Morgunblaðið - 16.11.1988, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. NÓVEMBER 1988
37
Opið bréf til Hótels íslands
eftirStefán
Eiríksson
Fyrir um það bil mánuði ákvað
ég að gera mér þann dagamun að
skella mér á tónleika hjá danska
poppgoðinu Kim Larsen. Hafði
hann ásamt fríðu föruneyti boðað
komu sína til landsins að undirlagi
Hótels íslands eða yfírmanna þar á
bæ. Mér til mikillar ánægju bauð
áðumefnt hótel í samráði við náms-
stjóra í dönsku upp á sérstaka
skólatónleika, þ.e. tónleika ætlaða
nemendum 13—18 ára. Ánægjuefn-
in'voru tvö: Annars vegar það að
fá að hlýða á snillinginn án þess
að þurfa að vera umkringdur mis-
drukknu fólki og hinsvegar það að
aðgöngumiðinn á skólatónleikana
var mun ódýrari en miðinn á al-
mennu tónleikana. Ég keyptí því
miða glaður í bragði og brosmild
miðasölustúlkan sagði mér að tón-
leikamir byijuðu klukkan 22 en það
væri vissara að mæta ekki mikið
seinna en klukkan 21 til þess að
krækja sér í borð og stól á skikkan-
legum stað. Skyldi ég vel nauðsyn
þess að mæta klukkutímanum fyrr,
því búist var við að hátt á annað
þúsund ungmenni kæmu á þessa
tónleika.
Þriðjudagurinn 8. nóvember rann
upp, ekki bjartur og fagur eins og
í ævintýmnum, heldur frekar grár
og þungbúinn. Ég lét það lítið á
mig fá heldur arkaði í skólann
snemma dags og hlakkaði mikið til
komandi kvölds. Þegar skóladagur-
inn var á enda fór ég heim og lagði
mig, staðráðinn í því að mæta
tvíefldur á tónieikana sem ég hafði
beðið eftir með óþreyju. Og þar lá
ég í mestu makindum og hlustaði
á malið í einhvemaf þessum fijálsu
'útvarpsstöðvum. Ég hafði ekki dott-
að nema í u.þ.b. tvær mínútur þeg-
ar ég hrökk upp við það að í útvarp-
inu var lesin tilkynning þess efnis
að tónleikum Kim Larsen hefði ver-
ið flýtt og byijuðu þeir klukkan
20.30 en húsið yrði opnað klukkan
19.30. Runnu þá á mig tvær grímur
en gerði ég mér fljótt grein fyrir
að ég yrði að hafa hraðann á ef
ég ætti að ná á tónleikana í tæka
tíð. Ég hugsaði ekki þá um ástæð-
una fyrir því að þeim var flýtt,
líklega vegna þess að í árabil hef
ég verið tryggur lesandi slúðurdálk-
anna í dagblöðunum og þekki því
vel duttlunga poppstjama.
Þegar ég kom á staðinn, fljótlega
upp úr 19.30, var fólk farið að
streyma inn. Þrátt fyrir töluverðan
§ölda af fólki náði ég mér í borð
og stól á góðum stað. Það er
kannski orðum aukið að segja að
ég hafí náð mér í borð, en spóna-
plata var það. Spónaplata segi ég,
því ekki var hirt um að breiða svo
mikið sem iak yfír borðin sem ætluð
voru nemendum og báru annars
ágætir starfsmenn því við að það
þýddi ekkert að breiða dúka á borð-
in: „Þeir yrðu bara eyðilagðir." Við
það sat og undi ég mér ágætlega
við spónaplötuna mína.
Þegar klukkan var farin að nálg-
ast hálf níu voru allflestir tónleika-
gestanna komnir og fólk farið að
brenna í skinninu að fá að beija
goðið augum. En ekkert gerðist.
Þegar klukkan var farin að nálgast
níu kallaði plötusnúðurinn yfír sal-
inn að klukkan 21.15 byijaði tísku-
og danssýningin og strax á eftir
henni kæmi svo Kim Larsen. Var
þá farið að heyrast kurr í fólki því
enginn kannaðist við að hafa borg-
að sig inn á einhveija fata- og dans-
sýningu. Klukkan 21.15 byijuðu
síðan herlegheitin. Þessi svokallaða
tískusýning var ekkert annað en
auglýsing fyrir fataverslun sem
kennir sig við suður-amerískan
dans. Undir henni malaði þulur sem
sagði öllum hve fötin væru falleg,
hve ódýr þau væru og allir krakkar
ættu að kaupa jólafötin í viðkom-
andi verslun. Rann þá upp fyrir
mönnum ljós að tónleikunum hefði
ekki verið flýtt vegna einhverra
duttlunga í danskri poppstjömu.
Samkvæmt þeim heimildum sem
ég hef var ákveðið að skella þess-
ari auglýsingu inn í dagskrána á
seinustu stundu. En þar sem allir
tónleikagestir höfðu fengið þær
upplýsingar að tónleikamir ættu
að byija klukkan tíu þá varð með
einhveijum ráðum að fá krakkana
til áð mæta fyrr á svæðið. Þess
vegna var logið í fjölmiðlum að tón-
leikamir ættu að byija klukkan
20.30 í stað 22, til þess eins að fá
hina óhörðnuðu unglinga til að
mæta og sjá þessa auglýsingu. Kim
Larsen og félagar byijuðu síðan að
spila klukkan 22, nákvæmlega á
þeim tíma sem áður hafði verið upp
gefinn. Samkvæmt þvi sem heim-
ildamaður minn tjáði mér þá stóð
aldrei neitt annað til hjá hljómsveit-
inni en að byija á þeim tíma.
