Alþýðublaðið - 20.01.1959, Side 10

Sandbiástur
Sandblástur og málmhúð
un, mynztrun á gler og
legsteinagerð.
S. Helgason.
Súðavogi 20.
Sími 36177.
3-63-55
Framvegis verður sími minn
3-63-55. — Nú er rétti tim-
inn til að mála. Notiö því
tímann og símann: 3-63-55
JÖKULL PÉTURSSON
Málarmeist. Sólheimum 39.
Samúðarkori
Slysavarnafélags Islands kaupa
fiestir. Fást hjá siysavarnadeiid-
um um land allt. í Reykjavík í
Hannyrðaverzl. Bankastræti 6,
Verzl. Gunnþórunnar Halldórs-
cíóttur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma 14897.
Heitið á Slysavarnafélagið. —
Það bregst ekki.
Sifreiðasalan
og leigan
ingólfsstræti 9
Sími 19092 og 18966
Kynnið yður hið stóra úr
val sem við höfum af alls
konar bifreiðum.
Stórt og rúmgott
sýningarsvæði.
Bifreiðasalan
og Ieigan
Ingélfsstræfi 9
Sími 19092 og 18966
Húseigendur.
Önnumst allskonar vatDs-
og hitalagnir.
HIT ALAGNIB h.f.
Símar 33712 og 32844.
*

Láfið okkur
aðstoða yður við kaup og
sölu bifreiðarinnar.
Úrvalið er hjá okkur.
AÐSTÖÐ
við Kalkofnsveg.
Sími 15812.
^inningarspjöid
DAS
ást hjá Happdrætti DAS, Vest-
irveri, sími 17757 — Veiðafæra-
rerzl. Verðanda, sími 13786 —
Sjómannafélagi Reykjavíkur,
íími 11915 — Jónasi Bergmann,
Háteigsvegi 52, sími 14784 —
3ókaverzl, Fróða, Leifsgötu 4,
;ími 12037 — Ólafi Jóhannss.,
lauðagerði 15, sími 33096 —
'íesbúð, Nesvegi 29 — Guðm.
Amdréssyni, gullsmið, Laugavegi
50, sími 13769 — í Hafnarfirði
Pósthúsinu, sími 50267.
Skáldsaga
Hreingerningar.
Vanir menn.
Fljót afgreiðsla.
Símar: 34802 — 10731.
ARI JONSSON,
Keflvíkingar!
Suðurnes jamennl
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir vður
hæstu fáanlega vexti af
innstæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
Aki Jakobsson
Og
Kristján Eiríksson
hæstaréttar- og héraðs-
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningagerðir, fasteigna-
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Sigurður Óiason
hæstaréttarlögmaður,
og
Þorvaldur
Lúðvíksson
héraðsdómslögmaður
Austurstræti 14.
Símj 1 55 35.
Leiðir allra. sem ætla að
kaupa eða selja
B í L
hggja til okkar
B i I a s a 8 a n
Klapparstíg 37. Símj 19032.
Húsnæðismifigumn
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8A. Sími 16205.
Framhald af 9. síðu.
já, eitt áv&rp á réttu augnabliki
getur haft úrslitagildi. Óskar
Aðalsteinn segir frá í léttum og
fjörlegum stíl, á látlausu, rök-
vísu og lipru máli, kryddar oft
frásögnina með skemmtiiegum
myndum og bregður upp í
skyndi náttúrulýsingum, sem
litka og prýða, en di'aga ekki
úr hraða frásagnarinnar. Hann
sýnir o.kkur fjölmargar per-
sónur, kafar máske hvergi
djúpt, enda vart við hæfi sam-
kvæmt gerð og viðmiðun sög-
unnar, en dregur þær furðu
skýrum dráttum — jafnvel sum
ar, sem vart verður sagt áð
fyrir bregði nema í svip. Mesta
rækt leggur hann við Dalgeir
Daðason og hina makalausu og
bráðnauðsynlegu hjálparhellu
hsns, frú Margrétu, sem er svo
afrennd að kappi Og dugnaði,
að hún hefði ekki, með látlausri
þjálfun á léttasta skeiði, verið
ólíkleg til að skáka rússnesk-
um heimsmethöfum í þeim í-
þróttum, sem einna sízt mundu,
geta talizt við kvenna hæfi. En
glæsilegust og girnilegust til
frek&ri kynningar er Gróa, hin
unga, þróttmikla og bráð-
snjalla heimasæta á Gili, sem
lætur sér ekki detta í hug að
vera með neitt hugsjóna yfir-
skin í sambandi við mikilvægt
starf sitt í kosningaáróðrinum
— heldur gengur beint til
verks um fjárkröfur fyrir fram
og stendur svo til hlítar við sín-
ar skuldbindingar af mikilli
getu, dirfsku og hugkvæmni.
