Morgunblaðið - 28.01.1990, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ MENNINGARSTRAUMAR SUNNUDAGUR 28. JANÚAR 1990
C 23
Eftir
lostið
HELSTA ROKKSVEIT
norðan heiða var akur-
eyrska rokksveitin Lost,
sem nú hefur hætt stðrf-
um. Sveitin starfaði við
góðan orðstí frá því
snemma árs 1987 ogþar
til hún lét staðar numið
með kveðjukassettu í des-
ember sl.
Lost skipuðu Rögnvaldur
Bragi Rögnvaldsson
bassaleikari, Kristján Pétur
Sigurðsson söngvari, J6-
hann Ásmundsson söngvari,
Ingvar Örn Eðvarðsson
trommuleikari og Siguijón
Baldvinsson gítarleikari.
Eins og áður sagði varð
sveitin til 1987 og hélt sína
fyrstu tónleika nyrðra í des-
ember það ár. Tónleikarnir
MlGGY Pop, sem sendi
síðast frá sér breiðskífu
1988, þegar Instinct kom
út, hefur gert samning við
nýtt fyrirtæki og fer í hljóð-
ver til að takja upp nýja
breiðskífu í febrúar. Upp-
tökustjóri er Don Was úr
sveitinni ITas (Not Was).
■ETjRÍKstuttu var sagt frá
geisladiskaútgáfu á verkum
Davids Bowies undir nafn-
inu Sound + Vision. Nú
hefur Bowie ákveðið að
halda í heimsreisu í enda
mars til að kynna útgáfuna
og mun sú ferð heita Sound
+ Vision. Tin Machine
verður ekki með í för, en
engu að síður er plata með
þeirri sveit á næsta leiti.
Hvað varðargeisladiska-
safnkassann Sound + Visi-
on sem sagt var frá, má
geta þess að hann er einnig
til á plötum og segja fróðir
að meira sé í plötuútgáfuna
lagt en diskana.
Morgunblaðið/Rúnar
Lost: Ingvar, Rögnvaldur, Jóhann, Kristján og Siguijön.
á Akureyri urðu allnokkrir,
en syðra lék sveitin ekki
nema tvisvar, í Duus við
góðar undirtektir í mars
1988 og á tónleikunum
Minni Steinþórs í Tunglinu
í nóvember sama ár.
Kassettan, sem heitir
bara Lost og kom svo út í
desember, var tekin upp í
Hljóðrita í apríl sl., en á
henni eru fjórtán lög. Með
fylgir textabók með ævi-
ágripipi sveitarinnar.
Mezzofortefréttir
ÞÆR fréttir bárust í
vikunni að Mezzoforte
hefðu gert samning um
útgáfú á síðustu breiðskífú
sinni, Playing for Time, í
Bandaríkjunum og verður
það fyrsta skífa
sveitarinnar sem gefin
verður út þar.
Steinar Berg ísleifsson,
sem er umboðsmaður
sveitarinnar, er staddur á
MIDEM-ráðstefnunni í Suð-
ur-Frakklandi og sagði í
samtali við Morgunblaðið að
samningurinn, sem hann
gekk frá á ráðstefnunni,
hefði verið lengi í smíðum.
Hann sagði hafa tafið fyrir
samningsgerðinni að banda-
rískir útgefendur hefðu ekki
áttað sig á hvernig ætti að
markaðssetja sveitina; tónlist
Mezzoforte telst „svört“ tón-
list í Bandaríkjunum og
menn virtust eiga erfitt að
átta sig á því að hvítir menn
léku slíka tónlist. Steinar
sagði eina helstu ástæðuna
fyrir því hve langan tíma það
hefði tekið að koma sveitinni
inn á markað í Bandaríkjun-
um að hann hefði ekki vilja
semja við smáfyrirtæki, þó
mörg slík hefðu sýnt áhuga.
Playing for Time verður
gefin út á Novus-merki
BMG, sem er hreint jass-
merki, en einnig verða gefn-
ar út smáskífur með lögum
sveitarinnar, sem tíðkast
ekki með jasssveitir, þannig
að útgefandinn bandaríski
ætlar að reyna að ná inn á
R&B markaðinn til viðbótar
við jassmarkaðinn.
Steinar notaði einnigtæki-
færið á MIDEM og kynnti
sólóskífu sem Friðrik Karls-
son vinnur nú að. Hann sagði
að menn hefðu lýst miklum
áhuga, en enn væri of
snemmt að fara að tala um
útgáfusamninga, enda plat-
an á frumstigi.
DÆGURTÓNLIST
Hvaó eraó marka breskupopppressuna?
Sunnudags-
glenna
BRESKU tónlistarvikuritin Melody Maker, Sounds
og New Musical Express, sem flestir dægurtónlistar-
áhugamenn kannast við hér á landi eru þekkt fyrir
lirifnæmi sitt og nýjungagirni í slagnum um að vera
fyrst til að uppgötva næstu metsölusveit. Líklega er
mörgum enn í minni hvernig þau, Melody Maker þar
fremst meðal jafningja, hófu Sykurmoiana á arma
sina og lofuðu svo flestum þótti nóg um.
Sundays Smiths með kvensöngvara?
Síðan breska „óháða“
poppsveitin The Smiths
lagði upp laupana hefur
breska popppressan sem
nefnd er í upphafi leitað
logandi
Ijósi að
arftökum
sveitar-
innar,
sem var
vinsæl-
asta
„óháða“
sveit
heims þegar hæst lét. Til
sögunnar hafa verið nefnd-
ar ótal hljómsveitir með
miklum glamúr og látum,
og hamagangurinn oftar
en ekki nánast gengið af
sveitunum dauðum. Nýj-
asta sveitin sem hampað
er á þennan hátt (sögð
poppsveit tíunda áratugar-
ins) er The Sundays.
