Morgunblaðið - 07.12.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. DESEMBER 1986
plorumj Útgefandi rtlbfaliiíb Árvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri HaraldurSveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
Aöstoðarritstjóri Björn Bjarnason.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guðmundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen.
Fróttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033.
Áskriftargjald 500 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakiö.
í þáffu hinna
lægst launuðu
egar kjaraviðræður hófust
fyrir um það bil tveimur
vikum, var yfírlýst markmið að-
ila að bæta hag hinna lægst
launuðu. Samningamir, sem
vom undirritaðir í gær, eru í
anda þessa markmiðs. Lægstu
launataxtar hafa verið hækkaðir
verulega. Telja samningsaðilar
auk þess, að samningamir séu
innan þess ramma, sem þeir
mörkuðu með febrúarsamning-
unum, það er að unnt sé að halda
gengi stöðugu, hafa hemil á
verðhækkunum og lækka verð-
bóiguna frá því sem nú er.
Eftir þá samninga, sem nú
liggja fyrir, þarf enginn að fara
í grafgötur um að það hafa orð-
ið þáttaskil í samskiptum
Alþýðusambandsins og Vinnu-
veitendasambandsins. Greinilegt
er, að tortryggni hefur verið
eytt milli aðila. Þeir geta hvað
eftir annað sest niður og rætt
hin flóknustu og viðkvæmustu
mál af fullri einurð og náð sam-
an að lokum án þess að skiptast
á hótunum eða kalla til opin-
beran sáttasemjara.
Arangurinn hefur ekki heldur
látið á sér standa. Markmiðin,
sem aðilar vinnumarkaðarins og
ríkisstjómin settu sér með samn-
ingunum í febrúar, hafa í stórum
dráttum náðst. Þess sjást að vísu
merki, að þörf er á öflugri skorð-
um við verðþenslu. í febrúar var
það ásetningur samningsaðila
að nota óvenjulegt lag í heims-
búskapnum til að ná íslensku
efnahagsiífí út úr vítahring verð-
bólgunnar. Það tókst.
Gangi sá vilji samningsaðila
eftir, að hagur hinna lægst laun-
uðu batni í raun meira en
annarra, er miklum árangri náð.
Reynslan segir mönnum, að
umhyggjan fyrir hag þeirra, er
lökust hafa launin, sé oft meiri
í orði en á borði. Þegar á rejmdi
í samningunum núna, kom það
einnig í ljós, að talsmenn sumra
hópa töldu sér fyrir bestu að
draga sig í hlé og bíða átekta.
Yfírlýsingar samningsaðila um
að hinn nýi samningur tryggi
efnahagslegan ávinning febrúar-
samninganna, verða mark-
lausar, ef kaupmáttur allra
launa hækkar um 30% milli ára
eins og lágmarkslaunanna. Verði
ekki unnt að setja skorður við
því, eru samningamennimir að
hefja hraðferð inn í nýja verð-
bólguiðu.
I umræðum um þessa nýju
samninga hefur verið sagt, að
þeir séu „byltingarkenndir". Sú
orðnotkun stafar af því, að nú-
verandi kauptaxtakerfí verði
lagt niður og nýtt launakerfí
byggt upp í fastlaunasamning-
um. Bónuskerfín verða stokkuð
upp og bónus færður inn í fasta-
kaupið, sem nemur hækkun
lágmarkslauna. Með þessum
hætti eru aðilar að framkvæma
fyrirheitið frá því í febrúar um
uppstokkun á launakerfunum.
Það er þó enn óljóst, hvernig
framkvæmdinni verður háttað.
Er mikilvægt, að staðið verði
skipulega að henni og með þeim
hætti, að allir launþegar geri sér
glögga grein fyrir því í hverju
„byltingin" í launakerfinu felst.
