Alþýðublaðið - 14.01.1959, Blaðsíða 10

Húseigendur.
Onnumsi aliskonar vatns-
og hitalagnir.
HITALAGXIR h.f.
Símar 33712 og 32844.
Mmningarspjöid
DAS
iást hjá Happdrætti DAS, Vest-
urveri, sími 17757 — Veiðafæra-
verzl. Verðanda, sími 13786 —
Sjómannafélagi Reykjavíkur,
*ími 11915 — Jónasi Bergmann,
Háteigsvegi 52, simi 14784 —
Bókaverzl. Fróða, Leifsgötu 4,
SÍmi 12037 — Ólafi Jóhannss.,
Rauðagerði 15, sími 33096 —
Nesbúð, Nesvegi 29 — Guðm.
Andréssyni, gullsmið, Laugavegi
SO, sími 13769 — í Hafnarfirði
f Pósthúsinu, sími 50267.
Áki Jakobsson
Og
Hrisfján Eiríksson
hæstaréttar- vg héraðs-
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningagerðir, fasteigna-
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Bifreiðasalan
og leigan
Ii9
Sími 19092 og 18966
Kynnið yður hið stóra úr
val sem við höfum af alls
konar bifreiðum.
Stórt og rúmgott
sýningaxsvæði.
Bifreiðasalan
og leigan
Ingóifssiræti 9
Sími 19092 og 18906
#■1
Hjólbarðar
og slöngur
500x16
550x16
560x15
590x15
600—640x15
600x16
650x16
Garðar Gíslason
Hverfisgötu 4.
Keflvíkingar!
Suðurnesjamenn!
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir vður
hæstu fáanlega vexti af
innstæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
sparifé yðar hjá oss.
Kaupféiag
SufSurnes]a,
Faxabraut 27.
Sigurður Ólason
hæstaréttarlögmaður,
o g
Þorvaldur
Lúövíksson
héraðsdómslögmaður
Austurstræti 14.
Símj 1 55 35.
Leiðir allra, sem ætla að
kaupa eða selja
B f L
liggja til okkar
Biiasalan
Klapparstíg 37. Sími 19032.
H úsnæðismiðlunin
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8A. Sími 16205.
Samúðarkort
Slysavarnafélags íslands kaupj
flestir. Fást hjá slysavarnadeild-
um um land alit. í Reykjavík !
Hannyrðaverzl. Bankastræti 6
Verzl. Gunnþórunnar Halldórs-
dóttur og í skrifstofu félagsins
Grófin 1. Afgreidd í síma 14897
Heitið á Slysavarnafélagið. —
Það bregst ekki.
LEIGUBILAR
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastnð Reykjavíkur
Sími 1-17-20
VIKAHI BLAOID YKKAR
3,0 14. jan. 1959 — Aljiýðublaðið
Friðarkokkteill
Framhald af 4. slðu.
um við nú, hvort nokkur stjórn
málamaður væri af tilviljun
viðstaddur, og kom þá svar frá
þréklegum miðaldramanni á
kafi í vindilkófi: „Já, hérna
áður í Berlín. Þar var ekki
þokusúld eins og við Rín og
göturnar breiðari. Og þar var
samkvæmislíf. Þar hittust all-
ar stéttir. Og kynningin var
ekki yfirborðsleg innan um
glóandi reykfæri, freyðandi
kampavín; menn hittust ekki
aðeins til að hafa gagn hvor af
öðrum, menn vissu deili hvor
á öðrum og leituðu jafningja
sinna og rýninna skoðana-
bræðra. Iðnaðarjöfrarnir voru
ekki álitnir sjálfselskir, fagrar
og andríkar konur ekki léttúð-
ugar. Jafnvel íþróttamenn
voru vel séðir. Svona var Berr
lín. En svona er ekki Bonn. Hér
hefur enginn tíma. Og fáir hafa
húspláss.“
Þannig fórust hinum virðu-
lega diplómat orð. Bars nú tal-
ið að þinginu í Bonn. Það sýndi
sig, að meira en helmingur
þingmanna allra flokka virtist
hvorki vera áhrifamenn né
skapmenn. Og með tilliti til
rausnarlegs þingfararkaups
mundi margur segja, að þeir
væru bæði ofmetnir og ofborg-
aðir.