The Sundays skipa
David Gavurin, Harriet
Wheeler, Paul Brindley og
Patrick Hannan. David
Gavurin semur öll lög sveit-
arinnar en textana á söng-
konan Harriet. Sveitin var
stofnsett 1988 og hélt sína
fyrstu tónleika um mitt
árið. Eftir aðra tónleika
sveitarinnar síðla árs 1988
kom útsendari Melody
Maker að máli við sveitina
og óskaði eftir því að fá
að leggja forsíðu blaðsins
undir mynd af henni.
Fyrsta forsíðan kom svo
skömmu eftir að sveitin
hélt sína fyrstu tónleika.
Fyrstu smáskífunnar var
því beðið með mikilli eftir-
væntingu og þegar Can’t
Be Sure, kom út snemma
árs 1989, náði lagið inn á
topp 40 listann breska og
sagt bera keim af m.a.
Ammæli Sykurmolanna.
Flestir voru sammála um
að það væri einkar góð
bytjun á ferli sveitar. Tón-
listinni svipaði til Smiths
með Cocteau Twins ivafi;
þunglyndislegt breskt
gítarpopp á lágum nótum
með upphöfnum söog ’
Harrietar.
Níu mánuðir liðu án þess
að nokkuð heyrðist til
sveitarinnar, en í síðustu
viku kom svo út breiðskífan
Reading, Writing and
Arithmetic. Viðtökumar
voru á þann veg sem búast
mátti við; hljómsveitin á
forsíðu og NME og
heilsíðudómur í Melody
Maker með tilheyrandi
uppskrúfuðum ástaijátn-
ingum og froðu.
Það getur vart verið
þægilegt að vera að hefja
sinn tónlistarferil í sömu
stöðu og The Sundays,
enda kemur vel fram í við-
tölum við sveitarmeðlimi
að þeir eru hálf ringlaðir á
öllum hamaganginum. Á
einum stað kvarta þeir yfir
því að vera hampað svo
yfirgengilega; það sé ekki
að þeirra ósk. Það er þó
erfitt að skorast undan
þegar maskínan er komin
af stað og víst er að útgáfu-
fyrirtæki sveitarinnar, Ro-
ugh Trade, er hæstánægt
með alla umfjöllunina.
Hvort hljómsveitin standi
undir öllu lofinu verður svo
hver að gera upp við sig.
eftir Árno
Motthíosson
GAMLAR GLÆÐUR
UM MIÐJAN sjöunda áratuginn sást víða á veggjum
í Lundúnuin krotað „Clapton er guð“ og var þá vísað
í Eric Clapton, sem er án efa þekktasti rafgítarleikari
seinni tíma. Þó hann hafi alla tið verið að Ieika ámóta
tónlist, blúsblendið rokk, nýtur hann virðingar langt
út fyrir raðir þeirra sem áhuga hafa á slíku. Clapton
hefúr nú leikið blúsrokk síðan 1962 og ekki er langt
síðan hann sendi frá sér plötuna Journeyman þar sem
hann er enn við sama heygarðshornið.
Gagnrýnendur hafa tekið
plötunni nýju mjög vel
og plötukaupendur einnig.
Þó virðist sem mönnum þyki
mest í varið að sjá Clapton
á sviði, því svo mikil eftir-
spurn var eftir miðum á ár-
lega janúartónleika hans í
Albert Hall í Lundúnum, að
það seldist upp á átján tón-
leika í röð. Þar af verða
þrennir tónleikar hreinir
blústónleikar, þar sem Buddy
Guy og Robert Cray troða
upp með Clapton. Á tónleik-
unum mun Clapton leika lög
af nýju plötunni í bland við
eldri lög, aukinheldur sem
hann mun leika konsert fyrir
rafgítar, sem saminn var fyr-
ir hann. Clapton segir frá því
í viðtali sem birtist í síðasta
tölublaði breska tímaritsins
Q að hann hafi þurft að læra
verkið utanað eftir eyranu,
þar sem hann geti ekki lesið
Eric Clapton
nótur. í sama viðtali segist
hann ekki geta leikið á gítar
nema með hljómsveit, hann
taki aldrei upp gítarinn
heima. Þrátt fyrir þessa þörf
fyrir að starfa með hljóm-
sveit hefur honum gengið illa
að haldast í lengi í sömu
sveit þar til nú að hann hefur
starfað með sömu mönnum
síðan 1985, þegar sett var
saman sveit vegna vinnu við
plötuna Behind the Sun.
Síðasta plata Claptons,
August, seldist vel en þótti
dauf tónlistarlega, sem Clap-
ton viðurkenndi fúslega í við-
tölum. Journeyman, aftur á
móti, þykir sýna að enn lifi
í gömlum glæðum og ekki
sé ástæða til að ætla annað
en að Clapton eigi eftir að
starfa af fullum krafti næstu
þijátíu árin eðaxsvo.
MLED Zeppelin var vin-
sælasta rokksveit heims á
sínum mektarárum um
miðjan áttunda áratuginn.
Fyrir tæpum tíu árum lést
trymbill hennar, John Bon-
ham, og sveitin hætti störf-
um. Nú herma ólygnir að
Zeppelinfélagar hyggist
taka upp þráðinn þar sem
frá var horf ið og við
trommusettið muni sitja
John Bonhain yngri, sonur
trymbilsins sáluga.