Tíminn - 10.10.1965, Qupperneq 8

8
SUNNUDAGUR 10. október 1965
TIMINN
Þaö er mikil kúnst
aö tylla sér á tá
og svífa um gólfiö
Spjallað við Katrínu Guðjónsdóttur, ballettkennara
Um þessar mundir eru skól-
arnir að hefjast á ný. Ekki að-
eins bóknámsskólar og skyldu-
námsskólar, heldur ýmiss kon-
ar sérskólar. Og að ballett- og
dansskólum ógleymdum. Fyr-
ir nokkrum árum varð þess
stundum vart, að ýmsum þótti
Frá 6 ára, en meðalaldur í
barnaflokkunum er 7—8 ár.
Aðsókn eldri stúlkna, 14—16
ára er líka góð. Auk þess er
ég með frúarflokka, sem urðu
mjög vinsælir í fyrra og sækja
þá tíma konur á öllum aldri.
Þær eru mjög skemmtilegir
hálfgerður hégómaskapur að
senda börn á ballettskóla. Nú
hefur þetta breytzt og aðsókn
er mikil og almenn. Stúlkur
sækja ekki í balletUsóla með
það eitt að markmiði ao ' erða
stórkostlegar prímab illerín-
ur, heldur ekki síður vegna
ánægjunnar að kynnast þess-
ari listgrein, fá mýkri og eðii-
legri hreyfingar og spengilegri
vöxt.
Einn af nefndum ballett-
skólum er undir stjórn frú
Katrínar Guðjónsdóttur og er
hann að hefja starf sitt þessa
dagana.
Byrjaði sem aðstoðarkennari
við Þjóðleikhússkóiann.
— Hvað hefur þú lengi
fengizt við ballettkennslu.
— Ég byrjaði sem aðstoðar-
kennari við Þjóðleikhússkól-
ann, þegar Veit Bethke ball-
ettmeistari var hérna. Þá var
ég bæði túlkur og aðstoðar-
kennari. Veit Bethke kenndi
eftir hinu brezka kerfi svo-
kallaða og síðan 1962 hefur
því verið haldið af þeim, sem
á eftir hafa komið. Ég kenni
líka eftir þessu kerfi ok er
ákaflega hrifin af því. En
þetta er annar veturinn, sem
ég hef minn eiginn skoia. Áð-
ur hafði ég skóla með fleiri
ballettkennurum. Ég hef feng-
ið inni í Lindarbæ eins og í
fyrra og er hæstánægð með
þann stað.
— Á hvaða aldri eru nem-
endumir?
__Þeir eru á öllum aldri.
nemendur og era ánægðar mcð
að létta sér upp. Ég legg
áherzlu á að kenna þeim létt-
an ballett, æfingar til að
styrkja ákveðna vöðva og svo
megrunaræfingar og íleira.
Ballett er afar góður íyrir
konur, sem hreyfa sig lítið,
þær liðkast ótrúlega mikið og
fá mýkri hreyfingar, þótt fæst-
ar þeirra hafi verið í ballett
áður.
Yngstu nemendur byrja mjög
vægt.
— En
hvernig
hagarðu
kennslu í yngstu flokkunum?
— Ég legg allt upp úr því
að byrja nógu vægt, ef svo má
segja. Undirstaðan verður að
vera nógu rækileg og börnin
mega ekki ofreyna sig t.d.
með því að fetta sig alltof mik-
ið eða reyna að vera of út-
skeif fyrst. Það getur háð
þeim seinna, ef farið er of
geyst af stað. En nemendur
eru yfirleitt fjarska spenntir
áhugasamir. Mér finnst
góðs viti, hvað áhugi á ballett
hefur farið vaxandi á allra síð-
ustu árum. Nú eru starfandi
allmargir ballettskólar og að-
sókn alls staðar mikil. Yngstu
nemendumir eru stundum dá-
lítið hlédrægir og feimnir
fyrst, en það fer fljótt af. Eg
hafði einn ungan mann í
yngsta flokknum í fyrra. Hann
fann ekkert fyrir því að vera
eini karlmaðurinn innan um
telpnaskarann. Hann hugsaði
svo mikið um, að hann var
að læra ballett og gekkst alveg
upp í því. Annars reyni ég
að skiptaj nemendum mínum
að mestu eftir aldri. Byrjend-
ur eru auðvitað sér, en að
öðru leyti reyni ég að hafa
þá á sem líkustum aldrl í
hverjum flokki, það er þægi-
legast fyrir alla. Duglegustu
nemenduma reyni ég að búa
undir að halda áfram og miða
gjarnan við, að þeir standist
inntökupróf í Þjóðleikhússkól-
ann, sem er orðið býsna
strangt.
Hún tók kennarapróf 1963.
— Hvenær byrjaðir þú sjálf
að læra ballett?
— Ég var þrettán ára. Aðal-
kennari minn var Elly Þor-
láksson. Þá hafði Félag ís-
lenzkra listdansara með sér
sameiginlegan skóla í Austur-
stræti 14. Kennarapróf tók ég
Katrín GuSjónsdóttir.
svo frá Þjóðleikhússkólanum í
apríl 1963, og var það í fyrsta
sinn, sem nemendur gengu
undir virkilegt próf þar.
— Er þetta brezka kerfi,
sem þú nefndir mjög ólíkt
t.d. því rússneska?
— Það er aðallega stílhnn,
.sem er frábrugðinn. En ef mað
ur miðar við undirbúning fyrir
visst próf, verður enmandi að
kunna ákveðinn fjölda af
sporum. Þær reglur gilda jafnt
eftir hvaða kerfi, sem kennt
er. Danski stíllinn er líka
nokkuð öðruvísi og reyndar
mjög skemmtilegur. Ég verð
að segja, að mér finnst mjög
ánægjulegt, að við höfum kom-
Liósmyndir. Tfminn.—GE
ið okkur upp einhverju stíl-
bundnu kerfi við skóla Þjóð-
leikhússins, sem verður að
vera leiðandi skóli hjá okkur.
Þá fyrst er hægt að gera sér
vonir um sýnilegan árangur,
þegar ekki er verið að hringla
sitt á hvað.
Aðstæður aðrar og hetri núna
fyrir ballettfólk.
— Mér finnst aftur á móti
gæta misskilnings, heldur
Katrín áfram — þegar talað
ex um upphafið að íslenzkum
ballett, finnst mönnum að
enginn hafi verið á undan
Erik Bidsted. Mér þykir það
ekki réttlátt. Það má minna
á, að Ásta Norðmann samdi
og æfði alla dansana í Nýárs-
nóttina. Þar kom fram allstór
dansflokkur og Sigríður Ár-
mann dansaði þar sóló. Það
er ekki verið að vanþakka það
starf, sem Bidsted vann hér,
en við ættum ekki að gleyma
þeim, sem á undan honum
voru. Nú em aðstæður allt
aðrar en fyrir fáeinum árum,
ballettfólk getur lært ■ mun
meira hér heima og þarf ekki
að sækja allt til útlanda. Hvað
sjálfri mér viðvíkur er- ég allt-
af með annan fótinn í Þjóð-
leikhússkólanum, það er nauð-
synlegt fyrir kennara að halda
sér í þjálfun og fá meiri upp-
örfun og innspírasjón.
Danskennarar hafa með sér
félagsskap.
— Hafa danskennarar með
sér félagsskap?
— Danskenarasamband var
stofnað fyxir aðeins tveimur
árum. Tilgangur þess er auð-
vitað að efla og samræma
dansmenntun í landinu og
i