Það er hún, sem segir við Dal-
geir, hinn nýkjörna þingmenn
í sögulok:
— Að m,ér skuli ekki standa
á sama um þig, Dalgeir. Þó veií
ég það, Þú hefðir getað orðið
eitthvað — stórt ...
QHvað svo — er sagan bara
skemmtilestur frá hendi höf-
undar?
Ég hygg, að frá henni liggi
leyndir þræðir um sund hálfs
annars áratugs eða vel það, til
Grjóts og gróðurs. Þar var I
verkalýðshreyfingin að vakna
til stríðs og starfa, sprottin af
Hjólbarðar
825 x 20
700 x 20
640 x 15
450 x 17
Loftmælar í tveimiiv
stærðum.
BARDINN Hi.
Skúlagötu 40
Varðarhúsinu við
Trygigvaffötu.
Símar: 14131 osr 23142.
PILTAR.
EFÞlD eigipcknustlha /j/
ÞÁ Á ÉQ HRltifÁhA ///
2 . //
LEIGUBÍLAR
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
f3ifreiðastöð Reykjavíkur
Sími 1-17-20
• i. .
brýnni frumþörf verkalýðsins.
Af þessari hreyfingu hafa
sprottið stjórnmálaleg samtök
og stjórnmálaleg áhrif og völd.
í 'þessari bók kemur fram einn
af hinum gömlu 'baráttumönn-
um, Óli Jónsson. H&nn fylgir
raunar á kjördegi frambjóð-
anda verkalýðs- og samvinnu-
manna, en engan veginn af eld
hug. Honum finnst flest hafa
snúizt á annan veg en til var
stofnað og hann hafði gert sér
vonir um. Þá er þarna lýst sér-
stæðu heimilí hjónanna í Gerði.
Það heimili er í rauninni ósnort
ið af spennu kappleiksins
mikla. Á því ríkir samhugur
um ræktun og fegrun umhverf-
i.sins, og samfélagsáhuginn þar
snýst einkum um það, að verða
að liði hverjum þeim, sem fæ-r
löngun til slíkra athafna. Yfir
öilu í Garði er undursamleg ró,
og í skrúðgarðinum þar leita
gjarnan skjóls og friðar ekki
aðeins hrjáð gamalmenni, held-
ur beinlínis fyrirmenn og for-
ingjar á vettvangi hins opin-
bera lífs.
Óskar Aðalsteinn flytur sem
sé í þessa.ri glöðu og gáskafullu
bók, þar sem hvergi virðist á
neinn hallað, þunga ádeiiu á ó-
heillaþróun, sem 'heíur mengað
svo þá stefnu, sem átti ekki að-
eins að veita barninu brauð,
heldur líka fólkinu aukna
menningu, sem samfara væri
fegrun lífs og ræktun hugarfars
ins, að jafnvel hinni ábyrgðar-
mestu athöfn, grundvallaðri á
rétti, sem mikið stríð og starf
kostaði að öðlast, er breytt í
herfilegan skrípaleik, þar sem
nauðsyn lýðs og lands hverfur
í skuggann fyrir sjálfu kapp-
hlaupinu og hinn mikli réttur
er látinn falur við fé, stundar-
greiða, gott atlæti, hlýleg orð,
vel sagða setningu.
Óskar Aðalsteinn 'spyr með
þessari skemmtilegu og raunar
elskulegu bók: Skal svo fram
haldið?
Guðmi. Gíslason Hagalín.
Viðfal við Eyjólf
Framhald af 4 síðu.
UPPSKURÐUR Á
STOFUBORÐI.
— Var ekki óþægilegt að
hafa engan lækni í nærri 400
manna þorpi?
— Jú, menn drógu oft að
fara til læknis, þar til í allra
síðustu lög. 'Og í bráðum sjúk-
dómstilfellum varð að sækja
lækni til Flateyrar í Önundar-
firði. — Þú manst vafalaust
eftir, þegar Togarinn Júní- frá
Hafnarfirði strandaði. Þá var
vont veður. Sömu nóttina voru
tveir menn að sækja rneðul til
Flateyrar, fóru þangað gang-
andi með sjónum. Sjúklingur-
inn var ungur maður, á líku
reki og ég. Hann hafði bráða
botniangabólgu, og hafði verið
sóttur læknir til hans. Hanh
skar hann upd á stofuborðinu
heima hjá honum.
