Morgunblaðið - 20.03.1987, Qupperneq 13

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. MARZ 1987
C 13
y/lorgunblafii6/BÍarni
Kristín Stefánsdóttir
förðunar- og
snyrtifræðingur
og það er notkun augnskugga
sem augnblýjanta. Hefur þetta
mælst vel fyrir, konur sem hafa
verið á námskeiði hjá mér gjarn-
an skipt alveg yfir. Þá er notaður
nokkurskonar augnpensill og
dreift úr litnum eins og gert er
með blýjanti fyrir ofan og neðan
augun. Það þarf þó að hafa hugf-
ast að liturinn á að vera mattur.
Ef viðkomandi notar augn-
blýjant þarf að gæta að því að
draga úr línunni með eyrnapinna
þannig að hún skeri sig ekki
mjög úr og sé of áberandi.
Nokkuð hefur borið á hvítum
augnblýanti sem gerir það að
ýerkúm að augun virðast stærri
og hann dregur fram þá augn-
málningu sem viðkomandi er
með. Hvað þennan hvíta lit varð-
ar þarf einnig að hafa hugfast
að liturinn á að vera mattur."
Varalitir
„Þeir litir sem notaðir eru á
andlitið eiga að spila saman.
Litirnir í varalitum eru brúnleitir,
melónu og ferskjulitaðir, Ijós
appelsínugulir, fjólubleikir og
rauðbrúnir. Allir þessir litir eru
mildir. Lítið ber á glossi, vara-
penslar halda áfram að vera
vinsælir en veikari línur eru en
áður. Þó má skerpa varalitinn
og línur þegar um kvöldmáln-
ingu er að ræða.“
Naglalökk
Naglalökkin fylgja varalitunum,
litirnir eru þeir sömu, mildir og
ekki mjög áberandi.
GRG

með hinni gömlu aðferð og því sem
búið er til með nýjum aðferðum.
„Það er ekki hægt að líkja eftir
kraftaverkaaðgerðum náttúrunnar,"
segja þeir.
Um uppskerutímann eru hitar

* ", ^ J "*
'
.
» ■
.
" " w ■ , '■ ...
. .... , , ' - ■’r
—
miklir í Portúgal og þeir hafa það í
för með sér að gerjum vínsins hefst
um leið og búið er að sprengja þrúg-
urnar. Gerjunin fer fram á þremur
dögum og á meðan er haldið áfram
að troða annað veifið. Því næst er
vínið sett í ámur og vínanda bætt í
en við það stöðvast gerjunin og syk-
urinn aðskilur sig ekki.
Þegar ætlunin er að framleiða
fyrsta flokks púrtvín er geymsla
vínsins aðalatriði og helzta ástæða
þess hve beztu vínin eru dýr. Vínið
er haft í ámum í fimm til átta ár.
Flest vín eru látin þroskast í kjallara-
geymslum þar sem svalt er en að
þessu leyti er púrtvín undantekning.
Það er haft í geymslum ofanjarðar
þar sem hitastigið er hærra. Þannig
þroskast vínið tiltölulega hratt. Það
kann að viröast mótsagnakennt en
úrvalspúrtvín er látiö þroskast skem-
ur í ámunum en annað púrtvín, eða
í þrjú ár. Þá er þvi tappað á flöskur
og geymt í 10 til 15 ár. Til eru vín
sem geymd eru í 25 ár áður en talið
er við hæfi að neyta þess.
Englendingar bera púrtvín yfirleitt
aðeins fram að lokinni máltíð. Fram-
leiðslan fer eftir föstum venjum,
a.m.k. þar sem íhaldssemi er í há-
vegum höfð. Þegar staðið er upp frá
borðum draga konur sig í hlé „til að
púðra á sér nefið" eins og það er
svo hæversklega orðað, og þegar
þær eru komnar úr augsýn er púrt-
vínskaraflan sett á borðið. Henni er
stillt upp fyrir framan húsbóndann
og fyrst hellir hann í glasið hjá þeim
gesti sem situr honum á hægri hönd.
Síðan hellir hann í sitt eigið glas en
því næst gengur karaflan réttsælis
á röðina. Það er álitið alvarlegt brot
á siðvenju að láta hana ganga á
annan hátt en hér er lýst. Siður er
að hella a.m.k. tvisvar í glösin.
En þá er komið að hitastiginu.
Þetta atriði hefur verið mikið rætt
um dagana og hafa menn ekki orðið
á eitt sáttir. Margir telja það þó
ganga guðlasti næst að bera púrtvin
fram kælt, en flestir eru sammála
um að bragð og angan vínsins komi
vel fram sé það við stofuhita.