Alþýðublaðið - 18.01.1959, Blaðsíða 6

Svona fer átöppunin
VIÐ vorum á labbi inn
Skúiagötuna fyrir nokkrum
kvöidum og virtum fyrir
okkur fuglana, sem sátu á
Kolbeinshausnum. Sílamáf-
urinn og svartbakurinn sátu
þarna í rölegheitum. Þeir
hafa væntanlega verið á-
nægðir yfir góðum feng á
Tjörninni 'í sumar sem leið
og vonast eftir annarri ver-
tíð ekki verri á sumri kom-
andi. Þeir vita nefnilega
að þeim er óhætt í bæjar-
lanöinu og að yfirvöldin að-
hafast ekki neitt raunhæft
til þess að stugga við varg-
fuglinum. En til hvers er
annars verið að flytja end-
úr alla leið norðan af Ak-
ureyri þegar ekkert er gert
sem gagn er að til þess að
vernda unga þeirra fyrir
veiðiþjöllunni?
Við vorum orðnir argir
með sjálfum okkur við að
hugsa um þennan fjanda og
rétt fyrir innan Kolbeins-
í viskíið og vafði flöskuna
innan í grænt bréf.
Hvernig er það hér, eru
afgreiddir margir í einu?
sagði sá sem keypti brenni-
vínið. Magnús sagði að þeir
yrðu að vera fljótir að
hugsa sig um. Þeir greiddu
brennivínið og fóru.
Við spurðum Magnús hve
margar flöskur hann væri
búinn að láta úti. Magnús
allt fullt af flöskum. Full-
um flöskum og tómum flösk
um. Allar mögulegar teg-
undir.
í einuherbergi stóðu
margar stórar tunnur á
stokkum. Þetta voru stærstu
tunnur, sem við höfum
nokkurn tíma séð. Þessar
tunnur voru fullar af
brennivíni. Fyrir framan
tunnurnar var vél, sem fyll-
ir á flöskurnar. Maðurinn,
sem stjórnaði vélinni, hét
líka Magnús. Magnús tók
flöskurnar og raðaði þeim
undir stútana. Átta flöskum
í einu. Svo tók hann í hand
fang og stútarnir á vélinni
gengu ofan í flöskustútana
og brennivínið rann niður í
l r I
| Ut Og suður i
uiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH flöskurnar
haus fórum við yfir götuna
og vorurh' nærri orðnir und-
ir bíl.
Tveir ungir menn gengu
á undan okkur og beygðu
fyrir hornið á Nýborg. Við
fylgdum í kjölfarið, inn í
afgreiðsluna. Þetta voru
ungir menn. Auðsjáanlega
til í allt.
Eina flösku af vodka,
sag'ði annar maðurinn.
Hann var sýnilega sá sem
hafði peningana. Afgreiðslu
maðurinn sagði að vodka
væri ekki til í augnablik-
inu. Brennivín þá, sagði
viðskipta.vinurinn.
Magnús afgreiðslumaður
náði í brennivínið og vafði
flöskuna inn í grænt bréf.
Eigum við ekki að fá okkur
eina 'létta líka? sagði sá,
sem átt.i peningana. Blessað-
úr vert’ ekki að kaupa þetta
piss, sagði hinn, sem hing-
að til hafði ekki lagt neitt
til málanna. Maður með
hatt stóð næstur ungu mönn
unum og -sagðist ætla að fá
flösku af viskí. Magnús náði
sagðist nú ekki geta sagt um
slíkt, enda varla von.
Leigubílstjóri kom inn í
afgreiðsluna með slitna
skjalatösku í annarri hendi
og hundraðkall í hinni.
Hann sagðist eiga að kaupa
eina flösku af sherry, nán-
ar tiltekið' Molino og það
átti að láta flöskuna í
skjalatöskuna. Maðurinn,
sem átti hvorttveggja, sher-
ryið og töskuna, sat úti í
bíl og bílstjórinn fór út með
töskuna í annarri hendi og
tuttugu og þrjár krónur í
hinni.
Við spurðum Magnús af-
greiðslumann af hverju
hann seldi mest þessa dag-
ana. Eftir að vodkað klár-
aðist er það brennivín,
sagði Magnús. Við fengum
feiknin öll af vodka fyrir
hátíðirnar, en það hvarf
eins og dögg fyrir sólu og
nú er það brennivín.
