Morgunblaðið - 13.01.1991, Síða 17

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13. JANÚAR 1991
C 17
BUXNAPILS
HVITT
HÚÐLITT
SVART
VERÐ KR. 1.295
POSTSENDUM
ekki einu sinni um að „gefa sér“
fimm rúblur svo að þeir gætu losað
sig við timburmennina frá deginum
áður.
Á miðvikudaginn var hringt í
mig úr háskólanum og ég spurð af
hverju ég mætti ekki til vinnu. Það
kom mér stórlega á óvart að deild-
arstjórinn sagðist ekkert vita um
þetta mál. Þeir höfðu þá hringt á
skrifstofu rektors. Deildarstjórinn
sagði að ekki hefði verið hringt í
hann persónulega, starfsfélagar
mínir væru mjög óánægðir með að
þurfa að kenna meðan ég sæti
heima, hann sagði líka að stúdent-
amir væru mjög órólegir. Á endan-
um lofaði hann þó að kippa þessu
í lag.
Nú var góða stemmningin sem
íslensku dagblöðin höfðu fært mér
með öllu horfin. Ég var stressuð
og óróleg en hélt áfram að þýða.
Síðdegis á föstudaginn fannst mér
ég hafa lokið verkinu. Þá var ég
sótt og skilaði af mér verkefninu.
En ég hafð sleppt einni greininni,
Venjulega var það einhver sém var
lærðari en hinir („framagosi") eða
fór oftar til útlanda sem túlkur
(„hann selur íkona“). Og nú gerðist
það í kaffihléi einn daginn að
finnskukennarinn, kona á þrítugs-
aldri, horfði fast á mig og sagði
brosandi: „Það er langt síðan við
höfum tekið einhvem fyrir. Hver
skyldi verða næstur?"
Að öðru leyti gengur lífið sinn
vanagang. Ég held áfram að kenna.
Svo skrifaði ég grein um grísk og
latnesk tökuorð í rússnesku og þýð-
ingu þeirra á sænsku og íslensku.
Mér fannst það sérstaklega at-
hyglisvert að í íslenskum þýðingum
voru smíðuð nýyrði, en Svíarnir
notuðu oftast tökuorðin óþýdd. Til
þess að fá greinina prentaða þurfti
samþykki deildarinnar. Þetta var
rétt fyrir jól og allir starfsmenn
deildarinnar komu saman til að
ræða um greinina. Þegar ég heyrði
spurningarnar fannst mér að mér
hlyti að hafa misheyrst: „Af hveiju
berðu saman sænsku og íslensku?
Gorbatsjov og Reagan ræðast við í höfða með túlkum sínum
í henni sagði frá Parísarferð Raísu
í fyrra, og mér fannst hún ekki
beinlínis koma Reykjavíkurfundin-
um við. Embættismaðurinn setti
upp óánægjusvip og sagði: „Þú ert
ekki búin með verkefnið.“ Hann
vildi endilega að ég þýddi þessa
grein. Ég skildi ekki af hveiju hann
var svo ákafur í grein frá fyrra ári
um tískusýningu í París. Sama dag
hringdi ég í vinkonu mína sem
þekkir til á æðri stöðum og hún
útskýrði málið fyrir mér. Þessi
embættismaður sinnti tengslum
flokksins við franska kommúnista
og hafði verið í fylgdarliði Raísu í
Parísarferðinni.
Á sunnudaginn var verkefninu
lokið. En nú var ég fallin í ónáð.
Ég var ekki sótt, heldur varð ég
að koma mér sjálf í flokksmiðstöð-
ina. Vörðurinn spurði sem fyrr:
„Hvar er flokksskírteinið þitt?“ í
þetta sinn var útgönguleyfið ekki
framlengt. Ég tók neðanjarðarlest-
ina heim.
Viku seinna voru mér borgaðar
100 rúblur fyrir vinnuna. Embætt-
ismaðurinn sem lét mig hafa verkef-
nið fékk stöðuhækkun.
Þegar ég kom aftur í háskólann
fögnuðu stúdentamir mér og voru
spenntir að heyra hvað skrifað hefði
verið um fundinn í erlend blöð. Ég
var fegin að komast aftur í vinn-
una. En starfsfélagar mínir voru
þurrir á manninn, spurðu mig ekki
um neinar þýðingar og nenntu ekki
að tala við mig. Áðeins ein kona,
sem gegndi því skrýtna starfi að
vera grískukennari við skandínav-
ísku deildina (starfið var bitlingur,
enda heyrir gríska ekki undir nor-
ræn mál), stöðvaði mig einu sinni
þegar við íhættumst á ganginum
og sagði: „Vertu varkár, það má
ekki fréttast að þú hafir sambönd
innan flokksins. Hafðu bara hægt
umjsig og gefðu ekki færi á þér.“
Ég opnaði munninn en hún beið
ekki eftir svarinu. „Nú ligg ég í
því,“ hugsaði ég.
Hver er næstur?
Skyndilega var allt- breytt. Fólk
sem áður var afskiptalaust fór nú
að hafa í hótunum við mig. Það var
siður í deildinni að taka einhvern
fyrir, gera úr honum blóraböggul.
Pennavinir
Ungur Nígeríumaður sem getur
ekki um aldur:
Osahon Agbonanbare,
Nr. 30 Iheya Street,
New Benin,
Benin City,
Bendel State,
Nigeria.
Átján ára spænskur piltur með
áhuga á tónlist, ferðalögum, íþrótt-
um, frímerkjum o.fl.:
Guillermo Coll Real,
Fray Junipero Serra 30,
07360 Lloseta,
Mallorca,
Spain.
kítján ára Alsírpiltur með áhuga
á tónlist og útivist:
Smail Sadmi,
15 rue Voltaire,
Kouba,
16050 Alger,
Algerie.