Ríkisstjómin var ekki lengi
að gera upp hug sinn til þeirra
atriða, sem henni vom kynnt á
föstudag og samningsaðiiar
vildu hafa á hreinu, áður en loka-
sprettur samningalotunnar
hófst. Það er í samræmi við
stefnu stjómarinnar, að verð-
bólga verði undir 10% á næsta
ári; hún hefur að vísu talað um
5%, en samningsaðilar setja
markið á 7-8%. Þá vilja stjóm-
völd hafa hemil á hækkun
opinberra þjónustugjalda og
samræma skattheimtu og verð
á búvöm markmiðum kjara-
samninganna. Athyglisvert er,
að aðilar vinnumarkaðarins setja
fram óskir um sérgreind atriði í
opinberri stjóm á landbúnaðar-
málum. Þeir andmæla hinni
opinbem verðstýringaráráttu,
sem er að ná tökum á hænsna-
rækt, og vilja afnema kartöflu-
skatt. Ætti Jón Helgason,
landbúnaðarráðherra, að sjá
sóma sinn í því að taka tillit til
þessara andmæla. Þá er áréttað
það réttlætismál, að hækkun á
lægstu launum nái til bóta al-
mannatrygginga.
Síðast en ekki síst vilja samn-
ingsaðilar staðgreiðslu skatta og
að ekki verði greiddur skattur
af launum undir 30 þúsund krón-
um. Þessi tiliaga er í samræmi
við þau sjónarmið, sem Þorsteinn
Pálsson, fjármálaráðherra,
hreyfði í umræðum um skatta-
mál á síðasta sumri. Er því
líklegt, að nú verði unnið mark-
visst að framkvæmd hennar.
Samið er til eins árs. Tekist
hefur að koma í veg fyrir að
kjarasamningar standi yfír á
sama tíma og stjómmálaflokk-
amir berjast um þingsætin. Ber
að fagna því sérstaklega. Aðilar
vinnumarkaðarins eru sammála
um, að kaupmáttur næsta árs
verði betri en hann hefur áður
verið. Kosningamar hljóta að
snúast um það, hverjum laun-
þegar treysta best til að vemda
þann árangur, sem náðst hefur
í tveimur tímamótasamningum
um kaup og kjör á þessu ári.
Leiðari Morgunblaðsins
síðastliðinn þriðjudag
fjallar um kynningarátak
heilbrigðis- og trygginga-
ráðuneytisins til að verj-
ast útbreiðslu alnæmis
[ónæmistæringar] á ís-
landi. Raunar hófst þessi
kynningarherferð hér í blaðinu með sér-
stökum blaðauka fáeinum dögum fyrr. Þar
koma heilbrigðisráðherra, landlæknir,
borgarlæknir og læknar og sérfræðingar
á sviði veirufræði á framfæri hvatningu
og viðvörun til almennings um rétt við-
brögð gegn þessum vágesti, þessari
skuggalegustu sýkingarógn samtímans.
Alnæmi er lokastig veirusýkingar, sem
brýtur niður ónæmiskerfi líkamans. Engin
lækning er til við ógn þessari enn sem
komið er. Helztu smitleiðir hennar eru
kynmök og blóðblöndun, t.d. „þegar eitur-
lyfjaneytendur skiptast á nálum“. Allir
geta sýkst af alnæmi ef smitleiðir eru fyr-
ir hendi. Sjúkdómurinn hefur þegar greinst
í 70 þjóðlöndum í öllum heimsátfum. Út-
breiðsla hans er sumstaðar ör. I október
síðastliðnum höfðu fundizt 29 einstakling-
ar með smit af völdum veirunnar hér á
landi.
Fy rirbyggj andi varnir
Eins og fram kemur í tilvitnaðri forystu-
grein Morgunblaðsins leggja sérfræðingar,
sem fjallað hafa um fyrirbyggjandi vamir,
einkum áherzlu á þrennt:
*1) Að engin lækning er til, enn sem
komið er, við alnæmi.
*2) Að helzta vöm fólks gegn sýkingu
felist í lífsmáta þess, það er að forðast
lauslæti og skyndikynni, en helzta smitleið
alnæmis eru kynmök við sýktan einstakl-
ing.
*3) Aðgerðir gegn fíkniefnum, sér í lagi
þeim er fólk sprautar í sig.
Kynningarátak ráðuneytisins og sér-
fræðinga felst í því að koma á framfæri
- um skóla, fjölmiðla og vinnustaði, einkum
þar sem ungt fólk vinnur, - fræðslu um
eðli þessarar drepsóttar, hvemig hún berst
um heimsbyggðina og hvað er helzt til
vamar. Hér skipta fyrirbyggjandi aðgerðir
mestu. Þessvegna er það sett á oddinn -
í kynningarátakinu - að gera fólki ræki-
lega grein fyrir alvöru málsins og persónu-
legri ábyrgð hvers og eins í fyrirbyggjandi
vömum. Hin hlið málsins, meðferð hinna
sýktu og viðbúnaður henni tengdur, hefur
síðan lagt sjúkrastofnunum á herðar fjöl-
þætt og kostnaðarsamt viðbótarstarf.
