Morgunblaðið - 12.11.1989, Page 32

32 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 1989
í Evrópukeppni félagslióa
í handknattleik í kvöld
kl. 20.30 í Laugardalshöll
Jón Páll Sigmarsson
ofurjarl gefur Jarlboli
og matarmiða á
Jarlinn íhálfleik
og gerir einhver
k „kraftaverk“.
Fjölmennum á
stórkostlegan
íþróttaviðburð
FLUGLEIDIR
Jarlinn
^VEITINGASTOFA
BREITLING UR
Fjárheimtan hf
BREIÐFJORÐS
BLIKKSMIÐJA HF
Leitid nánarí upplýsinga
aóSigtúni7 Simi*29022
ALMENNAR
Olíufélagið hf
Ungverjalandi
buoin
BAKÞANKAR
Af spá-
konum og
stjömuspeki
Ein sú mesta plága sem yfir
þessa þjóð hefur riðið er spá-
kerlingadellan. Fari hún marg-
niðurnegld. Svo ekki sé minnst
á stjörnuspeki blaðanna. Ég veit
dálítið um þessi
mál, sjálfur hef
ég litið inn hjá
spákonu. Einnig
á ég frænda sem
er stjörnuspek-
ingur.
Það eru liðlega
tuttugu ár síðan
ég brá mér í
fyrsta og eina
skiptið til spákonu. Ég væri ekki
einn, við fórum tveir daman vin-
irnir. Fyrir einhveija makalausa
tilviljun slumpaði hún á það að
félagi minn var einbirni og þar
með beit hann á krókinn. Hún
sagði að hans biði að hitta stúlk-
una sina um tvítugt. Hins vegar
kæmi upp sú staða að þau skildu
í hasti tveim árum síðar.
Næstur var ég að borðinu. Ég
á fimm systur en enga bræður
og þegar spákonan hóf mál sitt
með því að tilkynna mér að ég
ætti þijá bræður en enga systur,
þá ákvað ég að taka ekkert mark
á henni. Ég sagði henni það. Þá
leit hún á mig píreyg og svaraði:
O, ótætið, ekki kæmi mér á óvart
þótt þú ættir eftir að lenda í út-
keyrslu hjá Sláturfélaginu.
Ekki þarf að orðlengja það að
árið sem vinur minn varð tvitug-
ur plægði hann skemmtistaðina
og viti menn, honum tókst að
trúlofa sig. Hann gifti sig svo sem
spáð hafði verið og er seinna
árið í hjónabandinu var nær
uppurið vissi hann ekki sitt rjúk-
andi ráð. Því ef hann ekki skildi,
hvernig ætti hann þá að eignast
skipafélagið sem spákonan hafði
líka spáð honum? Ég var hjá
honum kvöldið sem hjónabandið
sundraðist, stúlkan bað hann
að skreppa eftir sinnepi í ísskáp-
inn, hann sagðist ekki hafa gift
sig til að uppvarta hana. Sótti
ferðatöskuna sína þegjandi og
hljóðalaust og kvaddi með þess-
umorðum: Égerfarinn, við þetta
bý ég ekki. Við mig sagði hann:
Sjáðu, spádómurinn rættist.
En áfram með smjörið. Ég var
eitt sinn áskrifandi að tímariti
hér í bæ sem hafði stjörnuspek-
ispalta. Ég grúfði mig í viku
hverri yfir spána mína til að
reyna að finna eitthvað sem við
átti. Það gekk svona rétt þolan-
lega. Hver bregður sér ekki í bió
stöku sinnum eða þekkir ein-
hvern sem skreppur til útlanda.
Ég hafði nýlokið gagnfræðaprófi,
var afleitur námsmaður, en
nennti ekki að fara að vinna.
Ég sótti þess vegna um inngöngu
í Verslunarskólann. Ég þreytti
prófin og beið í ógn og spenn-
ingi. Hvað biði mín ef ég kæmist
ekki inn?
Þá hitti ég frænda minn á
götu. Hvi gengur þú hér um í
þungum þönkum frændi, spurði
hann. Ég er að bíða eftir því að
fá bréf í pósti, svaraði ég. Ég
þarf fimm í heildareinkunn til
að komast inn í Versló, annars
fer illa fyrir mér. En hvað gerir
þú? Ég er að fá mér heilsubótar-
göngu, svaraði hann. Annars
hef ég í mig og á með að semja
stjörnuspádóma. Hann nefndi
tímaritið og það var tímaritið
sem ég var áskrifandi að. í hvaða
merki ertu, spurði hann að
skilnaði.
í vikunni þar á eftir leit ég í
dálkinn minn, og viti menn, þar
stóð: Þú færð bréf í pósti, happa-
tala fimm.
Eignaðist vinur minn sem
skildi skipafélag? Auðvitað ekki.
En árabát á hann og þeir fljóta
líka, engu síður en stærri skip.
Fékk ég bréf með happatölunríí
5? Vitaskuld. Ég slumpaðist. Það
kemur einstaka sinnum fyrir
þegar spáð er fyrir fólki, sem
vill allt í sölurnar leggja, til að
lenda ekki í útkeyrslu hjá
ákveðnu fyrirtæki.
eftir Ólaf
Gunnarsson