Morgunblaðið - 11.03.1990, Side 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 11. MARZ 1990
„það erkom/nn t/m '/ til a<5 v/S heyrum frcL,
hinum þögla meirih/uta."
Á FÖRNUM VEGI
„Hér bera
menn sig und-
antekningar-
lítið vei og
láta nálina
ekki hræða
sig þótt þeir
séu að koma í
fyrsta sinn"
Morgunblaðíð/Ámi Sæberg
Valgeir Kristinsson lætur fara vei um sig meðan verið að þræða nálina í æð enda
ekki að koma i fyrsta sinn.
Hvað er þetta maður. Ætl-
arðu ekki að byrja að
ausa...?
Tjaldhælar? Ég hélt þetta
væri í uppkveikju ...
Víkverji skrifar
„Hér bera menn sig vel og
láta nálina ekki hræða sig“
í bankanum við Barónsstíg er jafnan í nógu að snúast og við-
skiptavinirnir eru að tínast inn allan daginn. Stundum er dálítil
bið eftir afgreiðslu en síðan rólegra á milli en allir eiga það
sameiginlegt að vera komnir til að leggja inn. Um úttektina
hugsar enginn og til hennar verður ekki gripið nema i neyð.
Hér er að sjálfsögðu verið að ræða um banka allra landsmanna
í orðsins fyllstu merkingu, Blóðbankann.
egar okkur bar að garði lágu
þrír menn á blóðtökubekkjun-
um með annan handlegginn útrétt-
an og úr honum streymdi lífsvök-
vinn, sem ekkert sjúkrahús getur
verið án, tæplega hálfur pottur
úr hveijum manni. Einn blóðgjaf-
anna var Tómas Einarsson og
hann var kominn til að gefa í 86.
sinn.
„Ég var fyrst flokkaður árið
1961 og í meira en 20 ár hef ég
komið hér reglulega fjórum sinn-
um á ári,“ sagði Tómas og lét lítið
yfir en Björn Harðarson, líffræð-
ingur og deildarstjóri'á rannsókn-
ardeild, bætti því við, að Tómas
væri slíkur reglumaður, að hann
kæmi ávallt 8. eða 9. dag mánað-
arins nema þegar þá bæri upp á
helgi. Tómas á nú metið meðal
þeirra, sem enn gefa, og hjá hon-
um er farið að hilla undir Islands-
metið, sem er 95 skipti alls.
Sigurbjörg Jóhannsdóttir hjúkr-
unarframkvæmdastjóri er yfir-
maður kvennanna, sem annast
blóðtökuna, og hún hefur starfað
í Blóðbankanum frá árinu 1972.
Segir hún aðsóknina vera bæri-
lega, frá 30 og upp í 80 manns
daglega, en æskilegast, að blóð-
gjafarnir séu ekki færri en 60 til
Tómas Einarsson var að gefa
blóð í 86. sinn og er þá farið
að styttast í íslandsmetið hjá
honum.
HÖGNI HREKKVISI
„ BG VILPI GMRHAN AV þó XUPPTIR
A HONU/M KLÆ.RNAR."
Sósíalisminn er öllum gegnsær
— nú orðið. Nýju fötin (áróð-
ursjkomissaranna breyta þar
engu um. Jafnvel „blindir" hafa
fengið sýn, ef marka má skriftir
og vitnisburði. Fyrrum heittrúað-
ir marx-lenínistar, sem máttu
ekki vatni halda af hrifningu yfir
herlegheitum heimskommúnis-
mans, setja nú upp hneykslissvip
þegar „fræðin" og „framkvæmd
þeirra“ bera á góma. Gamalt
hrópyrði Þjóðviljans, „Mogga-
lygi “, er horfið af síðum blaðsins.
Víkveiji dagsins minnir á að
Steinn skáld Steinarr sagði það,
sem allir vilja sagt hafa nú, þeg-
ar árið 1956. í frægu blaðavið-
tali í september 1956 kemst hann
svo að orði um sovézkt þjóðskipu-
lag, nýkominn heim úr ferð til
Sovétríkjanna með fréttastjóra
Þjóðviljans:
„Ég held, að það sé einhvers
konar ofbeldi, ruddalegt, and-
laust og ómannúðlegt. Og okkur
svokölluðum Vesturlandamönn-
um myndi sennilega finnast það
óbærilegt. . .“
xxx
jóðviljinn brást hinn versti
við, þegar þetta viðtal við
skáldið birtizt. Heill leiðari fór í
það að hirta það fyrir misskilning
á sósíalismanum og Sovétríkjun-
um. Steinn svararði fyrir sig í
blaðagrein — og sagði m.a.:
„Aðalritstjórinn skrifaði leið-
ara um málið og sannaði fljótlega
með nokkrum vel völdum orðum,
að ég hefði selt „auðvaldinu“ sál
mína og sannfæringu. Annars
fannst mér þetta leiðarakorn í
rýrara lagi, þrátt fyrir tvær eða
þrjár sæmilegar vísur eftir sjálf-
an mig, sem fengu að fljóta
með . ..“
Skáldið sagði að fréttastjóri
Þjóðviljans „birti nú sem óðast
ferðapistla sína úr þessari reisu“
[hans og skáldsins til Sovétríkj-
anna]. Steinn sagði að „þessar
ritsmíðar eigi að sýna okkur Sov-
ét-Rússland og óvini þess í hinu
sósíal-realistíska ljósi — og er
það vissulega tímabær upp-
fræðsla . . .“
Víkverji dagsins telur að vel
fari á því að Þjóðviljinn endur-
birti þessar fréttaskýringar sínar
á Sovétríkjunum og sósíalisman-
um — í ljósi framvindu mála þar
og hér heima næstliðin misseri.
Máske færi betur á því að Mál
og menning gæfi greinaflokkinn
út á bók.
xxx
Víkveiji dagsins hefur dulítið
gaman af hrafnaþingi
íslenzkra sósíalista á síðum Þjóð-
viljans — og víðar — síðustu
mánuði, þar sem þeir keppast við
að sverja af sér öll tengsl við
marx-lenínismann, Sovétríkin og
pólitíska fortíð sína. Þeir stað-
hæfa að þeir séu í „nýjum fötum“
sósíalismans. „Moggalygin“, sem
fyrrum átti formælendur fáa yzt
á vinstri vængnum, fær naumast
betri byr í segl, nú orðið, en þar.
Einn og einn utangátta
harðlínumaður eltir þó enn sitt
mýrarljós til móts við óvissuna;
heldur uppi „vitavörzlu“ á horn-
ströndum heimskommúnismans.
Kommúnistaflokkur Islands
var „sögulegt slys“ stóð yfir
þvera Þjóðviljaopnu á dögunum.
Óðru vísi mér áður brá. Það sögu-
lega slys er ekki séríslenzkt fyrir-
brigði, heldur spannar það hlið-
stæður sínar allar, hvar á byggðu
bóli sem þær hafa lagst á sveitir.