Kostnaður heilbrigðiskerfisins vegna al-
næmis er þegar orðinn mjög mikill og á
fyrirsjánlega eftir að verða enn meiri.
Forystugrein
The Economist
Flestir helztu fjölmiðlar heims hafa fjall-
að með einum eða öðrum hætti um þá ógn
sem heimsbyggðinni stafar af almæmi.
Meðal þeirra er hið ábyrga brezka vikurit
The Economist. í forystugrein þess 22.
nóvember sl., sem fjallar um þessa ógn,
er m.a. komist svo að orði:
„Sveppategund ein í Bretlandi leggst á
hollenzkan álmvið þar í landi og hefur
nánast útrýmt tijátegundinni. Ef trén
hefðu haft mannlega vitund, þá hefðu þau
fylgst með framgangi sjúkdómsins í hjálp-
arvana hryllingi. Mannkynið er nánast í
sömu sporum og hinn hollenski álmur hvað
alnæmi varðar. Horfumar eru dekkri en
verstu svartsýnismenn töldu fyrir fjórum
árum, þar sem almenningur er enn tregur
til að grípa til varúðarráðstafana gegn
alnæmisveirunni.
Rúm 10% almennings eru nú sýkt af
alnæmisveirunni þar sem hún hefur náð
hvað ihestri útbreiðslu í heiminum. Þetta
á sennilega við um mestalla Mið-Afríku.
Önnur svæði eru Haitíeyjan, New York-
borg, Flórídaríki og Kalifomía. Annars-
staðar hijáir sjúkdómurinn enn sem komið
er einkum homma og stunguefnaneytend-
ur, en þetta mun breytast - en enginn
veit hversu hratt...
Sérhver ríkisstjóm og sérhvert dagblað
ætti nú þegar að hefja áróður fyrir var-
kámi í kynlífsmálum, svo draga megi úr
útbreiðslu alnæmisplágunnar. Þetta þýðir
einlífí eða líf með aðeins einum aðila fyrir
suma, fyrir aðra þýðir þetta notkun veija.
Nú þegar krefjast flestar vændiskonur í
Bandaríkjunum að „viðskiptavinurinn"
noti smokk. Þrátt fyrir að þessi er raunin,
þá hefur sala á veijum í Bandaríkjunum
og Bretlandi nánast ekkert aukist. Notkun
smokka þarf að verða eins hversdagsleg
og notkun bílbelta. Sendið ekki bara ókeyp-
is matvæli til Afríku, heldur líka ókeypis
veijur. En þrátt fyrir aðgerðir af þessu
tagi, þá er ekki enn unnt að sjá fyrir end-
ann á sjúkdómi þessum. Dauðsföllum af
völdum alnæmis mun fjölga stöðugt mörg
næstu ár enda þótt mannkynið hætti að
lifa kynlífí strax í fyrramálið."
Efni af þessu tagi er ekki hefðbundið í
vikuriti eins og The Economist. En allir
ábyrgir fjölmiðlar, vítt um veröld, hvetja
nú til varúðarvakningar af hliðstæðu tagi
og íslenzka heilbrigðis- og ti-yggingaráðu-
neytið rær nú að.
S veitar stj órnar-
kosningar 1986
I sveitarstjómarkosningum fyrr á þessu
ári greiddu 138.139 kjósendur atkvæði,
eða 81,9% af þeim 168.637, sem vóm á
kjörskrá. Þetta er talsvert minni þátttaka
en 1982, en þá var hún 85,1%. Það vekur
athygli að þátttaka yngstu kjósendanna í
Reykjavík, þeirra sem vóm 18 og 19 ára
á kjördegi, reyndist nokkuð minni en með-
alþátttakan, eða 71,4%.
í Reykjavík var kosningaþátttakan
81,5%. Mest kosningaþátttaka í kaupstöð-
um var í Neskaupstað 93,0% og Ólafsfirði
91,3%. Minnst var þátttakan 76,4% á
Akureyri og næstminnst 78,2% í Kópa-
vogi, þegar horft er til kaupstaðanna
einna.