Hinsvegar eru líka aðrir
þingskörungar, sem vinna mik-
ið starf — nú um tíu ára skeið.
Þeir eru þreyttir. Sé laust
kvöld, sitja þeir heima í stað
þess að sækja leikhús eða kon-
sert, rýna í avísblöð og eru sár-
fegnir að enginn fundur eða
boð standa í minnisbókinni.
„Hvers konar boð eru þetta“,
gellur við júgóslavneskur fé-
lagi minn. „Nú-nú, einskonar
samstand í sendisveitarbústöð-
j um, því engum er boðið sæti.
j Frakkanum er fleygt í geymslu,
maður tekur í margar hendur
og stympist áfram, því þétt er
staðið við garðann. Sopið er á
viskí eða tómatsaft, vísíttkort-
um útbýtt, maður mælir sér
mót, sem flestir gleyma, og
kveður síðan.“
En nú kveðjum við líka þenn-
an vinsamlega og kurteisa
mann, því að á dagskrá okkar
stendur móttaka á heimili
þekkts tónvísindamanns í
Bonn, einhverskonar partí.
Þetta er engin sendiherra-
höll. Bara borgaralegt hús með
miklum trjágarði allt í kring.
Þegar inn er komið úr forstofu
með heljarstórri höggmynd af
Beethoven verður fyrir bar á
hægri hönd. Vegna plássleysis
hafði verið sett upp stokka-
grind fyrir framan eldhúsdyrn-
ar, og aftan við hana stóð mix-
ari og bauð vínföng. Til þess
að gefa þéssum bar líklegan
baksvip höfðu brúnir eikar-
skápar verið færðir úr stofu til
eldhúss. Húsfrúin, elskuleg og
aðlaðandi, býður gesti vel- j
komna og örvar þá til að prófa
nýjan kokkteil, sem hún hafi I
látið blanda eftir eigin upp- j
skrift. „Ég ætlaði að skíra þenn |
I an nýskapaða drykk „friðar-!
kokkteil“wen þessi Chruschtsc-
how gerði mér þá óvænt strik
í reikninginn“, bætir maddam-
an við. Margir brosa að gaman-
J semi hennar og gæða sér á
vænni veig. Hér er glatt á
hjalla, ýmsir syngja og spila.
Margvíslegir þjóðtónar heyr-
ast. Og allir eru í essinu sínu.
Norrænir, rómanskir, slafnesk-
ir og engilsaxneskir tónar
blandast saman í volduga
hljómkviðu. Hér ríkir bróður-
I hugur og einlægni í hverjum
j barmi. Og þegar við yfirgefum
þetta gestrisna heimili og höld-1
um í kvöldkyrrðinni niður að'
spegilsléttu Rínarfljóti, þá seg-
ir grískur félagi við mig þessi
ógleymanlegu orð, um leið og
við horfum með kærleiksbland-
inni virðingu á risavaxna styttu
af Beethoven: „Bara að músík-
in fengi að ráða. Þá héldist
alltaf friður í heiminum".
Dr. Hallgrímur Helgason.
Kongó
Framhald af 5. síðu.
oft komið til átaka með Belgíu
mönnum og innfæddum og
frá 1921 hafa 37 000 Kongó-
menn verið fangelsaðir fyrir
óeirðir (1956 voru 5000 slíkir
fangar í Kongó). En þessir ó-
eirðarseggir voru ekki þjóð-
ernissinnar f þeirri merkingu,
sem nú er venjulegast að
leggja í það orð. 1 langflest-
um tilfellum var um að ræða
menn frá afskekktum þjóð-
flokkum haldna trúarofstæki
og hatri á hvítum mönnum,
sem þeir álíta diöfla. Þar voru j
engir verkamenn, iðnaðar- '
menn éða kaupmenn. sem eru
sterkasta aflið í þjóðernis-
hreyfingum annars staðar í
Afríku.
En nú er slík hreyfing risin
upp í Kongó. Er það hin svo-
nefnda Abakohreyfing, sem
heitir fullu nafni: Menningar-
samband borgara í Neðra
Kongó. Hefur hún einkum
fylgi í héruðunum kringum
Leopoldville, sem er þróað-
asti hluti landsins. Leopold-
ville er við Kongó. Hefur það
haft mikil áhrif á hina síð-
ustu þróun Kongó.
