Alþýðublaðið - 30.12.1958, Blaðsíða 7

= Einar Gerhardsen, |
| forsætisráðherra Norð |
1 maanay».>-.fe-i fyrir |
1 skemmstu til Ind- §
| lands með konu sinni. i
| Myndin er tekin við i
| minningarreit Ríivhat- i
| ma Ghandi í Delhi. =
| Að hætti Austurlanda |
| búa dregur forsætis- i
| ráðherrann skó af fót |
| um sér áður en hann |
i stígur fæti á hinn |
i helga stað. §
iÍLmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiumiiii
gómr FRÉTTIR
SÆNSKUR efnafræðing-
ur segist hafa fundið efni,
sem gerir bæði tjöruna í tó-
bakinu og nikótín óvirkt,
að því sem sænskt blað seg-
ir.
Efnið á að vera algjör-
lega skaðlaust, og svo ein-
falt í meðförum, að hver
sem er á að geta sett það í
tóbakið heima hjá sér.
ír kona
rki reið
' bráðum
kveikja
i á heim
eru alls
.nyndina
vaði, að
of mikio
vann tók
:krar og
egg.
ir hans
x lampa,
'nast þá.
3 Smith
il byssu-
nú hef-
mleiðslu
.mparnir
i — en
verður
til skot-
DEILD)
VARSJÁRBLAÐIÐ Tygo-
dnik Demokratyczny
birti fyrir skemmstu athygl
isverða frásögn af vandræð
um tveggja bandariskra
ferðalanga í Póllandi.
Þetta voru ungir menn,
sem voru við nám í Eng-
landi. Þeir skiptu dollurum
sínum í pólska mynt í Lond
on og sömdu um það við
sendiráðið á staðnum, að
pólskur embættismaður
tæki á móti þeim í Austur-
Berlín með farseðla allt til
Varsjár.
Greinin heldur áfram:
,,Þá er það klappað og
klárt,“ sögðu ferðamennirn
ir. Þeir komu til Austur-
Berlínar, og þeir biðu. Þeir
biðu eftir farseðlunum, sem
þeim hafði verið lofað, og
það var löng bið.
Þegar einar fimm mlnút-
ur voru til brottferðartíma
og sendiboðinn hafði ekki
enn þá sýnt sig, stigu þeir
urn borð í lestina.
Þeir voru heppnir. Eng-
inn skipti sér af þeim fyrr
en við landamærin. Þar
voru vegabréf þeirra athug
uð. Engum datt í hug, að
hinir tveir prúðbúnu Banda
ríkjamenn væru farseðla-
lausir.
Þó rann upp sú stund, að
lestarvörður krafði þá um
farseðla. Þegar þeir sögð-
ust enga hafa, gerði Iestar-
vörð.urinn sig. líklegan til að
reka þá úr lestinni, en sá
aumur á þeim á síðustu
stundu. „Dollari“ er alþjóð
legt orð, og þegar hinir
ungu Bandaríkjamenn
brugðu upp fimm fingrum,
skildi lestarvörðurinn hvað
þeir áttu við. Hann tók við
dölunum fimm og hætti að
rexa um farseðlana. Þetta
voru reyndar einu dollar-
arnir, sem Bandaríkjamenn
irnir ekki höfðu skipt í
pólska peninga.
í Varsjá leituðu þeir uppi
Hótel Bristol, þar sem þeir
höfðu pantað herbergi. Eng
inn á staðnum vildi kannast
við það. Þeir dvöldust um
nóttina á heimili Pólverja,
sem kunningi þeirra í Lond
on hafði beðið þá að heim-
sækja.
Daginn eftir sneru þeir
aftur til hótelsins í fylgd
með hinum pólska velgjörða
manni sínum. í þetta skipti
fannst símskeytið með her-
bergispöntuninni. Það hafði
bara gleymst að skrá það í
gestabókina. Ferðalangarn-
ir okkar fengu herbergið
sitt — og á þessu stigi máls-
ins skyldi maður ætla, að
ævintýrið fengi göðan endi.
En bíðum við!
Bandáríkjamennirnir á-
kváðu að tryggja sér flug-
miða heim til London með
góðum fyrirvara. Á skrif-
stoíunni, sem seldi flugfar-
seðla til útlanda, var þeim
tjáð: „Þetta kostar svo og
svo marga dollara.“
„Við höfum pólska pen-
inga,“svöruðu þeir.
„Við tökum aðeins við
greiðslu í erlendri mynt,“
var svarið.
„Við skiptum dollurun-
um okkar í pólska peninga
einmitt til þess að við gæt-
um verzlað í Póllandi.“
En maðurinn sat fastur
við sinn keip.
Bandaríkjamennirnir
urígu sneru aftur til hins
pólska kunningja síns.
Jú, hann var hnútunum
kunnugri en þeir og gat
frætt þá á því, að þeir yrðu
að senda inn umsókn.
Nú hófst mikið ferðalag
um opinberar skrifstofur —
þriggja daga ferðalag. Á
fjórða degi var þeim náðar-
samlegast veitt leyfi til að
kaupa farseðla sína fyrir
pólska peninga. Og þeir
þökkuðu fyrir sig og tóku
sér far heim með fyrstu
flugvél.
„Biðstofurnar í opinberu
skrifstofunum ykkar eru
bara snotrar,“ voru kveðju
orð þeirra, þegar þeir stigu
um borð í flugvélina.

á fyrri
L þér til
verður
Uia, svo
ill, hugs
Laðurinn
inni vél-
ni. „Þú þekkir ákvörðun-
staðinn, Ju, og minnstu
íss að affermingin verður
i ganga fljótt fyrir sig og
Ln fremur verður þú að
ta vita í höfuðstöðvunun
! hætta sé á
Frans heyrði ekki meira,
því hann varð nú að finna
sér öruggan íelustað áður
en það yrði of seint. Ju, Bill
Tom gátu komið á hverri
stundu. Frans sltríður nú
eftir nokkrar mínútur heyr-
ir hann mannamál. Þá eru
mótorarnir settir í gang og
hann finnur að vélinni er
ekið eftir flugbrautinni og
fvrr en varir er hún komin
á loft.
Harðar þilplötur
— Hardboards
Mjúkar þilplötur
— Softboards
Einkaumboðsmenn fyrir
INSULITE —
íhe Insulite Company of Finland.
Klapparstíg 1 — Reykjavík — Sími 18430.
r
Hennanns Ragnars og
Jóns Valgeirs Stefáns-
sonar, Reykjavík
tekur affur til síari't aij
loknu jólafríi mátnictag-
imi 5. janúar 1959.
Vegna mikillar eftirspurnar verðúr bætt við bvrjenda
flokkum ,í ballet, barnadansi og samkvæmisdansi og
hefst innritun i þá flokka föstudaginn 2-. janúar 1959 í
símum: 19662 — 11326 —- 50945. Aðrir nemendur mæti
á sama stað og tíma og verið hefur.
Flugeldar
Sólir
Blys
Stjörnuljós.
Hreyfilsbúðin
þér hsfíð ágóðavon
Æ ‘ allt árið!
o <0 °
HASKOLANS
Alþýðublaðið
30. des. 1958