Við höfðum hugmynd uim
að brennivínið væri búið
til í Nýborg og komumst
inn bakdyramegin. Þar var
Við höfðum oft séð brenni
víni hellt, en aldrei svona
hressilega. Það hvítfyssaði
í flöskunum þegar komið
var upp undir axlir og svo
voru þær fullar. Þær fóru
af stað, þangað sem tapp-
arnir eru settir á og Magnús
lét næstu átta flöskurnar
undir.
Við spurðum Magnús
hvað hann fyllti margar
flöskur á dag. Hann sagði
að þeir væru þrí sem skipt-
ust á, og daglega væri tapp
að á eitthvað á fjórða þús-
und flöskur. Hvað hann
væri búinn að vera lengi
við þetta? Rúmlega tuttugu
og tvö ár, sagði Magnús.
Við bárum það á Magnús
og félaga hans, sem lokar
flöskunum, að þeir yrðu
,,mjúkir“ við svo nána
snertingu við brennivín.
Þeir hlógu báðir og kváðu
nei við. Okkur datt í hug
um leið og við kvöddum, að
kannske gætu menn orðið
ónæmir fyrir brennivíni.
Fýrir framan átöppunar-
herbergið rákumst við á
Sverri, þar sem hann stóð
Svona lítur varan út á diskunum í Nýborg.
mjög hugsandi við stóra
járntunnu. Við vissum að
Sverrir hefur á hendi á-
byrgðarmikið starf. Hann
blandar allt brennivín og
ákavíti. Sverrir sagði að
fyrir nokkru síðan hefði
ákavítið verið aðaldrykkur-
inn. Nú væri þetta snúið
við og brennivínið nyti vax-
andi hylli. Það eru fjórar
tegundir, sem Sverrir bland
ar. Brennvín, ákavíti,
hvannarótarbrennivín og
bitterbrennivín. Við höfum
heyrt suma halda því fram
að bitterinn væri hollastur
og spurðum Sverri hvernig
hann væri búinn til. Það var
ekki fyrr en við höfðum
sleppt orðinu, að við áttuð-
um okkur á því að hér vor-
um við að spyrja um ,,hern-
aðarleyndarmél" og báð-
umst afsökunar.
Það kom stór vörubíll
með mjólkurgeymi akandi
upp að pal'linum fyrir fram
an Nýborg og okkur datt í
hug hvort þeir fyrir austan
væru farnir að kaupa í
„lausri vigt“. Bílstjórinn
kom inn, eftir að hafá
stöðvað vélina og spurði
eftir verkstjóranum. Hann
átti að sækja tóma kassa,
sem þéir nota í gróðurhús-
unum íyrir austan fjall.
Við gengum yfir götuna og
horfðum út á Kolbeinshaus-
inn,
Hvort það voru áhrifin
af að sjá al'It þetta brenni-
vín eða ekki, þá sátu miklu
fleiri veiðibjöllur á Hausn-
um en þegar við gengum
þar hjá áður.
Sv. S.
☆
ÞEIM FERST!
KARLMENN henda ó-
sjaldan gaman að því,
hverju kvenfólkið treður í
handtöskur sínar. En hvað
þá um dótið, sem kemur
upp úr vösum karlmanns-
ins?
Vatnið fraus svo hrattl
ísinn var enn heitur.
EIGUM við að trúa því
nýjasta nýja? Nei, ætli það
sé ekki betra að sleppa því
—- en það er sagt, að það
hafi verið svo kalt á síðast-
liðnum. vetri í bænum Or-
toville í Minnesota, að sjóð
heitt vatn fraus s'vo hratt,
iiiimifiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiniiiiitiiir
HVE oft hlóstu í gær?
Prófessor við Harvard
háskóla að nafni Alex In-
keles, heldur því fram, að
reynslan sanni, að 'þeir
menn hlægi oftast og hæst,
sem skara fram úr í lífsbar-
áttunni.
Því lægra sem þú stendur
í þjóðfélagsstiganum, segir
prófessorinn, því sjaldnar
hlærðu.
