Morgunblaðið - 26.08.1990, Blaðsíða 18

18 C
MORGUNBLAÐIÐ FJOLMIÐLAR SUNNUDAGUR 26. ÁGÚST 1990
Tímarit deyr
í Frakklandi
FRÖNSK útgáfa bandaríska viðskiptatímaritsins Fortune er hætt
að koma út. Time Warner-samsteypan hætti við útgáfuna vegna
ágreinings við samstarfsaðila sinn, Hachette Filippacchi-samtökin,
um stefnu tímaritsins, sem kallaðist Fortune France í Frakklandi
og hefur komið út í tvö ár.
Stöðvun útgáfunnar er áfall í
þeirri viðleitni Time Warner að
efla bandarísk tímarit í Evrópu og
Asíu. Vegna ágreiningsins um Fort-
une France hefur Time Warner
hætt við að hleypa af stokkunum
spænskri útgáfu ásamt Hachette. A
Ítalíu gefur Time Warner út Fort-
une Italia ásamt fyrirtækinu Arn-
oldo Mondadori Editore.
í nóvember mun Time Warner
hefja tilraunaútgáfu á tímariti fyrir
konur í Bandaríkjunum. Tímarit
fyrir nemendur er einnig í uppsigl-
ingu og þrjú tölublað tímarits um
íþróttasögu munu koma út á næsta
ári.
Fortune France gekk vel í fyrstu
og seldist betur en önnur frönsk
og bandarísk tímarit. Tímaritið átti
að ryðja brautina fyrir eflingu viku-
ritsins Time í Evrópu. Búist var við
að það færi ekki að skila hagnaði
fyrr en eftir 1991. Auglýsingum ,í
ritinu hafði fækkað. Það var selt í
50.000 eintökum og mætti sam-
keppni frá auknum fjölda franskra
og evrópskra viðskiptatímarita.
Háskólanám í sápuóperugerð
David Jacobs, sem fann upp og
framleiddi Dallas-þættina, hef-
ur ákveðið að veita á hveiju ári
stúdent við Stirling-háskóla í Skotl-
andi styrk að upphæð 8.000 pund
til náms í sápuóperugerð í Holly-
wood.
„Mér væri meinilla við að Bretar
framleiddu sápuóperur af sama tagi
og Bandaríkjamenn," sagði fyrsti
sápuóperu-styrkþeginn, Mark
Grindle. „Til þess að vita hvað ber
að forðast verður að sjá hvað þeir
eru að gera.“
„Enginn ætti að tala með lítils-
virðingu um sápuóperur," sagði for-
stöðumaður kvikmynda- og fjöl-
miðladeildar háskólans, Philip
Schlesinger. „Sjónvarpið er voldug-
asti fjölmiðillinn."
Neita að greiða
afnotagjöld
Rúmlega ein og hálf milljón
heimila í Bretlandi svíkst um
að greiða afnotagjöld af sjónvarpi.
Um 800.000 eigendur litsjónvarps-
tækja greiða aðeins gjöld af við-
tækjum, sem sýna svarthvítar
myndir. Þessi svik kosta breska
ríkissjónvarpið 148 milljónir punda
á ári eða sem svarar rúmlega einum
tíunda af núverandi tekjum þess.
Nefnd þingmanna úr öllum flokkum
hefur sagt að ástandið sé „óþol-
andi“.
Breska póstmálastofnunin sér
um að innheimta afnotagjöldin og
að hafa upp á þeim sem svíkjast
um að borga. í fyrra þurfti BBC
að greiða stofnuninni 65 milljónir
punda fyrir þessa þjónustu, en
næsta vor mun stofnunin taka að
sér að sjá um innheimtuna sjálf.
Fundið hefur verið upp nýtt tæki
á stærð v"ið ferðaútvarp til að miða
út óskráð sjónvarpstæki. Tækið er
svo nákvæmt að með því er hægt
að finna nákvæmlega í hvaða íbúð
í tiiteknu fjölbýlishúsi óskráð tæki
sé að fmna.
Bessastaöaheppuf. Kópavogur. Reykjavlk og SeU*amafnes hafa brugöisl
ókvaBÖa við hugmymXtn GafObæmga um sértausn i tráfennslismAh<n sinun.
„Skolpsprengja“
í Skerjafjörð?
Goöl Sveinsson seglr I belgarvlðbill að hrlngl varðandl sameiningu Stöðvar 2
og Sýnar hafi skaöað möguleika Islendinga á efnískaupum erlendis:
Utlendingar hættir
skilja sjónvarpslífið
BBItMður8og9

Olían r
stígur
afstríöi • Bltósíó* 4 ogbaktMe i

Tímans óheilla rás
ÞAÐ er sama hvað hver segir, því miður eru íslensk dagblöð
ekki góð. Sjálfsagt geta menn deilt um það hvað sé gott blað en
í ljósi sannanlegra mistaka, yfírsjóna og axarskafta í íslenskum
blöðum þá getur varla nokkur maður staðið í þeirri trú að eitt-
hvert þeirra sé raunverulega gott. Með þessu er ekki verið að
segja að öll íslensk blöð séu endilega vond. A þessum vettvangi
verða nú og á næstu vikum tínd til dæmi sem renna stoðum und-
ir þessa skoðun. í fyrstu skal athyglinni beint að Tímanum, blaði
því sem boðað hefur framfarir í sjö tugi ára eða allt frá því að
sauðkindin, sem nú virðist ætla okkur lifandi að drepa, hélt í
okkur tórunni.
