Morgunblaðið - 31.07.1987, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 1987
B 7
Ferðalög, góður matur,
antik
antik"
dóttir
sagði
þegar
eð því ánægju-
legasta sem
ég geri í lífinu
er að ferðast,
borða góðan
mat og skoða
Hjördís Gissurar-
við litum við hjá
henni þar sem hún býr og bárum
undir hana hvort hún hefði mik-
inn áhuga á antikmunum.
Það er eins og að stíga inn í
lítinn ævintýraheim að koma inn
á heimili Hjördísar, horfið er
langt aftur í tímann og ef gætt
er að því að líta ekki út um
gluggan þar sem Reykjavík, böð-
uð Ijósum blasir við, er auðveld-
lega hægt að ímynda sér að
maður sé staddur á gömlum
virðulegum herragarði.
Kertaljós, blúndur og blóm
eru víða innan um þessar þungu
massífu mublur og glæða húsið
leyndardómsfullri rómantík. Það
er líka eins og kertin sem Hjördís
lætur loga um allt hús veiti þess-
um gömlu hlutum sérstakan
blæ.
Á heimilinu má víða reka aug-
un í gamla nytjahluti sem
auðsjáanlega var vandað til á
sínum tíma en bera þess þó vitni
að hafi verið brúkaðir. „Ég er
fyrir mjög massíf þung húsgögn
og hluti með grófu yfirbragði.
Það þýðir ekkert fyrir mig að
eiga postulín, kristal og svoleið-
is hluti nema þá í borðbúnaði.
Það er alltof viðkvæmt og tauga-
veiklað fyrir mig.
„Handbragðið á þessum
gömlu hlutum er oftast mjög
fallegt og vinnslan öll" segir
Hjördís þegar talið berst að því
hvað það sé sem heilli svo við
þetta gamla. „Þetta eru munir
sem hafa verið snertir af fyrri
kynslóðum, virðing borin fyrir
þeim og fólki þótt vænt um hlut-
ina, því flestum þykir vænt um
það sem þeir eiga. Allir sem
hafa handfjatlað þessa hluti
hafa skilið svolítið eftir af sjálfum
— Kaupirðu eitthvað hér-
lendis af gömlum hlutum?
„Það er frekar sjaldgæft. Mér,
finnst úrvalið ekki það mikið og
þær verslanir sem hafa verið
með svona muni hafa tíðum
ekki gengið og hætt eftir
skammt hríð. Ahuginn hefur
ekki verið það mikill hérlendis
og fólk henti líka umvörpum
gömlum munum þegar tekkæð-
ið gekk yfir á sínum tíma. Ég
minnist þegar systir mín rak eitt
sinn antik verslun hér í borg
sagði hún mér að það væri mjög
algengt að fólk sem kæmi inn í
verslunina bæði oft um afslátt
vegna þess að hluturinn væri
notaður og spurði hvort ekki
væri til nýtt antik.
Ég vil aftur á móti að það sjá-
ist á hlutunum að þeir hafi verið
notaðir og þjónað sínu hlut-
verki. Það er hluti af sjarmanum
við þetta gamla."
sér í þeim."
— Kaupirðu stöku sinnum
nýja muni og blandar með þessu
gamla?
„Nei, ég get ekki sagt það.
Nýja hluti á heimilinu er hægt
að telja á fingrum annarrar
handar. Það eru þá einna helst
matarílát en þau eru þá að
minnsta kosti í gamaldags stfl.
Annars er ég á heildina litið lítið
fyrir eftirlíkingar."
Hjördís segist aðallega versla
gamla muni erlendis. „Ég er
ekki frá því að mér liði hálf illa
ef ég hefði ekki einhvern lítinn
gamlan hlut með mér heim í
töskunni. Það þarf ekki að vera
stórt, eitt lítið glas eða slíkt".
Þegar hún er innt eftir því hvern-
ig og hvort hún rambi alltaf á
slíkar verslanir t útlandinu segir
hún að það sé dálítið sérstakt
en hún finni þær eiginlega und-
antekningalaust án nokkurra
erfiðleika. „Það er svo undarlegt
að ef maður ætlar sér eitthvað
þá tekst manni það iðulega. Ég
er einmitt nýkomin heim frá
Nice í Frakklandi þar sem ég
fann eina skemmtilegustu antik-
verslun sem ég hef komið í.
Þetta var mjög fallegt heimili
roskinnar konu og þar var hægt
að banka upp á og versla. Auð-
vitað var ekki allt til sölu og
aðeins hluti þeirra muna sem
prýddu heimilið voru á boðstól-
um.“ Þegar hún er spurð hvort
hún hafi þá ekki verslað eitthvað
í leiðinni segist hún hafa rekist
á tvær litlar luktir sem hún hafi
ekki getað staðist."
— Hvernig líður þér svo inn-
Hjördís Gissurardóttir
Morgunblaðið/Ami Sæberg
an um eintóma gamla muni?
„Það er líf í þessum munum
og stundum finnst mér ég bók-
staflega getað talað við þá. Það
ríkir góður andi í kringum þá og
ég hef aldrei fundið fyrir neinu
öðru en hlýju og að gott stafi
frá þessum gömlu hlutum. Það
er með því notalegra sem ég
geri að sitja við kertaljós innan
um þessa gömlu gripi og finna
fyrir návist þeirra."
Árni Sæberg/Morgunblaðið
Ásgeir Smári Einarsson og Oddný Gunnarsdóttir
„Gömlu munimir
em hlýlegir “
Ef ég sé eitthvað fall-
egt eða hlut sem
hentar mér vel þá
set ég það ekki fyrir
mig hvort hann er
nýr eða gamall" segir Oddný
Gunnarsdóttir.
„Ásgeir, maðurinn minn, vill
eiga hluti sem ekki er hægt
að sjá á öðru hvoru heimili og
eru þvi ekki fjöldaframleiddir.
Hann hefur gaman af því að
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
koma með mér í þessar hús-
gagna skoðunarferðir og við
erum eiginlega alltaf sammála
um fegurð muna.
„Okkur finnst mjög
skemmtilegt að kaupa gamla
hluti. Þeir eru hlýlegir og í
mörgum tilfellum miklu vand-
aðri en þeir nýju sem á
boðstólum eru.“ Oddný segir
að þó henni finnist margar af
þessum nýtískulegu hús-
gagnalínum skemmtilegar og
sumir hönnuðir mjög góðir,
þýði það ekki að hún vilji hafa
heimilið sitt þannig. „Ég veit
fátt hallærislegra en þegar inn-
bú eru keypt eftir einni staðl-
aðri línu."
Þau Ásgeir og Oddný hafa
fengið að gjöf ýmsa gamla
muni en einnig keypt slíkt
hérna heima. „Eg hef farið á
þær antiksölur sem hér eru og
yfirleitt getað grafið upp eitt-
hvað sem mér hentar og okkur
þykir fallegt" sagði Oddný að
lokum.