Morgunblaðið - 27.03.1987, Qupperneq 2

2 C
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. MARZ1987
ÍSLENSK
HÖNNUN
Undanfarin misseri hefur
mikið verið raett um stöðu
íslensks iðnaðar og á ég
þá sérstaklega við fataiönaðinn.
Mönnum er orðið það Ijóst að til
að gera fataiðnaðinn að marktækri
iðngrein sem skili vel af sér í þjóð-
arbúið, þurfi stórátak til. Forsvars-
menn hinna ýmsu fatafyrirtækja
hafa talaö fjálglega um að góð
hönnun og sókn á nýja markaði
sé það sem þurfi. Lítið hefur verið
rætt um þjálfun starfsfólks, hvort
sem um er að ræða sölumenn eða
saumakonur, vöruþróun eða nýja
tækni. Megináherslan hefur því
legið í því að þörf sé nýrra mark-
aða og/eða nýrrar tísku.
Gott og vel. Öll slík umræða er
til góðs, en hvar er raunhæft að
byrja? Og hvað er raunhæft að
gera í hönnunarmálum? Hvar á að
stokka upp? Hverju má henda og
í hvað á að halda? Maður skyldi
ætla að fyrst þörf sé átaks í hönn-
unarmálum, hafi hönnuðimir ekki
staöið sig sem skyldi. . . En er það
rétt? Er ekki sannleikurinn sá að
skilning hefur vantað á mikiivægi
hönnunarinnar í framleiðsluferlin-
um? Allt of oft heyrir maður að
hönnuðir séu ekki með í ráðum
innan fataframleiðslufyrirtækj-
anna, menntun þeirra og reynsla
ásamt listrænum hæfileikum er
ekki talinn nægur grundvöllur þeg-
ar kemur að því að taka ákvarðanir
um hin ýmsu stig framleiðslunnar.
Núna nýverið var stofnað félag
fata- og textílhönnuða, en því er
ætlað að vera hagsmunafélag
starfandi fata- og textílhönnuða.
Stofnun félagsins hefur átt sér
nokkurn aðdraganda, en kveikjuna
aö stofnun þess má rekja til aukins
fjölda útlærðra hönnuða, er hafa
veriö aö koma til starfa á allra
síðustu árum. í félaginu nú í byrjun
eru 22 fullgildir meðlimir, en inn-
taka í félagið er háð námi og
starfsreynslu viðkomandi umsækj-
anda.
Þessir 22 einstaklingar eru sjálf-
sagt jafn ólíkir sem hönnuðir og
þeir eru margir, en allir hafa þeir
það þó sameiginlegt að vilja
standa vörð um góða og listræna
hönnun og telja að með sameigin-
legu átaki, á borð við þetta félag,
geti þeir hrundið af staö nýsköpun
í íslensku atvinnulífi.
Fyrsta stjórn félagsins var kosin
á framhaldsaöalfundi félagsins
þann 17. mars síðastliöinn og voru
eftirfarandi hönnuðir kosnir til að
sitja i fyrstu stjórn félagsins: Eva
r
á merkilegt heita á
tímum fræðslu og
ótölulegra nám-
skeiða, á nær öllum
sviðúm7 hvðrsu lítið er um að fólki
sé leiðbeint og vísað hvernig búa
eigi saman þannig að haldi.
Þörfin á þessu sviði er tæpast
eingöngu hjá þeim ungu sem eru
að feta fyrstu sporin í að þekkja
hvort annað, heldur ekki síður
seinna á ævinni eftir langt hjóna-
band. Það er vart annað hlýrra og
giftusamlegra á miðjum aldri en
að endurmeta þau dýrmæti sem
hjónabandið getur veitt.
Morgunblaðið hafði spurnir af
svokölluðum Hjónahelgum (Lut-
heran marriage encounter) á Hótel
Loftleiðum. Til að rannsaka það
nánar voru hjónin séra Örn Bárður
Jónsson og Bjarnfríöur Jóhanns-
dóttir heimsótt til Grindavíkur fyrir
skömmu. Þau eru í forsvari fyrir
hjónahelgunum hérlendis, ásamt
þeim hjónum Ed og Eddu Swan
sem hafa að sögn prestshjónanna
borið hitann og þungann af starf-
inu enda fyrst og fremst um
leikmannahreyfingu að ræða.
Að sögn þeirra Arnar Bárðar og
Bjarnfríðar eru helgarnar ætlaðar
til að hjálpa hjónum aö bæta tjá-
skipti sín til að dýpka og styrkja
hjónabandið. Helginni er eytt í
þægilegu umhverfi þar sem börn,
ættingjar og vinir, skyldur og ann-
að sem fylgir daglegu amstri er
ekki innan seilingar. Hjónin fá
þarna tækifæri til að velta fyrir sér
sambandinu á milli þeirra og sann-
reyna að ekkert er dýrmætara en
að eiga samleið.
Upprunnið á Spáni
„Hugmyndin að hjónahelgunum
er upprunin á Spáni á sjötta ára-
tugnum. Kaþólski presturinn
Gabriel Calvo fór að taka eftir því
að sum hjón virtust hamingjusam-
ari en önnur i söfnuðinum hans
og hann fór að velta fyrir sér þeirri
spurningu hvað það væri sem
gerði þetta að verkum. Athugunin
leiddi í Ijós að sum hjónanna virt-
ust rækta með sér ákveðna hluti
sem öðrum sást yfir.
Þróunin varð sú að nokkur hjón
úr söfnuðinum hittust eina helgi
EKKERT HJONABAND ER SVO
FULLKOMIÐ
AÐÞAÐ GETIEKKIBA TNAГ
Ekki er ótítt að nú til dags
sé rætt um hjónabandið
í þá veru að sú stofnun
sé á niðurleið og í upp-
lausn. Telja sumir hag-
kvæmara að vera í
sambúð þar sem auð-
veldara reynist að slíta
slík bönd heldur en
hjónabandið. Ekki eru all-
ir þessu sammála og
aukinheldurfer þeim
fjölgandi sem gifta sig.
Morgunblaðið/Þorkell