í sveitarstjómarkosningum 1986 komu
fram 279 framboðslistar í 80 sveitarfélög-
um. I fjórum sveitarfélögum kom aðeins
fram einn framboðslisti. Þar var sjálfkjör-
ið. Flestir urðu framboðslistamir 8 í einu
og sama kjördæminu.
í kaupstöðunum, 23 talsins, komu fram
114 listar, flestir í Hafnarfirði (8). í 33
kauptúnahreppum komu fram 109 listar.
Flestir vóm listamir fímm í sama kjör-
dæminu, Mosfellshreppi og Borgames-
hreppi. í 24 hreppum, hvar kosið var í
júní, komu fram 56 listar, þar af einn í
þremur hreppum.
Á framboðslistunum vóm 3.853 fram-
bjóðendur. Karlar vóru mun fleiri en konur,
2.393 á móti 1.374. í kaupstöðum vóm
karlar 60,3% frambjóðenda en konur
39,7%. í kauptúnahreppum vóm karlar
66% frambjóðenda, konur 34%. í hreppum
vóm karlar 69,4% frambjóðenda, konur
30,6%.
í sveitarstjómarkosningum 1986 vóm
kjömir 1.180 aðalmenn í sveitarstjómir.
Þegar upp var staðið reyndust karlar skipa
80,8% þessara sæta (87,6% 1982) en kon-
ur 19,2% (12.4% 1982). í kaupstöðum
skipa karlar 71,1% sætanna, konur 28,9%;
í kauptúnahreppum skipa karlar 76,3%
sæta, konur 23,7% og í hreppum skipa
karlar 84,7% sætanna en konur 15,3%.
Þessar tölur sýna að konur eiga enn langt
í land jafnstöðu, hvað áhrif í sveitarstjóm-
um varðar. Þær sækja að vísu hægt og
sígandi á, en ekki er um hraðferð af þeirra
hálfu að ræða. Hlutur þeirra í þéttbýli er
vemlega skárri en í stijálbýli. Þó eiga
konur meirihluta í þremur strjálbýlissveit-
arfélögum: Lýtingsstaðahreppi í Skaga-
fírði, Austur-Eyj alj allahreppi og
Rangárvallahreppi í Rangárvallasýslu.
Áttatíu og eitt sveitarfélag hefur enga
konu í sveitarstjóm 1986. Kvenmannslaus-
um sveitarstjómum hefur fækkað um
þijátíu og tvær síðan 1982.
Elztu heimildir um kynskiptingu sveitar-
stjómarmanna em frá 1950. Þá hlutu 7
konur kosningu á móti 1.136 körlum.
Konur vóm 1% kjörinna sveitarstjómar-
manna 1962, 2% 1970, 6% 1978 og 19%
1986.
Athygli vekur að enginn þeirra, sem
fengu kjörgengi með nýjum lögum, það
er úr 18 og 19 ára aldurshópum, var kjör-
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. DESEMBER 1986
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 6. desember
mikið er að einn aðili hafí umboð til að
móta innkaupastefnu ríkisins, hvort heldur
innkaupin fara fram hjá Innkaupastofnun
eða einstökum opinbemm aðila, en gmnd-
vallaratriði er að þar sé hægt að móta
reglur eftir því sem aðstæður krefja hveiju
sinni. Ef hægkvæmt þykir að einstakir
opinberir aðilar sjái sjálfír um innkaup,
þá á að vera unnt að annast innkaupin
með þeim hætti. Aðalatriðið er það að
samræmdum meginreglum sé fylgt, hvor
hátturinn sem á er hafður".
Að nýta vel
skattpeninga
Ekki er ljóst hve miklum fíármunum
og mannafla ríkissjóður og ríkisstofnanir
ráðstafa til innkaupa á vömm og þjón-
ustu. Árið 1985 velti Innkaupastofnun
ríkisins 600 m.kr. í vörukaupum, heima
og heiman. Veltan hjá Pósti og síma nem-
ur álíka fjárhæð. Skipaútgerð ríkisins og
Rafmagnsveitur ríkisins annast innkaup
sem nema verulegum fjárhæðum.