Abakoflokkurinn krefst al-
gjörs sjálfstæðis fyrir Kongó,
og vill tengja belgíska Kongó
franska Kongó og Angólu,
sem er f eigu Portúgala. Ekki
er vitað, hversu mikið fylgi
Abakoflokkurinn hefur. En
hitt er víst, að óeirðirnar í
Leopoldville marka tímamót
í sjálfstæðisbaráttu Afríku-
þjóða. Bylgja þjóðernisstefn-
unnar er skollin yfir Kongó,
og hefur þar með náð hinni
svörtu Afríku og færist æ
sunnar.
Má ég svara ...
Framhald aí 5. síðu.
ljóðsins á umræddu áraskeiði.
Fulltrúar gamla og nýja tímans
eru hér saman á þingi, og mörg
kvæði bókarinnar hljóta að
teljast athyglisverður og
skemmtilegur skáldskapur. Mér
kom þetta ekki á óvart, því að
ég tel vafalaust, að íslendingar
eigi margt góðra ljóðskálda. Og
ég treysti þremenningunum full
komlega til að velja kvæðin rétt
látlega samkvæmt skoðun sinni
og mati, en annars verður ekki
krafizt. Auðvitað finnst einhverj
um valið aðfinnsluvert eins og
Hirti Guðmundssyni, og fleiri
sjónarmið en hans koma sjálf-
sagt til greina. En þetta myndi
hafa komið á daginn, hverjir
sem valið hefðu. Og satt að segja
gegnir furðu að gagnrýna Gils,
Guðmund og SÞórarin vegna
aukaatriða, en láta aðalatriðin
liggja í láginni.
Isiendingar þykja of tómlátir
í afstöðu sinni til samtíðarskáld-
anna. Víst mun það satt og rétt,
að margar ágætar ljóðabækur
fari fyrir ofan garð eða neðan
hjá almenningi, enda úr miklu
að velja og deilurnar um ljóð-
stefnurnar oft cg tíðum fjarrí
lagi. Menntamálaráð vildi hlut-
ast til um að koma sýnisbók þess
ari á framfæri við stóran les-
endahóp til að kynna þjóðinni
skáldin og ljóðin. Þáttur minn i
útgáfu bókarinnar var sá einn
að koma þeirri hugmynd í fram
kvæmd. Og hann er vonandi
ekki stórhneykslanlegur, þó að
Hirti Guðmundssyni renni l
skap við mig vegna fjarveru
Gunnars Dal á þessu bókarþingi.
Hún er mér hvorki að kenna né
þakka. Og grunur minn er sá,
að þremenningarnir muni einn-
ig saklausari en Hjörtur Guð-
mundsson ætlar. Ég.. trúi þvi
ekki, að Gils, Guðmundur og
Þórarinn telji ekki beztu kvséði
Gunnars Dal frambærilegan
skáldskap á borð við sumt ann-
að í bókinni. Hins vegar finnst
mér ýmislegt aðfinnsluverðara
en fjarvera hans og vík kannski
síðar að því við betra tækifæri.
Nú strax get ég þó þakkað þre-
menningunum fyrir ágætt starf,
þegar litið er á aðalatriðin í vali
þeirra. Mennirnir hafa sannar-
lega ekki brugðizt trausti mínu.
Helgi Sæmundsson.
Ufsala
Kápur kjólar
peysur pils o. fl.
Kápu og dömubúðin
Laugavegi .15
V'ð þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við
fráfall og jarðarför
GEIRS G. ZOÉGA
vcgamáiastjóra.
Hólmfríður Zoega,
börn og barnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við and-
lát og jarðarför mannsins rníns, föður okkar, tengdaföður og
afa.
JÓNS BACH.
Sérstaklega þakkir flytjum við stjórn S.jómannafélags
Reykjavíkur fyriir auðsýndan heiður og samúð, ennfremur
hjúkrunarfólki Elliheimil.sins Grundar fyrir hjúkrun og um-
önnun alla.
Jónína Jónsdóttir, Olga Jónsdóttir,
Jón M. Jónsson. Héðinn Jónsson,
Lilja Kiistinsdóttijf og barnabörn.