Einnig heyrði ég af því að
dönskukennarar hefðu í ofboði
hringt í nemendur sína síðdegis á
þriðjudag, eftir að hafa heyrt til-
kynninguna í útvarpi, til þess að
tryggja það að enginn missti nú af
öllu flörinu.
Svona vinnubrögð tel ég vera
örgustu svik og pretti. Ungum og
vammlausum krökkum var gert að
sitja eða standa í tvo og hálfan
klukkutíma og bíða eftir því að fá
að sjá það sem þau borguðu fyrir
að sjá. í ofanálag neyddust þau til
að sitja undir ósmekklegri auglýs-
ingu sem ég held að hafi ekki verið
neinum til góðs, allra síst verslun-
inni. Um klukkan hálf ellefu, þegar
tónleikamir stóðu sem hæst, voru
margir orðnir dauðuppgefnir bæði
af því að þurfa að bíða i langan
Stefán Eiríksson
tíma og líka af því að stólar og
spónaplötur voru af skomum
skammti. Margir urðu því heim að
hverfa dauðuppgefnir og alls ekki
sáttir við tónleikana.
Mér leikur hugur á að vita hvort
skammtfma gróðasjónarmið hafí
þama ráðið ferðinni eður ei. Einnig
krefst ég að ábyrgur aðili gefí skýr-
ingar á því hvers vegna það var
auglýst að tónleikunum yrði flýtt,
þar sem þeim var ekkert flýtt. Voria*~
ég að ráðamenn á Hótel íslandi
hafí skýringar á reiðum höndum.
Að lokum vil ég þakka Kim vini
mínum Larsen og hljómsveitinni
Bellami fyrir ágæta tónleika. Ég
hef ekkert upp á þá að klaga.
Höfúndur er nemandi ÍMennta-
skólanum viðHamrahlið.
Athugasemd við
svargrein forstjóra
Byggðastofiiunar
eftirSigurð
Halldórsson
Ágæti Guðmundur!
Ánægjulegt þykir mér að hafa
orðið tilefni til að ársskýrsla þín'
birtist í Qölmiðlum. Er það athugun-
areftii hvort Byggðastofnun gæti
ekki nýtt sér betur hinn mikla mátt
nútíma fjölmiðla til að koma
áhyggjuefnum sínum á framfæri
og knýja á um aðgerðir.
Hitt er lakara að þú skulir, nokk-
uð sjálfbirgingslega, hafna umræðu
um efnisatriði bréfs míns þar sem
um sé að ræða vangaveltur almenns
eðlis um efnahagsmál. Um þau og
Fríkirkjan:
Kvenfélag-
ið styður
stjórnina
MORGUNBLAÐIÐ hefur verið
beðið að birta eftirfarandi til-
kynningu:
Á fundi, sem haldinn var 3. nóv-
ember 1988 í Kvenfélagi Fríkirlg-
unnar í Reykjavík, var borin upp
eftirfarandi tillaga og hún sam-
þykkt einróma:
„Fundur í kvenfélagi Fríkirkj-
unnar í Reykjavík, haldinn 3. nóv-
ember 1988, átelur harðlega þau
rætnu og ósanngjörnu ummæli um
formann og safnaðarstjóm Fríkirkj-
unnar sem fram hafa komið í §öl-
miðlum og í ræðum og ritsmíðum.
Sérstaklega þeirra manna sem
ekki eru innan Fríkirkjusafnaðar-
ins, eins og t.d. þá ósmekklegu
grein er birtist í Morgunblaðinu
þann 2. nóvember 1988.
Við í Kvenfélaginu viljum enn
fremur lýsa fullu trausti á starf
safnaðarstjómarinnar og formanns
hennar. Vonum við að linni þeirri
ósmekklegu aðför að safnaðarstjóm
sem nokkrir stuðningsmenn fyrr-
verandi Fríkirkjuprests, séra Gunn-
ars Bjömssonar, hafa haft í frammi,
og að full eining geti ríkt innan
safnaðarins að nýju.“
sjálfsákvörðunarrétt snýst neftii-
lega byggðastefna. Er hugsanlegt
að það sé einmitt helsti gallinn á
starfsemi stofnunarinnar a.m.k. út
á við að hún einbeiti sér um of að
lýsingum á núverandi ástandi og
svo lausnum einstakra dreifbýlis-
vandamála í stað heildstæðra
lausna? Sé svo er auðvelt að falla
í þá gryfju að sjá ekki skóginn fyr-
ir tijánum. Einungis sú byggða-
stefna sem miðar að því að fram-
leiðsluatvinnuvegimir í heild skili
hagnaði stendur undir nafni og
getur stöðvað þá eignaupptöku sem
á sér stað frá fyrirtækjunum, og
beint og óbeint fólkinu sem við þau
vinnur. Allt annað er hreint kák eða
í mesta lagi varnarsigrar sem
megna ekki að snúa núverandi
byggðaþróun við og varla sæmandi
Byggðastofnun að einskorða sig við
slíkt.
Höfundur er heilsugæslulæknir.
Enn er hitastillta bað-
blöndunartækið frá
Danfoss nýjung fyrir
mörgum. Hinir sem til
þekkja njóta gæða
þeirra og undrast
lága verðið.
= HÉÐINN =
VÉLAVERSLUN, SÍMI 624260
SÉRFRÆÐIÞJÓNUSTA-LAGER
VERUM
VARKÁR
,6 V¥%
Óvirkur dempari getur
aukið stöðvunarvega-
lengd um 2,6 m.
VELDU ^MOHROtF
BORGARTUNI 26. SIMI 62 22 62