Morgunblaðið - 14.12.1986, Síða 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 1986
C 19

íslandseldar. Eldvirkni á íslandi í 10.000 ár eftir
^ Ara Trausta Guðmundsson.
;

Bókin íslandseldar mun standa upp úr jólabókaflóðinu
í ár að því er litauðgi, glæsileik og verð snertir.
í íslandseldum er í iyrsta sinn íjallað ítarlega um allar
virkar eldstöðvar í landinu með um 200 litmyndum,
kortum og skýringarmyndum í litum. Hvergi hefur
verið til sparað til þess að gera þetta forvitnilega efni um
ísland, eitt mesta eldíjallaland heims, sem áhugaverðast.
Hér sannast að enginn miðill slær bókina út á sviði
ijölfræði og sem augnayndi.

Vandaöar
skvringarmyndit
Storar j>iæsilej»ar
ljósmvndir.
Fjölmörjt serunnin kort.
Aöj>enj>ilej>ur texti
s lyrir allan alntenninj>.
Rut og gerir lítið úr þeirri staðreynd
að nafn hennar var efst á lista allra
dómnefndarmeðlima sem áttu að
raða fimm bestu nemendunum nið-
ur í forgangsröð.
Þá má einnig geta þess að Erla
Rut vakti athygli fyrir frammistöðu
sína í sýningu skólans sem bar heit-
ið „The Seven Ages of Woman" og
sýnd var í Guilford í sl. sumar.
„Þessi sýning kom þannig til að
hópurinn sem var á öðru ári æfði
og sýndi „Great Expectations" eftir
Dickens. í því leikriti eru aðeins
fjögur kvenhlutverk, en við erum
ellefu stelpur í árgangnum. Tókum
að vísu allar þátt í sýningunni og
ég var t.d. með fjögur lítil hlutverk
í leikritinu, en það var ákveðið að
við myndum setja upp aðra sýningu
á sama tíma. Rammin um hana sem
við fengum var ljóðið „Seven Ages
of Man“, eftir Shakespeare, en í
því talar hann um sjö aldursskeið
mannsins. Þessi aldursskeið yfir-
færðum við á konuna.
Fyrst settumst við niður og
ákváðum að láta verkið gerast í
skímarveislu og að hlutverkin yrðu
ein fimm mánaða, ein sjö ára, ein
nítján ára, ein 25 ára, ein 35 ára,
ein 65 og ein 80. Síðan fór hver í
sitt hom og samdi þann texta sem
hún ætlaði að flytja. Þetta æfðum
við svo og áttum síðan að fá æfíng-
ar með sama leikstjóra. og æfði
Dickens leikritið með okkur, en þær
urðu ekki nema þijár sem leikstjór-
inn gat verið á, þannig að okkur
var alveg hætt að lítast á blikuna.
Ekki minnkaði svartsýnin svo
þegar við fengum að vita að leikrit-
ið ættum við að sýna í hótelgarði,
sem myndar einskonar sund á milli
tveggja helstu verslunargatnanna í
Guilford og yrðum þar með í sam-
keppin við hávaða frá götunum og
það á tíma sem fólk kom í garðinn,
sem er líka veitingahús, til að snæða
hádegisverð. En að þetta varð nú
stórskemmtilegt allt saman.
Sýningin var þannig að við mátt-
um ekki vera í búningum eða farða
okkur til að undirstrika aldur og
sú sem lék þá fimm mánaða mátti
til dæmis ekki tala bamalega. Öll
merki aldurs áttu að koma innan
frá og gestimir áttu ekki að vita
hver var íeikari og hver ekki, enda
sátum við hér og þar við borð í
upphafí sýningarinnar og settumst
einhversstaðar á milli gestanna
meðan á henni stóð, án þess þó að
fara úr hlutverkunum.
Stundum vissi fólk nú ekki að
þama væri á ferðinni leiksýning og
ég man t.d. eftir tveimur eldri kon-
um sem komu þama að þegar sú
25 ára, sem var dmkkin hermanns-
frú, var að flytja sinn texta, sem
gömlu konunum þótti ekki beint við
hæfi. Að ung kona væri svona
dmkkin á almannafæri og þar að
auki að blaðra um sitt einkalíf fyri
hvem sem heyra vildi. Þær höfðu
orð á þessu við tvær okkar sem og
svömðum að sjálfsgögðu sam-
kvæmt okkar hlutverkum. Þá held
ég að gömlu konunum hafi alveg
verið hætt að lítast á þetta saman-
safn af furðufuglum!,“ segir Erla
Rut, sem fór með hlutverk þeirrar
65 ára í leiknum, Madame Cala-
mandra. í gagnrýni um sýninguna
sem birtist í Guilford Times er henni
lýst sem stjömu leikritsins, sem fær
mjög góða dóma og er talið besta
framlagið til Guilford leiklistarhá-
tíðarinnar, sem þá stóð yfír og því
margar leiksýningar í gangi.
Erla Rut er nú á síðasta ári í
Guilford skólanum og því liggur
beinast við að spyija hana hvað
taki við að því loknu? „Ég fer
kannski í framhaldsnám, en ekki
strax. Reyndar langar mig að vinna
bæði hér heima og úti, en það em
ýmsir erfíðleikar með að fá atvinnu-
leyfí. Svo verð ég bara að sjá til
hvemig gengur í sumar, því að
síðustu sýningamar í skólanum eru
fyrst og fremst haldnar fyrir um-
boðsmenn og ef einhver sýnir því
áhuga að fá mig í vinnu þá sjálf-
sagt tek ég því. Annars liggja
auðvitað allar leiðir heim á endan-
um,“ segir Erla Rut Harðadóttir.
Viðtal/Vilborg Einarsdóttir
Vönduð og glæsileg fjölfræðibók
VAKA íjrtaafrtl