Eyjólfur er yngsti þátttak-
andinn í för björgunarsveitar-
innar frá Súgandafirði, sem
bjargaði skipbrotsmönnum af
togaranum Júní. En hann fæst
ekki til að ræða neitt um það
meira.
MÁLFUNDAFÉLAG.
Aðspurður um félagslífið á
Súgandafirði nefnir Eyjólfur
þessi venjulegu félög, sem til
eru í öllum þorpum og flestum
sveitum, Kvenfélagið, verka-
lýðsfélagið, ungmennafélagið
og svo skátafélagið.
— En eru þá ekki til ein-
hver félög í Súgandafirði, sem
ekki eru jafnalgeng og þessi?
— Jú, segir Eyjólfur dræmt.
— Öllu má nú nafn gefa. Við
tókum upp á því sex félagar
að stofna málfundafélag. Það
hlaut nafnið Framtíðin. Við
æfðum okkur í ræðuflutningi,
tilsagnarlaust að vísu, svo að
við gætum sómasamlega komið
fyrir okkur orði á mannfund-
um, ef á þyrfti að halda. Viö
héldum fundi heima hjá ein-
um okkar, ritaranum, en hann
átti heima dálítið frá. Það eru
allmörg ár, síðan við byrjuð-
um á þessu og félagið er ekki
dautt enn, þótt langt hafi nú
liðiö milli funda.
SAMFERÐA FJÁRVEIT-
INGANEFND.
Eyjólfur er víða kunnugur
hér á landi, hefur víða komið,
eins og oft er um sjómenn. En
hann hefur líka farið víðar.
Það kemur upp úr dúrnum, að
hann hefur ferðazt víða um
Evrópu.
— Já, ég fór fyrsta sinni utan
með 100 torma bát frá ísafirði.
Hann seldi í Flettwood. Þetta
var fyrir tíu eða tólf árum. Við
fórum þá til Blackpool. Ánnars
vorum við allir blá ókunnugir,
vissum varla, hvernig við ætt-
um að snúa okkur á slíkum
stöðum.
-— Hvenær fórstu svo aftur
til útlanda?
— Það var 1956 með Orlofi
suður um Evrópu. Og svo aft-
ur síðast liðið vor, í sömu ferð-
inni og fjárveitinganefnd fór í
boðsferðina til Napólí, sællar
minningar.
Gagnrýnandi
Framhald ar 5. síðu.
bæði þessi dæmi, ásamt fleiri
rangfærslum, að gagnrýnand-
inn hefur ekki gert sér það ó-
mak að lesa söguna, er hann
dæmir; virðist aðeins hafa
gripið ofan í hana af handa-
hófi og þó ekki víða. Tölunum
er ekki stráð um lesmálið,
hending hvergi látin ráða
kaflaskilum og þættirnir samd
ir samstætt: er mér engin niðr-
un að játa að um tvö fyrri at-
riðin hafði ég samráð við menn,
sem teljast munu gagnrýnand-
anum lærðari og reyndari bók-
menntamenn.
Hitt má reikna gagnrýnand-
anum til afsakanlegrar fáfræði
að hann virðist álíta nýstár-
legt, er Th. W. Feygar tilnefnt
leikrit fortíðarsvipmyndum;
þeirrj. tækni hafa leikritahöf-
undar beitt öldum saman, enda
skiljanlega auðveldara á sviði
en í sögu. Einnig er vélarhjólið
þar margnotað tákn. — má t. d.
benda á leikritið „Hjólið“ eftir
J. Corrie því til sönnunar, er
flutt var í ríkisútvarpið á sín-
um tíma.
Ekki veit ég hve.r verða við-
brögð þess dagblaðs. er hér á
hiut að máii, en hvað gagnrýn-
andann sjálfan snertir þykir
mér ekki órökræn bjartsýni að
æfa að hann hafi manndóm
,,fyrirrennara“ síns, Að end-
ingu vil ég taka fram, að ég
hef aldrei svarað og mun aldrei
svara gagnrýni á verk mín, en
rangfærslur og efnislegar fals-
anir eru ekki gagnrýni, hver
svo sem orsök þeirra er eða til-
gangur, og engin hæverska að
leyfa hverjúm gikki að eyði-
leggja með þeim verk, sem
maður hefur vandað og lagt í
mikið starf og erfitt. Og ég bið
gagnrýnendur engrar vægðar,
-— en leyfi mér hins vegar að
ætlazt til þess af þeim, að þeir
lesi fyrst og gagnrýni síðan
eins og efni standa til, en rang-
færi ekki og falsi eftir hend-
inni.
Loftur Guðmundsson.
20. jan. 1959 — Alþýðublaðið
m&