Morgunblaðið - 02.06.1987, Blaðsíða 12

12 B
f**3r&in#foifttfc /ÍÞRÓTTIR ÞMÐJUDAGUR 2. JÚNÍ 1987
Átt þú örugglega
veiðileyfi í dag?
Stundum hefur umsjónarmað-
ur þessara þátta verið að
messa um hversu mikilvægt sé
að allir hlutir sem tengjast veiði-
ferðinni og veiðun-
um sjálfum séu á
hreinu eins og sagt
er. Ekkert orki
tvímælis, allt sé á
sínum stað og eng-
inn hlekkur bresti.
Það tryggir að eins miklu leyti
og hægt er fyrir vonbrigðum og
leiðinlegum uppákomum, en ekk-
ert er mikilvægara en að fá sem
mest út úr hveijum veiðitúr, um
það er engin spuming, sérstak-
lega á seinni árum er áhugamenn
um stangveiði mega reiða fram
fáránlegar upphæðir fyrir gama-
nið, þ.e.a.s. þeir sem veikir eru
fyrir laxinum.
Það mætti ætla að það þyrfti
ekki að taka fram að hafa veiði-
leyfíð á hreinu. En dæmin sanna
að slíkt verður að athuga vel eins
og hvað annað. Tökum dæmi.
Grh. veit um nokkra veiðifélaga
sem veitt hafa árum saman í á
einni vestanlands og hefur með-
ferð veiðileyfa yfirleitt verið
frekar laus í rásinni ef þannig
mætti að orði komast, þeir hafa
ævinlega fengið munnlegt vilyrði
fyrir ákveðnum dögum, sagt þá
já eða nei, en síðan gerist ekkert
fyrr en að veiðideginum kemur,
þá heimsækja þeir bónda og leysa
út leyfið. Eitt vorið, snemma, bauð
hann þeim 1. júlí og þeir sögðu
,ja takk“ eftir nokkra umhugsun.
Leið svo að umræddum veiðidegi
og tilhlökkun félaganna fór vax-
andi, sérstaklega þegar veiðitím-
inn hófst og gimilegar fréttir um
Iaxagöngur tóku að slæðast til
Reykjavíkur. Einn félaganna fann
samt á sér að eitthvað væri ekki
eins og það ætti að vera, en gat
ekki útskýrt hvers vegna. Hann
þrábað talsmann vinanna um að
hringja „upp eftir“ og kanna fyrir
víst að dagurinn væri laus, en sá
smeyki fékk engan hljómgrunn. Á
endanum suðaði hann svo stíft
að talsmaðurinn féllst á bón hans,
þó ekki fyrr en sá óttaslegni hafði
hótað að hætta við förina. Það
var hringt og kom þá í ljós að
einhver misskilningur hafði orðið,
bóndi hafði talið að vinirnir vildu
ekki daginn og selt hann öðrum.
Vonbrigðin voru mikil að sjálf-
sögðu, en þessu tókst þó að koma
í lag í tíma, félagamir fengu nýj-
an dag.
Fyrir þó nokkuð mörgum ámm,
er grh. var nýkominn á tánings-
aldurinn, útvegaði pabbi veiðileyfi
í Grímsá, á því eftirsótta svæði
Hestsveiðum. Þegar við vomm
búin að setja saman og hugðumst
ganga til veiða rann bíll í hlað,
fullur af fólki og bar ekki á öðm
en að þetta fólk væri með margar
veiðistangir í farteskinu. Bílstjór-
inn þekkti pabba eitthvað og gekk
afsíðis með honum, en aðrir
hreyfðu sig ekki úr bílnum og á
svipum fólksins mátti lesa kvíða.
Er pabbi og bílstjóri höfðu þing-
að, ók bíllinn á brott, en pabbi
kom til okkar og sagði tíðindi.
Þetta fólk hélt það ætti sömu
daga og við. Það hafði veitt þessa
sömu daga sumarið áður og feng-
ið vilyrði fyrir þessum dögum
snemma vetrar og gengið að því
sem gefnu að það væri fastsett.
En fastsett var það engan veginn,
enda vomm við með veiðileyfí upp
á vasann. Þetta fólk hafði skipu-
lagt sitt sumarfrí utan um daga
sína í Grímsá, átti pantað hótel
hér og þar fyrir og eftir veiðidag-
ana sem það hélt sig eiga. Fríið
var ónýtt.
Annað mætti nefna, við feðgar
vomm einu sinni að fara í Gljú-
furá og vomm dálítið seinir fyrir,
þannig að veiðitíminn var aðeins
bytjaður þegar við vomm að
renna upp að veiðihúsinu. Þá
mættum við bíl sem ók frá veiði-
húsinu og vom stangir uppi á
toppgrindinni. Bílmenn gerðu sig
strax digra og kröfðu okkur um
veiðileyfi, en á þá mnnu tvær
grímur þegar við drógum það
upp, því það kom á daginn að
þeir höfðu engin slík plögg í fómm
sínum. Upp úr dúmum kom að
þetta vom „ámefndarmenn" sem
mega að sögn renna án endur-
gjalds ef enginn hefur keypt
veiðileyfin og þeir em sjálfír á
ferðinni. Þeir drógu þama upp
lista sem átti að sýna selda og
óselda daga og vissulega mátti
af pappírnum ráða að okkar dag-
ar væm óseldir, eins og fjórir
næstu dagamir á undan. Félag-
amir máttu snauta aftur í veiðihú-
sið og pakka saman á ný og tafði
það okkur við að koma okkur fyr-
ir og til veiðanna. Þessu brambolti
öllu fylgdi ekki ein afsökunar-
beiðni hvað þá meira, en mér varð
hugsað til þess að veiðiskilyrði
þessa daga vom afar slæm, úr-
komuleysi hafði verið vikum
saman og áin „skroppið saman“
eins og einn orðaði það. Frekar
lítið var af laxi í hyljum og
strengjum og veiði afspymud-
ræm. En trúlega vegna þess að
enginn hafði rennt í ána í fjóra
daga, fengum við strax tvo fallega
laxa. Á fyrsta hálftímanum, en
aðeins einn til viðbótar í túmum.