Það veltur að sjálfsögðu á miklu fyrir
skattgreiðendur og allan almenning, sem
endanlega og kostnaðarlega rís undir út-
gjöldum ríkisins og ríkisstofnana, hvem
veg er á málum haldið f þessu efíii. Þess-
vegna hefur hinn almenni þjóðfélagsþegn
vaxandi áhuga á allri stefnumótun stjóm-
málamanna, að þvf er varðar tekjuöflun
[skattheimtu] ríkisins og ráðstöfun allra
þeirra miklu fjármuna, sem löggjafar-,
fjárveitinga- og framkvæmdavaldið deilir
út eða eyðir í umboði þjóðarinnar.
Hið opinbera þarf í vaxandi mæli að
styðjast við útboð varðandi opinberar
framkvæmdir og kaup á vömm og þjón-
ustu. Sama máli gegnir raunar um útboð
rekstrarverkefna, sem grannríki stunda í
vaxandi mæli. Ríki og sveitarfélög hljóta
að nýta vaxandi markaðssamkeppni til að
tryggja sem bezta nýtingu þeirra fjár-
muna, sem sóttir em í vasa þjóðfélags-
þegnanna.
stjóm opinberra framkvæmda færist í
ríkara mæli en nú er til fjármálayfirvalda
og að þar fari fram mat á hagkvæmni og
forgangsröðun verkefna. Þetta á að gera
til að tryggja betri heildaryfirsýn um opin-
berar framkvæmdir.
Fjármálaráðherra lagði í framsögu fyrir
framvarpinu áherzlu á það, að hér væri
um mjög mikla fjármuni að tefla, sem
varið væri til margvíslegrar opinberrar
byggingarstarfsemi, bæði af ráðstöfunarfé
ríkisins og lánsfé, sem gjaman er aflað
til framkvæmdanna, og væri oft á tíðum
mjög dýrt. Það væri því mikilvægt að
koma á góðri og traustri stjómun þessara
mála, vandaðri undirbúningi að upphafi
framkvæmda en minni afskipti af verk-
framkvæmdinni sjálfri. Þessvegna beri að
stefna að betri tökum Fjárlaga- og hag-
sýslustofnunar á undirbúningi fram-
kvæmda, en ríkið semji síðan við óháða
aðila um framkvæmdir. Framkvæmdadeild
Innkaupastofnunar ríkisins verði hinsveg-
ar lögð niður.
Ráðaherra taldi „fulla ástæðu til þess
að reyna útboð á hönnun ekki síður en
framkvæmdum verka", en ríkið verði eftir
sem áður að hafa mótaða skoðun um fram-
kvæmdimar sjálfar, framkvæmdaröðun og
framkvæmdahraða.
Opinber innkaup
Um Innkaupastofnun ríkisins gilda lög
nr. 72/1947 og reglugerð frá 1959. Upp-
haflega heyrði stofnunin undir viðskipta-
ráðuneytið. Með reglugerð um stjómarráð-
ið frá 1969 er stofnunin hinsvegar færð
undir fjármálaráðuneytið.
í lögum frá 1947 em ákvæði um að
ríkisstofnanir, svo og þeir sem hafa með
höndum framkvæmdir kostaðar af ríkis-
sjóði, skuli fela Innkaupastofnun ríkisins
innkaup þeirra nauðsynja, sem falla undir
starfssvið þeirra, nema ráðherra heimili
annað. Þessu ákvæði hefur aldrei verið
framfylgt í reynd. Ríkisstofnunum hefur
verið í sjálfsvald sett hvemig þær haga
innkaupum sínum, bæði innanlands og
erlendis frá. Nokkrar stofnanir og fyrir-
tæki ríkisins hafa sett upp innkaupadeildir,
sem annast svo til öll innkaup til eigin
starfsemi, t.d. Póst- og símamálastofnun-
in, Rafmagnsveitur ríkisins o.fl.
Þorsteinn Pálsson, fjármálaráðherra,
mælti fyrir stjómarframvarpi um opinber
innkaup, samhliða frumvarpinu urn skip-
an opinberra framkvæmda. Bæði
framvörpin era samin af sömu nefndinni,
sem skipuð var 1984 til þess að yfírfara
starfsemi Innkaupastofnunar ríkisins og
framkvæmdadeildar þeirrar stofnunar.
