-
rækni hans aðhlátursefni manna
þegar hann tók að biðja fyrir sjúk-
um.
Meira mál virðist vera að prédika
rétt eftir messuskránni og tala
málfræðilega rétt, heldur en að
prédika eftir því sem andinn blæs
mönnum í bijóst hveiju sinni. En
það er skiljanlegt, þvi hinn starf-
andi andi guðs er ekki viðurkenndur
innan þessarar stofnunar. Því er
guðfræðideild ekkert öðruvísi en
hver önnur gijóthörð fræðideild inn-
an Háskólans. Því er það undarlegt
að kristnir menn skuli lýða þetta
ástand. Sumir hafa fyrir löngu gef-
ist upp á umburðarlyndi kirkjunnar
og gengið í sértrúarflokka, þvi svo
er að sjá sem kirkjan sé andlega
steindauð.
„Mitt ríki er ekki af þessum
heimi,“ sagði Jesús en samt hefur
verið gerð tilraun til þess að sam-
ræma guðsríki, hið himneska og
hið jarðneska, veraldlega. Úr þeirri
blöndu verður ekkert annað en út-
þynntur kristindómur. Kirkjur og
helgisiðir eru svo sem nógu glitr-
andi og litríkir, en sneyddir gjör-
samlega anda og lífí. Prestar eru
settir inn í embætti eins og hveijir
aðrir ríkisstarfsmenn og starf
þeirra fremur keisarans en guðs.
(1 Jóh. 5:19)
Hið veraldlega ríki er ánægt með
þessa stöðu og vill engu breyta.
Sértrúarsöfnuðimir segja okkur þó
skoðun sannkristinna manna sem
hafa tekið af skarið. Fleiri sjá þó
skemmdina, sitja þögulir því við
mikið bákn er að etja. En í sértrúar-
söfnuðunum hefur andinn fengið
að starfa og blessun Guðs sýnt sig
með áþreifanlegum dæmum. Meðal
þeirra á prestaskólinn að vera.
Einar Ingvi Magnússon
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji
Avegum fjárlaga- og hagsýslu-
stofnunar er kominn út
bæklingur um endurbætur í opin-
berum rekstri. I þessum bæklingi
eru ýmsar ábendingar um eitt og
annað varðandi rekstur þess opin-
bera. í kafla, sem fjallar um
þjónustuna við almenning segir
m.a., að almenningur hafi misjafna
og oft slæma reynslu af kerfinu.
Eyðublöð séu flókin, afgreiðsla hæg
og vegna einokunaraðstöðu sé
hætta á að stofnanir hins opinbera
virði óánægju viðskiptavina að vett-
ugi. Þá segir orðrétt, að margir
starfsmenn þess opinbera virðist
ekki vita eða hafi gleymt að opin-
berum stofnunum sé ætlað að þjóna
almenningi. Síðan eru talin upp
ýmis atriði til úrbóta. Þar á meðal
segir að vinna þurfi að því að gera
alla starfsmenn hins opinbera sér
meðvitaða um rétt almennings til
góðrar þjónustu og leggja þurfí
áherzlu á fljóta afgreiðslu mála.
Meðal annarra atriða eru þau, að
reyna verði sem bezt að hafa stofn-
animar opna á þeim tíma, sem
hentar almenningi.
skrifar
Sú áherzla, sem í þessari um-
fjöilun er lögð á mannlegu hliðina,
er ánægjuefni. Ekki skal dregið úr
þýðingu eyðublaða, en oft getur
gott viðmótt eitt og sér bætt fyrir
angur, sem flóknar reglur eða
óskiljanleg eyðublöð valda. Og eins
geta sofandaháttur eða hryssings-
legt viðmót hreinlega fælt fólk frá.
XXX
ví er Víkveiji með þessar hug-
renningar, að hann hefur
fengið tækifæri til að aðstoða full-
orðinn vin sinn. Og það verður að
segjast eins og er, að Víkveiji hefur
oftar en hitt furðað sig á því við-
móti, sem ellin hefur víða mætt.
Engu er Iíkara, en sumir telji aldrað
fólk varla til manna. Og í eitt skipti
var gengið svo langt að tala hrein-
lega ekki við viðskiptavininn.
Heldur var orðunum beint að
Víkveija og rætt um vin hans í
þriðju persónu, enda þótt hann
væri nærstaddur og geti heyrt, skil-
ið og sagt sína meiningu. Þarf ekki
að orðlengja það, hversu slæm áhrif
þessi framkoma hafði og ekki hefur
vinur Víkveija viljað sækja þjónustu
á þennan stað aftur. Hitt er svo
aftur verra, að viðkomandi skildi
hreinlega ekki aðfinnslur Víkveija
né sá ástæðu til að biðjast afsökun-
ar á þessari framkomu. Þessi maður
verður vonandi leiddur í þann sann-
leika, að „starfsmenn hins opinbera
þurfi að temja sér gott viðmót og
reyna eftir fremsta megni að greiða
úr erfiðleikum þeirra, sem leita eft-
ir þjónustu hins opinbera,“ eins og
segir í bæklingi fjárlaga- og hag-
sýslustofnunarinnar.
XXX
Skylt er að geta þess, að þessi
vinur Víkverja hefur líka mætt
slíku vinarþeli afgreiðslufólks, að
jafnvel lítil viðvik hafa orðið sólar-
geisli í lífi aldraðs manns. Þegar
það er orðin reglan, þá verður gam-
an að sækja þjónustu til kerfisins.