Þessa laxa fengum við á þekktum
veiðistöðum, veiðistöðum sem ár-
nefndarmennimir hefðu allt eins
og trúlega haft tilhneigingu til
að líta á sem fyrst. Þeir hefðu því
hæglega getað eyðilagt meira fyr-
ir okkur en raunin varð.
Þetta er reifað hér veiðimönn-
um og leigusölum til umhugsunar.
Það er sjálfsagt að gera allar þær
ráðstafanir sem tryggt geta sem
best að hámarksánægja náist út
úr hverri veiðiferð og kannski
sjálfsagðast af öllu að ganga úr
skugga um að veiðileyfi dagsins
tilheyri manni í raun og veru.
Liggur pappírinn fyrir? Er þetta
ekki rétti dagurinn? O.s.frv.
Ætli þessir hafi ekki haft velðileyfi upp á vasann?
VEIÐI
Guömundur
Guðjónsson
skrifar
Veiðivörur
Einar markahæstur
Einar Einarsson úr Stjömunni var markahæstur íslensku leikmannanna gegn
Noregi, skoraði sex mörk. Hér þrumar hann að marki.
HANDBOLTI/LANDSLEIKUR U-20
IMaumur sigur
gegn IMoregi
„ÉG var ánægður með það hve
strákarnir skiluðu hlutverki
sínu vel ívörninni. Hinsvegar
er ég ekki sáttur við hvað sum-
ir leikmenn léku langt undir
getu. Það er Ijóst að það verð-
ur erfitt verk að haida forskot-
inu í leiknum ytra“, sagði Viggó
Sigurðssoon þjálfari íslenska
landsliðsins skipað leikmönn-
um 20 ára og yngri sem keppti
gegn norskum jafnöldrum
sínum í Hafnarfirði á sunnu-
dag. Leikurinn var sá fyrri hjá
liðunum um sæti í úrslita-
keppni HM í þessum aldurs-
hópi.
m
Eg varð fyrir vonbigðum með
að tapa og hve leikmenn
mmir nýttu illa upplögð færi. ís-
lenska liðið lék mjög vel í fyrri
hálfleik og þá sérs-
Frosti taklega 10-12
Eiðsson mínútna kafla þegar
sknfar við skoruðum ekki
mark,“ sagði Jon
Reinertsen þjálfari norska liðsins.
Það voru mikil kaflaskil í fyrri hálf-
leiknum. ísland komst í 4-1 en
Norðmenn skoruðu næstu fjögur
mörk og íslendingar þau sex næstu.
Staðan í leikhléi var 10-5 og leitt
að sjá að fslenska liðið næði ekki
halda sama krafti í síðari hálfleikn-
um. Varnarleikurinn var lengst af
hálfleiksins mjög traustur og Berg-
sveinn Jónsson markvörður varði
oft á tíðum mjög vel. Gestimir
vöknuðu til lífsins í síðari hálfleikn-
um og minnkuðu þá jafnt og þétt
forskotið. í lokin skildu aðeins tvö
mörk liðin af og síðari leikurinn sem
fram fer í Noregi á sunnudaginn
kemur án efa til með að verða erfíð-
ur fyrir íslenska liðið.
Bergsveinn Jónsson markvörður
var besti maður íslenska liðsins.
Hann varði meðal annars þijú víta-
köst og nokkur hraðaupphláup í
leiknum. Af öðrum leikmönnum
sem stóðu fyrir sínu má nefna Ein-
ar Einarsson og Gunnar Beinteins-
son.
Norðmenn léku oft á tíðum mjög
skemmtilegan handknattleik. Mikil
breidd er í liðinu og í leiknum skor-
uðu níu af tíu útileikmönnum liðsins
mark. Hraðaupphlaupin voru einnig
mjög skæð hjá Norðmönnum þrátt
fyrir að uppskera þeirra úr þeim
hafi verið rýrari en efni stóðu til.
Danskir dómarar voru mjög vel
vakandi þangað til í lokin er þeir
gerðu margar vitleysur á afdrifarík-
um augnablikum. Þeir gáfu Viggó
Sigurðssyni þjálfara rauða spjaldið
á lokamínútum fyrir að mótmæla
dómi.
Mörk íslands: Einar Einarsson 6, Gunnar
Beinteinsson 5, Bjarki Sigurðsson og Héð-
inn Gilsson 3, Árni Friðleifsson, Pétur
Pedersen, Stefán Kristjánsson og Konráð
Olavsson 1.
Mörk Noregs: Schönfeldt 4, Muffetangen
3, Gjekstad 3, Erland 2, Larsen 2, Mikaels-
en 1, Andreasen 1, Lundeberg 1 og
Rannekleiv 1.