Utlendingar hættir skilja sjón-
varpslífið" var önnur tveggja
risafyrirsagna á forsíðu Tímans
4. ágúst sl. Þar sem forsíða er
andlit blaðs kann einhveijum að
þykja ástæða til að vanda til fyrir-
sagna og frágangs, en finnist
slíkir menn á _____________________
Tímanum þá 1
hafa þeir ekki
verið á vakt
þegar gengið
var frá þessari
síðu í prentun.
í fyrsta lagi vantar eitt orð, „að“,
en þó svo að maður horfi í gegn-
um fingur sér með slík „mannleg
mistök“, þá á enn eftir að fá botn
í nýyrðið „sjónvarpslíf“. Víst er
að í viðtali því sem fyrirsögnin
vísar til, sem er við Goða Sveins-
son hjá Sýn, kemur það orð aldr-
ei fyrir og er aldrei skilgreint.
Það má e.t.v. ætla að forsíða
Tímans sé einskonar getraun því
deginum áður, 3. ágúst, mátti þar
finna fyrirsögnina: „Olían stígur
af stríði" og fyrir neðan var vísað
til greina annars staðar í blaðinu.
Af lestri þeirra mátti skilja að
með fyrirsögninni væri blaðið að
reyna að upplýsa lesendur um að
olíuverð hefði hækkað vegna
stríðs. Á sömu forsíðu er talað
um Bessastaðahepp en sem betur
fer í grein inni í blaðinu er ekki
lengur talað um hepp heldur
hrepp.
í opnu sama blaðs er flennistór
loftmynd af Garðabæ og Kópa-
vogi sem er eitthvað undarleg.
Samkvæmt henni þá hefur sá,
sem stendur á Arnarnesi og snýr
í átt að Kópavogi, Faxaflóa á
hægri hönd en Fífuhvammsland á
______________ vinstri hönd en
BAKSVID
eftir Ásgeir Fridgeirsson
eins og allir
vita þá er raun-
veruleikinn
annar, Faxa-
flói er til vinstri
og Fífu-
hvammur er til hægri. (Er nema
von að Amarnesbúinn og fram-
sóknarmaðurinn Steingrímur
Hermannsson átti sig stundum
ékki á því hvað sé hægri og hvað
vinstri?)
Á blaðsíðu 2 í sama blaði er
frétt um veðurfréttir í ríkissjón-
varpinu. í fyrstu málsgrein er
vitnað í Markús Á. Einarsson en
í þrígang síðar í fréttinni hefur
blaðamaðurinn eitthvað eftir ein-
hverjum Einari, sem engin frekari
deili eru sögð á. Enn reynir á
getspeki lesandans: Var rætt við
þennan Einar eða var Markús
orðinn að Einari?
Á bls. 3 í Tímanum 9. ágúst
er viðtal við grískan ferðamála-
frömuð. Það endar á eftirfarandi
hátt: „ ... í landi 3000 eyja og
3000 ára sögu, eins og þeir þre-
menningar komust að orði. Enda“
— lengra var ekki hægt að lesa.
■ Öilþaumistök
sem birtast á
síðum dag-
blaðsins
Tímans benda
til þess að fag-
legur metnað-
ur þar á bæ sé
ekki mikill
Þrátt fyrir ítrekaða leit um allt
blaðið fannst botninn ekki. Ef
umrædd grein er ekki endaslepp
þá skil ég ekki það orð.
Dæmin hér að ofan eru tekin
úr þremur af sex tölublöðum
Tímans sem komu út dagana 3.-9.
ágúst. M.ö.o. þetta er viku-
skammtur af mjög alvarlegum
mistökum þeirra sem vinna við
blaðið. Hugsanlega má finna af-
sakanir fyrir þessum mistökum
en það eru ekki raunverulegar
ástæður. Það má ekki gleyma
þeim einfalda sannleik að það sem
ekki er nógu gott er ekki nógu
gott.
Áðumefnd mistök gera það að
verkum að Tíminn getur ekki tal-
ist gott blað, — þetta eru mistök
sem staðfesta óvönduð vinnu-
brögð og benda til þess að metn-
aður sé ekki til staðar.
Vel má vera að Tíminn boði
framfarir en öruggt má telja að
án metnaðar verða engar framfar-
ir.
