Morgunblaðið - 06.03.1988, Blaðsíða 24

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. MARZ 1988
24 B
mnmn
/f
Ást er ...
að sjá um hreingeming-
amar.
TM Reg. U.S. Pat. Oft.—ajl rights reserved
© 1986 Los Angeles Tlmes Syndlcate
--------- wm I I
Þá er þessari kennslustund
í veggjakroti lokið!
Með
morgimkaffinu
Heimurinn áður en New-
ton fann upp þyngdarlög-
málið .. .
Hvaða rök voru fyrir að af-
nema innflutningsbann?
Kæri Velvakandi
Svo langt gekk nú fram af mér,
þegar ég las um að Jón Baldvin
hefði afnumið innflutningsbann á
frönskum kartöflum, að þrátt fyrir
meðfætt afskiptaleysi gagnvart
þjóðmálum verð ég að tjá mig um
þetta. Kannski fleiri fái kjark til
að láta í sér heyra.
Alveg var þetta dæmigert fyrir
bændaóvininn, Jón Baldvin, sem
heldur stundum að hann sé kóngur
og prestur í þessari ríkisstjórn, að
gera slíkt án þess að spytja þá
menn sem með þessi mál fara, það
er að segja Landbúnaðarráðuneytið.
Hvað með alla offramleiðsluna
innanlands? Hvað með alla pening-
ana sem fara í það að kaupa bænd-
ur í aðrar búgreinar sem eru farnar
á hausinn vegna offramleiðslu?
Hvemig væri að hugsa aðeins út
í mengaðan jarðveg sem þessar
útlendu kartöflur eru ræktaðar í
og neytandinn aldrei fræddur um.
Hvað með allt eitrið sem er búið
að sprauta yfír þessar kartöflur til
að vernda þær fyrir skordýrum og
sjúkdómum, sem og annað græn-
meti sem er innflutt. Jón Baldvin
er víst ekki að hafa fyrir því að
hugsa um það. Ætli hann verði
ekki búinn að leyfa innflutning á
öðrum landbúnaðarafurðum áður
en við verður litið?
Því miður þá ætlar Jón og óþarf-
lega margir aðrir Islendingar, þar
á meðal ráðamenn, seinnt að sjá
það að við fáum ekki ókeypis
ómengaðar landbúnaðarvörur,
grænmeti sem hægt er að rækta
við tiltölulega lítinn áburð sökum
fijós jarðvegs og þess að kalt veður-
far spornar við skordýrum sem ekki
er þá þörf að eitra fyrir. Ætli marg-
ur útlendingurinn gæfi ekki vænar
fjárupphæðir, nú á tímum heilsu-
ræktar, til að standa í okkar spor-
um? Það bjargar ekki öllu að borða
blómafræfla, minn kæri Jón.
Eitt að lokum. Er hægt að gera
alla skapaða hluti í skjóli tollabreyt-
inga. Er það einhver afsökun að
ekkert samband er haft við Land-
búnaðarráðuneytið, þegar svona
ákvörðun er tekin, að það hafi ekki
verið haft samband við Jón Baldvin
þegar kjúklinga- og eggjafram-
leiðslustjórnunin var sett í reglu-
gerð? Ég held að landbúnaðarráð-
herra og hans lið ættu að fara með
þau mál sem varða bændur svona
miklu.
Magga S. Brynjólfsdóttir, bóndi
Víkverji skrifar
HÖGNI HREKKVtSI
/iÞESSI PREDIKARI HEFUR /ALOE/LIS
TÖKUAA 'A HOMU/rt. "
Nokkrir Svíar í Gautaborg létu
ekki sitt eftir liggja á dögun-
um að mótmæla hvalvonsku okkar
íslendinga: þeir mættu með hvala-
blæstri og þennan venjulega upp-
blásna gúmmíhval fyrir utan
bygginguna þar sem við illmennin
frændur þeirra vorum með vöru-
sýningu. Uppúr hádeginu voru
þeir hinsvegar búnir að pakka
saman og hættir að stríða í bráð:
kannski hafa þeir orðið að þjóta
heim til þess að missa ekki af
myndunum af sér í sjónvarpinu.
Víkveija finnst val þessa fólks
á baráttumálum alltaf dálítið
kyndugt, hjartansmálin sem þess-
ir sjálfskipuðu öðlingar bera á
brjóstinu býsna hæpin að ekki sé
meira sagt. Tökum valmennin í
Gautaborg til dæmis þó að úthald-
ið virðist vera í rýrara lagi. Vopna-
söluhneyksli hefur verið að angra
Svíann upp á síðkastið, meintar
mútugreiðslur, leynimakk við alls-
kyns skuggalega náunga og ann-
að svínarí.
xxx
Látum það vera. Staðreynd er
það allt um það að Svíar hafa
löngum haft af því dijúgar tekjur
að smíða og selja vígvélar, vél-
byssur og sprengjuvörpur og svo-
leiðis ófögnuð sem kvað þar að
auki vera einkar fagmannlega
hannaður og þar af leiðandi eftir
því „mikilvirkur".
Víkveiji er með öðrum orðum
að ýja að því að þjóð, sem drýgir
tekjur sínar (sem eru þó ærnar
fyrir) með því að framleiða tól til
þess að drepa og limlesta mann-
eskjur þurfi naumast alla leið
norður í höf til þess að gera góð-
verkin. Hinir vígreifu „hvalavinir"
í Gautaborg sýnast eins og aðrir
landar þeirra hafa af fjandans
nógu að taka heimafyrir. Ekki að
Svíarnir séu þeir einu sem hagn-
ast á vopnasölu. Það er nú eitt-
hvað annað, því miður. En
Víkveija segir samt svo hugur að
það sé guði alls ekkert þóknan-
legra að þeir selji til dæmis Ind-
veijum fallbyssur til manndrápa
heldur en að við íslendingar selj-
um Japönum hvalkjöt í soðið.
xxx
Sömuleiðis gerast viðbrögð
Þjóðviljans við ófrægingar-
herferðinni gegn okkur næsta
ógeðfelld. Hann bregst aldrei
glaðari við en þegar okkur er
hallmælt erlendis, brugðið upp í
máli og myndum sem röktum ill-
virkjum. Þannig óhróður verður
þessu „málgagni alþýðunnar" nær
alltaf forsíðumatur.
Það dugði heldur ekkert minna
en forsíðan um daginn þegar einn
af löndum okkar kvartaði sáran
undan því að lögreglan hefði
fylgst með honum um það leyti
sem Paul Watson, sprengjumað-
urinn borðalagði, gerði sér ferð
hingað til okkar í því augnamiði
að verða sér úti um billega auglýs-
ingu og jafnvel billegra píslar-
vætti. Þó veit Víkveiji ekki betur
en að fyrrgreindur landi okkar sé
margbúinn að státa af því að hann
sé gallharður bandamaður þess-
ara dáindismanna sem stunda þá
iðju að sökkva íslenskum skipum.
Svo einstakir friðsemdarmenn
eigum við íslendingar semsagt að
vera þrátt fyrir ódæðisverkin á
sjónum að við sitjum eins og ferm-
ingarbörn með hendur í skauti á
meðan þeir Watson og kompaní
strunsa hér um götumar.
I