Framvarpið gerir ráð fyrir að Innkaupa-
stofnunin starfí áfram en með breyttu
sniði (framkvæmdadeild stofnunarinnar
verði lögð niður). Það gerir ráð fyrir sér-
stakri stjóm opinberra innkaupa, sem geti
m.a. sent starfsmenn til lengri eða
skemmri tíma inn í stofnanir til leiðbein-
ingar og eftirlits með innkaupum. Það
gerir og ráð fyrir því að Innkaupastofnun-
in hafí heimild til að afla sérfræðiumsagnar
um vörar og þjónustu komi upp ágreinings-
mál. Ennfremur að Innkaupastofnunin
liggi ekki með vörabirgðir fyrir ríkisstofn-
anir. Framvarpið kveður og á um að
forstjóri stofnunarinnar starfí með stjóm
hennar og verði ráðinn til takmarkaðs
tíma. Og síðast en ekki sízt að upplýsinga-
gjöf stofímnarinnar um útboð og töku
tilboða verði bætt.
Fjármálaráðherra sagði m.a. í framsögu
sinni:
„Verði ofangreindum tillögum hrandið
í framkvæmd má bæta opinber innkaup
og ná því tvíþætta markmiði að spara
opinberam stofnunum og fyrirtækjum tals-
verðar fjárhæðir og koma á styrkari
framkvæmd ogeftirliti með öllum innkaup-
um.“
Hann sagði ennfremur:
„Ég tel að lagasetningin þurfí að vera
markvissari en nú er. Heildaryfírsýn um
opinber innkaup er ekki fyrir hendi. Veiga-
inn í sveitarstjóm 1986. Meðalaldur
kjörinna sveitarstjómarfulltrúa var 43,3
árímaílok sl.,en hann var44,l ár 1982.
Tæplega helmingur kjörinna sveitar-
stjómarmanna 1986 er „nýr“, það er sat
ekki í sveitarstjórnum 1982-1986. 52%
sveitarstjómarmanna hlutu endurkjör.
Framundan era alþingiskosningar,
hugsanlega í apríl og alls ekki síðar en í
júní 1987. Hér verður ekki spáð í þær. En
á kjördegi tökum við, óbreyttir kjósendur,
þátt í því að semja íslandssögu líðandi
stundar, ríkulegar en aðra daga kjörtíma-
bilsins. En þegar grannt er gáð skráum
við íslandssöguna, frá degi til dags, í gjörð-
um okkar, afstöðu og samtökum margs
konar.
Skipan opinberra
framkvæmda
Fimmtán ár éra liðin frá setningu laga
um opinberar framkvæmdir. Síðan hefur
margt breytzt í framkvæmdum og verk-
skipulagi. Upp hafa risið öflug fyrirtæki
á tæknisviði, sem fær era um að veita
sérhæfða þjónustu, sem nauðsynleg er frá
upphafi til enda stro að segja hvers konar
framkvæmda. Það er því fátt sem styður
það að ríkið fastbindi tilhögun verklegra
framkvæmda og verkeftirlit við opinbera
starfsmenn. Ríkið hlýtur að nýta sam-
keppni markaðarins, ekkert síður en
einkageirinn, til að nýta fjármuni skatt-
borgaranna betur en ella.
Þorsteinn Pálsson, fíármálaráðherra,
mælti nýlega fyrir stjómarframvarpi um
skipan opinberra framkvæmda, sem byggt
er á niðurstöðum sérstakrar nefndar, sem
Albert Guðmundsson, fyrrverandi fyár-
málaráðherra, skipaði vorið 1984 til að
athuga starfshætti framkvæmdadeildar
Innkaupastofnunar ríkisins. Formaður
nefndarinnar var Magnús Pétursson, hag-
sýslustjóri.
Framvarpið gerir m.a. ráð fyrir því að
„Sveppategund
ein í Bretlandi
leggst á hollenzk-
an álmvið þar í
landi og hefur
nánast útrýmt
trjátegundinni.
Ef trén hefðu
mannlega vitund
þá hefðu þau
fylgzt með fram-
gangi sjúkdóms-
ins í hjálparvana
hryllingi. Mann-
kynið er nánast í
sömu sporum og
hinn hollenzki
álmur hvað al-
næmi varðar.
Horfurnar eru
dekkri en Verstu
svartsýnismenn
töldu fyrir fjórum
árum.“ (Úr for-
ystugrein brezka
vikuritsins The
Economist.)
l
í3
>
í