Fimmtán ára frönsk stúlka sem
segist mjög hrifín af íslandi. Skrif-
ar- á ensku eða þýsku:
Laurie Morceau,
11 rue de Breux,
51200 Brugny,
France.
Þýsk hjón, 31 og 32 ára, vilja
skrifast á við íslenska fjölskyldu:
Andreas Klaschka,
Fritz Giessner Strasse 9,
5500 Nordhausen,
Germany.
Þau mál eiga ekkert sameiginlegt.
Og rússnesku? Þú vilt kannski taka
finnsku líka?“ spurði fínnskukenn-
arinn, „og fara til Finnlands?" „Og
hvað um praktíska þýðingu greinar-
innar? Getum við kennararnir notað
hana í kennslu? Nei, áreiðanlega
ekki.“
Loks stóð grískukennarinn upp
og sagði: „Við biðjum þig að skrifa
ekki fleiri svona greinar. Þú ert
bara að reyna að sýnast klókari en
við hin. Eða heldurðu kannski að
þú verðir deildarstjóri fyrst þú varst
fengin til að þýða, efni um fund
Gorbatsjovs og Reagans?"
Meðan þessu fór fram sat deild-
arstjórinn og pískraði eitthvað í
símann við eiginkonu sína. Allir
steinþögðu.
Þannig stóðu málin þegar hringt
var úr Vináttuhúsinu og ég beðin
að fara til íslands sem túlkur fyrir
sendinefnd. Þá þurfti ég að fá undir-
skriftir þriggja starfsfélaga minna,
deildarstjóra, stéttarfélagsfulltrúa
og flokksfulltrúa. Á tímum per-
estrojku er það nefnilega vinnuhóp-
urinn sem ákveður hvort maður er
hæfur eða óhæfur til að fara yfi.r
landamæri Sovétríkjanna. Ég
reyndist óhæf. Fyrst og fremst var
ég fráskilin og agabrot mín voru
hræðileg, einkum hvarf mitt þessa
viku í október. Hver vissi hvað ég
var þá að gera? Enginn hafði séð
mig. Var ég nokkuð að vinna?
Þá var mér allri lokið. Ég gafst
upp og sagði upp vinnunni.
— Eg öfunda þig ekki, sagði vin-
kona mín. Um þessar mundir eru
það bara óvinir perestrojku sem
leita sér að vinnu, og atvinnuleysi
fer vaxandi.
— Þú hefðir átt að biðja starfsfé-
laga þína afsökunar, sagði pabbi
minn.
— Fyrir hvað? spurði ég.
Og þá mundi ég eftir sögunni
um Nadezhdu Mandelstam: „Hún
sat úppi á borði og vingsaði fótun-
um.“
Ég vissi ekki að ég hafði þegar
stigið fyrsta skrefið á leiðinni til
íslands. Én það er önnur saga.
Höfundur er rússnesk kona búsett
á Islandi.
Konwwsf
lúámskeið á vorönn 1991
TUNGUMAL
ENSKA - DANSKA
jUORSKA - SÆNSKA
FRANSKA - ÍTALSKA
SPÆNSKA - ÞÝSKA
11 vikna námskeið
22 kennslustundir
íslenska
Stafsetning I
Stafsetning og
málfræði II
11 vikna námskeið
22 kennslustundir
íslenska -
fyrir útlendinga
11 vikna námskeið
22 kennslustundir
Bókband
10 vikna námskeið
40 kennslustundir
Brids
8 vikna námskeið
32 kennslustundir
Glugga-
útstillingar
4 vikna námskeið
30 kennslustundir
Leirmótun
6 vikna námskeið
25 kennslustundir
Leturgerð og
skrautritun
7 vikna námskeið
21 kennslustund
Ljósmyndun
8 vikna námskeið
24 kennslustundir
Myndbandagerð
Grunnnámskeið
1 viku námskeið
14 kennslustundir
Framhaldsnámskeið
2 vikna námskeið
24 kennslustundir
Myndlist
10 vikna námskeið
38 kennslustundir
Silkimálun
4 vikna námskeið
16 kennslustundir
Taumálun
5 vikna námskeið
20 kennslustundir
Trésmíði
8 vikna námskeið
32 kennslustundir
Barnafata-
saumur
6 vikna námskeið
24 kennslustundir
Bútasaumur
5 vikna námskeið
20 kennslustundir
Að hanna
eigin föt
6 vikna námskeið
24 kennslustundir
Fatasaumur
6 vikna námskeið
24 kennslustundir
Innanhúss-
skipulagning
8 vikna námskeið
24 kennslustundir
Garðyrkja
5 vikna námskeið
15 kennslustundir
Gróðurskálar
og sólstofur
5 vikna námskeið
15 kennslustundir
Matreiðsla
4 vikna námskeið
16 kennslustundir
Bókfærsla
1Ö vikna námskeið
25 kennslustundir
Verslunar-
reikningur
10 vikna námskeið
20 kennslustundir
Vélritun
11 vikna námskeið
22 kennslustundir
Skipulag og
rekstur smærri
fyrirtækja
8 vikna námskeið
24 kennslustundir
TÖLVU-
NÁMSKEIÐ
PC-grunn-
námskeið
3 vikna námskeið
20 kennslustundir
Ritvinnsla -
Word Perfect
2 vikna námskeið
16 kennsiustundir
Tölvubókhald
3 vikna námskeið
24 kennslustundir
Kennsla hefst 28. janúar
Innritun og upplýsingar um námskeiöin 14.-24. janúar kl. 17-21
í símum 641507 og 44391 og á skrifstofu skólans í Snælandskóla