UM 92 000 Bandaríkja-
menn fórust af slysförum á
síðastliðnu ári. Þetta eru
um 3000 færri banaslys en
1957.
að ísinn vár enn he
þegar Lu opnaði ú
í hálfa gátt til að 1;
inn út, kól hann á
Hver er. Lu? Hai
fyrstu verðlaun á ti
og níunda' ársþingi
klúbbsins í Burlinj
William Mcllra
Danbury sagði frá
það hefði verið mih
skortur meðal h
anna, sem- gengu á
Guam í Kyrraha:
1944. En einn 1e
vissi gott ráð. Han:
fjölda möflugna
sem eru rstórum £
þar um síóðir, sta
þeirra inní slagæðii
bogabótinni og þrýs
ann á þeim þar til £
urinn hafði fengið
an litarhátt.
Það voru marg:
sögur um. taýfluge
þessi:
Einn hermaður í
hafði orðið fyrir
að vera bitinn af i
sem bar malaríusý
manninum var bja
flugan dó af áfeng
Dr. Holson frá
þekkti fiskimann, s
veitt svo rhikið á s:
að það var komii
KROSSGÁTA NR. 13:
Lárétt: 2 last, 6 skil-
yrðistenging, 8 skipun, 9
skammst. á siðabótar-
hreyfingu, 12 manns-
nafn (þf.), 15 fæddi, 16
á spjóti (þf.), 17 hama-
gangur, 18 aldan.
Lóðrétt: 1 búa til, 3
athugasemd, 4 í spilum,
5 æf, 7 huggun, 10 dýr,
11 fornafn kvikmynda-
leikkonu, 13 lokka, 14
straumur, 16 öðlast.
jjcujLuctruí.junuiu xor
fram athugun á þessu fyrir
skemmstu, og kom á dag-
inn, að karlmenn burðast
með jafnvel meira af ónauð-
synlegu skrani en kvenfólk.
Menn voru stöðvaðir á
götum úti og beðnir að
sýna könnunarmönnum,
hvað þeir hefðu í vösum
sínum. Veski eins reyndist
tveggja tommu þykkt! Og
upp úr því kom (meðal
annars): Boðsbréf til veizlu,
sem haldin var 1954; . inn-
kaupalisti frá 1957, meðilma
kort fimm félaga og tveggja
ára gömul leikskrá!
— Ástin mín, stundi bið-
illinn og kastaði sér á kné
frammi fyrir þeirri heitt-
elskuðu, sem var í slæmu
skapi. — Gifztu mér, og hin.
dimmuský munu hverfa, sól
in mun skína guðslangan
daginn, og dragi einhvern
tíma lítið ský fyrir sólu, þá
— Segðu mér, er þetta
bónorð eða veðurlýsing?
f 1111 ii 1111111111111111111111111 iii 11 ii 1111111111111! f 11 r-
Kaldara í
helvífi.
ÞAÐ hefur verið
frost í Helvíti að und-
anförnu/en þíðviðri í
Paradís. Bæði þorpin
eru í Michigan, Banda
ríkjunum.
Lausn á krossgátu nr. 12:
Lárétt: 2 leyna, 6 MU,
8 íma, 9 eld, 12 klækina,
15 marar, 16 nit, 17 RI, 18
furan.
Lóðrétt: 1 smekL
ýmsir, 5 na, 7 ull, :
ir, 11 farið, 13 h
nár, 16 nú.
'liiiiiiiiiiti'iiiiiiiiiliiaiiiili
FRANS -
Holtendinprinn
fljúgandi
Frans er í sólskinsskapi,
þegar hann nú aftur situr
við stjórnvöl í flugvél. Nú
er ævintýrið fyrst að byrja,
og í þetta skipti er hann
ekki einn. Hann er aðeins
ekki fullkomlega ánægður
með að ungfrú Grace skuli
vera með. Hvað h
stúlka að gera með
í slíkan leiðang
þenna? Nú, Georg 1
vill hvað hann er ai
og telpan er ón<
fjári snotur. . . Gec
talað mikið yfir h;
II111111111111111111111111111111111111111111111111 i 111 i 1! 1111
6 18. jan. 1959 — Alþýðublaðið