Gott imtlegg í íslenska bamamenningu
Umræða um fjölmiðla
á íslandi hafa
síðustu mánuði að
mestu snúist um mál Stöðv-
ar 2 og Sýnar hf. Frá degi
til dags hafa staðfestar
fregnir af málum breyst og
enginn hefur vitað hver á
hvað né hvað er hvurs eða
hvers vegna og hvernig.
Fyrir nokkrum dögum
sagði svo í fyrirsögn að
Stöð 2 og Sýn hafi náð
samkomulagi. I kjölfar
þessa samkomulags segir
svo að ætlunin sé að Sýn
hefji útsendingar með
haustinu, sem kvikmyndar-
ás. Meira að horfa á, en
ekki kannski alltaf úr
. gæðakonfektkassanum.
Um næstu mánaðamót
verður frumsýnd fyrsta
íslenska barnakvikmyndin í
tíu ár. Hér er um að ræða
kvikmyndina um Pappírs-
Pésa en hann er þekkt per-
sóna meðal margra
íslenskra barna oag þá sér-
staklega þeirra sem notið
hafa leiðsagnar Herdísar
Egilsdóttur kennara við ís-
aksskóla í Reykjavík. Pési
þessi kom fyrst fram á sjón-
arsviðið í leikriti sem Herdís
skrifaði fyrir fimmtán árum
og var sett upp í Hafnar-
fjarðarbíói. Lítill einmana
drengur teiknar pésann á
blað en sá lifnar við og
verður góður vinur drengs-
ins þrátt fyrir að hann er
ekki alveg eins og venjulegt
barn. Það er Hrif hf. og
Ari Kristinsson kvikmynda-
gerðarmaður sem hafa tek-
ið Pappírs-Pésa í fóstur og
komið honum á hvita tjaldið
en handritsgerðin byggir á
upphaflegri hugmynd um
Pappírs-Pésa og er síðan
óspart bætt við ævintýri
hans. Og það eru íslensk
börn og vonandi foreldrar
þeirra sem fá að njóta.fjör-
ugra ævintýra Pésa og fé-
laga í þessari íslensku kvik-
mynd á næstunni. Myndin
er full af ævintýrum, fjör-
ugum lögum og alls kyns
prakkarastrikum sem ætti
að falla í kramið hjá börn-
um. Kvikmyndagerðar-
menn á íslandi hafa löngum
kvartað sáran undan bög-
um sínum og ekki að
ástæðuIausu.Þeir hafa til
dæmist lengi beðið eftir
fjárframlögumúr Menning-
arsjóði útvarpsstöðva og
bent á að margar útvarps-
stöðvar liggi inni með fé
sem þær eiga alls ekki og
ætlað er menningarsjóðn-
um. Þessar stöðvar koma
og fara og upphæðirnar til
menningarsjóðsins gleym-
ast. Fjárlög til kvikmynda-
gerðar hafa oft á tíðum
verið-skert miðað við það
sem búist var við og kvik-
myndagerðarfólkið hefur
bent á að þeir erlendu sjóð-
ir sem íslendinar eiga að-
gang að geti aldrei orðið
grunnur íslenskrar kvik-
myndagerðar. Hugmyndir
eru uppi um fjölmiðlasjóð
til að styrkja íslenska dag-
skrárgerð í sjónvarpi og
vilja sumir meina að þar
eigi íslenskt kvikmynda-
gerðarfólk að vinna, þar
sem mínútan er svo miklu
ódýrari. Það er dýrt að gera
kvikmynd en íslensk kvik-
mynd hlýtur að vera já-
kvætt innlegg í menningu
íslendinga á tímum mynd-
banda og gervihnattasend-
inga. Islensk kvikmynd
hlýtur að vera rós í hnappa-
gat lítillar þjóðar sem verð-
ur að beijast við markað
sem er yfirfullur af ensku-
mælandi myndum sem ekki
eru alltaf úr hágæðaflokki,
eru gerðar eftir lögmálum
heimsmarkaðarins og
fylgja tískuformúlunum
hverju sini. íslensk barna-
og fjölskyldumynd hlýtur
að vera konfektmoli á með-
al alls þess efnis sem
íslensk æska meðtekur úr
fjölmiðlaflóðinu. Islensk
barnamynd gefur kannski
ekki mikið í kassann þar
sem landið okkar er lítið
og barnafjöldinn því tak-
markaður. En íslensk börn
eiga auðvitað að taka hina
fullorðnu með í bíó því hvar
ef ekki hér á landi er þörf
á að foreldrar og börn
þeirra fái meiri tíma saman.
Hver veit nema sameiginleg
upplifun á fjörugri íslenskri
barnamynd yrði til þess að
koma af stað samræðum
milli foreldra og barna um
það efni sem börnin eru að
horfa á af myndbandaspól-
unum heima og hjá kunn-
ingjunum þegar pabbi og
mamma eru í vinnunni...
það væri kannski hægt að
fá foreldrana til að berjast
fyrir betri aðstæðum fyrir
íslenskt kvikmyndagerðar-
fólk.
Guðrún
Birgisdóttir